Kerm

Pospiech jest potrzebny tylko przy łapaniu pcheł. Tak przynajmniej mówiło znane powiedzenie. Axel zdawał sobie jednak sprawę z tego, że niekiedy zbytni pospiech jest zbędny, a nawet - zdarza się - niebezpieczny. Czyż to raz zdarzyło się, że jakiś koń nogę złamał w jakiejś dziurze, gdy jeździec był nieostrożny i zapalczywy? A przecież taki koń, najmarniejszy nawet, więcej jest wart niż jakiś niewyrośnięty gówniarz. Przynajmniej dla Udo.

Okolicę Axel znał jak własną kieszeń. Oczywiście te kawałki, które można było przejechać konno znał najlepiej. I dobrze wiedział, jaką wybrać drogę.

- Patrzcie pod nogi! - zawołał za poprzedzającymi go jeźdźcami.

Nie zamierzał gonić zbiega, w każdym razie nie bezpośrednio.
Wolał objechać młodnik, w stronę którego biegł uciekinier, a potem spokojnie na niego poczekać.
Prędzej czy później smarkacz będzie musiał opuścić to schronienie. A jeśli nie, to się go poszuka.

 

archiwumX

Pieter słyszą ostrzeżenie trochę zwolnił i jął uważać co koń pod nogami.

Ponadto pomyślał:
Przed wykrotami trzeba zejść z konia i jego samego doprowadzić do lasu i przywiązać do drzewa.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Pipboy79

Lucas "Książe" Lang - wytworny sługa



Książę wypadł swym koniem przez bramę jako ostatni. Daleko w przedzie dojrzał Magnusa który miał nad nimi sporą przewagę. Zgadzał się, że trzeba odciąć małemu drogę bo jak w las czmychnie to wcale nie wiada czy go znajdą. A już na pewno nie uśmiechało mu się w las wjeżdżac póki dało mu się ominąć. Chłopaki jednak ładnie się sprawowali więc pozostało mu upilnować gdyby jakoś spłoszony smyk Jakerta jakoś ominął i go spróbować pojmać.


Przyjął więc lejce od brodacza i ruszył za nim. Z jednej strony dawało mu to dość dużą elastyczność wobec uciekiniera a z drugiej był na tyle blisko, że mógł wesprzeć Jakerta w razie czego. Choć woj co rzuca się na niedźwiedzie z gołymi rękami mógł chyba co najwyżej nie złapać jakiegoś smarka.


- Olaf, Karl, Gustaw! - krzyknął na znajomych strażników. Skoro już byli w pobliżu szkoda było nie skorzystać z ich pomocy. - A przyjdźcie no tu i rozstawcie się i baczcie aby nam się nie wymkł! - razem z nimi to już byłoby ich czterech. Jakert trochę z przodu a Magnus, Pietrek i Axel odcieliby chłopaka od lasu. Jakby się udało to złapanie go powinno być tylko kwestią czasu.


(jakby co to rzut na coś z OGŁ pewnie: Kostnica )

 

Ramzes

Najmita popędził konia jeszcze trochę i zajechał drogę uciekinierowi wstrzymując szkapę 15 kroków przed nim. Wierzchowiec wierzgnął i targnął łbem lecz to nie przeszkodziło Magnusowi w błyskawicznym dobyciu kuszy. Wszakże robił to głównie na pokaz, co by młodzikowi dać do pomyślunku.
-Stójże! - ryknął - Chyba, że chcesz by zatrzymało Cię 20 cali drzewca sterczącego z piersi!

 

Reinhard

Dziwna to była ucieczka, bo chłopak ani razu nie odwrócił się, by sprawdzić, czy go ścigają. Magnus wykonał swój plan, lecz pomimo okrzyku chłopak nadal biegł w jego kierunku! Gdy uniósł groźnie broń,głośno krzyknął z zaskoczenia i bólu. Poczuł podmuch powietrza, jakby koło jego dłoni przeleciał kamień, po czym w jego dłoni pojawiła się rozżarzona do czerwoności, dwucalowa igła! Dłoń instynktownie zacisnęła się na rękojeści, ale przy najmniejszym ruchu mięśnie i ścięgna ocierały się o kawałek metalu, powodując dalszy ból.
Zbieg dał nura pod brzuchem konia. Gdy jego plecy były jakieś dwa kroki od Magnusa, ten poczuł, że popręgi w tajemniczy sposób rozluźniły się, a siodło zaczęło spadać na bok!
Co dziwne, chłopak podczas wszystkich tych wydarzeń miał wzrok wbity w ziemię, jakby szukał miejsc nadających się do biegu. Pomimo to miał świetne wyczucie odległości i rytmu - przebiegł tak, że nie zahaczył go ani koń, ani jeździec, idealnie wtedy, kiedy trzeba.

 

archiwumX

Gdy Pieter usłyszał wrzask Manusa odwrócił w jego kierunku wzrok i zobaczył straszny widok, druh boleściwie przyglądał się swojej ręce.

AUŁĆ!!! Przynajmniej wiemy z czym mamy do czynienia. - pomyślał wlot Pieter. Współczuł on Magnusowi, ale wiedział, że w obliczu takiego zagrożenia na razie nie może mu pomóc.

Zrozumiawszy to Pieter uzbroił się we włócznię wskazał na młodnik i gromko krzyknął:
Ludzie to czary (... albo demon - mignęła w głowie Pietera)! Trzeba gówniarza za wszelką cenę odciąć od tego ustronia!
Nie patrząc na skutki swej przemowy trwożliwie (właściwie tak jak do tej pory tylko w większym stresie) dalej gnał ku upatrzonej pozycji.

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Kerm

Działo się coś dziwnego, przynajmniej z punktu widzenia Axela, odległego o parę setek metrów od miejsca zdarzenia.
Magnus nie umiał złapać chłopaka, który był o krok od niego. Co się działo z doświadczonym jakby nie było członkiem stróży? Z niedźwiedziem walczył, a gówniarza nie był w stanie capnąć? Albo, w ostateczności, ustrzelić smarkacza, co by było lepsze, niż dać mu uciec.
A na dodatek Pieter, jak głupi, o czarach zaczął bredzić.

Axel pochylił się nad szyją Astry i przyspieszył. Na tyle, na ile pozwalał mu teren.

 

Ramzes

-Cholera!
Warknął pod nosem czując jak zsuwa się z konia. O ile wcześniej był jeszcze skory wysłuchać racji chłopaka przed oddaniem go w ręce straży to teraz gówniarz zalazł mu za skórę. Po wylądowaniu na ziemi błyskawicznym ruchem wyciągnął bełt i załadował kuszę ignorując igłę w dłoni.
-Oj zapłacisz mi za to
Syknął z bólu, czując jak napinające się mięśnie poruszają metalowym szpikulcem.

 

Reinhard

Uciekinier skręcił gwałtownie do lasu. Był na linii drzew, gdy Magnus mógł oddać strzał. Pozostali strażnicy kontynuowali pościg. Koń Axla wysforował się przed pozostałymi - on do uciekiniera miał kilkanaście metrów, pozostali kilkadziesiąt.

 

Ramzes

Wojownik oparł kuszę o bark i wymierzył. Już w momencie gdy nacisnął spust wiedział, że chybi celu. I nie mylił się, bełt poszybował wysoko nad postacią chłopca ginąc w gęstwinie lasu.
-A niech Cię szlag
Zaklął zdając sobie sprawę, że nie zdąży już strzelić nim uciekinier wbiegnie w las.

____________
Rzut na US: 99/63 - porażka