[autorski] Na ratunek cesarstwu - Strona 18

**Kerm** · 23-12-2020, 14:00

Galdaran kochał magię, ale był bardziej praktykiem, niż teoretykiem, poza tym bardziej wolał magię bojową, niż jakieś cywilne "głupoty".
Walczący z potworami nie tylko staje się (jak niektórzy powiadają) potworem, ale i (a nawet przede wszystkim) uczy się przed nimi bronić. Kto się nie potrafi obronić, ten długo nie pożyje.
Czy umiejętności, jakimi dysponował Galdaran, były wystarczające na to, co mógł wyszykować Maximilian? Było to dość wątpliwe, ale stać bezczynnie i nic nie zrobić, to krańcowa głupota.
Co kombinował Sadrax, tego Galdaran nie wiedział. Mógł się domyślać, ale na domysłach trudno było zbudować cokolwiek w miarę przydatnego. Dlatego też Galdaran nie tylko stanął za najbliższym filarem, ale i otoczył się magiczną barierą we wzmocnionej, bojowej wersji.

Phil · 27-12-2020, 12:57

Magowie szaleli, rozplatali, splatali, wyciągali komponenty, przypominali sobie inkantacje, wymawiali je, rysowali pentagramy, szykowali się do otwarcia drzwi i wielkiego pierdut. Diaboł na wszelki wypadek schował się za grubym filarem i nudził się. Czekał, aż Sadrax zakończy swoje działania i zabijał czas dłubaniem w nosie.

Pazury pomagały w tej czynności, zauważył. Trzeba było być oczywiście ostrożnym, ale za to proces zbierania i wyciągania gili był łatwiejszy. Z przykrością stwierdził jednak, że późniejsze lepienie kulek i strzelanie nimi po ścianach było utrudnione. Hellborn próbował trafić w reliefy przedstawiające dziwne symbole i uznał z radością, że sukces w trzeciej próbie był niezłym wynikiem.

Mike · 27-12-2020, 22:06

- Z księżniczką się nie umawiałeś na nic, to i księżniczka ci nic nie podpisze - odparła Victoria biorąc przykład z diabła i chowając się za filarem.

Plan Sadraxa był dobry, zakładał margines błędu. I miał opcje zabezpieczające. Niestety… zawsze jest niestety! A po niestety następuje coś niestety mało wymarzonego. Zasadniczo marzeniem każdego maga jest oglądać rzeczy rzadko widywane. Tak było i tym razem, Sadrax mógł podziwiać ośmiostopniową dekompresję eteru. W języku laików znaczyło to ni mniej ni więcej, że mistrz Maxymilian używał więcej energii niż powinien w ogóle posiadać. Niestety ujemnym plusem było to, że bufor wiru Sadraxa przepełnił się pół uderzenia serca po rzuceniu zaklęcia przez uwalnianego maga. Nadmiar energii rzecz jasna został przesłany do komnat za nimi...już pół uderzenia serca po przeładowaniu. A przez ten czas nekromanta czuł każdą komórką jak energia żłobi mu nowe połączenia nerwowe.

Schowani za filarami skulili się, gdy sala zasypana przez Horta eksplodowała, raz drugi i trzeci. Niespodzianki pod głazami pod wpływem magii uaktywniły się siejąc spustoszenie.

Sadrax dopiero, gdy przestał wrzeszczeć zdał sobie sprawę, że to robił. Nogi się pod nim ugięły, przysiadł na piętach. Padł na niego cień Maximusa.
- To i tak za mało, ale podziwiam kunszt. Jakieś ostatnie słowa? - wycelował różdżkę w głowę Sadraxa. Nekromancie jakoś lżej się na duszy zrobiło, Maximus nie był aż tak potężny, skoro musiał korzystać z różdżki to znaczy, że nie zostało mu wiele mocy. Większość zużył na atak, a to znaczyło tylko jedno… Sadrax że przeżył spotkanie z zawodowym zabójcą, a zabije go amator. Ale ostatnie słowa? Myślał intensywnie, co też byłoby niezłym epitafium dla jego życia i kariery?
- Oni byli szybsi.
- Co?
- Ostatnie słowa powinny być krótki, a końcówka najczęściej wykrzyczana by zdążyć...
- A przewietrzyć ci mózg? - Maximus rzucił tekstem zasłyszanym zapewne u jakiegoś “Horta” z jego czasów.
- Zdążyli cię zamknąć w komnacie czasu.
Nastała chwila ciężkiej ciszy.
- Dobra, faktycznie cię nie kojarzę, coś za jeden i ile minęło?

Phil · 29-12-2020, 11:13

Diaboł musiał trafić krzywo ulepioną kulką w nie ten symbol co trzeba, bo sala nagle wybuchła. Kamienie latały po całej komnacie, kilka z nich minęło o włos Hellborna.

- Wielką ci moc mają gile moje – szepnął i westchnął, gdy już się uspokoiło. Obciągnął w dół poły surduta, otrzepał pył z ramion i sięgnął po nieduży, cylindryczny pojemnik. Rozłożył go na dwie części, wyciągnął dość wąskie cygaro i odpalił je od płomyczka na końcu kciuka. Zaciągnął się głęboko aromatycznym dymem, po czym powoli wypuścił go z płuc. Wyszedł zza filara z uniesionymi w górę rękami, obracając tylko lekko dłońmi i wskazując różne osoby szponiastym palcem.

- To ten, przedstawiam, ekipa ratunkowa, wysłana do uwolnienia szacownego maga Maksymiliana. Będę wdzięczny za pozostawienie mnie w stanie nienaruszonym.

Złapał kilka spojrzeń.

- A tak, pozostałych również. Powiedziałbym, że powóz czeka przed drzwiami, no ale niestety nie czeka. Szacowne grono magów z pewnością jednak wykoncypuje jakiś sprawny sposób na dostanie się do stolicy. Portal może, dawnośmy się nie teleportowali nigdzie?

hen_cerbin · 30-12-2020, 18:46

"Oprawcy, którzy chcą wykorzystać Cię do swoich celów, tylko ja tu jestem Twoim sojusznikiem" kusiło, ale niestety nie pomogłoby w uzyskaniu głównego celu, czyli powrotu do swojej wieży i badań. Dlatego odparł krótko:
- Mistrz Sadrax. Nekromanta, badacz magii i tak dalej, a przy okazji członek wyprawy ratunkowej/poselstwa. Minęło tyle pokoleń, że dokumenty i daty stały się... niepewne. Najlepszą osobą do wyjaśnień jest Twoja praprapra... i tak dalej, wnuczka - wskazał na Victorię - Trochę zbyt pryncypialna i idealistyczna, ale młodzi już tak mają. Za to najlepiej poinformowana i najżywotniej zainteresowana sukcesem, w końcu to jej ojciec nas wysłał - dodał.
- A że nie wszyscy są zainteresowani sukcesem tej wyprawy ani Twoim powrotem, ja tymczasem postawię bariery antypodsłuchowe - dodał. Magiczne echo zaklęcia Maksymiliana jeszcze przez jakiś czas będzie zakłócać wszystkie magiczne i taumaturgiczne odczyty, ale po co pozwolić innym dowiedzieć się, że misja się powiodła. Mieli wrogów także na dworze, lepiej niech się zdziwią widząc ich żywych. Ustawił środek zaklęcia na sobie i zaczął tkać palcami pajęczynę zaklęć, która stopniowo rozrastała się i oplatała białoszarymi nitkami okolicę, masując ich obecność dla obserwatorów. Tak jakby nikt nie przeżył czaru byłego więźnia komnaty czasu.

**Kerm** · 30-12-2020, 19:24

Wszyscy jakimś cudem przeżyli uwolnienie Maximiliana, chociaż nie da się ukryć, iż ilość uwolninej energii była przerażająca, a sam uwolniony nie przejawiał zbyt pokojowych zamiarów.
Galdaran niezbyt mu się dziwił - sam też by był wściekły, gdyby go ktoś zamknął w więzieniu. Nawet gdyby odczuwalny tam pobyt trwał ledwo dwa uderzenia serca.

- Galdaran - przedstawił się.

Sadrax zaczął witać dostojnego ex-więźnia, więc elf postanowił pozostawić wszystko w rękach towarzysza.
Ewentualnie księżniczki, do której z kolei odwołał się Sadrax.

Mike · 30-12-2020, 21:39

Maksymilian, opuszczał już różdżkę, gdy usłyszał słowo “nekromanta”.
- A więc plugastwo wciąż panoszy się na ziemi - różdżka ponownie wycelowała w głowę nekromanty.
- Wbrew pozorom on jest do… po naszej stronie. - powiedziała Victoria - działa z ramienia cesarstwa. - Różdżka powoli przestawała celować w głowę Sadraxa - Jest wysoko postawionym członkiem Kapituły…
Sadrax może by i ucieszył się z obrony przez Victorię, ale ostatnie słowa ponownie ściągnęły różdżkę na jego głowę.
- Wysokim powiadasz moja… prawnuczko? Tacy byli w tym korytarzu zanim mnie zamknęli - powiedział Maxymilian. - To może powiesz mi mości Sadraxie co też Kapituła myślała jak mnie tu zamykała, a teraz wypuszcza? że ze starości dostanę amnezji?

**Kerm** · 30-12-2020, 21:57

Galdaran uśmiechnął się leciutko, ale zaraz spoważniał.

- Niektórzy członkowie tejże kapituły byli zdecydowanie przeciwni temu, byś opuścił to piękne miejsce - powiedział. - Paru ze wszystkich usiłowało nas powstrzymać - dodał. - Wyruszyliśmy w nieco liczniejszym gronie - kontynuował - i dotarliśmy tu po pokonaniu paru przeszkód, w których tworzeniu czynnie uczestniczyli wspomniani 'kapitularze'.

hen_cerbin · 31-12-2020, 15:23

- Sprostuję błędne założenie od razu: to nie Kapituła Cię uwolniła, tylko my. Jak myślisz, przed czyim wzrokiem nas właśnie ukrywam? Wysoko postawiony członek Kapituły... - przeżuwał te słowa Księżniczki - Gdybym był takim pewnie bym wiedział od początku, że nie chcą by misja się powiodła. Oficjalnie wspierają ten pomysł Władcy, a nieoficjalnie, jak widać, niekoniecznie. Najpierw był problem z teleportem, potem gorące powitaniu jakie przyszykowali tu na miejscu i próba zmuszenia nas do zamordowania Victorii, zapewne nie jest to też przypadek, że z wszystkich dostępnych magów wybrano właśnie specjalistę d/s komunikacji post mortem. Pewnie wiedzieli jak bardzo mnie polubisz. Zaznaczę, że dziś komunikacja post mortem stanowi szano... tolerowaną dyscyplinę magii- wyjaśnił kilka rzeczy Maksowi.
- A powód? Te kilka stu- czy tysiącleci przecież nie mogły osłabić twojego intelektu. Zostałeś uwolniony i zaraz poproszą Cię o pomoc z tego samego powodu, dla którego niedawno poprosili nas. Bo jest robota, którą ktoś się musi zająć, a tylko Ty masz wystarczające kwalifikacje. I nie lubisz nekromantów wystarczająco, żeby rzeczywiście się tego podjąć. Bo widzisz, plugastwo rzeczywiście panoszy się nadal... - oddał głos Victorii, lepiej obeznanej z sytuacją strategiczną.

Phil · 02-01-2021, 17:59

- Chodźmy już, im dłużej przebywamy w jednym miejscu, tym łatwiej nas namierzyć. Mistrzu Maksymilianie, armia golemów czeka na ożywienie, a cesarstwo na ratunek!

Hellborn nie mógł doczekać się na chwilę, kiedy te olbrzymie posągi zaczną poruszać się po placu, gdzie stały w bezruchu od stuleci. Oj, nie mógł.

27-12-2020, 12:57	#172
Phil Reputacja: 1	Magowie szaleli, rozplatali, splatali, wyciągali komponenty, przypominali sobie inkantacje, wymawiali je, rysowali pentagramy, szykowali się do otwarcia drzwi i wielkiego pierdut. Diaboł na wszelki wypadek schował się za grubym filarem i nudził się. Czekał, aż Sadrax zakończy swoje działania i zabijał czas dłubaniem w nosie. Pazury pomagały w tej czynności, zauważył. Trzeba było być oczywiście ostrożnym, ale za to proces zbierania i wyciągania gili był łatwiejszy. Z przykrością stwierdził jednak, że późniejsze lepienie kulek i strzelanie nimi po ścianach było utrudnione. Hellborn próbował trafić w reliefy przedstawiające dziwne symbole i uznał z radością, że sukces w trzeciej próbie był niezłym wynikiem. __________________ Bajarz - Warhammerophil.

27-12-2020, 22:06	#173
Mike Reputacja: 1	- Z księżniczką się nie umawiałeś na nic, to i księżniczka ci nic nie podpisze - odparła Victoria biorąc przykład z diabła i chowając się za filarem. Plan Sadraxa był dobry, zakładał margines błędu. I miał opcje zabezpieczające. Niestety… zawsze jest niestety! A po niestety następuje coś niestety mało wymarzonego. Zasadniczo marzeniem każdego maga jest oglądać rzeczy rzadko widywane. Tak było i tym razem, Sadrax mógł podziwiać ośmiostopniową dekompresję eteru. W języku laików znaczyło to ni mniej ni więcej, że mistrz Maxymilian używał więcej energii niż powinien w ogóle posiadać. Niestety ujemnym plusem było to, że bufor wiru Sadraxa przepełnił się pół uderzenia serca po rzuceniu zaklęcia przez uwalnianego maga. Nadmiar energii rzecz jasna został przesłany do komnat za nimi...już pół uderzenia serca po przeładowaniu. A przez ten czas nekromanta czuł każdą komórką jak energia żłobi mu nowe połączenia nerwowe. Schowani za filarami skulili się, gdy sala zasypana przez Horta eksplodowała, raz drugi i trzeci. Niespodzianki pod głazami pod wpływem magii uaktywniły się siejąc spustoszenie. Sadrax dopiero, gdy przestał wrzeszczeć zdał sobie sprawę, że to robił. Nogi się pod nim ugięły, przysiadł na piętach. Padł na niego cień Maximusa. - To i tak za mało, ale podziwiam kunszt. Jakieś ostatnie słowa? - wycelował różdżkę w głowę Sadraxa. Nekromancie jakoś lżej się na duszy zrobiło, Maximus nie był aż tak potężny, skoro musiał korzystać z różdżki to znaczy, że nie zostało mu wiele mocy. Większość zużył na atak, a to znaczyło tylko jedno… Sadrax że przeżył spotkanie z zawodowym zabójcą, a zabije go amator. Ale ostatnie słowa? Myślał intensywnie, co też byłoby niezłym epitafium dla jego życia i kariery? - Oni byli szybsi. - Co? - Ostatnie słowa powinny być krótki, a końcówka najczęściej wykrzyczana by zdążyć... - A przewietrzyć ci mózg? - Maximus rzucił tekstem zasłyszanym zapewne u jakiegoś “Horta” z jego czasów. - Zdążyli cię zamknąć w komnacie czasu. Nastała chwila ciężkiej ciszy. - Dobra, faktycznie cię nie kojarzę, coś za jeden i ile minęło? Sadrax Kostnica Maxymilian Kostnica

29-12-2020, 11:13	#174
Phil Reputacja: 1	Diaboł musiał trafić krzywo ulepioną kulką w nie ten symbol co trzeba, bo sala nagle wybuchła. Kamienie latały po całej komnacie, kilka z nich minęło o włos Hellborna. - Wielką ci moc mają gile moje – szepnął i westchnął, gdy już się uspokoiło. Obciągnął w dół poły surduta, otrzepał pył z ramion i sięgnął po nieduży, cylindryczny pojemnik. Rozłożył go na dwie części, wyciągnął dość wąskie cygaro i odpalił je od płomyczka na końcu kciuka. Zaciągnął się głęboko aromatycznym dymem, po czym powoli wypuścił go z płuc. Wyszedł zza filara z uniesionymi w górę rękami, obracając tylko lekko dłońmi i wskazując różne osoby szponiastym palcem. - To ten, przedstawiam, ekipa ratunkowa, wysłana do uwolnienia szacownego maga Maksymiliana. Będę wdzięczny za pozostawienie mnie w stanie nienaruszonym. Złapał kilka spojrzeń. - A tak, pozostałych również. Powiedziałbym, że powóz czeka przed drzwiami, no ale niestety nie czeka. Szacowne grono magów z pewnością jednak wykoncypuje jakiś sprawny sposób na dostanie się do stolicy. Portal może, dawnośmy się nie teleportowali nigdzie? __________________ Bajarz - Warhammerophil.

30-12-2020, 18:46	#175
hen_cerbin Reputacja: 1	"Oprawcy, którzy chcą wykorzystać Cię do swoich celów, tylko ja tu jestem Twoim sojusznikiem" kusiło, ale niestety nie pomogłoby w uzyskaniu głównego celu, czyli powrotu do swojej wieży i badań. Dlatego odparł krótko: - Mistrz Sadrax. Nekromanta, badacz magii i tak dalej, a przy okazji członek wyprawy ratunkowej/poselstwa. Minęło tyle pokoleń, że dokumenty i daty stały się... niepewne. Najlepszą osobą do wyjaśnień jest Twoja praprapra... i tak dalej, wnuczka - wskazał na Victorię - Trochę zbyt pryncypialna i idealistyczna, ale młodzi już tak mają. Za to najlepiej poinformowana i najżywotniej zainteresowana sukcesem, w końcu to jej ojciec nas wysłał - dodał. - A że nie wszyscy są zainteresowani sukcesem tej wyprawy ani Twoim powrotem, ja tymczasem postawię bariery antypodsłuchowe - dodał. Magiczne echo zaklęcia Maksymiliana jeszcze przez jakiś czas będzie zakłócać wszystkie magiczne i taumaturgiczne odczyty, ale po co pozwolić innym dowiedzieć się, że misja się powiodła. Mieli wrogów także na dworze, lepiej niech się zdziwią widząc ich żywych. Ustawił środek zaklęcia na sobie i zaczął tkać palcami pajęczynę zaklęć, która stopniowo rozrastała się i oplatała białoszarymi nitkami okolicę, masując ich obecność dla obserwatorów. Tak jakby nikt nie przeżył czaru byłego więźnia komnaty czasu. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin Ostatnio edytowane przez hen_cerbin : 30-12-2020 o 19:48.

31-12-2020, 15:23	#179
hen_cerbin Reputacja: 1	- Sprostuję błędne założenie od razu: to nie Kapituła Cię uwolniła, tylko my. Jak myślisz, przed czyim wzrokiem nas właśnie ukrywam? Wysoko postawiony członek Kapituły... - przeżuwał te słowa Księżniczki - Gdybym był takim pewnie bym wiedział od początku, że nie chcą by misja się powiodła. Oficjalnie wspierają ten pomysł Władcy, a nieoficjalnie, jak widać, niekoniecznie. Najpierw był problem z teleportem, potem gorące powitaniu jakie przyszykowali tu na miejscu i próba zmuszenia nas do zamordowania Victorii, zapewne nie jest to też przypadek, że z wszystkich dostępnych magów wybrano właśnie specjalistę d/s komunikacji post mortem. Pewnie wiedzieli jak bardzo mnie polubisz. Zaznaczę, że dziś komunikacja post mortem stanowi szano... tolerowaną dyscyplinę magii- wyjaśnił kilka rzeczy Maksowi. - A powód? Te kilka stu- czy tysiącleci przecież nie mogły osłabić twojego intelektu. Zostałeś uwolniony i zaraz poproszą Cię o pomoc z tego samego powodu, dla którego niedawno poprosili nas. Bo jest robota, którą ktoś się musi zająć, a tylko Ty masz wystarczające kwalifikacje. I nie lubisz nekromantów wystarczająco, żeby rzeczywiście się tego podjąć. Bo widzisz, plugastwo rzeczywiście panoszy się nadal... - oddał głos Victorii, lepiej obeznanej z sytuacją strategiczną. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin Ostatnio edytowane przez hen_cerbin : 31-12-2020 o 15:44.

23-12-2020, 14:00	#171
Kerm Administrator Reputacja: 1	Galdaran kochał magię, ale był bardziej praktykiem, niż teoretykiem, poza tym bardziej wolał magię bojową, niż jakieś cywilne "głupoty". Walczący z potworami nie tylko staje się (jak niektórzy powiadają) potworem, ale i (a nawet przede wszystkim) uczy się przed nimi bronić. Kto się nie potrafi obronić, ten długo nie pożyje. Czy umiejętności, jakimi dysponował Galdaran, były wystarczające na to, co mógł wyszykować Maximilian? Było to dość wątpliwe, ale stać bezczynnie i nic nie zrobić, to krańcowa głupota. Co kombinował Sadrax, tego Galdaran nie wiedział. Mógł się domyślać, ale na domysłach trudno było zbudować cokolwiek w miarę przydatnego. Dlatego też Galdaran nie tylko stanął za najbliższym filarem, ale i otoczył się magiczną barierą we wzmocnionej, bojowej wersji.

30-12-2020, 19:24	#176
Kerm Administrator Reputacja: 1	Wszyscy jakimś cudem przeżyli uwolnienie Maximiliana, chociaż nie da się ukryć, iż ilość uwolninej energii była przerażająca, a sam uwolniony nie przejawiał zbyt pokojowych zamiarów. Galdaran niezbyt mu się dziwił - sam też by był wściekły, gdyby go ktoś zamknął w więzieniu. Nawet gdyby odczuwalny tam pobyt trwał ledwo dwa uderzenia serca. - Galdaran - przedstawił się. Sadrax zaczął witać dostojnego ex-więźnia, więc elf postanowił pozostawić wszystko w rękach towarzysza. Ewentualnie księżniczki, do której z kolei odwołał się Sadrax.

30-12-2020, 21:39	#177
Mike Reputacja: 1	Maksymilian, opuszczał już różdżkę, gdy usłyszał słowo “nekromanta”. - A więc plugastwo wciąż panoszy się na ziemi - różdżka ponownie wycelowała w głowę nekromanty. - Wbrew pozorom on jest do… po naszej stronie. - powiedziała Victoria - działa z ramienia cesarstwa. - Różdżka powoli przestawała celować w głowę Sadraxa - Jest wysoko postawionym członkiem Kapituły… Sadrax może by i ucieszył się z obrony przez Victorię, ale ostatnie słowa ponownie ściągnęły różdżkę na jego głowę. - Wysokim powiadasz moja… prawnuczko? Tacy byli w tym korytarzu zanim mnie zamknęli - powiedział Maxymilian. - To może powiesz mi mości Sadraxie co też Kapituła myślała jak mnie tu zamykała, a teraz wypuszcza? że ze starości dostanę amnezji?

30-12-2020, 21:57	#178
Kerm Administrator Reputacja: 1	Galdaran uśmiechnął się leciutko, ale zaraz spoważniał. - Niektórzy członkowie tejże kapituły byli zdecydowanie przeciwni temu, byś opuścił to piękne miejsce - powiedział. - Paru ze wszystkich usiłowało nas powstrzymać - dodał. - Wyruszyliśmy w nieco liczniejszym gronie - kontynuował - i dotarliśmy tu po pokonaniu paru przeszkód, w których tworzeniu czynnie uczestniczyli wspomniani 'kapitularze'.

02-01-2021, 17:59	#180
Phil Reputacja: 1	- Chodźmy już, im dłużej przebywamy w jednym miejscu, tym łatwiej nas namierzyć. Mistrzu Maksymilianie, armia golemów czeka na ożywienie, a cesarstwo na ratunek! Hellborn nie mógł doczekać się na chwilę, kiedy te olbrzymie posągi zaczną poruszać się po placu, gdzie stały w bezruchu od stuleci. Oj, nie mógł. __________________ Bajarz - Warhammerophil.