Bohaterowie cały czas szli określonym szykiem, Irdulac z Magiem pilnowali pleców, aczkolwiek nic ani nikt nie próbował ich zaskoczyć, zamiast tego do ich nozdrzy docierało coraz więcej dymu. Wilhelm oraz Felix zajęci byli pilnowaniem jeńców, w tym tego najbardziej rannego który szedł przodem.
Jeńcy mówili prawdę, po chwili grupa natknęła się na ślady fundamentów zamku - a przynajmniej wszystko na to wskazywało. W oddali widać było w całości kamienny korytarz wzdłuż którego paliły się dwa rzędy pochodni.. Z miejsca w którym stali nie widać było sklepienia, pomieszczenie po wyjściu było zdecydowanie wyższe i minimalnie szersze aniżeli korytarz którym do tej pory szli. Oświetlony był tylko dół pomieszczenia.
Jeniec wyszukując czegoś w ścianie dalej wyglądał na skupionego na swoim zadaniu, lecz w pewnym momencie postanowił dać nogę. Przejście na drugą stronę dałoby mu osłonę do czasu aż któryś z bohaterów również nie przekroczy progu. Na szczęście Irdulac był bardzo czujny, oraz miał wolne ręce, wiec gdy tylko usłyszał zbyt szybkie kroki, odwrócił się i w ostatniej chwili oddał strzał w kierunku kuśtykającego uciekiniera. Strzała przeleciała na wylot, podcinając łydkę i pirat padł z łoskotem na ziemie, lecz miał w sobie na tyle dużo determinacji że przeturlał się poza zasięg wzroku bohaterów.
Jeńcy wyraźnie się poddenerwowali



[Przypominam że Byku oraz Felix trzymają jeńców, są związani, ale musieli jakoś iść, wiec nie są całkowicie spętani]

Nicollo miał swój plan, jednakże mężczyzna w kitlu również jakiś miał. Karaluch od razu poznał się na zawartości kubka, nie wiedział co prawda co chciano mu podać, lecz zdecydowanie nie była to woda. "Lekarz" musiał zauważyć grymas na twarzy bohatera, gdyż wolną ręką zatkał nos pacjenta i dosłownie oblał jego twarz. Spora część płynu mimo wszystko trafiła do ust. Nicollo natychmiast walnął mężczyznę w bok i wypluł większość płynu. "Lekarz" cofnął się ... aby dobyć broni. Rzeźnicki tasak nawet w niewprawionej dłoni mógł być w tej sytuacji dla Karalucha niebezpieczny. Nicollo zdał sobie sprawę że ów człowiek nie wie że pacjent do stołu przymocowany jest tylko za jedną nogę. Zanim Lekarz zorientował się w sytuacji i dobył broni, Bohaterowi udało się częściowo zdjąć pasek. Teraz wystarczyło tylko mocno pociągnąć, chyba że ... nie.
- Powiedziałbym ci żebyś leżał spokojnie, chociaż ... wiem że nie będziesz. Tak czy siak, poczekam tu sobie chwilę.

Wilhelm w ostatniej chwili powstrzymał się przed zatopieniem noża w ciele pirata. Wiele przemawiało, za zabiciem go. Po pierwsze, zdrada jego rannego kamrata. Po drugie, oswobodzenie rąk. Ale ten mógł się jeszcze przydać jako żywa tarcza.
- Kurwa, chyba nie mam wyjścia - powiedział do trzymanego więźnia. - Obiecałem, że cię zabiję, jak twój kumpel coś będzie kombinował. Ruszaj do przodu. Zanim dojdziemy do tamtej sali masz czas, żeby mnie przekonać, abym cię nie zabijał.

Wejdą do sali i Junior się rozejrzy w sytuacji. Jeden z tych dwóch musi zginąć. Wtedy reszta może poważniej podejdzie do sprawy.

Wilhelm czuł napięcie, jeniec próbował coś powiedzieć, lecz nie wiedział jak, możliwe że bił się właśnie z myślami.

- Pokaże Wam drugie wejście do jaskini z magami. Nikt tam nie wchodzi, bo przejście jest niebezpieczne, ale jak zaryzykujecie to będziecie mieli przewagę. W sensie jak ja zaryzykuje, lepsze to niż pewna śmierć.

Przed przekroczeniem progu jeniec, wbrew Wilhelmowi, próbował przystanąć. Początkowo Junior olał ten fakt, lecz gdy kilka kroków dalej pirat, mimo noża przyłożonego do boku, próbował zbiec, Byku instynktownie rzucił się plecami do ściany, tors ochraniając jeńcem. Szybka akcja poskutkowała zranieniem pirata, aczkolwiek nie była to ciężka rana. Obok nich, leżał pierwszy pirat, jeszcze marniej wyglądający i kulący się w rogu pomieszczenia. Powietrze przeszyły cztery pociski, dwa zza pleców a kolejne od frontu. Jeden z nich odbił się od zbroi Wilhelma, lecz drugi zagnieździł się głęboko w ciele jeńca, którego mięśnie odprężały z każdą chwilą. Byku nie widział atakujących, płomienie pochodni w połączeniu z filarami, skutecznie uniemożliwiały dojrzenie tego co znajdowało się wyżej. Widać było jedynie małą antresolę i kilka cieni.

Wszyscy bohaterowie usłyszeli dźwięk przeładowania kusz. Gdzieś z przodu słychać było przytłumiony męski głos. Irdulac i Felix widzieli jedynie zamknięte drzwi na końcu korytarza, to za nimi stał przemawiający.

- Macie coś czego potrzebuje i dość ograniczony czas. Magu, wyjdź do mnie, zostań ze mną, a puszcze twoich towarzyszy wolno. Jeśli nie, to trudno, podusicie się a ja i tak dostanę czego chce.

Mężczyzna z tasakiem został zbity z tropu, chyba nie takie reakcji oczekiwał. Długo błądził oczami po pomieszczeniu zastanawiając się co odpowiedzieć, gdy w końcu dostrzegł że Nicollo jest prawie wolny.


- JJJJaa nieee - wystękał, rzucił broń na ziemie i wybiegł z pracowni.

Uwolnienie się nie będzie stanowiło problemu.

A więc tu na nich czekali pomyślał gdy zobaczył, że Byku cudem uniknął bełtów z kuszy.
- cofnij się do korytarza Byku - krzyknął a jednocześnie zbliżył się do maga kładąc mu rękę na ramieniu i przybliżając się na tyle aby przeciwnicy nie mogli go usłyszeć.
- jesteś w stanie rozwalić te drzwi? nawet gdybyś miał tam uderzyć czymś na prawdę mocnym bo to chyba jedyna droga dalej? Przydałaby się też jakaś zasłona dymna jak już drzwi znikną

Sturlanie się ze stołu spowodowało ból w boku. Nicollo przyjrzał się mu i od razu zauważył czerwoną plame spowodowaną przez niewielką, przypaloną już ranę. Utrzymanie równowagi również nie było sprawą oczywistą, aczkolwiek nie była to rzecz nie do przeskoczenia. Karaluch zrobił kilka kroków, opanował chwiejny krok i podszedł do stołu gdzie znajdowały się wszelakie narzędzia medyczne i … nie tylko. Bohater rozpoznał kilka utensyliów pomocnych w wyciąganiu informacji, a oprócz nich różnego rodzaju obcęgi, młotki, piły, noże i tym podobne. Najlepszą bronią okazał się być tasak, wąski sztylet oraz rzeźnicza siekiera

Po wyjściu z pomieszczenia Nicollo znalazł się na wąskim i ciemnym korytarzu, który bardzo przypominał ten z jego wizji. Karaluch mógł pójść w tym samym, znanym mu kierunku lub w stronę przeciwną. Nie był pewien w którą stronę pobiegł mężczyzna, który był tak miły że zostawił mu broń, lecz wszystko wskazywało na to że udał się w teoretycznie znane Karaluchowi rewiry.

Na korytarzu, zupełnie jak w wizji, znajdowało się kilka drzwi, prawdopodobnie prowadzących do cel. Z kilku z nich dochodziły mniej lub bardziej wyraźne pomruki. Jeśli Nicollo chciał dogonić swojego dotychczasowego towarzysza, musiał się pospieszyć i … wybrać właściwy kierunek. Odgłosy kroków milkły w oddali, lecz z uwagi na echo dochodziły tak jakby ze wsząd. No chyba że to tak w uszach mu dzwoniło… Jakby tego było mało, nieopodal ktoś czarował, lecz coś jakby mu nie wyszło, i to nie raz. Kierunek był jasny, aczkolwiek odczucie mogło przechodzić przez z ściany – człowiek nie.

[Tasak, S, -10WW
Sztylet, +10WW, S-4, +2punkty do krytyka
Siekiera, S, rzut WW >80 powoduje zniszczenie broni i 2k2 obrażeń dla atakującego
Możesz też wymyśleć sobie inne dowolne narzędzie które pasuje do pomieszczenia]

Pirat niezbyt chętnie wykonał polecenie Felixa, który namówił go kilkoma kopniakami. Krasnolud nie znał się na metodach perswazji, wiec musiał korzystać z brutalnej siły, aczkolwiek kiedyś mogło się to na nim zemścić.

Ciężko było znaleźć miejsce gdzie mogłaby być domniemana zapadnia, wiec Felix zwyczajnie stanął na tyle daleko aby poczuć się bezpiecznie. Pirat chwilę zastanawiał się nad wyborem, po czym pociągnął jedno z dźwigień i nie zdążył nawet dotknął koła aby nim zakręcić, gdyż włócznia wystrzeliła znikąd przeszywając go no wylot i przybijając do przeciwległej ściany. Pirat żył, ale sam nie mógł się uwolnić a powoli się wykrwawiał. Wrota pozostały zamknięte. Felix był w stanie oszacować skąd padł strzał.

[ zadymienie się zwiększa, zaraz zaczną się rzuty na wytrzymałość i polecą pŻyw]

Mag spojrzał krzywo na Elfa, aczkolwiek musiał przyznać mu rację, nie widział innej drogi. Z tyłu dym, z przodu wrogowie. Zamknął na chwilę oczy i próbował rozpocząć inkantację, lecz coś mu przerwało.

- Ten drań mnie blokuje. Blokowanie jest prostsza niż rzucanie czarów, a facet jest silny. Będę próbował, ale póki coś nie odwróci jego uwagi to jestem bezsilny.

Byku zauważył wątłe i na szybko dosztukowane drabinki, aczkolwiek nikt z nich nie schodził. Piraci trzymali się swoich pozycji i kończyli przeładowywać. Wilhelm wykorzystał moment i wychylił się na moment aby w marnym świetle spróbować zdjąć któregoś oponenta. Broń poleciała, natknęła się na kawałek drewna, lecz antresola nie zawaliła się i nie słychać było również okrzyków bólu. Kusznicy prawdopodobnie mieli już broń przygotowaną do strzału, lecz póki co czekali. Wilhelm zdawał sobie sprawę, że wychylenie się teraz wiązało się z o wiele większym ryzykiem aniżeli wcześniej, gdy piraci przeładowywali. Obie strony pozostawały w bezruchu, aby nie zdradzać swych pozycji.

[Gladin, dałem coś pomiędzy rzutem w nich a w podpory, nie dałem kolejnej próby bo ryzyko jest większe.]