Kelsan, po poinformowaniu Drauga Tempesta o pogodzie, przełączył interkom na oba kanały. Słuchał tylko całego zajścia. Złoty typek został precyzyjnie osłabiony przez kapitana, jeden z jego podwładnych został 'omyłkowo zabity', natomiast trzeci z nich oberwał od robota metalową ręką. To musiało bardzo boleć, bo aż się skulił z bólu. W tym samym czasie, kiedy Draug wyciągał cokolwiek ze złotego typka, Kelsan postanowił zmarnować trochę paliwa i zrobić rundkę wokół bunkra czy przypadkiem nie było jakieś kawalerii, która ich zaskoczy. Zerknął na elektroniczny zegar ścienny zamontowany tuż za jego plecami. Mieli coraz mniej czasu na wydostanie się z tego bunkra zanim złapie ich cyklon. Potężne silniki elektryczne zaszumiały i Stella odleciała od bunkra. Wpatrując się w przednią szybę podleciał trochę wyżej, by ewentualne radary nie wykryły go. Cały ten czas miał włączony interkom i jednym uchem słuchał Drauga i CZR-9 jak przesłuchiwali złotego faceta. Rudy mężczyzna niczego podejrzanego nie zauważył, więc postanowił, że wróci na wcześniejszą pozycję.

-Streszczajcie się. Mamy trzynaście minut by zdążyć z ucieczką. Inaczej będą nas zbierać po całej planecie. Nie wykryłem żadnego ruchu w najbliższej okolicy. Jesteśmy sami - powiedział to zarówno do kapitana jak i SID-a.

Draug uzyskał wszystkie potrzebne informacje i poszło nawet nad wyraz łatwo. Czasem i jego z jego doświadczeniem w tej branży potrafiło coś jeszcze zaskoczyć. Spojrzał na kulącego się przed nim z bólu Twi'Leka.

- Spierdalaj w podskokach i nie wchodź mi nigdy więcej w drogę, bo gdy jeszcze raz kiedykolwiek cię spotkam to wyrwę ci te twoje czułki i każę ci je zjeść... - Łowca nie zdarzył dokończyć, że "bez przypraw" gdy podwładny Lewisa trzymając się za bolące miejsce kuśtykając już oddalał się od szczątków hangarów.
Draug rzadko bywał, aż tak wulgarny, ale czasem inaczej się nie dało, żeby nie dość żeby dotarło do resztek mózgu to i wywołało właściwy efekt. Tym razem się najwidoczniej udało.

W tej samej chwili w słuchawce interkomu usłyszał jak Kelsan przekazuje mu aktualne dane pogodowe. Zostało trzynaście minut, a po ultimatum jakie złożył przed chwilą CZR-9 zostanie im około jedenastu minut. "Ciągle w ruchu" - pomyślał sobie tylko i potaknął to towarzysza robota.

- Masz rację. Do niektórych przemawia tylko i wyłącznie brutalna siła, także proszę powtórz im jeszcze raz, że zostało im dokładnie dziewięćdziesiąt sześc sekund, z naciskiem, że potem płonące rzeki lawy na Mustafar będą niczym orzeźwiające strumyki w stosunku do tego co im tam zaraz zgotujemy.

Łowca odczekał by CZR-9 ponowił komunikat po czym dodał do towarzysza.

- Wątpię, żeby nam go wydali także jakby co do czego mam DOKŁADNIE dziesięć minut z marginesem by dostać się na Stellę. Także uderzamy szybko i precyzyjnie jak wibroostrze. I nie bierzemy jeńców poza Lewisem.

Jedyne co zobaczy na obliczu robota to wyświetloną wielką, uśmiechniętą mordkę.

Wiadomość głosowa nadane przez droida zabójcę, początkowo odbiła się bez echa. Po około minucie, cała trójka najemników usłyszała głos na otwartym kanale, który bezwątpienia należał do Levisa. Mówił w łamanym basicu, z głębokim szorstkim barytonem. Tymczasem deszcz i wiatr nabierał na sile, granicząc z ekstremum. Tempest zobaczył jak z stalowa płyta ze zniszczonego hangaru leci wolnym lotem, jak jakaś dziecięca zabawka rzucona przez kapryśne małe dziecko. Gdyby byli bliżej mogliby dostać takim odłamkiem niechybnie doznając ciężkich obrażeń.

-Mandofe to jedyny prawdziwy klan na Nipponi!- w tle łowcy usłyszeli okrzyk bojowy innych zbirów.- I my się nie poddajemy. Powiedz Tel Amidowi, że jego spasione dupsko wreszcie zamknęło swoją jadaczkę. Nie wiem ile Wam obiecał, ale proponuje układ. Zapłacę więcej.- skończył Levis a na kanale zapanowała cisza, choć wokół żywioły szalały jakby mając zwiastować apokalipsę.

Galaktyka długa i szeroka więc jakoś zwiejecie z Nipponi. Levis kiedy dowie się, że Tel Amid ma Wam dać 200 tysięcy kredytów zaproponuje 250 tysięcy. Handel bronią jest opłacalny

Wysłuchawszy oferty Lewisa zaduma pojawiła się na twarzy Drauga. To znaczy pojawiłaby się, gdyby ktoś to mógł zarejestrować przez nieprzeniknione wizjery jego hełmu szturmowego. Potrafił się skubaniec targować. Jednak czy taka oferta była warta tego by mieć na sobie wyrok śmierci, a na plecach wszystkich cyngli klanu Mandofe. Co prawda fakt, że galaktyka jest długa i szeroka, ale czy na pewno wystarczająco. Jednak w końcu żyje się tylko raz, a handlarz bronią potrafił się targować.
W głowie Łowcy pojawił się jeszcze jeden pomysł i postanowił sprawdzić na ile wysoko ceni swoje życie Lewis i czy rzeczywiście jest tak dobrym handlarzem broni jak mówiono.

Wywołując o ile to w ogóle możliwe konsternację u droida zabójcy i westchnienie zdziwienia Kelsana w słuchawce interkomu odezwał się do potencjalnego celu teraz targującego się o własne życie.

- Jeżeli zaproponujesz więcej niż dają mi za twoją głowę to oferta może być kusząca. Jednak jakbyś miał może coś co by mnie do końca przekonało i przeważyło szalę wartości to zapytam. Co prawda to towary bardzo trudne do zdobycia, ale podobno zasługujesz na swoją reputację. Jeśli dorzucisz powiedzmy Ambiańską Strzelbę Snajperską i Gwiżdżące Ptaki, to się dogadamy, a nawet rozważę ofertę zabicia twojego zleceniodawcy. Tylko masz mało czasu na decyzję i nie wiem czy dysponujesz takimi środkami pieniężnymi tu i teraz.



Po chwili dodał równie spokojnym głosem:
- Jest tylko jeden warunek. Zapłatę musisz dostarczyć mi sam osobiście. I nie próbuj żadnych numerów gdyż mam twój kod sekwencyjny także nie dam się nabrać, a tej rangi transakcje zwykłem finalizować osobiście nie zniżając się do rozmów z żadnymi pomagierami.

Po wysłuchaniu słów CZR-9 kilka chwil później w komunikatorach rozległ się głos ich zlecenia. Levis Itron chciał im zaproponować większą ilość kredytów za puszczenie go wolno, a przynajmniej tak Kelsanowi się wydawało. Rudy mężczyzna tylko marnował paliwo czekając aż wreszcie coś więcej się ruszy. Obrócił fotel i zerknął na zegar, minęły ledwie trzy minuty, a czas do cyklonu gwałtownie malał. Postanowił zawrócić Stellę by łatwiej im było wejść na pokład. Wcisnął guzik odpowiedzialny za komunikację i przemówił do Drauga.

-Jest czas na pogaduchy z nieprzyjacielem i czas na odlot z tej planety. Może więc zrozumiesz, że są jakieś priorytety - rzekł w stronę ich kapitana. Po raz pierwszy w życiu tak stanowczo się zwrócił do Drauga. Miał nadzieję, że nie zostanie za to zdegradowany. Przełączył na dwukanałowe wejście by Levis ich nie słyszał.
-Macie dziesięć minut, potem lecę bez was - powiedział mężczyzna o rudych włosach. Po chwili wyłączył interkom i rozsiadł się w fotelu.

Wokół szalała burza, gromy spadały z nieba jak gniewna ręka jakiegoś Bóstwa w pełnej furii. Kelsan dał jasno do zrozumienia, że nie chcę stracić kolejnego statku przez cholerny cyklon. Nikt z drużyny nie chciał powtórki z Templarem, za dużo władowali kredytów i czasu najlepszych mechaników z Nar Shaddaa na modyfikację YT-1760. Draug powiedział swoją ofertę i czekał na odzew. W końcu na ogólnym kanale radiowym odezwał się Levis.

-W porządku, wyjdę na tą przeklętą pogodę. Będzie ze mną mój asystent. Ile miał zapłacić Wam ten spasiony chuj?- powiedział zgryźliwie Itron.

-200 tysięcy kredytów. Stać Cię? Chcemy przynajmniej 250 tysięcy.- odparł bezkompromisowo kapitan.- I karabin. Masz taki?

-Mam akurat jedną sztukę. 250 tysięcy to nie tak dużo, jeśli od tego ma zależeć życie moje i moich kompanów, nie mówiąc już o cennych zapasach broni. Dam Wam forsę w formie platynowych sztabek kredytów. Zadowoleni?

Pod neo-mandaloriańskim hełmem Drauga pojawił się chytry uśmiech, a niebieskie diody na głowie CZR-9 ukazały równie sprytne zadowolenie. Zostało im 8 minut, ale sprawa wyglądała na załatwioną. Po dwóch minutach w drzwiach bunkra zobaczyli Levisa. Był zielono-skóry, wysoki i co ciekawe nie miał nic na torsie, ale spodnie jasno pokazywały kolory Mandofe (złoto i czerwień), a nie czarno-niebieskie barwy Ivocmocro. Zaraz za nim szedł mizerny asystent. Miał na oczach okrągłe okulary w stalowych oprawkach, kryjące małe oczka; jego skóra była zółta ozdobiona minimalistycznymi tatuażami. Mniejszy Twi’Lek niósł z wyraźnym wysiłkiem i niezadowoleniem walizkę z sztabkami kredytowymi, a Levis trzymał w rękach obiecany karabin.

-Mandofe dotrzymują słowa.- odparł.- Tel Amid niezbyt, dlatego jestem po tej stronie a nie innej. Wystawił mnie, i Wy powinniście na niego uważać choć zwyczajnie radzę opuścić tą mokrą jak napalona cipka planetę. Niestety Gwiżdżące Ptaki to rarytas Mandalorian, nie mam ich, a przy obecnej Imperialnej czystce Mando raczej nie zdobędziecie ich łatwo.

Draug kiwnął głową, i kazał otworzyć walizkę. Droid zabójca włączył systemy szybkiej analizy i odrzekł.

-250 tysięcy w platynie. To mi się podoba goła-klato.

-On tak zawsze?- spytał Levis nieco zbity z tropu.- Zresztą nie ważne. Rozwaliliście moją flotę, ale większość myśliwców i tak była niezdolna do lotu. Bierzcie kasę i mam nadzieję, że nasze losy się już nie połączą. Ayo Mercerit.- pożegnał się Itron i dał w geście porozumienia Ambiański karabin.

Asystent zamknął walizkę, a CZR-9 złapał ją w swoje silne mechaniczne, długie ramiona.

Levis machnął niedbale ręką na pożegnanie i zniknął w wnętrzu podziemnej bazy. Mechaniczne drzwi zamknęły się jak paszcza Rancora. Kelsan wszystko oczywiście słyszał. Przełączył kilka kontrolek, wyśrodkował lot i nie gasząc silników uniósł się rufą w kierunku dwójki łowców otwierając trap, by zawisnąć dwa metry nad błotnistą powierzchnią. Misja była wykonana a do znalezienia się w środku cyklonu brakowało im pięciu minut. Draug i droid zabójca wskoczyli do środka, i nawet pomimo ciężkiego pancerza Draug czuł, że potrzebuje ciepłego prysznica.


-Co dalej kapitanie? Odlatujemy z Niponii czy pokazujemy środkowy palec Tel Amidowi i łączymy się z nim na holo-comie?

Kelsan był gotów aktywować wszystkie cztery silniki i odlecieć w siną dal.

Zadecydujcie co robicie dalej, czy uciekacie z planety czy konfrontujecie się z Tel Amidem? W każdym razie możecie uznać, że Kelsan odleciał z zasięgu cyklonu i skierował się bliżej miasta Ledtuh.

Kiedy będziecie tak czy siak na orbicie Planety, to SID wychwyci jakiś zaawansowany sygnał od równie Mocnej SI i lecimy do 1 ROZDZIAŁU

Szczerze powiedziawszy Draug trochę zablefował z tą ostatnią propozycją. Raz, że w sumie nawet nie spodziewał się, że przemytnik broni może dysponować taką gotówką tu i teraz, a na pewno nie mógł podejrzewać, że w płytkach platyny. W sumie miał być to taki fortel, żeby wyciągnąć cel na powierzchnię, a nie przebijać się przez cały bunkier. Natomiast sama Ambiańska Strzelba Snajperska była rzeczywiście wyposażenie niezwykle trudno dostępnym. W tym momencie nie był w stanie nie czuć szacunku do było nie było handlarza broni. Widać, że Lewisowi zależało na życiu, a doświadczenie łowcy podpowiadało mu, że prawda zawsze leży ukryta gdzieś głęboko pod warstwami wzajemnych pretensji i nie zabliźnionych ran.

- Przyznam się, że mi zaimponowałeś teraz, a uwierz mi, że nie jest to łatwe. Tel Amidowi nie jestem nic winien gdyż zaliczki nie wzięliśmy. Nasz komputer pokładowy wystosuje jakąś oficjalną notę w stylu: "Z powodu rodzinnego charakteru zbliżających się świąt z przykrością zawiadamiamy o niemożliwości wykonania niniejszego zlecenia. Natomiast klanem Ivocmocro będę się martwił potem lub nie... - Powiedział Draug odbierając broń na którą polował od dawna od niedoszłego celu ich zlecenia. Równocześnie zarejestrował fakt, że CZR-9 zabezpieczył walizkę z cennym i hojnym honorarium. W sumie łatwo poszło, nadspodziewanie i nieoczekiwanie łatwo. Czasem zdarzają się takie perełki.

Wklepał szybko w komunikator naramienny informację do Kelsana: "Temat załatwiony. Zabieraj nas stąd i odlatujemy z tej planety".
Od dłuższego czasu pracowali na własne konto i było nie było prawa Gildii Łowców Nagród być może ich nie dotyczyły. Draug wiedział, że w podobnym przypadku odrzucenia lub zmiany zlecenia Gildia mogłaby mu to przynajmniej długo nie zapomnieć. Jednak mimo wszystko, zaistniała sytuacja raczej należała do rzadkości, żeby łowca zmieniał cel i nie wywiązywał się z zawartej słownie umowy. Draug wierzył, że Lewis miał tego świadomość. W końcu jak widać gość i zaradny i zorientowany od czego banthy zdychają.

- Jeżeli kiedykolwiek nasze drogi skrzyżowały by się jeszcze raz to mam nadzieję, że będzie pamiętał iż będziesz mi winny przysługę za dziś. - Dodał łowca na odchodne przekrzykując silniki nadlatującej Stelli, która nawet nie musiał dotknąć ziemi aby CZR-9 i Draug wskoczyli na opuszczoną rampę. Gdy tylko byli na pokładzie, a rampa się zamknęła YT-1760 poderwał się ostro w kierunku opuszczenia atmosfery Nipponi.

Kelsan niespecjalnie długo czekał na rozwój dalszych wydarzeń, gdy interkom znów się uruchomił było słychać głos Levisa, który zgodził się na propozycję kapitana. Choć nadal kwota dwustu pięćdziesięciu tysięcy nijak nie wychodziła mu w rachunkach. Poprawił się w fotelu pilota i zerknął na puste obicie fotela obok niego. Przez chwilę przemknęła mu myśl przez głowę czy podczas podróży nie z rekrutować dodatkowego pilota. Ansa by się nadawała idealnie, ale nie żyła. Szkoda, bo dosyć krótko się znali. Wstał z fotela, przeszedł wzdłuż Stelli i podszedł do tylnego trapu zobaczyć całą akcję. Z zadumań wyrwał go sam Itron, który pofatygował się osobiście. Ujrzał zielonego Twi'leka z gołą klatą i spodniami w barwach klanu Mandofe, a tuż za nim mniejszego w śmiesznych okularach niosącego im zapłatę za wykonane zlecenie.

Platyny. Sowite wynagrodzenie - pomyślał mężczyzna. Levis trzymał dla Drauga Ambiańską Strzelbę Snajperską zgodnie z życzeniem. Amunicję musiał sam sobie dokupić. Kelsan oparł się ramieniem o ścianę włazu i czekał aż wymiana zdań się zakończy i będą mogli lecieć. Widząc zbliżające się kroki robota, wrócił na miejsce. Po upływie kilku sekund dostał informację od kapitana, że temat został załatwiony. Uruchomił kilka przycisków i dźwigni po czym przypiął się pasem i zerknął tylko przez lewe ramię czy Draug oraz CZR-9 wskoczyli na pokład, rozgrzał silniki do czerwoności i wynosili się z Nipponi.
-Będzie trzęsło, trzymać się - rzekł Kelsan i zamknąwszy tylny właz ruszył pełną parą. Dał pełną moc do wszystkich czterech silników ile fabryka dała by uciec przed cyklonem i udało im się opuścić tę przeklętą planetę.

Stella, znalazła się na orbicie Nipponi, wyjście z warstw atmosfery planety na pełnej mocy czterech silników wywołał zgodnie z obietnicą pilota silne wstrząsy. W końcu byli w próżni. Nawet z takiej odległości było widać potężny cyklon wirujący nad kontynentem z którego udało im się uciec. Kelsan był gotów do podróży, gdzie tylko mogliby się udać, fregata była cudowna w pilotowaniu. Nagle SID odezwał się, by po chwili zacząc dziwnie się jąkaś, niknąć to wydawać dziwne nieartykułowane zgrzyty i blipnięcia.

Kelsan nie zastanawiał się długo, zostawił mostek samemu sobie i pobiegł na rufę statku, gdzie w maszynowni na ścianie mieścił się fotonowy rdzeń SID’a. Rudy pilot otworzył małą skrzynkę i przeciągnął dźwignię restartując systemy SI. Na chwilę zgasły i mignęły wszystkie światła na Stelli a potem w maszynowni przed Kelsanem pojawił się znany, pełen żyjących detali niebieski sześcian, który reprezentował kod SID’a.

-Mam złą wiadomość Istota Kelsan/ Istoto Draug. Zostaliśmy znalezieni i całkowicie rozpoznani przez Imperialne Biuro Bezpieczeństwa, które ma swoją najbliższą siedzibę na położonym 120 lat świetlnych stąd Mur Baal, gdzie z tego co powiedziała LUCCY, Imperialna ultra-krzemowa SI jest prowadzona otwarta wojna z tamtejszym kartelem przemysłowym. Oferują zapłatę do uzgodnienia i całkowite wymazanie rejestru z bazy danych IBB jeśli tylko dołączymy do operacji wojennych. Mają informacje na Nas łącznie z obfitymi jak to powiedziała LUCCY danymi na temat “Słodkiej Wolności” i śmierci Inkwizytorac DeSade na Nar Shaddaa, nie mówiąc o współpracy z Rebeliantami. Oczywiście powinniśmy pójść na ten niepewny, pozbawiony na razie szczegółów układ jeśli nie chcemy znów stać się celem sił Imperium. SI, która zaimponowała mi złożonością oraz szybkością obliczeniową mówi, że mamy zaproszenie od niejakiej Nad-Agentki GRETY VAN KORE. Czeka na Was w posterunku Ballmoira. Powyższa wiadomość została przekazana również Istocie Tempest/ Powyższa wiadomość została przekazana również istocie Kelsan.- powiedział hologram wyświetlający się i mówiący w dwóch miejscach na YT-1760.

Kelsan był już gotów wbić koordynaty w komputerze nawigacyjnym, po uzgodnieniu z Draugiem, kiedy będąc już na mostku odebrał trzy sygnatury szybko zbliżających się myśliwców. Hologram z radarem i oznaczeniami kierunków i wysokości wskazywał trzy jednostki MARUDER MK3.

-Istoto Kelsan ciężkie myśliwce są w barwach klanu Ivocmocro. Jakie procedury przystosować do tej potyczki, która ma szansę zaistnieć w 97.5% z możliwością bezszkodowej wygranej obliczonej na 76.1%?- powiedział SID, a Kelsan uderzeniem w czerwony przycisk na konsoli pilota włączył alarm gotowości bojowej, dostosowując również systemy statku do walki w próżni.