Fenrir__

Tristan nie spuszczał wzroku z łowców... Jakoś sen wywietrzał mu z głowy. Ale Ladyn miał rację błąkanie się po lesie w nocy nie należało do mądrych posunięć. Inna spraw, że chętnie poznał by tego całego opiekuna. Gawron... To szczególne imię w starych legendach Nasturcji Gawrony razem z Wronami odprowadzały duchy zmarłych, w przeciwieństwie do kruków, które sprowadzały duchy z powrotem...

Tristan zgodził się z planem Ladyna i opuszczał zgrupowanie łowców nie spuszczając ich z oka.

 

Kerm

Wyjaśnienia łowcy mogły być prawdą. Mogły, ale nie musiały. Z tego wynikało, że należało je sprawdzić. Innymi słowy należało wybrać się do siedziby Gawrona. Co do terminu tej wycieczki Ladyn miał rację, bowiem włóczenie się po nocach, po nieznanym lesie, nie należało do rzeczy najmądrzejszych.

- Skoro rankiem wybierzemy się do tego całego opiekuna - powiedział Seavel - to warto wykorzystać resztkę nocy na odpoczynek.

 

JPCannon

Hof z pewną ulgą odebrał kwit od Sir Ladyna. Bez wahania złożył podpis jak gdyby niemalże zrzekał się praw do dalszych problemów jego i jego ludzi.

-Wielce Wam dziękuję. Widzę, że jednak nie wszyscy OPMowcy są tacy jak gadają. Nasz obóz znajdziecie dość łatwo. Nie chowamy się na ogół przed ludźmi. Odrobine głębiej w lesie, dostrzeżecie na drzewach znaki. Dwa ostre cięcia wskazujące kierunek niczym grot. Idźcie tym tropem a z łatwością nas znajdziecie. Chaty Gawrona też nie przeoczycie. Mocno rzuca się w oczy. Idźcie dalej tam gdzie odeszły wilki a raz dwa na nią traficie. Nie zdziwie się jeśli jutro też je napotkacie po drodze. Nie znam się na druidycznej magii ale mam wrażenie, że Gawron kontroluje dziką przyrodę w swoim otoczeniu. Wierze jednak, że Wasza magia przewyższa jego. Powodzenia

Oddał zwitek papieru w ręce palladyna po czym zwołał swoją grupę szerokim zamachem.

- Chodźcie moi drodzy. Miejmy nadzieje, że nasze problemy niedługo się rozwiążą- Zaraz po tym wszyscy zniknęli w gęstwinie lasu, pozostawiąjąc za sobą cichnące odgłosy łamanych gałęzi.

Po całym zajściu dość łatwo i szybko udało Wam się wrócić do miejsca w którym obozowaliście. Ognisko wciąż tliło się niewielkim płomieniem. Dorzucenie kilku gałęzi szybko postawiło je na nogi, wyraźnie poszerzając świetlną łunę okalającą polanę. Mogliście ponownie wrócić do wart i wypoczynku.

Reszta nocy minęła spokojnie, choć nie można było rzec, że pozwoliła Wam w pełni wypocząć.

Sir Ladyn mimo, że zaleczył swoje rany, wciąż co pewien miał wrażenie jak gdyby coś uciskało mu ramię. Parę ruchów ręki zwykle załatwiało sprawę. Mogło to być równie dobrze wspomnienie bólu które wciąż jeszcze kołatało się w głowie.

Seavel mimo odpływania w sen, co raz się wybudzał. Większość nocy odczówał ciągłe zawirowania magicznej energii. Nie dało się ich nie wyczuć w okolicy, jeśli wiedziało się choć trochę czego się szuka. Zwykle wykrycie magii wymaga rzucenia odpowiedniego zaklęcia, teraz jednak nie było ono wcale potrzebne. Ciężko było ignorować to uczucie, niczym lekki lecz chłodny wiatr który co krótką chwile muska nam policzek mimo wolnie nas rozbudzając.

Tristan również nie miał szczęścia do wypoczynku tej nocy. Mimowolnie jego myśli stale zaprzątało dziwne zachowanie wilków i to kim właściwie jest owy Gawron. Czy faktycznie kontrolował zwierzęta czy może z własnej woli chciały go słuchać. Czy mogły ignorować ból dzięki mocy druida, a może to była wręcz jakaś iluzja? Pytania pęczkowały w umyśle raz po raz, coraz mocniej oddalając nadzieje na dłuższy sen.

Mimowolnie powitaliście świt z pewną ulgą. Każde z Was już od pewnego czasu tylko lekko przysypiało, bijąc się z myślami czy dalszy wypoczynek ma jeszcze sens. Byliście zmęczęni lecz na tyle przytomni by w spokoju zebrać się i ruszyć w drogę do źródła całego wczorajszego zamieszania.

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

Fenrir__

Tristan szybko zebrał się i zwinął swoje posłanie. Sucha noc to dobra noc, jak mawiał jego stary przyjaciel, który pokzał mu wiele tajników życia w głuszy. Pozbierał resztki opału w zgrabny stos i przeszedł po okolicy zbierając jeszcze odrobinę opału by zgodnie ze starą tradycją zostawi opał dla tych, którzy nie będą w stanie zebrać własnego.

Gdy już wszyscy będą gotowi zaproponuje by ruszyć w kierunku w jakim odeszły wilki. Zapewne śladów nie zostawiły. Ale skoro łowczy twierdził, że siedzibę odnajdziemy bez trudu lepiej wyruszyć z rana.

 

Mike

Widząc krzątaninę Tistana, zabrał się za przyrządzanie śniadania. Nie był w tym ekspertem, ale nie wszytko dał rade zepsuć. Zwłaszcza suszone mięso, wyjęte z plecaka.
- Siadaj i zjedz coś. Potem może nie być okazji. A ciało potrzebuje energii.

 

Kerm

Seavel, podobnie jak każdy mag, kochał magię, ale wolał spokojne jej tonie, niż burzliwe odmęty, a jej zawirowania nie nastrajały go pozytywnie. No i nie pozwalały na pełne zanurzenie się w otchłaniach snu. Poza tym nie lubił, gdy ktoś mu dmuchał w kark, to, co wyczyniała okoliczna magia, była do tego bardzo podobna.

Nadejście świtu w zasadzie powitał z ulgą, ale nie zamierzał dzielić się z kompanami powodami niezbyt dobrze przespanej nocy. Opowieść o plączącej się w nietypowy sposób magii w niczym by nie pomogła.

- Jak mawiają doświadczeni podróżnicy, przed wyruszeniem w drogę trzeba coś zjeść - poparł Ladyna.

Po śniadaniu spakował swoje rzeczy i zasypał ognisko.

- Możemy iść - powiedział.

 

Mike

- Mawiają też - dodał Sir Ladyn - Przed wyruszeniem w podróż, zbierz drużynę.

 

JPCannon

Wyruszyliście gdy tylko skończyliście porządkować miejsce obozowania. W ciągu dnia las zdawał się wyglądać inaczej jednakże udało Wam się dość szybko namierzyć miejsce ubiegło nocnego starcia. Część strzał nadal leżała w trawie lub sterczała wbita w pnie drzew. Przeszliście obok nich i ruszyliście w stronę w która podążał uwolniony z wnyków wilk. W tym momencie złapaliście trop śladów krwi. Dzięki temu dalsza poszukiwania przebiegły dość gładko.

Gdy ślady zaczęły zanikać dostrzegliście kształt mocno wyróżniający się z reszty lasu. Była to chata. Nie była ona jednak czymś co zbudował by rzemieślnik. Domostwo wyglądało niczym pień ogromnego drzewa. Dwa niewielkie krągłe okna zasłaniały zamknięte okiennice. Drzwi do przybytku uchyliły się gdy tylko podeszliście ciut bliżej. Stanął w nich mężczyzna odziany w długą szatę. Od góry do dołu pokrywały ją gęsto upięte liście. Wpierw twarz postaci zakrywał kaptur. Gdy go odsłonił Waszym oczom ukazał się elf. Trudno było określić jego wiek z racji długowieczności rasy, jednakże nie wyglądał na młodzika. Lekkie zmarszczki wskazywały na dobre kilka set lat historii. Jego włosy, najpewniej jasne, teraz były mocno ściemniałe przez najróżniejszy brud i ślady ściółki.

-Drodzy przyjaciele natury- Rzekł głosem który wskazywał na zmęczenie -Obserwowałem Was wczoraj w nocy. Miałem już pomóc Lunie w jej wnykach gdy nagle pojawiliście się Wy, wybawcy. Od tamtej pory byłem pewien, że szybko się spotkamy. Razem będziemy mogli szybko rozprawić się z tą szarańczą która tylko zabija i niszczy dom Gaju. Jestem pewien, że dzięki Wam, żadne więcej niewinne stworzenie nie ucierpi. Powiedzcie mi moi drodzy, kiedy możemy ruszać na polowanie, by teraz łowca poczuł jak to jest być zwierzyną?

Mężczyzna wyglądał na mocno zaaferowanego całą sytuacją. Każde jego słowo było wymawiane z mocą, jak gdyby Mistrza Zakonu przemawiającego do ludzi przed bitwą.

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

Fenrir__

- Hoho!! Wstrzymaj rumaki przyjacielu. - Powiedział Tristan, podnosząc ręce w uspokajającym geście - Pomoc zwierzakom w potrzasku to jedno. Szczególnie tak niezwykłym i inteligentnym. Rozumiem, że za szarańczę masz na myśli łowczych, którzy polują na zwierzynę. Taka krucjata raczej nas nie dotyczy. Jesli chcesz zaprzestania polowań, udaj się do miasta i przedyskutuj to z władzami. Może wyznaczą ci jakieś święte obszary, mateczniki w których łowczy nie będą się pchać. My drogi druidzie należymy do OPMu, jesteśmy na garnuszku miasta, a jak każdy rozsądny człowiek nie tnę gałęzi, na której aktualnie siedzę. Swoją drogą tą całą Lunę chętnie bym poznał. Czy to jakiś zmiennokształtny?

 

JPCannon

Mężczyzna z każdym Twoim słowem zmieniał swój wyraz twarzy na bardzo gniewny. Jego nastawienie zdawało się błyskawicznie, wręcz nienaturalnie szybko zmieniać.

-Władzami?! Tymi które skazują na rzeź setki zwierząt? Tymi które wycinają lasy pod uprawne pola by się bogacić na handlu? Tymi co gnębią i mordują w imię władzy? Nie ma o czym z nimi rozmawiać. Dość już znosiłem ignorancji. Wystarczająco długo okazywałem życzliwość tym którym zależy tylko na zniszczeniu wszystkiego co daje nam natura. Skończę z nimi jednym po drugim. Widząc jak zaopiekowaliście się moimi drogimi podopiecznymi byłem przekonany, że zrozumiecie moje rozterki. Jeśli nie to trudno poradzę sobie bez Was. Skoro więc pragniecie działać w imieniu władz, będziecie ich pierwszymi przedstawicielami których zgładzę w imię równowagi!- Z jego ust parskała ślina a wzrok zdawał się płonąć gniewem. Jego ruchy zdawały się być coraz raptowniejsze i mniej przewidywalne.

-Chcesz poznać Lunę? Ona też chętnie Cię pozna, najlepiej Twoją krtań!

Z za drzewa wychynęła znana Wam wilczyca. Wyglądała na całkowicie zdrową. W ślad za nią pojawił się kolejny, a potem kolejny i kolejny wilk. Ostatecznie wokół druida stało ich już sześć. Gdy Gawron raz tylko machnął bardziej nerwowo dłonią wszystkie posłuszne mu zwierzęta obnażyły kły warcząc na Was wściekle.

-Jakieś ostatnie życzenie?-

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"