Do księży, zakonników i innych sutaniarzy wszelkiej maści Ortega miała zdroworozsądkowe, dawno ustalone podejście. Nic do nich nie miała, póki znajdowali się w odległości niepozwalającej na werbalną komunikację. Jeśli jednak już jakiś osobnik z drużyny Dżyzesa przyplątał się zbyt blisko... no nie lubiła ich, całościowo. Każdego, cholernego, dzwoniącego tacą co niedzielę duszpasterza, taka ich mać. Jej dusza miała się dobrze, nie potrzebowała żeby ktoś się nią zajmował, albo co gorsza próbował zmienić. Nie raz i nie sto słyszała te nawiedzone gadki, wyrzucane z kościelnej ambony... że niby trzeba się szanować, miłować, kochać i w ogóle kurwa rzygać tęczą do spółki z rozsiewaniem przyjaźni na podobieństwo AIDS. Mhm, jasne...
Rachunek sumienia, żal za grzechy, szczera spowiedź i mocne postanowienie poprawy - co za stek bzdur. Niby jakim cudem miałaby żałować podjętych decyzji, bądź podejścia do świata? Była jaka była i nikomu nic do tego, tym bardziej świętoszkowatym oszołomom, wymachującym krzyżem na podobieństwo penisa. Zajebiście że go mieli, nie musieli jednak wpychać go innym na siłę do gardła, albo i głębiej. Tak głęboko, jak monterka miała poważanie dla bliźniego chociażby.

- Mhm - odpowiedziała Sloanowi, wydając z siebie pełen niezadowolenia pomruk. Gapiła się na bryłę kościoła co najmniej jakby miała przed sobą Parcha kłócącego się znowu z Cosmo. Ne podobała się jej konieczność wizyty w domu bożym, nic a nic. Westchnęła ciężko, informując okolicę o trawiącym bebechy cierpieniu. Wbiła przy tym ręce w kieszenie, przyjmując pozę sfatygowanej życiem, bardzo wymiętej wrony. Najchętniej odwróciłaby się na pięcie i wróciwszy do warsztatu, zabarykadowała sumiennie, a potem zwinęła w kłębek pod starym kocem, udając się wreszcie na zasłużony odpoczynek człowieka ciężko pracującego od ostatniej doby.
- Kwiaty mu trzeba skombinować - burknęła pełniejszym zdaniem, zezując na pryncypała zza przyciemnianych szkieł - A jak ten młody spierdoli i jego orzełek bardziej będzie przypominał kurczaka to ten no... nasz emblemat mogę wyciąć z blachy i obrobić. Dowalić kolory żeby po ludzku i porządnie wyglądało... no i zawsze możemy Candle'a jeszcze spalić. - wzruszyła na koniec kościstymi ramionami.

Uczenie się na błędach nie należało do mocnych stron Ortegi, o nie. Znowu psim swądem wpieprzyła się w coś, czego zapewne przyjdzie jej żałować i to całkiem prędko.
- Znam się na kwiatach? - powtórzyła za Sloanem, mrużąc podejrzliwie kaprawe ślepia aż zmieniły się w ledwo otworzone szparki. Prychnęła, by zaraz zgrzytać zębami - Mają łodygi, pręciki i płatki w rożnych kolorach... i tyle. Wolę śruby...no ale mogę popytać - wzruszyła ramionami już bolejąc nad tym co zaraz usłyszy.

Colt Series 70 Gold Cup National Match. Custom Seecamp double action/ single action foto 2 foto 3 Obrażenia:2 0PPWymagana Budowa12 Kaliber:.45ACP Klasa:P Rozrzut:2 Waga:1,1kg Po opróżnieniu magazynka zamek zostaje w tylnym położeniuT Specyfikacje: DA/SA, celny (łączny bonus do celności +1) niezawodny (19-20) Szybkostrzelność:- Magazynek:7+1 Opis: O ile Colta 1911 raczej nie trzeba przedstawiać to tu mamy do czynienia z ciekawą modyfikacją zaprojektowaną przez Ludwiga (Louisa) Wilhelma Seecampa. Ten utalentowany inżynier podczas IIWŚ walczył w elitarnej jednostce Gebirgsjaeger na froncie wschodnim. Tam tez doszedł do przekonania że samonapinanie w pistolecie jest doskonałym rozwiązaniem. Po II WŚ Seecamp przybył do USA i pracował midzy innymi dla Mossberga, w latach 70 otworzył własny warsztat rusznikarski i zajął się przeróbkami broni. Jego sztandarową modyfikacją było przrabianie Coltów 1911 na broń z samonapinaniem. Trzeba przyznać że jest to ciekawa modyfikacja: w zasadzie mechanizm spustowy 1911 w większości pozostaje niezmieniony, jesli się przyjrzysz zauważysz że z tyłu kabłąka spustowego w dalszym ciągu masz znacznie skrócony oryginalny spust. Seecamp dodał za to drugi spust którego naciśnięcie powoduje napięcie kurka a następnie na końcu swojej drogi naciska na właściwy spust powodując odpalenie naboju. Jeśli kurek jest napięty przedni spust jest cofnięty do tyłu i praktycznie opiera się na spuście właściwym pozwalając na oddanie strzału w trybie SA. Z czasem Seecamp nie nadążał z wykonywaniem zamówień i odsprzedał prawa kilku innym warsztatom rusznikarskim. osprzęt:

Kabura udowa Colt1911 Opis: kabura na Colta 1911 i dwa magazynki Specyfikacje: szybkie dobywanie, na widoku wartosć 30g

Custom Colt Combat Commander. Seecamp double action/ single action foto 2 foto 3 Obrażenia:2 0PPWymagana Budowa13 Kaliber:.45ACP Klasa:P Rozrzut:2 Waga:1kg Po opróżnieniu magazynka zamek zostaje w tylnym położeniuT Specyfikacje: DA/SA niezawodny (19-20), poręczny Szybkostrzelność:- Magazynek:7+1 Opis: O ile Colta 1911 raczej nie trzeba przedstawiać to tu mamy do czynienia. To warto powiedyie par sw o Colcie Combat Commander po IIWŚ wielu GI Joe wróciło do stanów bogatsi o doświadczenie wojenne, wielu z nich chciało kupic sobie jakąś broń do samoobrony, pewnie przed wojną wybraliby jakiś rewolwer ale zwiedzanie świata z Wujkiem Samem przyzwyczaiło ich do ufania Coltowi 1911, broń ta miała tylko jedną wadę - była pełnowymiarowym pistoletem służbowym, dużym i ciężkim i z tej racji nie bardzo nadawała się do dyskretnego noszenia na co dzień pod koszulą czy marynarką. W Colcie szybko wyczuli czego potrzebuje rynek i tak powstał Colt Commander (na szkielecie aluminiowym) broń lżejsza i ze skróconą lufą i zamkiem, jednak wielu wolało broń w całości ze stali i tak powstał Combat Commander na szkielecie stalowy. W tym przypadku mamy do czynienia z ciekawą modyfikacją zaprojektowaną przez Ludwiga (Louisa) Wilhelma Seecampa. Ten utalentowany inżynier podczas IIWŚ walczył w elitarnej jednostce Gebirgsjaeger na froncie wschodnim. Tam tez doszedł do przekonania że samonapinanie w pistolecie jest doskonałym rozwiązaniem. Po II WŚ Seecamp przybył do USA i pracował midzy innymi dla Mossberga, w latach 70 otworzył własny warsztat rusznikarski i zajął się przeróbkami broni. Jego sztandarową modyfikacją było przrabianie Coltów 1911 na broń z samonapinaniem. Trzeba przyznać że jest to ciekawa modyfikacja: w zasadzie mechanizm spustowy 1911 w większości pozostaje niezmieniony, jesli się przyjrzysz zauważysz że z tyłu kabłąka spustowego w dalszym ciągu masz znacznie skrócony oryginalny spust. Seecamp wyciął za to spory kawałek szkieletu i dodał drugi spust którego naciśnięcie powoduje napięcie kurka a następnie na końcu swojej drogi naciska na właściwy spust powodując odpalenie naboju. Jeśli kurek jest napięty przedni spust jest cofnięty do tyłu i praktycznie opiera się na spuście właściwym pozwalając na oddanie strzału w trybie SA. Z czasem Seecamp nie nadążał z wykonywaniem zamówień i odsprzedał prawa kilku innym warsztatom rusznikarskim. Oprócz przeróbki mechanizmu spustowego pistolet ten został dalej skrócony (do formatu kolejnej wersji Colta Officer's Model, choć zachowano pełnowymiarowy chwyt i magazynek osprzęt:

Kabura IWB na Colta Commandera foto 2 foto 3 Opis: Skórzana kabura przeznaczona do przenoszenia broni wewnątrz pasa Specyfikacje: łatwiejsza w ukryciu wartosć 25g

Oczywiście najlepszy kandydatem do załatwiania sprawunków definitywnie była właśnie oaza miłości międzyludzkiej z Nowego Jorku.
- Ehhh - ciężkie westchnienie wyrwało się z jej piersi, przypominając szurający po cmentarzu wicher… i to wieczorową porą pośrodku paskudnego grudniowego nowiu. Pozostała część grupy zapewne leniła się gdzieś na opłotkach, zostawiając Ortegę na pastwę Sloana i jego sadystycznych, socjopatycznych… a wręcz psychopatycznych odchyłów. Odchyłów skierowanych bezpośrednio na czarnowłosy łeb monterki. Pomyśleć, że mogła w tej chwili siedzieć bezpiecznie w warsztacie, dłubiąc w czymś i udając że jest bardzo zajęta przez co okolica ma się od niej najzwyczajniej w świecie odpierdolić dla zdrowotności psychicznej obu stron.
Nadawała się perfekcyjnie, zwłaszcza do części socjalnej, polegającej na wchodzeniu w słowne interakcje z obcym otoczeniem, które darzyła szczerą i nieprzemijająca niechęcią. Szczególnie w tej zabitej dechami, zaplutej norze nieudolnie prosperującej do miana miasta. Gdzie najlepszy konował nie mógł operować ze względu na wiek i trzęsawicę rąk, do tego na bank pił, a szeryf zgrywał cwaniaka, choć Ortega przeczuwała gdzieś w głębi marudnej duszy, że tylko udaje takiego praworządnego, gdy zaś nikt nie patrzył brał łapówki jak każdy sprzedajny glina z prowincji.
Jakby tego było mało, miała latać po tym zawszonym zadupiu i szukać chwastów na pogrzeb dla Candle’a, no i Razora. Pierdolonych suchotników, kalii czy innego badziewia, chociaż ona bardzo chętnie wpakowałaby obu denatów do dołu i zasypała ich wapnem. Ewentualnie postawiła znicz na górze i skleciła krzyż. W warsztacie, tam gdzie nikt by jej nie przeszkadzał, prócz Cosmo, ale do niego już się przyzwyczaiła i tolerowała jako element nieustannie przewijający się gdzieś na granicy rejestracji zmysłów. Nie narzucał się, nie właził jej pod łapy i co najważniejsze - nie gadał, pozostawiając eter cichym i przytulnym.
- Dobra - burknęła przez zaciśnięte zęby przypatrując się Sloanowi z niechęcią tak wyraźną, jakby ktoś wymalował ją na jej gębie neonową farbą.
- Można też zrobić znicze. Światła. Z żarówkami na prostych ogniwach galwanicznych, choćby tej no... baterii bagdadzkiej. Będzie ładnie... no ale to potem. Kalie. Albo inne cmentarniki. Meh - Pod kopułą mieliła informacje o tym całym, tfu!, Newport. Wychodziło, że najlepiej zacząć pytać u starej prukwy, u której kupili książki. Tej samej, której próbowała wcisnąć Parcha w zamian za podręcznik do chemii.
Wzruszyła ramionami i wbiwszy dłonie w kieszenie spodni odwróciła się na pięcie, lecz nim zrobiła cztery kroki zatrzymała sie, wracając gębą do szefa pociągu.
- Nie jestem lekarzem. Tak tylko mówię… znowu - wymamrotała melancholijnie, marszcząc nos aby poprawić przeciwsłoneczne okulary. Ciągle wszystkim powtarzała, że nie jest żadnym konowałem, ani lekarze, ani medykiem, czy łapiduchem, tylko pierdolonym monterem. Technicznym, mechanikiem. Niestety Razor był na tyle złośliwy, żeby się przekręcić, zostawiając wakat pociągowej higienistki wolny, a Sam miała nieodparte wrażenie, że chyba wie kogo głównodowodzący będzie chciał wcisnąć na to miejsce.
I za cholerę jej to nie leżało.

ECBA (brytyjski) foto 2 PP:2(+6) Specyfikacje: pustynny kamuflaż Waga:4kg (+2x1kg) = 6kg Opis: ECBA czyli Enhanced Combat Body Armour stanowi dosyć nietypowe podejście do tematu osłon balistycznych, kevlarowa kamizelka jest w stanie zabezpieczyć żołnierza przed większością amunicji pistoletowej oraz odłamkami dodatkowo zaś posiada kieszenie na płyty ceramiczne, co nietypowe, kieszenie te są przeznaczone na małe płyty ceramiczne a kieszenie ulokowane tak aby chroniły serce i częściowo płuca. Żołnierze i opinia publiczna nie byli zbyt entuzjastyczni jeśli idzie o to rozwiązanie i kamizelki te zaczęto zastępować nowocześniejszymi wzorami, z kieszeniami na pełne płyty. Kamizelka ta charakteryzuje się lekką wagą i chroni to co najważniejsze osprzęt: dwa kafle do kieszeni (6PP)

Mk 6 Helmet foto 2 foto 2 PP:2 Specyfikacje: Waga:1,3kg Opis: W 1985 brytyjczycy wprowadzili na wyposażenie nowy hełm, przystosowany do wymagań nowoczesnego pola walki i wyposażenia żołnierzy (miejsce na słuchawki nauszne) hełm był wykonany z nowoczesnych materiałów (balistyczny nylon, zamiast kevlaru, trochę słabszy) osprzęt: pustynny pokrowiec, Ulotka Wartość:40