Kryształy Czasu - Sprawki w Orkusie Wschodnim I - Strona 6

**Ketharian** · 22-02-2021, 16:48

Nocny popas przy Leśnej Drodze

Mieszaniec siedział w kucki na wyciągnięcie ręki od ogniska, żując zjełczały owczy ser i popijając go kupionym w stanicy piwem. Trzaskające płomieniami szczapy przyjemnie grzały Ogara poprzez wierzchnie odzienie, ale humor Kethrysa wciąż pozostawał zwarzony. Przeklęty elf i jego wścibskie ślepia! Znaleziony przy trupie nóż z zielonym kamieniem musiał być warty kilku katanek i półork już gotów był wsadzić go do swojej sakwy, kiedy Aleen dostrzegł błysk klejnotu i jął się domagać udziału w łupie. Rozsierdzony olf gotów był elfickiego zwiadowcę uspokoić za pomocą znalezionego naprędce kija, ale powstrzymał się przed srogim laniem widząc badawcze spojrzenia szlachetnie urodzonych.

Grzejąc się w blasku bijącym od tana Ingdanu, Kethrys nie chciał wyjść przed dystyngowanym urukiem i jego towarzyszami na prostaka i chama, więc postanowił w myślach, że stłucze Aleena gdzieś ukradkiem jak mu się ku temu trafi bardziej dogodna okazja.

Teraz, starając się nie spoglądać zbyt długo w mamiące swym blaskiem płomienie, mieszaniec wodził bursztynowymi oczami po czarnej ścianie puszczy. Czuł pewne rozczarowanie tym, że żaden z więźniów nawet się nie zająknął na temat paladyna Arturiusa, ale musiał przyznać przed samym sobą, że nadzieja na własnoręczne wytropienie tego bezlitosnego krzewiciela dobra była od początku mocno płonną. W pamięci odnotował w zamian miana tana Urgoth-Arra Dina oraz Gerehora Durgotha Massa. Zbyt był maluczkim w szeregach sekty, aby wiedzieć cokolwiek na temat tych szlachciców, ale pewien był, że starszyzna Ogarów doceni stosowe informacje, zanim uczyni z nich użytek na dworze hyrtana.

* * *

Kethrys nie będzie się wtrącał w rozmowy lepiej od siebie urodzonych. Odnotuje w pamięci wszystko, co wyda mu się w rozmowie ważne, obserwując jednocześnie otoczenie polany. Weźmie pierwszą wartę (tylko ustalmy, czy stróżujemy pojedyńczo czy w parach/innych układach). Będzie spał w skórzni – po to ma dwa koce, żeby mu było wygodniej w tych warunkach spać, choć nie strzelę focha, jeśli MG będzie mi chciał naliczyć jakieś karne modyfikatory za niewyspanie następnego dnia.

Mike · 22-02-2021, 22:29

Widząc kręcących się przy zwłokach i przy wozie, Tan Ingdanu domyślił się co tam robili. Gdy skończyli rzekł:
- Zdobycze podzielimy po równo. Razem się narażamy i nagroda dla nas jednaka być powinna. - po prawdzie to Tan Ingdanu powinien zagarnąć wszystko w końcu jego światłe przywództwo doprowadziło do zwycięstwa. padły co prawda dwa trupy, ale to z własnej winy i głupoty zginęli. To wszak było jasne.- trupy wrzućmy na wóz, dorzućmy suchych gałęzi, resztki skrzynek i co tam się pali i spalmy. Lepiej żeby to szkaradztwo z lasu nie miało darmowego żarcia.

Gdy już zasiedli przy ogniu spożywając wieczerze rzekł:
- Czuwać powinniśmy dwójkami. Jako, że jest już nas pięciu, pierwszy czuwa samotnie, bo i szansa na atak wtedy najmniejsza. Zgłaszam się na pierwsza wartę. Jutro zaś powinniśmy sprawdzić tą Dziurawą twierdzę. Kto by tam nie siedział sprawdzić trzeba, bo jak teraz wrócimy z meldunkiem to nas wyśmieją. Tych dwóch, przepytamy o drogę i chyba nie będą nam potrzebni... - dodał ciszej na koniec, tak by jeńcy nie słyszeli.

archiwumX · 22-02-2021, 22:51

Aleen wolałby natychmiastowy powrót z meldunkiem, ale uwagę na ten temat zostawił dla siebie za to cicho odrzekl:
- Czcigodny Tanie Ingdanu Urguzur Torass pragnę zauważyć, że kompani tych zbójów doniosą o naszej obecności i będą pilnie obserwować drogę dojścia... jak będą mieli okazję to zorganizują zasadzkę. W związku z tym proponuję dokładnie wypytać ich o Dziurawą Twierdzę i jej okolicę, abyśmy mogli obrać mniej oczywistą ścieżkę, aby móc ich zaskoczyć.

Jaśmin · 23-02-2021, 03:56

Gdy el Aleen i tan Torass podnieśli temat podziału łupów Gerard wykonał gest przeczenia.
- Ślubowałem ubóstwo - rzekł tonem wyjaśnienia - nie dla złota ryzykuję życie.
Gdy zaś uruk hai wyraził swe zdanie co do wart i Dziurawej Twierdzy:
- Dwa razy tak - mruknął malauk - Wezmę drugą wartę. Dołączysz do mnie, Kethrysie?
Aelinsar rozścielił ciepły wełniany koc pod skałą. Poluzował blachy, ale zdjął tylko hełm. Zdawał sobie sprawę, że nie wyśpi się tak jak by mógł, ale jak to mówią: "Żołnierze, którzy śpią twardo, nie żyją długo."
Otulając się kocem Gerard szybko zapadł w płytki czujny sen obiecując swemu spoconemu ciału porządną kąpiel w jakimś leśnym oczku wodnym.

47, 100, 16 65, 47

Mike · 23-02-2021, 09:57

- Mówisz oczywistości El Aleen - odrzekł Tan Ingdanu - ale lepiej powiedzieć oczywistość, niż liczyć, że wszyscy to wiedzą. Uczynimy tak z rana. Dlatego trzeba ich dokładnie pilnować by nie zbiegli bądź nie odebrali sobie życia.

Lord Melkor · 24-02-2021, 11:02

Undcight Gorru Meher zebrał rzeczy martwego półlobrzyma, pozostawiając mu tylko odzienie oraz topór i maczugę. Miał zamiar następnie spalić go wraz z jego bronią, pogrzeb właściwy dla wojownika wedle jego zwyczajów.

Kiedy spoczęli, przerwał popijanie z antałka, zauważając że elf wziął drogocenny nóź:
-Uważaj ostrouchy! Nie chcesz chyba wziąć tego tylko dla siebie, prawda! - warknął, następnie kiwając głową gdy Uruk-Hai przemówił na temat równego podziału.
Kiedy Malauk zaczął pieprzyć na temat swoich ślubów ubóstwa, zaśmiał się tylko szyderczo. No to już trzy osoby odpadły z podziału łupów, dwóch martwych i ów rycerzyk.....

- No, lepiej by było tę Twierdzę zbadać, ale El Aleen dobrze mówi. Nie chcemy wpaść w zasadzkę, więc trzeba gagatków jeszcze dopytać o dojście do Twierdzy, jej obrońców i strażników. A może byśmy nagrodę dostali dostarczając ich setnikowi..... - Półlobrzym zaczął to rozważać, tchórzem nie był ale nie był też idiotą żeby pakować się w oczywistą pułapkę.

- Wezmę trzecią wartę. - stwierdził, wstając i wpartując się w ciemność tego lasu, który niepokoił jego instynkty. Ta dziwna cisza i te istoty które widzieli elf i półork.... coś tu było nie tak.

archiwumX · 24-02-2021, 12:48

Słysząc zaczepkę Undcighta Aleen odpowiedział - Oczywiście, że nie, Czcigodny Tanie. Przecież widzę, że dokonuję uczciwego podziału wszystkiego tego co znalazłem. A tego co nie mogę podzielić zamierzam sprzedać i zdobyte za niego gotówkę rozdzielę podobnie. Klnę się na honor rodziny, że właśnie tak uczynię! - co powiedziawszy zaczął rozdawanie podzielonych pieniędzy w mieszkach kupców zaczynając od Udcighta i reszty członków elity. Przy tej czynności miał tylko cichą nadzieję, że rozmówca uzna za słuszne czynić podobne w stosunku do gorzej urodzonych.

**Ketharian** · 24-02-2021, 13:43

Nocny popas przy Leśnej Drodze

Pożywiający się niemo mieszaniec przez dłuższy czas jedynie śledził rozmowę kompanów, w końcu jednak przełamał niechęć do ferowania własnych opinii w obecności szlachetnie urodzonych i odłożył bukłak na kolana.

- Ci, którzy zbiegli, pewnie podnieśli alarm wśród reszty pobratymców – oznajmił półork zerkając kątem oka na uruka i szukając na jego obliczu śladu aprobaty dla swych słów – Cała banda już pod orężem stoi, a dobrze znają teren, skoro grasują na włościach swego pana. Pójdziemy dalej, ani chybi wleziemy w zasadzkę, a szypy tych kurwich synów to ledwie jedna sprawa. Nie lza nam zapominać o dzikich stworach, które tu żerują. Nigdym wcześniej nie widział bestii takiej jak ta, co zeżarła Draugdina. Podpełzła na polanę na naszych oczach i wszamała go jakby to był królik.

Ogar urwał na chwilę, potoczył wokół siebie podejrzliwym wzrokiem próbując przejrzeć na wylot sąsiadującą z polaną gęstwę.

- Daleko mi ku temu, aby doradzać czcigodnym tanom, rzeknę przeto jeno, że gdyby mnie ktoś spytał, radziłbym powrócić do stanicy z więźniami, zdać raport i wyprawić się na Dziurawą Twierdzę w sile setni. Ale czcigodny tan Ingdanu ani chybi wie lepiej, co czynić, tedy jeśli postanowi wysłać zwiad pod Twierdzę, przystanę na ten rozkaz z ochotą i bez wahania wyślę el Aleena, aby przeczesał okolicę i zebrał dla nas wieści.

Bielon · 25-02-2021, 07:59

Po pochowaniu tego co zostało z niedawnych kompanów oraz dwóch zabitych kupców w płytkich mogiłach i uzgodnieniu dalszych poczynań jęli układać się do snu. Czuli w kościach dzień marszu i starcie, które choć zwycięskie kosztowało ich jednak życie dwójki z nich. Na szczęście żaden z nich więcej nie został ranny. Podświadomie czuli, że rana na tej polanie może się brzydko paskudzić. Wcześniej przygotowali drewno na całą noc, by się po zmroku nie szwendać po krzakach. Ognisko rozpalili tak, by było mniej widoczne z traktu, ale by mogli siedząc przy nim blokować ewentualną ucieczkę tym, których złapali. Jeńcy nie protestowali, choć ten bardziej wygadany, mniejszy, o bliźnie przecinającej wargi, coś tam próbował im tłumaczyć. Niby, że są po tej samej stronie, że służą tym samym w końcowym rozrachunku panom, że… Kethrys nie patyczkując się zakneblował mu pysk onucą zdjętą z jednego z zabitych a spowodowane tym protesty uciął krótkim ciosem. Drugi jeniec, Kethrys nie miał zamiaru się ograniczać w tej kwestii, nie protestował gdy mu wciskano w usta śmierdzący kawałek szmaty i mocowano węzłem z tyłu głowy. Wpatrywał się za to w półorka nienawistnym wzrokiem. Tak jakby miało mu to w czymś pomóc. Warta stanęła na uboczu tak by mieć na oku całe obozowisko i trakt wiodący przez bród na polanę. Nie przy ognisku które mogło ślepić. Kładąc się spać byli przekonani, że uczynili wszystko by przespać tę noc bezpiecznie…

***

Bestia obserwowała ich z daleka, z ukrycia. Jej wielotonowe ciało podzielone na indywidualne jestestwa otaczały obozowisko czujnie informując o wszystkim co czynili przybyli na polanę zbrojni. Widziała marnotrawstwo materiału, kiedy pozbyli się ciał zabitych. To było… niekomfortowe. Niekomfortowe, to dziwne słowo, przypomniała sobie jakby mimochodem z tej części jej jaźni, która kiedyś była tak potężna. Zbliżała się do ich obozowiska z wielu różnych stron, choć utrzymywała dystans niezbędny dla zachowania swej obecności w tajemnicy. Wiedziała podświadomie, że tak będzie lepiej. Ale Macierz żądała od niej nowych wzorców, nowych schematów i przede wszystkim poznania, zgłębienia tych, które pozwalały na takie kształtowanie tej dziwnej, elektryzującej energii. Energii, która gdzieś na skraju świadomości Macierzy, była jej znana. Musiała ją sobie tylko przypomnieć i dla tego tak bardzo był jej potrzebny któryś z tych, którzy nią władali. Zwłaszcza, że znów jeden z nich użył jej, wykonując jakieś dziwaczne gesty nad znalezionym ostrzem. To było takie… podniecające…

Podzielona na wiele różnych istnień, Wielość utrzymywała kontakt ze Źródłem poprzez wąskie, nie szersze niż włos powięzi, które na tysiącach włosopodobnych nóżek rozpełzły się do tych większych jej emanacji. Starała się tworząc je upodobnić je nieco do tego, co udało jej się skopiować. Ale nie była na tyle blisko, by móc odwzorowywać całe struktury a jedynie ich powierzchowną strukturę. Z tego też względu póki co czekała wysyłając na zwiad najmniejsze spośród swoich bytów. te, których struktury znała, jak ćmy, chrząszcze, małe istoty, które nigdy nie zwracały na siebie uwagi. Były na tyle małe, by nie mogły się wyrwać spod jej przemożnej mocy. A do zadania nadawały się idealnie. One właśnie pokazały obozowisko, rozmieszczenie przybyszy i ich jeńców,

To podsunęło wielości pomysł na darmowe zwiększenie masy jej ciała. Co dla dalszego rozwoju było przecież kluczowe. Realizując to zadanie Źródło wypuściło ze swego jestestwa jedną mackę, która oddalając się odeń stawała się węższa, coraz węższa. Na granicy obozowiska była już niczym rzemień albo sznur. Posuwała się wśród traw i krzaków powolnym, niemożliwym do zauważenia ruchem. Z dala od budzącego grozę ognia przy którym się rozłożyli przybysze do miejsca w którym leżeli drzemiący jeńcy. Bestia aż zadrżała z rozkoszy. Czuła zbliżający się przyrost masy. Czuła zbliżający się przyrost mocy…

***

Każdy, kto tej nocy był na warcie, czuł dziwną… obecność, która zdawała się kryć na samej granicy percepcji. Niemożliwa do poznania. Jak sylwetka kogoś złowionego kątem oka, jak zapach po przejściu kogoś, kto pozostawał zupełnie niemożliwy do zobaczenia. Jak cichy szept, ślad dźwięku, który wprawiał skupione na nasłuchiwaniu zmysły wręcz ogłuszonymi ciszą. Trzask ognia i szum płynącej wody były jedynymi dźwiękami, które w tym dziwnym lesie otaczały nocą obozowisko. Oraz pochrapywanie śpiących. Jednak każdy z nich nie mógł się pozbyć wrażenia, że „coś” ich obserwuje. Opowieści Kethrysa o „leśnym żarłaczu” oraz

Pół-olbrzym wartował z elfem jako ostatni. Elf cały czas zastanawiał się nad tym czy powiedzieć kompanom o tym, że wyczuł otaczającą ten dziwny nóż energię. To było dziwne uczucie, bo nie miał nigdy do czynienia z taką mocą zogniskowaną w tak małym przedmiocie. Wiedział, że jeśli im o tym powie najpewniej zagarną dla siebie łup. Z drugiej strony bał się konsekwencji, gdyby ktoś wykrył jego kłamstwo. Pół-olbrzym zdumiony nasłuchiwał odgłosów lasu, szukając czegoś co mógłby uznać za … naturalne. Ale był tylko odgłos trzaskającego ognia, szum wody, pochrapywanie śpiących towarzyszy. Świtało.

Myśl uderzyła Tan Uncighta z nagłą mocą! Pochrapywanie śpiących towarzyszy! Przez całą jego wartę żaden z jeńców nawet się nie poruszył. Żaden nie chrapnął, nie ziewnął, nie zacmokał przez sen. Jakby leżały na ziemi kłody. Zdjęty niepokojem skinął na El Aleena i podeszli ostrożnie do skrępowanych jeńców. Przez chwilę zastanawiał się nawet, czy aby nie zadławili się onucą we śnie i nie zdechli lekką śmiercią podczas warty innych jego kompanów.

Widok nagich szkieletów odzianych w strzępy skóry i swą odzież, skrępowanych jak ich zostawili o zmroku, poraził go do cna. Rozejrzał się błyskawicznie w poszukiwaniu „leśnego żarłacza”, ale nie dostrzegł niczego co mogło by być jakimkolwiek zagrożeniem. Nie mniej jednak „coś” tu było. Coś tu się stało. Coś zabiło i zniszczyło ciała ich jeńców.

Natychmiast z El Aleenem podnieśli alarm budząc resztę kompanii. Zagrożenie mogło być tuż tuż…

.

5k100

archiwumX · 25-02-2021, 15:25

Gdy się upewnili, że istota, która pożarła najpierw Draugdina, a następnie więźniów przynajmniej teraz nie zagraża im bezpośrednio elf odezwał się do towarzyszy - Czcigodni Panowie wygląda na to, że plan przeszpiegów w Dziurawej Twierdzy spalił na panewce, zatem jeśli nie macie innego pomysłu obawiam się, że pozostaje nam wróć z raportem.

***

Rzuty za Kostnica :
5k100:83, 2, 36, 16, 62

22-02-2021, 16:48	#51
Ketharian Dział Postapokalipsa Reputacja: 1	Nocny popas przy Leśnej Drodze Mieszaniec siedział w kucki na wyciągnięcie ręki od ogniska, żując zjełczały owczy ser i popijając go kupionym w stanicy piwem. Trzaskające płomieniami szczapy przyjemnie grzały Ogara poprzez wierzchnie odzienie, ale humor Kethrysa wciąż pozostawał zwarzony. Przeklęty elf i jego wścibskie ślepia! Znaleziony przy trupie nóż z zielonym kamieniem musiał być warty kilku katanek i półork już gotów był wsadzić go do swojej sakwy, kiedy Aleen dostrzegł błysk klejnotu i jął się domagać udziału w łupie. Rozsierdzony olf gotów był elfickiego zwiadowcę uspokoić za pomocą znalezionego naprędce kija, ale powstrzymał się przed srogim laniem widząc badawcze spojrzenia szlachetnie urodzonych. Grzejąc się w blasku bijącym od tana Ingdanu, Kethrys nie chciał wyjść przed dystyngowanym urukiem i jego towarzyszami na prostaka i chama, więc postanowił w myślach, że stłucze Aleena gdzieś ukradkiem jak mu się ku temu trafi bardziej dogodna okazja. Teraz, starając się nie spoglądać zbyt długo w mamiące swym blaskiem płomienie, mieszaniec wodził bursztynowymi oczami po czarnej ścianie puszczy. Czuł pewne rozczarowanie tym, że żaden z więźniów nawet się nie zająknął na temat paladyna Arturiusa, ale musiał przyznać przed samym sobą, że nadzieja na własnoręczne wytropienie tego bezlitosnego krzewiciela dobra była od początku mocno płonną. W pamięci odnotował w zamian miana tana Urgoth-Arra Dina oraz Gerehora Durgotha Massa. Zbyt był maluczkim w szeregach sekty, aby wiedzieć cokolwiek na temat tych szlachciców, ale pewien był, że starszyzna Ogarów doceni stosowe informacje, zanim uczyni z nich użytek na dworze hyrtana. * * * Kethrys nie będzie się wtrącał w rozmowy lepiej od siebie urodzonych. Odnotuje w pamięci wszystko, co wyda mu się w rozmowie ważne, obserwując jednocześnie otoczenie polany. Weźmie pierwszą wartę (tylko ustalmy, czy stróżujemy pojedyńczo czy w parach/innych układach). Będzie spał w skórzni – po to ma dwa koce, żeby mu było wygodniej w tych warunkach spać, choć nie strzelę focha, jeśli MG będzie mi chciał naliczyć jakieś karne modyfikatory za niewyspanie następnego dnia.

22-02-2021, 22:51	#53
archiwumX Reputacja: 1	Aleen wolałby natychmiastowy powrót z meldunkiem, ale uwagę na ten temat zostawił dla siebie za to cicho odrzekl: - Czcigodny Tanie Ingdanu Urguzur Torass pragnę zauważyć, że kompani tych zbójów doniosą o naszej obecności i będą pilnie obserwować drogę dojścia... jak będą mieli okazję to zorganizują zasadzkę. W związku z tym proponuję dokładnie wypytać ich o Dziurawą Twierdzę i jej okolicę, abyśmy mogli obrać mniej oczywistą ścieżkę, aby móc ich zaskoczyć. __________________ Szukam tajemnic i sekretów.

23-02-2021, 03:56	#54
Jaśmin Reputacja: 1	Gdy el Aleen i tan Torass podnieśli temat podziału łupów Gerard wykonał gest przeczenia. - Ślubowałem ubóstwo - rzekł tonem wyjaśnienia - nie dla złota ryzykuję życie. Gdy zaś uruk hai wyraził swe zdanie co do wart i Dziurawej Twierdzy: - Dwa razy tak - mruknął malauk - Wezmę drugą wartę. Dołączysz do mnie, Kethrysie? Aelinsar rozścielił ciepły wełniany koc pod skałą. Poluzował blachy, ale zdjął tylko hełm. Zdawał sobie sprawę, że nie wyśpi się tak jak by mógł, ale jak to mówią: "Żołnierze, którzy śpią twardo, nie żyją długo." Otulając się kocem Gerard szybko zapadł w płytki czujny sen obiecując swemu spoconemu ciału porządną kąpiel w jakimś leśnym oczku wodnym. 47, 100, 16 65, 47 __________________ Myśląc nigdy nie doszedłem do żadnych wniosków. Ale to nie powód by nie myśleć. Zdrajca, obciąć mu jajca! Tchórz, wsadzić mu nóż! Kiep, pałą przez łeb! Hejt? Kijem przez grzbiet. Ostatnio edytowane przez Jaśmin : 23-02-2021 o 08:22.

24-02-2021, 11:02	#56
Lord Melkor Reputacja: 1	Undcight Gorru Meher zebrał rzeczy martwego półlobrzyma, pozostawiając mu tylko odzienie oraz topór i maczugę. Miał zamiar następnie spalić go wraz z jego bronią, pogrzeb właściwy dla wojownika wedle jego zwyczajów. Kiedy spoczęli, przerwał popijanie z antałka, zauważając że elf wziął drogocenny nóź: -Uważaj ostrouchy! Nie chcesz chyba wziąć tego tylko dla siebie, prawda! - warknął, następnie kiwając głową gdy Uruk-Hai przemówił na temat równego podziału. Kiedy Malauk zaczął pieprzyć na temat swoich ślubów ubóstwa, zaśmiał się tylko szyderczo. No to już trzy osoby odpadły z podziału łupów, dwóch martwych i ów rycerzyk..... - No, lepiej by było tę Twierdzę zbadać, ale El Aleen dobrze mówi. Nie chcemy wpaść w zasadzkę, więc trzeba gagatków jeszcze dopytać o dojście do Twierdzy, jej obrońców i strażników. A może byśmy nagrodę dostali dostarczając ich setnikowi..... - Półlobrzym zaczął to rozważać, tchórzem nie był ale nie był też idiotą żeby pakować się w oczywistą pułapkę. - Wezmę trzecią wartę. - stwierdził, wstając i wpartując się w ciemność tego lasu, który niepokoił jego instynkty. Ta dziwna cisza i te istoty które widzieli elf i półork.... coś tu było nie tak. Ostatnio edytowane przez Lord Melkor : 24-02-2021 o 11:32.

24-02-2021, 12:48	#57
archiwumX Reputacja: 1	Słysząc zaczepkę Undcighta Aleen odpowiedział - Oczywiście, że nie, Czcigodny Tanie. Przecież widzę, że dokonuję uczciwego podziału wszystkiego tego co znalazłem. A tego co nie mogę podzielić zamierzam sprzedać i zdobyte za niego gotówkę rozdzielę podobnie. Klnę się na honor rodziny, że właśnie tak uczynię! - co powiedziawszy zaczął rozdawanie podzielonych pieniędzy w mieszkach kupców zaczynając od Udcighta i reszty członków elity. Przy tej czynności miał tylko cichą nadzieję, że rozmówca uzna za słuszne czynić podobne w stosunku do gorzej urodzonych. __________________ Szukam tajemnic i sekretów. Ostatnio edytowane przez archiwumX : 24-02-2021 o 13:48.

22-02-2021, 22:29	#52
Mike Reputacja: 1	Widząc kręcących się przy zwłokach i przy wozie, Tan Ingdanu domyślił się co tam robili. Gdy skończyli rzekł: - Zdobycze podzielimy po równo. Razem się narażamy i nagroda dla nas jednaka być powinna. - po prawdzie to Tan Ingdanu powinien zagarnąć wszystko w końcu jego światłe przywództwo doprowadziło do zwycięstwa. padły co prawda dwa trupy, ale to z własnej winy i głupoty zginęli. To wszak było jasne.- trupy wrzućmy na wóz, dorzućmy suchych gałęzi, resztki skrzynek i co tam się pali i spalmy. Lepiej żeby to szkaradztwo z lasu nie miało darmowego żarcia. Gdy już zasiedli przy ogniu spożywając wieczerze rzekł: - Czuwać powinniśmy dwójkami. Jako, że jest już nas pięciu, pierwszy czuwa samotnie, bo i szansa na atak wtedy najmniejsza. Zgłaszam się na pierwsza wartę. Jutro zaś powinniśmy sprawdzić tą Dziurawą twierdzę. Kto by tam nie siedział sprawdzić trzeba, bo jak teraz wrócimy z meldunkiem to nas wyśmieją. Tych dwóch, przepytamy o drogę i chyba nie będą nam potrzebni... - dodał ciszej na koniec, tak by jeńcy nie słyszeli.

23-02-2021, 09:57	#55
Mike Reputacja: 1	- Mówisz oczywistości El Aleen - odrzekł Tan Ingdanu - ale lepiej powiedzieć oczywistość, niż liczyć, że wszyscy to wiedzą. Uczynimy tak z rana. Dlatego trzeba ich dokładnie pilnować by nie zbiegli bądź nie odebrali sobie życia.

24-02-2021, 13:43	#58
Ketharian Dział Postapokalipsa Reputacja: 1	Nocny popas przy Leśnej Drodze Pożywiający się niemo mieszaniec przez dłuższy czas jedynie śledził rozmowę kompanów, w końcu jednak przełamał niechęć do ferowania własnych opinii w obecności szlachetnie urodzonych i odłożył bukłak na kolana. - Ci, którzy zbiegli, pewnie podnieśli alarm wśród reszty pobratymców – oznajmił półork zerkając kątem oka na uruka i szukając na jego obliczu śladu aprobaty dla swych słów – Cała banda już pod orężem stoi, a dobrze znają teren, skoro grasują na włościach swego pana. Pójdziemy dalej, ani chybi wleziemy w zasadzkę, a szypy tych kurwich synów to ledwie jedna sprawa. Nie lza nam zapominać o dzikich stworach, które tu żerują. Nigdym wcześniej nie widział bestii takiej jak ta, co zeżarła Draugdina. Podpełzła na polanę na naszych oczach i wszamała go jakby to był królik. Ogar urwał na chwilę, potoczył wokół siebie podejrzliwym wzrokiem próbując przejrzeć na wylot sąsiadującą z polaną gęstwę. - Daleko mi ku temu, aby doradzać czcigodnym tanom, rzeknę przeto jeno, że gdyby mnie ktoś spytał, radziłbym powrócić do stanicy z więźniami, zdać raport i wyprawić się na Dziurawą Twierdzę w sile setni. Ale czcigodny tan Ingdanu ani chybi wie lepiej, co czynić, tedy jeśli postanowi wysłać zwiad pod Twierdzę, przystanę na ten rozkaz z ochotą i bez wahania wyślę el Aleena, aby przeczesał okolicę i zebrał dla nas wieści.

25-02-2021, 07:59	#59
Bielon Reputacja: 1	Po pochowaniu tego co zostało z niedawnych kompanów oraz dwóch zabitych kupców w płytkich mogiłach i uzgodnieniu dalszych poczynań jęli układać się do snu. Czuli w kościach dzień marszu i starcie, które choć zwycięskie kosztowało ich jednak życie dwójki z nich. Na szczęście żaden z nich więcej nie został ranny. Podświadomie czuli, że rana na tej polanie może się brzydko paskudzić. Wcześniej przygotowali drewno na całą noc, by się po zmroku nie szwendać po krzakach. Ognisko rozpalili tak, by było mniej widoczne z traktu, ale by mogli siedząc przy nim blokować ewentualną ucieczkę tym, których złapali. Jeńcy nie protestowali, choć ten bardziej wygadany, mniejszy, o bliźnie przecinającej wargi, coś tam próbował im tłumaczyć. Niby, że są po tej samej stronie, że służą tym samym w końcowym rozrachunku panom, że… Kethrys nie patyczkując się zakneblował mu pysk onucą zdjętą z jednego z zabitych a spowodowane tym protesty uciął krótkim ciosem. Drugi jeniec, Kethrys nie miał zamiaru się ograniczać w tej kwestii, nie protestował gdy mu wciskano w usta śmierdzący kawałek szmaty i mocowano węzłem z tyłu głowy. Wpatrywał się za to w półorka nienawistnym wzrokiem. Tak jakby miało mu to w czymś pomóc. Warta stanęła na uboczu tak by mieć na oku całe obozowisko i trakt wiodący przez bród na polanę. Nie przy ognisku które mogło ślepić. Kładąc się spać byli przekonani, że uczynili wszystko by przespać tę noc bezpiecznie… ***** Bestia obserwowała ich z daleka, z ukrycia. Jej wielotonowe ciało podzielone na indywidualne jestestwa otaczały obozowisko czujnie informując o wszystkim co czynili przybyli na polanę zbrojni. Widziała marnotrawstwo materiału, kiedy pozbyli się ciał zabitych. To było… niekomfortowe. Niekomfortowe, to dziwne słowo, przypomniała sobie jakby mimochodem z tej części jej jaźni, która kiedyś była tak potężna. Zbliżała się do ich obozowiska z wielu różnych stron, choć utrzymywała dystans niezbędny dla zachowania swej obecności w tajemnicy. Wiedziała podświadomie, że tak będzie lepiej. Ale Macierz żądała od niej nowych wzorców, nowych schematów i przede wszystkim poznania, zgłębienia tych, które pozwalały na takie kształtowanie tej dziwnej, elektryzującej energii. Energii, która gdzieś na skraju świadomości Macierzy, była jej znana. Musiała ją sobie tylko przypomnieć i dla tego tak bardzo był jej potrzebny któryś z tych, którzy nią władali. Zwłaszcza, że znów jeden z nich użył jej, wykonując jakieś dziwaczne gesty nad znalezionym ostrzem. To było takie… podniecające… Podzielona na wiele różnych istnień, Wielość utrzymywała kontakt ze Źródłem poprzez wąskie, nie szersze niż włos powięzi, które na tysiącach włosopodobnych nóżek rozpełzły się do tych większych jej emanacji. Starała się tworząc je upodobnić je nieco do tego, co udało jej się skopiować. Ale nie była na tyle blisko, by móc odwzorowywać całe struktury a jedynie ich powierzchowną strukturę. Z tego też względu póki co czekała wysyłając na zwiad najmniejsze spośród swoich bytów. te, których struktury znała, jak ćmy, chrząszcze, małe istoty, które nigdy nie zwracały na siebie uwagi. Były na tyle małe, by nie mogły się wyrwać spod jej przemożnej mocy. A do zadania nadawały się idealnie. One właśnie pokazały obozowisko, rozmieszczenie przybyszy i ich jeńców, To podsunęło wielości pomysł na darmowe zwiększenie masy jej ciała. Co dla dalszego rozwoju było przecież kluczowe. Realizując to zadanie Źródło wypuściło ze swego jestestwa jedną mackę, która oddalając się odeń stawała się węższa, coraz węższa. Na granicy obozowiska była już niczym rzemień albo sznur. Posuwała się wśród traw i krzaków powolnym, niemożliwym do zauważenia ruchem. Z dala od budzącego grozę ognia przy którym się rozłożyli przybysze do miejsca w którym leżeli drzemiący jeńcy. Bestia aż zadrżała z rozkoszy. Czuła zbliżający się przyrost masy. Czuła zbliżający się przyrost mocy… *** Każdy, kto tej nocy był na warcie, czuł dziwną… obecność, która zdawała się kryć na samej granicy percepcji. Niemożliwa do poznania. Jak sylwetka kogoś złowionego kątem oka, jak zapach po przejściu kogoś, kto pozostawał zupełnie niemożliwy do zobaczenia. Jak cichy szept, ślad dźwięku, który wprawiał skupione na nasłuchiwaniu zmysły wręcz ogłuszonymi ciszą. Trzask ognia i szum płynącej wody były jedynymi dźwiękami, które w tym dziwnym lesie otaczały nocą obozowisko. Oraz pochrapywanie śpiących. Jednak każdy z nich nie mógł się pozbyć wrażenia, że „coś” ich obserwuje. Opowieści Kethrysa o „leśnym żarłaczu” oraz Pół-olbrzym wartował z elfem jako ostatni. Elf cały czas zastanawiał się nad tym czy powiedzieć kompanom o tym, że wyczuł otaczającą ten dziwny nóż energię. To było dziwne uczucie, bo nie miał nigdy do czynienia z taką mocą zogniskowaną w tak małym przedmiocie. Wiedział, że jeśli im o tym powie najpewniej zagarną dla siebie łup. Z drugiej strony bał się konsekwencji, gdyby ktoś wykrył jego kłamstwo. Pół-olbrzym zdumiony nasłuchiwał odgłosów lasu, szukając czegoś co mógłby uznać za … naturalne. Ale był tylko odgłos trzaskającego ognia, szum wody, pochrapywanie śpiących towarzyszy. Świtało. Myśl uderzyła Tan Uncighta z nagłą mocą! Pochrapywanie śpiących towarzyszy! Przez całą jego wartę żaden z jeńców nawet się nie poruszył. Żaden nie chrapnął, nie ziewnął, nie zacmokał przez sen. Jakby leżały na ziemi kłody. Zdjęty niepokojem skinął na El Aleena i podeszli ostrożnie do skrępowanych jeńców. Przez chwilę zastanawiał się nawet, czy aby nie zadławili się onucą we śnie i nie zdechli lekką śmiercią podczas warty innych jego kompanów. Widok nagich szkieletów odzianych w strzępy skóry i swą odzież, skrępowanych jak ich zostawili o zmroku, poraził go do cna. Rozejrzał się błyskawicznie w poszukiwaniu „leśnego żarłacza”, ale nie dostrzegł niczego co mogło by być jakimkolwiek zagrożeniem. Nie mniej jednak „coś” tu było. Coś tu się stało. Coś zabiło i zniszczyło ciała ich jeńców. Natychmiast z El Aleenem podnieśli alarm budząc resztę kompanii. Zagrożenie mogło być tuż tuż… . 5k100** __________________ Bielon "Bielon" Bielon

25-02-2021, 15:25	#60
archiwumX Reputacja: 1	Gdy się upewnili, że istota, która pożarła najpierw Draugdina, a następnie więźniów przynajmniej teraz nie zagraża im bezpośrednio elf odezwał się do towarzyszy - Czcigodni Panowie wygląda na to, że plan przeszpiegów w Dziurawej Twierdzy spalił na panewce, zatem jeśli nie macie innego pomysłu obawiam się, że pozostaje nam wróć z raportem. *** Rzuty za Kostnica : 5k100:83, 2, 36, 16, 62 __________________ Szukam tajemnic i sekretów.