Widząc co się święci, awanturnicy odstąpili od Nadanidusa i wszystkie swoje wysiłki skupili na Taspiusie. Ten walczył zawzięcie. Mimo, że Berwyn rąbnął go w łopatkę i poranił tak, że teraz tarcza zwisała mu w bezwładnej dłoni. Ochroniarz wiedział, że nadeszła jego godzina. I nie zamierzał się poddać, ani błagać o litość. Areon starał się zablokować mu miecz, ale Taspius zdołał wywinąć ostrze. Zaskoczony babarzyńca był całkowicie odsłonięty, aż prosił się o zabójczy cios. Makhar wyskandował zaklęcie, ale i tym razem jak w przypadku Lorda Nadanidusa, czar został odparty - umysł Taspiusa zbyt skupiał się na chęci zarzynania wrogów, aby być podatnym na magię. Weteran zadał cios - potężny i silny, zważając na jego stan... a Cymmeryjczyk sparował. Nastąpiła wymiana ciosów, ale Taspius z każdym kolejnym uderzeniem słabł. Ostatecznie Berwyn kolejny raz uderzył go w niebronione plecy. Topór zdruzgotał kręgosłup i Taspius padł na posadzkę niczym szmaciana lalka. Pozostał Nadanidus...

Ten zdołał już zamknąć kratę i teraz przyglądał się, jak umiera jego ochroniarz. W ręce trzymał zwisający z sufitu sznur. Kiedy Taspius padał na ziemię, arystokrata pociągnął za linę.

- Z Taspiusem daliście sobie radę! - krzyknał śmiejąc się. - Był mi wierny do końca. Ciekawe jak poradzicie sobie z nieco innym przeciwnikiem... - gdzieś niedaleko dał się słyszeć zgrzyt, jaki wydają pocierające o siebie kamienne płyty. Nadanidus wycofał się na schody, w górę w kierunku rezydencji.

- Twardy był - powiedział, z pewnym uznaniem w głosie, Berwyn, spoglądając na leżącego Taspiusa.

Nie zważając na będącego poza jego zasięgiem lorda sięgnął po miksturę leczniczą i opróżnił zawartość fiolki.

- Ciekawe, co za paskudztwo trzyma w tej piwnicy przeklęty Nadanidus - dodał. - Mam wrażenie, że właśnie w tej chwili wypuścił to coś...

- Chodźmy do tej piwniczki z winami - zaproponował. - Alkohol się ładnie pali...

Najpierw udali się do piwniczki z winem. Raczej ku pokrzepieniu po walce, niż w celu zdobycia czegoś łatwopalnego. Nie było w niej nic innego niż wino, a ten trunek raczej ciężko było podpalić. Samo w sobie się nie paliło – żeby osiągnąć zapłon, trzeba by je było bardzo długo podgrzewać, a na to przecież nie było czasu.

Drogocenne mikstury nabyte za zrabowane z domu Thepididesa skarby pokazały swą leczniczą moc. Makhar i Berwyn poczuli się zdecydowanie lepiej. Areonowi pozostało spożycie wybornego wina z Argos, które znacznie poprawiło mu humor i dodało animuszu.

Pozostała kwestia tajemniczego przeciwnika, którego Lord Nadanidus wypuścił z kryjówki. Cokolwiek to było, prawdopodobnie teraz przemierzało w zupełnej ciszy korytarze pod dworem swego pana w poszukiwaniu ofiary.

Berwyn schował pustą fiolkę, po czym spojrzał na kompanów.

- Proponowałbym zabrać ze dwie-trzy flaszki, bo wino zdaje się należy do tych lepszych - powiedział. - A potem lepiej się stąd wynieśmy. Tak, jak weszliśmy. Nie wygląda na to, byśmy zdołali sforsować kratę i ruszyć za Nadanidusem, a nie sądzę, by spotkanie z prywatnym potworem lorda było tym, o czym marzymy.

Rozejrzał się jeszcze po piwniczce, w poszukiwaniu jakiegoś paliwa do lampy, po czym zabrał jedną zakurzoną butlę i skierował się w stronę wyjścia.