[Conan BRP] Heretycy z Tarantii - Strona 17

**Kerm** · 28-05-2018, 21:56

A jednak to była prawda - Bractwo istniało i to własnie ono stało za knowaniami skierowanymi przeciwko wyznawcom Asury.
Nie ulegało wątpliwości, że widza, jaką się z nimi podzielił (choć nie do końca z własnej woli) Barthias, była bardzo cenna. Kapłana kosztowałoby to życie (gdyby jego zwierzchnicy się o tym dowiedzieli), a kanclerza - małą fortunę (gdyby prócz wiedzy dostarczono mu i twarde dowody).

- Gdzie odbywają się te spotkania? - spytał Berwyn. - Jaka to była łuska? Wielkiej ryby, czy może węża? Gdzie ją znalazłeś i kiedy? I gdzie ją schowałeś?

xeper · 29-05-2018, 23:26

- Tak, Nadanidus praktykuje tajemne sztuki, co wcale nie przeszkadza Constantusowi - Barthias mówił dalej, wciąż znajdując się pod wpływem czaru rzuconego przez Makhara. - Bractwo spotyka się w podziemiach jego pałacu w Starym Tamarze, niopodal Cytadeli. Tam też, dziesięć dni temu znalazłem łuskę... O mam ją tutaj... Wydaje mi się, że należała ona do jakiegoś wielkiego węża... - kapłan wyjął z połów habitu połyskliwą łuskę, która była niemal dwa razy tak duża jak paznokieć Areona. - Weź ją - z obrzydzeniem przekazał ją Stygijczykowi. Czarownik w momencie, w którym łuska znalazła się w jego dłoni, wiedział do jakiego stworzenia należała. Do pomniejszego syna Seta, gigantycznego węża, którego wykorzystywano jako strażnika w stygijskich świątyniach. - We mnie wzbudza obrzydzenie i lęk...

**Kerm** · 30-05-2018, 20:09

Powiadają, że w rzece pływają wielkie ryby, mogące połknąć całego człowieka, jednak łuska, którą pokazał Barthias, zdecydowanie nie należała do ryby...

- Dziękujemy, Barthiasie - powiedział Berwyn. - Masz rację, to zdecydowanie nie jest czysta sprawa. Zapewne zastanawiasz się, czy nie wyjechać jak najszybciej i jak najdalej, ale zapewniam cię, że to byłby poważny błąd. Za dużo wiesz, by Constantus pozwolił ci ujść z życiem. Uważam, że powinieneś spić się w trupa, a potem odchorować to przez kilka długich dni. I zapomnieć o tym, że nas w ogóle widziałeś.

Zapomnienie o czymś było trudną sztuką, ale przy odrobinie dobrej woli, tudzież odrobinie magii, można było tego dokonać.

Mike · 30-05-2018, 21:50

- Nie ma tytle wódki by zapomniał - mruknął pod nosem Areon gładząc od niechcenia rękojeść miecza kciukiem. Smutna, dla Barthasa, konieczność była jego zdaniem...konieczna. Wszak każdy wiedział, że to co zaczarowane można odczarować. Że skoro "nasz" stygjczych mógł czarować to i "ich" także. Co prawda ponoć arcymagowie i trupy do posłuszeństwa zmuszali, ale musieli by mieć co zmusić. A zwłoki nieszczęsnego kapłana można było spławić w rzece. To co pogryzło cholewy butów Areona z pewnością poradzi sobie z delikatnym mięsem mitranisty.
- A co z ... - wskazał oczami ich pomocnika - ... trzeba by go chyba odprowadzić do domu?

Lord Melkor · 01-06-2018, 00:13

Czarownikowi wystarczyło jedno spojrzenie, by rozpoznać łuskę.

-Należy do wielkiego węża, jednego z pomniejszych dzieci Seta...w mojej ojczyźnie karmiono je ludźmi.. - Odpowiedział, zastanawiając się co dalej, wystąpić przeciwko Nadanidusowi czy spróbować się z nim porozumieć? Gdyby go pokonali, może Makhar mógłby przejąć jego księgi i inne dobra o mistycznym znaczeniu...

Wymowny gest Areona wyrwał go z zamyślenia, wymienił z nim porozumiewawcze spojrzenie. Pozbycie się Barthiasa było dobrym pomysłem, tylko by to trzeba było ukryć przed Caudiusem, albo i jego się pozbyć.

-Kiedy kolejne spotkanie i czy są jakieś znaki, które pozwalają rozpoznać się konspiratorom? Umiałbyś nas tam wprowadzić? - Zapytał jeszcze.

xeper · 07-06-2018, 22:06

- Dziś wieczorem... Dwie godziny po zmroku... - odpowiedział Barthias. Najwyraźniej czar rzucony przez Makhara przestawał działać, bo kapłan miał wyraźne trudności w rozmowie ze Stygijczykiem; powoli odzyskiwał pełną świadomość tego kim jest jego rozmówca i jakie ma zamiary. - Wieża nieopodal... dworu Nadanidusa... w starym murze... Bądź przeklęty po trzykroć! Siło nieczysta! Sługo fałszywych bogów! Nic więcej ze mnie nie wydobędziesz plugawy heretyku! - Barthias zaczął się szamotać i krzyczeć. W swoim zacietrzewieniu splunął czarnoksiężnikowi w twarz...

- Barthiasie! Zaprzestań! Oni nie są wrogami...- włączył się do rozmowy Caudius, do tej pory kulący się pod ścianą. Podbiegł do kapłana i chwycił go za ręce. Zaczęli się szamotać, wykrzykując pod swoim adresem obelgi i groźby.

Lord Melkor · 09-06-2018, 00:29

Fanatyk wyzwolił się spod władzy zaklęcia, ale zbyt późno. Wiedzieli już wystarczająco, dziś wieczorem mogli dostać się do sedna tego spisku, choć było to ryzykowne, trudno im będzie wejść tam udając członków Bractwa, pytanie też jak mogli na tym najwięcej ugrać dla siebie. Makhar zimnym spojrzeniem spojrzał na szamoczącego się kapłana, trzeba było coś z nim zrobić....

-Uciszcie, tego głupca, ogłuszcie! Zaraz nam tu sprowadzi pół miasta. - Syknął do swoich sprawniejszych fizycznie towarzyszy.

**Kerm** · 09-06-2018, 08:47

Dowiedzieli się wielu rzeczy, w tym i tych najważniejszych. Problem jednak na tym polegał, że ich źródełko wyzwoliło się spod wpływu czarów i zaczęło sprawiać kłopoty. Zapewne idea zostania męczennikiem za sprawę wywietrzała z głowy Barthiasa. Ale i rozsądek zniknął, bo ten raczej nakazałby siedzieć cicho jak mysz pod miotłą i nie robić zamieszania.
Pomysł, by kapłana uciszyć, był jak najbardziej słuszny - w końcu nawet tu mógł sie napatoczyć jakiś zbyt ciekawy przechodzień. Jednak Berwyn nie miał zamiaru uciszać Barthiasa na wieki. Żywy mógł się jeszcze przydać, choćby po to, by złożyć zeznania. Dlatego też, miast wbić ostrze w serce usiłującego się uwolnić kapłana, zatkał Barthiasowi usta, a potem zabrał się za kneblowanie i wiązanie.

- Zaniesiemy go kanclerzowi - spytał, gdy Barthias byłl obezwładniony - czy zostawimy go w jakiejś piwnicy i przyjdziemy po niego później? No i czy pójdziemy sami sprawdzić, co się dzieje w tej wieży, czy poprosimy Publiusa o paru ludzi?

Mike · 09-06-2018, 16:13

Peta pętami, ale Areon, dla pewności stuknął więźnia w głowę. Gdy ten zmiękł zarzucił sobie go na ramię.
Milcząco wskazał oczami na drugiego kapłana. Jego też nie powinni puszczać, bo zaraz rozgada radośnie jak to barbarzyńcy i innowiercy oczyszczają łono kościoła Mitry.
- Szczegóły omówimy w spokojniejszym miejscu i bez ciekawskich uszu - znowu spojrzał na kapłana.

xeper · 11-06-2018, 20:55

Sprawa z kapłanami poszła sprawnie i szybko. Barthias został zakneblowany, związany i ogłuszony. W tym samym czasie Arslan i Theo niewinnie podeszli do Caudiusa. Niczego nie spodziewający się kapłan ciosem w potylicę został pozbawiony przytomności, a potem podzielił los towarzysza.

Okolica w jakiej się obecnie znajdowali całkiem dobrze spełniała oczekiwania, jeśli chodzi o znalezienie kryjówki. Nie trzeba było nawet długo szukać, a awanturnicy umieścili dwóch związanych duchownych w suchej i zacisznej piwnicy, dobrze ukrytej przed wzrokiem ciekawskich. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że w owym miejscu przez ostatnie miesiące nie pojawiał się nikt poza szczurami i myszami. A dodatkowym atutem było to, że gdyby nawet kapłanom udało się wypluć kneble, to i tak ich krzyków by nikt nie usłyszał; albo też gdyby zbyt głośno rozmawiali z awanturnikami...

01-06-2018, 00:13	#165
Lord Melkor Reputacja: 1	Czarownikowi wystarczyło jedno spojrzenie, by rozpoznać łuskę. -Należy do wielkiego węża, jednego z pomniejszych dzieci Seta...w mojej ojczyźnie karmiono je ludźmi.. - Odpowiedział, zastanawiając się co dalej, wystąpić przeciwko Nadanidusowi czy spróbować się z nim porozumieć? Gdyby go pokonali, może Makhar mógłby przejąć jego księgi i inne dobra o mistycznym znaczeniu... Wymowny gest Areona wyrwał go z zamyślenia, wymienił z nim porozumiewawcze spojrzenie. Pozbycie się Barthiasa było dobrym pomysłem, tylko by to trzeba było ukryć przed Caudiusem, albo i jego się pozbyć. -Kiedy kolejne spotkanie i czy są jakieś znaki, które pozwalają rozpoznać się konspiratorom? Umiałbyś nas tam wprowadzić? - Zapytał jeszcze.

09-06-2018, 00:29	#167
Lord Melkor Reputacja: 1	Fanatyk wyzwolił się spod władzy zaklęcia, ale zbyt późno. Wiedzieli już wystarczająco, dziś wieczorem mogli dostać się do sedna tego spisku, choć było to ryzykowne, trudno im będzie wejść tam udając członków Bractwa, pytanie też jak mogli na tym najwięcej ugrać dla siebie. Makhar zimnym spojrzeniem spojrzał na szamoczącego się kapłana, trzeba było coś z nim zrobić.... -Uciszcie, tego głupca, ogłuszcie! Zaraz nam tu sprowadzi pół miasta. - Syknął do swoich sprawniejszych fizycznie towarzyszy.

28-05-2018, 21:56	#161
Kerm Administrator Reputacja: 1	A jednak to była prawda - Bractwo istniało i to własnie ono stało za knowaniami skierowanymi przeciwko wyznawcom Asury. Nie ulegało wątpliwości, że widza, jaką się z nimi podzielił (choć nie do końca z własnej woli) Barthias, była bardzo cenna. Kapłana kosztowałoby to życie (gdyby jego zwierzchnicy się o tym dowiedzieli), a kanclerza - małą fortunę (gdyby prócz wiedzy dostarczono mu i twarde dowody). - Gdzie odbywają się te spotkania? - spytał Berwyn. - Jaka to była łuska? Wielkiej ryby, czy może węża? Gdzie ją znalazłeś i kiedy? I gdzie ją schowałeś?

29-05-2018, 23:26	#162
xeper Reputacja: 1	- Tak, Nadanidus praktykuje tajemne sztuki, co wcale nie przeszkadza Constantusowi - Barthias mówił dalej, wciąż znajdując się pod wpływem czaru rzuconego przez Makhara. - Bractwo spotyka się w podziemiach jego pałacu w Starym Tamarze, niopodal Cytadeli. Tam też, dziesięć dni temu znalazłem łuskę... O mam ją tutaj... Wydaje mi się, że należała ona do jakiegoś wielkiego węża... - kapłan wyjął z połów habitu połyskliwą łuskę, która była niemal dwa razy tak duża jak paznokieć Areona. - Weź ją - z obrzydzeniem przekazał ją Stygijczykowi. Czarownik w momencie, w którym łuska znalazła się w jego dłoni, wiedział do jakiego stworzenia należała. Do pomniejszego syna Seta, gigantycznego węża, którego wykorzystywano jako strażnika w stygijskich świątyniach. - We mnie wzbudza obrzydzenie i lęk...

30-05-2018, 20:09	#163
Kerm Administrator Reputacja: 1	Powiadają, że w rzece pływają wielkie ryby, mogące połknąć całego człowieka, jednak łuska, którą pokazał Barthias, zdecydowanie nie należała do ryby... - Dziękujemy, Barthiasie - powiedział Berwyn. - Masz rację, to zdecydowanie nie jest czysta sprawa. Zapewne zastanawiasz się, czy nie wyjechać jak najszybciej i jak najdalej, ale zapewniam cię, że to byłby poważny błąd. Za dużo wiesz, by Constantus pozwolił ci ujść z życiem. Uważam, że powinieneś spić się w trupa, a potem odchorować to przez kilka długich dni. I zapomnieć o tym, że nas w ogóle widziałeś. Zapomnienie o czymś było trudną sztuką, ale przy odrobinie dobrej woli, tudzież odrobinie magii, można było tego dokonać.

30-05-2018, 21:50	#164
Mike Reputacja: 1	- Nie ma tytle wódki by zapomniał - mruknął pod nosem Areon gładząc od niechcenia rękojeść miecza kciukiem. Smutna, dla Barthasa, konieczność była jego zdaniem...konieczna. Wszak każdy wiedział, że to co zaczarowane można odczarować. Że skoro "nasz" stygjczych mógł czarować to i "ich" także. Co prawda ponoć arcymagowie i trupy do posłuszeństwa zmuszali, ale musieli by mieć co zmusić. A zwłoki nieszczęsnego kapłana można było spławić w rzece. To co pogryzło cholewy butów Areona z pewnością poradzi sobie z delikatnym mięsem mitranisty. - A co z ... - wskazał oczami ich pomocnika - ... trzeba by go chyba odprowadzić do domu?

07-06-2018, 22:06	#166
xeper Reputacja: 1	- Dziś wieczorem... Dwie godziny po zmroku... - odpowiedział Barthias. Najwyraźniej czar rzucony przez Makhara przestawał działać, bo kapłan miał wyraźne trudności w rozmowie ze Stygijczykiem; powoli odzyskiwał pełną świadomość tego kim jest jego rozmówca i jakie ma zamiary. - Wieża nieopodal... dworu Nadanidusa... w starym murze... Bądź przeklęty po trzykroć! Siło nieczysta! Sługo fałszywych bogów! Nic więcej ze mnie nie wydobędziesz plugawy heretyku! - Barthias zaczął się szamotać i krzyczeć. W swoim zacietrzewieniu splunął czarnoksiężnikowi w twarz... - Barthiasie! Zaprzestań! Oni nie są wrogami...- włączył się do rozmowy Caudius, do tej pory kulący się pod ścianą. Podbiegł do kapłana i chwycił go za ręce. Zaczęli się szamotać, wykrzykując pod swoim adresem obelgi i groźby.

09-06-2018, 08:47	#168
Kerm Administrator Reputacja: 1	Dowiedzieli się wielu rzeczy, w tym i tych najważniejszych. Problem jednak na tym polegał, że ich źródełko wyzwoliło się spod wpływu czarów i zaczęło sprawiać kłopoty. Zapewne idea zostania męczennikiem za sprawę wywietrzała z głowy Barthiasa. Ale i rozsądek zniknął, bo ten raczej nakazałby siedzieć cicho jak mysz pod miotłą i nie robić zamieszania. Pomysł, by kapłana uciszyć, był jak najbardziej słuszny - w końcu nawet tu mógł sie napatoczyć jakiś zbyt ciekawy przechodzień. Jednak Berwyn nie miał zamiaru uciszać Barthiasa na wieki. Żywy mógł się jeszcze przydać, choćby po to, by złożyć zeznania. Dlatego też, miast wbić ostrze w serce usiłującego się uwolnić kapłana, zatkał Barthiasowi usta, a potem zabrał się za kneblowanie i wiązanie. - Zaniesiemy go kanclerzowi - spytał, gdy Barthias byłl obezwładniony - czy zostawimy go w jakiejś piwnicy i przyjdziemy po niego później? No i czy pójdziemy sami sprawdzić, co się dzieje w tej wieży, czy poprosimy Publiusa o paru ludzi?

09-06-2018, 16:13	#169
Mike Reputacja: 1	Peta pętami, ale Areon, dla pewności stuknął więźnia w głowę. Gdy ten zmiękł zarzucił sobie go na ramię. Milcząco wskazał oczami na drugiego kapłana. Jego też nie powinni puszczać, bo zaraz rozgada radośnie jak to barbarzyńcy i innowiercy oczyszczają łono kościoła Mitry. - Szczegóły omówimy w spokojniejszym miejscu i bez ciekawskich uszu - znowu spojrzał na kapłana.

11-06-2018, 20:55	#170
xeper Reputacja: 1	Sprawa z kapłanami poszła sprawnie i szybko. Barthias został zakneblowany, związany i ogłuszony. W tym samym czasie Arslan i Theo niewinnie podeszli do Caudiusa. Niczego nie spodziewający się kapłan ciosem w potylicę został pozbawiony przytomności, a potem podzielił los towarzysza. Okolica w jakiej się obecnie znajdowali całkiem dobrze spełniała oczekiwania, jeśli chodzi o znalezienie kryjówki. Nie trzeba było nawet długo szukać, a awanturnicy umieścili dwóch związanych duchownych w suchej i zacisznej piwnicy, dobrze ukrytej przed wzrokiem ciekawskich. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że w owym miejscu przez ostatnie miesiące nie pojawiał się nikt poza szczurami i myszami. A dodatkowym atutem było to, że gdyby nawet kapłanom udało się wypluć kneble, to i tak ich krzyków by nikt nie usłyszał; albo też gdyby zbyt głośno rozmawiali z awanturnikami...