Lhianann

Dominique McArthur

Na twarzy dośc wysokiej kobiety jaka wyszła z jednego z pokoi na pierwszy rzut oka nie malowało się zadne negatywne uczucie. Jedynie w intensywnie niebieskich oczach malowała się...pogarda?
Chyba tak.

Zdecydowanym ruchem odgarneła kosmyk kasztanowo rudych włosów opadający jej na czoło, poczym spojrzała na mężczyzn stojących na korytarzu.

Jej zgrabna sylwetka i pociągająca powierzchowność wydawała się zupełnie nie pasować do otaczjącej zebrane osoby obskurności nędznego hoteliku.
Lekkim ruchem dłoni strzpneła jakiegoś insekta wspinającego się po nogawce jej krótkich szortów koloru khaki.

I co dalej? Wnioskując z romowy jaką tu prowadziliście, którą chyba również usłyszeli wszyscy inni ewentualni goście w okolicy, całej naszej ekipie przydarzyło się to samo. I co dalej? Jej głos był ciepły, lecz stanowczy.

 

__________________
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I'm home again
Dear diary I'm here to stay

cynis

Shon Verpen

Shon w pierwszym momencie nie zrozumiał co Henry ma na myśli. Później doszło do niego iż było zupełnie na odwrót. Zmarszczył brwi. -Ale w zasadzie nie o to mi chodziło. Zaskoczyć czyli zrobić coś zupełnie odwrotnego niż by tego chcieli.- Maił nadzieję, że tym razem wyraził się jaśniej. Dla pewności dodał: -Mieliśmy być spowolnieni? Ruszmy naprzód szybciej niż zamierzaliśmy.- Mężczyzna miał nadzieję, że detektyw przychyli się do jego propozycji ale... Licho wie co on teraz myśli.

W tym momencie usłyszał bardzo dobitny dowód na gotowość całej grupy. Ostatni członek... Członkini ekspedycji dołączyła do niej. I od samego rana niezadowolenie. zinterpretował "powitanie" Shon. -Tak, kochanie ciszej nie dało rady!- odpowiedział Dominique. Może i była odrobinę denerwująca jednak popatrzeć... Młody archeolog omal nie spadł ze schodów zagapiony w "kolegę po fachu". Z sytuacji wyszedł w prosty sposób. -Ja idę coś zjeść jak dojdziecie do konsensusu powiedzcie mi.- Ruszył w stronę miejsca w którym to mógł otrzymać jedzenie.

 

__________________
Nie bój się śmiać z samego siebie. W końcu jest szansa, że przegapisz żart stulecia.

Harv

Szahan Ghasim

Ponieważ schody były wąskie, Ghasim nie mógł minąć rozmawiających Shona i Henry'ego. Po zejściu pierwszego skierował się w stronę recepcji. Usłyszał jeszcze całkiem miły w brzmieniu głos Dominique, ale postanowił nie wdawać się na razie w żadne nowe dyskusje, w końcu reszta wytłumaczy jej aktualną sytuację. Podszedł do kontuaru i wcisnął dzwonek, który okazał się być zbyt zardzewiały. Westchnął i zawołał: Przepraszam, chciałbym porozmawiać z kimś z personelu. - Przecież kradzieże nie mogą tu występować tak często, żeby właściciel na to nie reagował...

 

__________________
Nie chcę ukojenia, które mogłoby mi odebrać skruchę, nie pragnę uniesień, które wbiłyby mnie w pychę. Nie wszystko, co wzniosłe, jest święte, nie wszystko co słodkie - dobre, nie wszystko co upragnione - czyste, nie wszystko co drogie - miłe Bogu.

Nevdring

Eryk Lenvron

Rzuciwszy (bądź co bądź) uprzejme spojrzenie zdominowanej negatywnymi uczuciami kobiecie, ruszył Eryk w ślad za arabem pragnąc zorientować się nieco w sytuacji i pozostawiając pragnienia żołądkowe bardziej stosownej chwili.
Po niedługiej drodze, stanąwszy obok Szahana, cierpliwie oczekiwał nadejścia "portiera" zastanawiając się przy tym, czy łysawy wykaże się swymi (cokolwiek drogimi) umiejętnościami.

 

__________________
"...codziennie wszystko z niczego tworzyć i uczyć śpiewu gwiazdy poranne."

MistrzGry

Detektyw, kiedy zakończył rozmowę na schodach, szybciej ruszył do przodu i wkrótce zniknął za ścianą. Wkrótce i wy zeszliście.
Staliście chwilkę w salce głównej, ale przez 2 minuty nikt się nie zjawił - nawet pomimo kilkukrotnego dzwonienia. Już zamierzaliście iść, kiedy doszedł do waszych uszu czyjś przepraszający głos:
- Spokojnie, spokojnie, już idę, czym mogę panom służyć? - odpowiedział niski, czarnowłosy mężczyzna z wąsem w wieku około 40 lat. Zaraz za nim wynurzył się detektyw Henry Jiggins.
- Już go wypytałem o wszystko - szepnął, kiedy przechodził obok was. Skierował swoje kroki w stronę wyjścia z hoteliku.

 

__________________
Bardzo lubię regulamin, a szczególnie punkt 10!

Ilithar

Na piętrze zostały już tylko dwie osoby, metal-archeolog i piękna Dominique. Steve postanowił zapoznać się z nią bliżej, a przynajmniej nie uważał, żeby była typem księżniczki. Po pierwsze, taki "księżniczki" nie mieszają się w nasze zawody, a po drugie... cóż, każdy by się wnerwił, gdyby z przyjemnej drzemki wyrwały go krzyki jego towarzyszy
- Tak więc, panno McArthur, wygląda na to że początek wyprawy jest nie najlepszy. Co pani zdaniem powinniśmy zrobić?
Rzekł odgarniając do tyłu długie, niesłorne włosy.

 

Harv

Szahan Ghasim

Arab popatrzył za odchodzącym Henrym. Gdy drzwi się zamknęły, spytał recepcjonistę: Mógłby pan jeszcze raz wytłumaczyć, jak to się stało, że nasze rzeczy zniknęły z naszych pokoi? I co właściwie wie pan o panu Henrym Jigginsie? Starał się robić wrażenie rozluźnionego, przyjacielskiego. Wiedział, że jeśli będzie za bardzo obarczał recepcjonistę winą za kradzież, to ten zamknie się w sobie i ciężko będzie dowiedzieć się czegoś od niego.

 

__________________
Nie chcę ukojenia, które mogłoby mi odebrać skruchę, nie pragnę uniesień, które wbiłyby mnie w pychę. Nie wszystko, co wzniosłe, jest święte, nie wszystko co słodkie - dobre, nie wszystko co upragnione - czyste, nie wszystko co drogie - miłe Bogu.

MistrzGry

- No cóż... - recepcjonista próbował wyszukać właściwe słowa, jednocześnie nieporadnie kryjąc zakłopotanie - Bardzo mi przykro, że tak się stało... Oni mi zagrozili... Nie miałem wyboru...
Recepcjonista ze spuszczoną głową stał przez chwilę, po czym dodał:
- Naprawdę nie chciałem. Możecie tutaj mieszkać jak długo chcecie, ale to nie moja wina...

 

__________________
Bardzo lubię regulamin, a szczególnie punkt 10!

Harv

Szahan Ghasim

Niech Pan się uspokoi, rozumiem, że to nie pana wina. Chciałbym tylko wiedzieć, kiedy się tutaj pojawił pan Henry Jiggins i co o nim pan wie. Czy przypomina pan sobie wygląd napastników? Spytał się Szahan przestraszonego recepcjonisty. Uśmiechnął się do niego. Niech pan się nie boi, postaramy się, żeby każda z tych informacji pozostała między panem, a naszą grupą.

 

__________________
Nie chcę ukojenia, które mogłoby mi odebrać skruchę, nie pragnę uniesień, które wbiłyby mnie w pychę. Nie wszystko, co wzniosłe, jest święte, nie wszystko co słodkie - dobre, nie wszystko co upragnione - czyste, nie wszystko co drogie - miłe Bogu.

MistrzGry

- Tak, przypominam, ale zakazli mi mówić... To taka lokalna banda... Ale może uda wam się ich uciszyć? - zastanowił się przez chwilę mężczyzna.
- Prawo tutaj nie działa tak, jak u was. U nas ten ma dobrze, kto dobrze płaci... Było ich trzech. Przyjechali takim starym, brudnym jeepem. Jeden z nich miał charakterystyczny, garbaty nos i jest ogromnym mężczyzną. Po za tym ma też szeroką bliznę na twarzy... Wszyscy wiedzą, że oni współpracują z tutejszą policją. Zagrozili mi, że jeśli w ogóle dowiecie się cokolwiek na ich temat - za moim pośrednictwem czy też nie - to powrócą tutaj...

 

__________________
Bardzo lubię regulamin, a szczególnie punkt 10!