[Eldritch Raport] Nawiedzenie

Anonim · 07-06-2020, 16:09

Gra.
Komentarze.
Rekrutacja. ([Eldritch Horror] Nawiedzenie)
Początek mojej przygody z Eldritch Horror.
Raport z wieloma radami i moją filozofią prowadzenia i grania w forumowe RPG. ([Jednolinijków VI] Raport równoległych rzeczywistości)

Wstępny Występny Wstęp

No i dotarłem do końca. Niczym w typowej przygodzie o podróżach w czasie koniec jest niemal na początku. Mam nadzieję, że dobrze bawiliście się i zgłosicie się jak następnym razem będę robił rekrutację. Nie wiem kiedy to będzie i nie wiem co to będzie. Obawiam się, że przez jakiś czas nie będę mógł rozpocząć sesji z codziennymi odpisami. W każdym razie raz jeszcze dzięki za grę.

Wstęp

Nie jest prosto pisać raport do takiej gry. Ostatecznie przypominała olbrzymią grę paragrafową, w której podążaliśmy ścieżkami wybieranymi przez graczy. Nie zawsze gracze zdawali sobie sprawę z konsekwencji swoich wyborów, a nawet że wybór istnieje, ale każdy odpis był naszpikowany opcjami dalszego rozwoju fabuły.

W odróżnieniu od poprzednich raportów w tym będę trochę żonglował nazwami graczy i ich postaci (w poprzednich były tylko nazwy postaci), a to dlatego, że była plaga zmierania. Zmieraniem nazywam zniknięcia graczy z gry. Graczy, a nie postaci. I stąd nazwy graczy pojawią się w tym odpisie.

W raporcie pierwotnie próbowałem opisać każdy odpis, ale przy piątym poddałem się - za dużo materiału. Później pomyślałem, że łatwiej będzie opisać wątki pojawiające się w odpisach, ale ukończyłem tylko o dwóch odpisach:

Zamiast tego podam mechanikę stojącą za każdym (albo prawie każdym?) odpisem:

Cytat:

Wybór. Niczym w olbrzymiej grze paragrafowej starałem się, żeby każdy odpis dawał graczom wybór - zwrotnicę na torach fabuły o setkach potencjalnych zakończeń.

Poniżej akapit o tym, że nie lubię "railroad", ale to nie ma za dużo związku z tematem raportu.

W niniejszym odpisie będą przeplatały się treści, które napisałem bezpośrednio po zakończeniu gry, pisane w okresie do dziś, no i te dziś (jak ten wstęp).

Rekrutacja

Rekrutacja faktycznie zapowiadała trzy elementy fabuły:
Szaman-Wilk - symbolizowany przez muzykę w rekrutacji. Dodatkowo filmik przedstawia prymitywne rysunki kojarzące się z prehistorią. Była to zapowiedź pojawiających się w sesji neandertalczyków.
Nawiedzenie - chodziło tutaj o Sebastiana, a raczej o jego ducha. Inspiracją do stworzenia postaci Sebastiana był prawdziwy chłopak, który zginął w 2004 r. w opisywanym miejscu.
SARS-CoV-2 - spośród postaci wylosowałem jednego nosiciela wirusa i zamierzałem prowadzić spis jak zarażała kolejne osoby. Przy podróżach w czasie i innych dziwnościach dziejących się z czasem choroba miała przyspieszać. Wylosowaną postacią była Akaczi (która rzeczywiście zmarła na Covid), a jedyną osobą zarażoną przez nią był Chudy - jechał z nią furgonetką na początku, gdy pierwszy raz dostała gorączki. Wątek powrócił w samym finale kiedy to krew Chudego zaraziła Jerzego i jakiegoś neandertalczyka i w rezultacie zaraza wybiła neandertalczyków.

Wstawka fabularna była zmodyfikowana na początku gry tak jak to sugerowałem w zdaniu „Rekrutację kończę jutro, chyba że nie będzie wystarczającej ilości graczy (znaczy min. 3, max. bez limitu, ale wtedy nie wszyscy pracujecie dla agencji i po prostu jesteście sąsiadami, żądnymi zemsty bliskimi ofiar Nawiedzenia i takie tam).” Ogólnie wstawka fabularna prawidłowo pokazywała początek przygody.

Gracze mogli sobie wybrać dowolną postać z postaci z gry planszowej Eldritch Horror (którą posiadam z 6 dodatkami, bardzo fajna gra, choć złodziejskie wydawnictwo wymusza kupienie pierwszego dodatku, bo podstawka to faktycznie niepełny produkt) albo stworzyć swoją własną postać na podstawie podanej przeze mnie, prostej mechaniki. Wszyscy wybrali postacie już gotowe, a jedynie Szczypawa zażyczyła sobie drobnej zmiany w wybranej postaci: zostawić statystyki, zmienić imię i płeć.

W rekrutacji padło z mojej strony jeszcze dość ważne zdanie: „Pomimo, że zaczynamy z drużynami to nie sądzę, żeby była to drużynowa gra, no ale to od was zależy.” - ostatecznie mam mieszane uczucia co do stworzenia drużyn w czasie rekrutacji. O wiele lepiej wyglądały te stworzone organicznie, jak wówczas, gdy Chudy-Norbert-Jerzy oddzielili się od Akaczi-Diana. Z drugiej strony być może Glan przeżyłby, gdyby od początku był częścią jakiejś drużyny. Dodatkowo drużyna Norbert-Żywia-Jowita-Daniela rozpadła się na skutek zniknięcia/rezygnacji graczy z gry - Daniela zniknęła bez słowa z forum (dużo później napisała mi PW tłumaczące co stało się), Jowita zniknęła bez ostrzeżenia pozostawiając krótką wiadomość w komentarzach, a Żywię próbowałem namówić do zostania, [Wpływ3: 1, 2, 4: Porażka] i ostatecznie dogadaliśmy się co do złożenia przez nią ostatniej deklaracji.

Rekrutacja (losowanie postaci):
Czterech graczy zażyczyło sobie, abym wylosował im postacie. Norbert, Diana, Jerzy i Michał Glan. Trójka z nich dotarła do finału, a Glan zginął zgodnie z regułami.

Cytat:

Postać tworzy się w czasie gry, a nie na rekrutacji.

Rekrutacja (błędy i wypaczenia):
„Prosta, szybka i stosunkowo krótka gra o nawiedzonym budynku.” - jak okazało się to nie była prosta gra. Była natomiast szybka, stosunkowo krótka i dotyczyła nawiedzonego budynku.
„Na motywach scenariusza gry zawartego w podręczniku do Zew Cthulhu (ed. 6)” - nie. Pisząc te słowa zdawało mi się, że tak, ale szybko okazało się, że nie. Tamten scenariusz zakłada proste nawiedzenie i brak wpływu „neandertalczyków trzecich”, „podróży w czasie”, „odcięcia terenu od świata” i takich tam.
„ moje odpisy raczej w godzinach porannych, ale jak wszyscy odpiszą, a ja będę mógł wcześniej to odpiszę wcześniej.” - pomimo szczerych chęci ten plan jakoś tak do połowy gry funkcjonował, a potem było z tym różnie. Czasem czekałem na niektórych graczy i przesuwał się moment odpisu, a ten z kolei świadczył o terminie odpisu dla graczy i tak to zaczęło wędrować. W pewnym momencie próbowałem odtworzyć ten harmonogram, ale szybko znów pokiełbasiło się.

Reguły nadrzędne

Gracze kontrolują swoje postacie, a mistrz gry kontroluje wszystko inne.
Odpis mistrza gry prawie zawsze powinien umożliwiać graczom dokonanie wyboru w swej deklaracji. Im prostszy wybór tym lepiej.
Wybory graczy powinny prawie zawsze mieć istotne znaczenie dla dalszego przebiegu gry.
Nie wszystko musi kręcić się wokół postaci graczy.

Główni bohaterowie
(oprócz postaci graczy)

Pan Wilk - szaman i przywódca międzyplemiennego związku, którego osią było Plemię Wilka. Był niczym heros z greckiej mitologii - więcej niż śmiertelników, ale mniej niż bóstwa.

Pan Wilk był genialnym szamanem z prehistorii, któremu udało się zatrzymać efekty starzenia się. Jak mu się to udało to inna historia, którą może uda się opowiedzieć w innej przygodzie. W każdym razie Pan Wilk akurat był w trakcie jednoczenia okolicznych grup w jedno plemię, gdy duch Sebastiana (przeniesiony przez Norberta) zjawił się w jego domenie. Mając dostęp do wspomnień Sebastiana zobaczył cuda przyszłości i ambitnie podszedł do tematu: jego nowym celem było zjednoczenie wszystkich grup, z którymi udałoby mu się nawiązać kontakt. Potrzebował jednak techniki z przyszłości, a wiedza Sebastiana była mocno ograniczona. Pan Wilk wykorzystał szybko coś co nawet dla takiego nierozgarniętego młodzieńca jak Sebastian było czymś w miarę łatwym (choć z błędami): znajomość alfabetu, pisania i czytania. Przez kolejne dziesięciolecia tworzył wokół siebie nowe społeczeństwo.
W tym czasie nieustannie próbował nawiązać kontakt z czasami Sebastiana. Za pomocą wyrw czasoprzestrzennych (znanych później między innymi jako Bramy) zaczął zaglądać w przyszłość. Ze zdziwieniem spostrzegł, że nigdy nie była to przyszłość w stosunku do 2004 r. - roku, z którego pochodziła dusza Sebastiana. Domyślał się, że widział bieg wydarzeń „ojczysty” dla Sebastiana. Interesował go wyłącznie XX wiek i początek XXI wieku. Obserwował z cierpliwością, ale nawiązanie kontaktu wydawało się niemożliwe. W bardziej obiecujące wyrwy wrzucał swoich zwolenników, ale żaden nie dotarł na drugą stronę - trafiali do demonicznych wymiarów, w których stawali się materiałami na potwory. Bo tym właśnie byli „Strażnicy Bram” - nieszczęśnikami, którzy wpadli w Bramę i zostali przemodelowani przez byty spoza czasu. Nieliczni zachowywali swoje człowieczeństwo pomimo zmian jakie zaszły w ich ciałach i duszach. Pan Wilk miał zbyt wiele do stracenia, aby w taki sposób ryzykować swoje życie.
Jak to często bywa rozwiązanie pojawiło się przypadkowo. W czasie jednej z obserwacji przyszłości Pan Wilk dostrzegł kogoś łudząco podobnego do osoby z jego czasów. Wówczas pojawiła się w nim myśl utkania zaklęcia, które byłoby przekazywane z pokolenia na pokolenie. Zaklęcie zadziałało. Kolejna Brama otworzyła się na 1970 r. i umysł Pana Wilka zdołał przejąć władzę nad Grzegorzem Bilczewskim niezbyt rozgarniętym pracownikiem zakładów akumulatorowych w Piastowie. Umysł Bilczewskiego popękał niczym szkło, gdy prehistoryczna, obca inteligencja rozlała się po jego pamięci i myślach. Przez kolejne lata Pan Wilk używał Bilczewskiego dla swoich badań elektromechanicznych (korzystając ze swojej wiedzy jaką posiadł obserwując przyszłość, a w tym i z 2004 r.). W 1978 r. zwrócił uwagę na młodego i ambitnego inżyniera Młodowskiego, którego zainspirował do stworzenia urządzenia umożliwiającego otwieranie Bram. Pomógł mu wiedzą z przyszłości. Młodowski otworzył wiele Bram, a z każdym otwarciem jego poczytalność była w co raz gorszym stanie i jedynie magiczne zabiegi Pana Wilka ratowały go przed kompletnym załamaniem nerwowym. Młodowski miał zadatki na wyjątkowego sukinsyna, ale pod wpływem Bram stał się potworem w ludzkiej skórze, który nie cofnąłby się przed niczym dla kontynuowania swoich badań.
W 1980 r. do Bilczewskiego kontrolowanego przez Pana Wilka przyszedł dużo starszy Młodowski. Opowiedział swoje losy pomijając kilka okoliczności, które interesowały Pana Wilka, ale o które nie chciał pytać. Przede wszystkim niepokojącym dla Pana Wilka była kwestia przetrwania Młodowskiego do 2017 r. - skoro według planu miał być zlikwidowany w czasie rytuału otwarcia przejścia międzyczasowego. Drugą istotną kwestią była nieprzenikliwość umysłu starszego Młodowskiego przez zaklęcia Pana Wilka. Tak jakby Młodowski był odporny na magię. Gorzej: po spotkaniu starszego Młodowskiego Pan Wilk próbował rzucić zaklęcie na młodszego, ale i to nie podziałało. Coś chroniło dusze obu wersji tego mężczyzny. Pan Wilk wycofał się w przeszłość pozostawiając duchowe instrukcje Bilczewskiemu jak ma dalej zachowywać się i co jest potrzebne do otwarcia przejścia międzyczasowego.
Będąc z powrotem w przeszłości Pan Wilk ponownie zajął się badaniem wyrw czasoprzestrzennych. Wbrew swoim nadziejom spotkanie ze starszym Młodowskim nie umożliwiło zaglądania w dalszą przyszłość. Wciąż granicą był 2004 r. Tym razem dostrzegł jednak samego siebie - w 1998 r. na dobre trwała operacja ściągania towaru z przyszłości w przeszłość. Porozmawiał z samym sobą. Okazało się, że Młodowski jakimś cudem dogadał się z bytami spoza czasu, złożył im ofiarę z człowieka i skorzystał z przejścia międzyczasowego, ale nie pojawił się w ojczystych czasach Pana Wilka - zniknął bez śladu. Dodatkowo Młodowski (w obu wersjach) zamordowali Bilczewskiego przy otwieraniu przejścia. Bogatszy o te informacje Pan Wilk odetchnął z ulgą. Cokolwiek planował Bilczewski to nie zniszczyło to operacji.
Mimo odbytej rozmowy z samym sobą Pan Wilk postanowił jednak zająć się sprawą Młodowskiego. Jednym z kluczowych elementów była informacja o podróży Młodowskiego przez przejście międzyczasowe, ale nie pojawienie się w czasach Pana Wilka. Zasadniczo to był dwukierunkowy tunel łączący dwa punkty. Nie było możliwe przeniesienie się do innego czasu - założony tunel łączył dwa czasy, a wydarzenia po obu stron odtąd biegły równolegle. Teoretycznie tunel do innego czasu mógłby powstać pomiędzy momentem jego otwarcia, a pojawieniem się Pana Wilka, ale to wymagałoby drugiego rytuału i drugiego zestawu ofiar. Tym czasem Pan Wilk z 1998 r. widział efekt pracy Młodowskiego: człowiek opętany przez byty spoza czasu, ofiara z Bilczewskiego, no i dwie ofiary potrzebne do otwarcia Bram. Pomijając opętanego wszystko było niemal zgodnie z planem (tyle, że zamiast Młodowskiego zginął Bilczewski) - do tego rytuału potrzeba było trzech ofiar. Pan Wilk z 1998 r. nie znalazł pozostałości po innych ofiarach, choć znalazł anomalię: Bramę na pierwszym piętrze budynku, ale ta mogła otworzyć się samoczynnie ze względu na potężny rytuał otwierania tunelu temporalnego.
Pan Wilk ponownie opętał Bilczewskiego i sprawdził miejsca, gdzie miały być otwarte Bramy. Nie znalazł Bram, a natomiast natknął się na ducha z przyszłości. Był to Norbert Witkowski z 2020 r. - kolejny podróżnik w czasie. Witkowski wypytywał o różne sprawy, a Pan Wilk udzielił wymijających odpowiedzi. Ostatecznie Pan Wilk stracił cierpliwość i wyłączył percepcję Norberta. Szaman poznał wszystkie wspomnienia Witkowskiego. Zobaczył wiele interesujących elementów: siebie w postaci wilka przebiegającego przed samochodem Norberta, zdewastowany budynek klubu Grota, który zakończył swoją działalność w 2004 r., chłopca podobno wyciągniętego z sejfu z pierwszego piętra i... moment przeniesienia ducha Sebastiana w przeszłość przez Norberta. Po tych wszystkich obserwacjach duch Witkowskiego został spętany z duszą przyszłej ofiary rytualnej - Pan Wilk zamierzał odesłać Witkowskiego do jego czasów. Później pozostawił ponownie Bilczewskiego w oczekiwaniu na otwarcie przejścia międzyczasowego i pojawienie się w 1980 r.
Zgodnie z przewidywaniami w wyznaczonym miejscu pojawiło się przejście międzyczasowe. Pan Wilk ze swoją drużyną przeszli na drugą stronę. Bramy były odrobinę większe niż to planowano - pasowało to do wcześniejszych informacji o ucieczce starszego Młodowskiego. Pomiędzy otwarciem Bram, a otwarciem przejścia międzyczasowego upłynęło kilka sekund - wystarczający czas, aby pojawiło się drugie przejście międzyczasowe. Nietypowym był również fakt, że nie tylko Witkowski był uwięziony w miejscu otwierania wyrw czasoprzestrzennych - były inne „duchy”. Szaman odesłał część zaklęciem, a potem - w tym Witkowskiego - drugim, potężniejszym zaklęciem resztę. Przy okazji jeden z zaufanych zniknął w Bramie zanim zabezpieczono teren.
Potem operacja przebiegała bez większych zakłóceń. Dzięki zaklęciom i wiedzy Pana Wilka związek międzyplemienny z łatwością zinfiltrował zastaną społeczność. Zabezpieczył wszystkie trzy bramy zmniejszając ich wielkość i zamykając w specjalnie przygotowanych sejfach, a gdy nastała taka możliwość to zakupił nieruchomość. Grupkę dzieci posłał przy okazji do szkoły w celu głębszej infiltracji.
Szaman co pewien czas szpiegował poczynania Młodowskiego, ale nie chciał nic więcej robić - przez swoją obecność przy otwarciu przejścia międzyczasowego Młodowski zapewnił sobie immunitet. Pan Wilk zabijając młodszego Młodowskiego doprowadziłby do olbrzymiego paradoksu, bo bez starszego Młodowskiego (mimo wcześniejszego planu) przejście nie zostałoby otwarte, Pan Wilk nie miałby swojej operacji, a zatem nie mógłby zabić młodszego Młodowskiego i tak dalej...
Przeszłości nie dało się zmienić, a przynajmniej Pan Wilk tak uważał do momentu spotkania z Witkowskim. Ten mężczyzna nie tylko posiadał dwa równoległe zestawy wspomnień, ale i z biegiem czasu pojawiały się nowe, a wszędzie gdzie przemieszczał się tam czasoprzestrzeń rozrywała się. I ponownie, tak samo jak z młodym Młodowskim, Pan Wilk nie mógł niczego zrobić. Bez Witkowskiego duch Sebastiana nie trafiłby w przeszłość i dalej: Pan Wilk nie dotarłby w przyszłość. Pan Wilk nie chciał być chodzącym paradoksem jak Witkowski.

Sebastian - młody dresiarz, który został zamordowany w 2004 r., jego postać została oparta na prawdziwym chłopaku zamordowanym w tamtym czasie i miejscu, nie znałem go, ale słyszałem o jego śmierci. To co wiedziałem z plotek to opisałem w grze jako prawdziwy los Sebastiana. Jerzy spotkał Sebastiana i skomentował, że nie zrobił na nim wrażenia, że spodziewał się kogoś innego, kogoś kto coś wiedziałby o podróżach w czasie, szamanach, czy neandertalczykach. Tyle, że w grę wchodziły podróże w czasie. Norbert przypadkowo zabrał ducha Sebastiana (chwilę po zabójstwie) do odległej przeszłości - do czasów Pana Wilka i tam go porzucił. Duch Sebastiana trwał przez tysiące lat i nabierał mocy - im bliżej był momentu swojej śmierci tym bardziej odczuwał jego obecność Sebastian. W momencie zabrania przez Norberta ducha Sebastiana to ten starożytny duch objawił się jako demon - w połowie na Mrocznej Równinie, a w połowie w rozpadającym się budynku Groty.

Młodowski - początkowo marionetka Pana Wilka, która wybiła się na niepodległość i głównego adwersarza. Część jego poczynań została pisana wyżej w wątku Pana Wilka.

Monolog

Gra podobała mi się. Właściwie jedyny element, który nie podobał mi się to zmierający gracze. Pierwotnie chciałem ominąć ten temat, ale co tam. Nie będę. Ominę to o czym pisałem z tymi graczami na PW. Niestety to dotyczy powodów ich zmarcia. No cóż. W czasie rekrutacji spodziewałem się, że z gry zrezygnują: Obca (przypominało mi to sytuację z Mirą z Przetrwaj to! 4) oraz Umai (nowi użytkownicy forum sprawiają takie wrażenie). Nie spodziewałem się Umbree (żywo reagowała w rekrutacji i komentarzach) i Ardela (grałem już z nim wcześniej). Każdy miał jakiś powód.

Pierwotnie planowałem grę jako połowicznie "Przetrwaj to!" - badać ostrożność z jaką poruszają się postacie gracze i w przypadku braku ostrożności (lub dojścia do "ślepego zaułka") bezlitośnie zabijać ich i usuwać graczy z gry.

Pierwszy zginął Glan (widziała to w swojej wizji Akaczi) - niestety nikt nie odnalazł jego zwłok, które leżały w głównej sali, na scenie, za niewielką ścianą. Nie poinformowałem o tym Boyosa, bo NibyGlan miał być pułapką - gdyby pozostał przy rytuale zamykania Bramy (na pierwszym piętrze) to ujawniłby się i zaatakowałby. Taka postać-pułapka. Użyłem go do zgładzenia grupy kultystów ukrywających się w bunkrze, a potem do zaatakowania graczy - zanim okazało się, że Glan był opętany przez demona-Sebastiana. Fajnie, że nie usunąłem Boyosa z gry (dopóki jego postacią dało się grać), bo niedługo później posypały się zmarcia.

Więcej narzekania na zmieranie graczy:

Terminy. Gra trwała 63 dni, napisałem 61 odpisów (w tym miniodpisy dla niektórych graczy), a w tym 47 odpisów dla wszystkich. Szło pięknie, choć mogło być lepiej. Kilka razy trochę za długo czekałem na niektórych graczy, innym razem wyłącznie z mojej winy odpis pojawiał się nie w przeciągu 24h, a 48h.

Poziom skomplikowania. Tak, pisałem już o tym przy okazji rekrutacji. Zapowiadałem prostą grę, bo i chciałem poprowadzić prostą grę. W pewnym momencie przestała być ona prostą grą. Nawet nie wiem kiedy... ach, już wiem. Gdy Starożytny-Sebastian opętał Glana i wszyscy tak bardzo nastawili się na zamykanie Bram, że zupełnie zapomnieli o tytule sesji "Nawiedzenie". Jak zaczęły pojawiać się podróże w czasie (okej, to była opcja od samego początku) to zaczęło robić się dziwnie.

Tęsknota za dawnymi czasami. W tym miejscu zupełnie odpłynąłem od tematu dlatego wszystko to zamknę w "spoiler". Tłumaczy to jednak skąd pod względem grania w gry fabularne na forum pochodzę. I to pochodzenie miało znaczenie również w niniejszej grze.

Pamiętam moje pierwsze gry. W moich wspomnieniach legendarne tytuły: Freestyle Forum RPG (forum usunięte, pozostały mi jedynie karty postaci i początek 4 aktu),

AKT 4
[glow=darkred]DIABLO CATHEDRAL[/glow]

Zjedliście posiłek. Odpoczęliście chwilę w obozie Portalu Chwały. Widzieliście jak duża grupa wieśniaków uzbrojona w muszkiety i szpady zniknęła w budowli. Theodor Der powiedział wam, że teleportowali się na Karaiby XVII wieku, z jakąś misją. Za nim weszliście Obsługa Portalu Chwały przyjęła dużą grupę dziwnie ubranych ludzi. To chyba jacyś poszukiwacze przygód z zupełnie innego świata. Dwóch zaproponowało, że pójdzie z wami, jeden z nich pochodzi ze świata do którego zmierzacie.
Przyłączeni NPC:

Anadrio - rycerz w zbroi z hełmem w stylu rzymskim (z czerwonym irokezem). Walczy dużym toporem. Ma dość spory plecak wypełniony po brzegi. Na biodrach ma skórzany pas do którego przyczepione są jakieś pergaminy i buteleczki z kolorowymi płynami.

Gwon-Tang-in "Mały" - skośnooki mistrz sztuk walk. Jest jednym z Nieśmiertelnych z Atcnas Arret. Wytłumaczył wam, że w niektórych światach Nieśmiertelni są całkowicie niezniszczalni, lecz w innych mają tylko długowieczność. W świecie InBadCzaM'u poziom 46 jest całkowicie Nieśmiertelny. Lecz ma duszę poszukiwacza przygód, więc pomoże wam w tej i następnej misji. Jeśli ją przetrwa.

Czas na teleportacje. Weszliście w centrum Portalu Chwały. Theodor Der i jego asystenci zaczęli majstrować coś przy panelu sterowania.

Przynieście Kamień z Duszą Diablo! krzyknął do was wasz pracodawca.

Zabłysło niebieskie światło. Jakby pole siłowe. Znów jesteście w znajomym korytarzu. Tym samym którym podróżowaliście do poprzedniego świata. I znów widzicie wielkiego robala Yog-Sothotha chce was zaatakować, jednak tym razem Niebieskie Pole Siłowe powstrzymało jego ataki.

Wylądowaliście przy jakiejś chacie. Jest wieczór. Większość chat jest pusta. Mało ludzi jest w wiosce. Większy teren niż wioska zajmuje Katedra z przylegającym cmentarzem.

Miejsca do których możecie się udać (ta misja to będzie tylko jedna noc, więc nie musicie spać, ani jeść):

Katedra - ma jedno wejście
Cain - starszy wioski, stoi przy fontannie w centrum wioski
Farham - piję wódkę przy kamieniach za jednym z domków
Griswold - ma obandażowaną lewą rękę, jest kowalem, kupuje i sprzedaje sprzęt wojskowy
Darwin - młody koleś w garniturze, sprzedaje i kupuje sprzęt magiczny
Herbert - pasie krowy przy cmentarzu
Adella - prowadzi karczmę "Pod Ogórkiem"
Adrianna - konkurencja Darwina
Michaił Kotuzow - przypadkowy najemnik z innego świata, leży ranny w karczmie

, Alien Shooter (zachowałem sobie całość, tak wyglądała rekrutacja; poza tym później ten sam początek jak w Alien Shooter wykorzystałem w Przetrwaj równoległe rzeczywistości i wyszło tak samo super: )

, a tak wyglądały pierwsze dwa dni kalendarzowe gry:

Anonim - 2008-01-29, 22:20
Temat postu: Alien Shooter
Misja numer 1.

Cel - uruchomienie generatora (tylko specjalista, który jest z wami może to zrobić)
Cel poboczny 1 - uratować jak najwięcej ludzi się da, jest wśród nich kilku specjalistów
Cel poboczny 2 - spróbować złapać jedno ze stworzeń żywcem

Kefir, Memo (skrót od Kanister Paliwa), bałwan, Amrik i Smoku wraz ze specjalistą od generatorów z łatwością zeszli po specjalnej drabinie na ósmy poziom podziemi. Sprawdziliście swoje pistolety, magazynki pełne, wszystko w porządku. Pomieszczenie, w którym się znajdujecie jest kompletnie ciemne, niestety posiadacie jedynie małe latarki osobiste, które świecą na dwa metry. Sufit jest kompletnie niewidoczny, na podłodze jest trochę krwi, szczątki jakiegoś paskudztwa i... ludzkie oko. Specjalista zapiszczał ze strachem i rzucił się na drabinę. Ściągnęliście go, żeby nie uciekł. Na jednej ścianie pomieszczenia jest dwoje drzwi, specjalista mówi, że prawe to krótsza droga do generatora... gdzieś w oddali słychać krzyki i strzały (ale to raczej w korytarzu na lewo). Tu ktoś jeszcze jest oprócz was. Smoku potknął się o stalową skrzynkę stojącą przy ścianie, jest zamknięta na kłódkę.

Kefir:
Pistolet: 64 naboje

Memo:
Pistolet: 64 naboje

bałwan:
Pistolet: 64 naboje

Amrik:
Pistolet: 64 naboje

Smoku:
Pistolet: 64 naboje
________________________________________
Kanister Paliwa - 2008-01-29, 22:22
Świecę latarką po suficie by zobaczyć czy nic się tam nie czai. Jeśli droga czysta, to podchodzę do prawych drzwi i przykładam do nich ucho nasłuchując!

Smoku - 2008-01-29, 22:23
podnoszę się po tym jak się przewróciłem, przyświecam na skrzynkę i strzelam w kłódkę

Anonim - 2008-01-29, 22:24
Memo:
Widzisz jak dwa pająki wielkości małego psa ślinią się na wasz widok. W pewnym momencie jeden opada na specjalistę... masz chwilę żeby zareagować.

[ Dodano: 2008-01-29, 22:24 ]
Smoku:
W środku znalazłeś pistolet na flary z ośmioma flarami
________________________________________
Kanister Paliwa - 2008-01-29, 22:24
Odbezpieczam broń i strzelam w pająka na specjaliście!
________________________________________
Anonim - 2008-01-29, 22:26
Memo:
Trafiłeś. Niestety drugi spadł gdzieś wam pod nogi, pewnie zaraz kogoś zaatakuje. Nagle pojawił się przy nogach Amrika.

Kanister Paliwa - 2008-01-29, 22:27
Strzelam w niego!

Anonim - 2008-01-29, 22:34
Memo:
Pierwszy pocisk nie trafił, drugi odbił się rykoszetem i trafił idealnie w lewą dłoń Amrika. W szoku przewrócił się i pająk go udziabał. Trzeci strzał wreszcie trafił złośliwego potwora. Waszych uszu dobiegł pisk umierającego pająka, który poruszyło kilka stworzeń na suficie, być może już czas uciekać stąd? Amrik trochę będzie kulał, ale naszczęście nie było tutaj trucizny. Dłoń po drodze może sobie obandażować.

(Jeśli Smoku nie widział: )
Smoku:
W środku znalazłeś pistolet na flary z ośmioma flarami

Kefir:
Pistolet: 64 naboje

Memo:
Pistolet: 60 naboje

bałwan:
Pistolet: 64 naboje

Amrik:
Pistolet: 64 naboje
Rana postrzałowa: lewa dłoń
Ugryzienie pająka: prawa noga

Smoku:
Pistolet: 64 naboje
Pistolet na flary: 8 flar
________________________________________
Kefir - 2008-01-29, 22:37
Oświetlam latarką podłoge i ściany.
________________________________________
Amrik - 2008-01-30, 00:33
-Chodźmy w prawo. Tylko głupcy chodzą w lewą strone.- rzucam i otwieram prawe drzwi z wyciągniętym i przygotowanym pistoletem
________________________________________
bałfan - 2008-01-30, 06:31
Osłaniam Amrika
________________________________________
Anonim - 2008-01-30, 09:46
Amrik, bałwan
Amrik, bałwan i specjalista przeszli przez prawe drzwi, tam w mrocznym korytarzu widzicie jak z kabli zwisających z sufitu co jakiś czas spadają iskry. Przynajmniej nie ma tutaj pajęczyny, która by ukrywała jakieś pająki. Powoli szliście naprzód uważając na kable. W połowie długiego na 20 metrów korytarza usłyszeliście dudnienie. Coś próbuje się przebić przez ścianę... przy okazji zapewne zniszczy rury i kable, które tam są umocowane.

Kefir, Memo, Smoku:
Kefir nic nie zyskał na świeceniu po pustych kątach, znalazł tylko jedne niedojedzone zwłoki kogoś z personelu. Niestety pięć pająków bardzo podobnych do tych poprzednich spuściło się już na podłogę, szósty postanowił zaatakować głowę Mema i zmierza na sieci w jego kierunku (z sufitu).
________________________________________
Kefir - 2008-01-30, 14:51
Strzelam w pająka atakującego mema !
________________________________________
Amrik - 2008-01-30, 15:31
uciekam i łapię specjaliste żeby też ze mną biegł. Nie wracam się tylko biegne dalej przez korytarz. Jak dobiegne do jakiś drzwi to czekam aż wbiegnie też specjalista i bałwan ( jeżeli będzie biegł ) a potem staram się jakoś zabarykadować drzwi.
________________________________________
Kanister Paliwa - 2008-01-30, 15:51
Też strzelam w atakującego mnie pająka!

bałfan - 2008-01-30, 18:57
biegne osłaniając speca i Amrika

graliśmy do 17 maja 2008 r. W tym czasie zwiedziliśmy podziemia opanowane przez kosmiczne pająki, byliśmy w Piekle, porywaliśmy Titanica piekielnym sterowcem i rozprawialiśmy się ze zdrajcą wśród postaci graczy. W tym czasie zrobiłem 433 odpisy, czy Astropol (który i na tym forum prowadziłem, choć już w trochę innym stylu).

Brakuje mi tamtej swobody, w której jedynym zmartwieniem pod względy wielkości deklaracji/odpisu było czy zapewnimy forumowe minimum (tam było to 5 znaków). Na szybko. Astropol był ostatnią sesją tego typu, którą prowadziłem na tamtym forum i z tamtą ekipą.

Z jakiegoś powodu tamto forum wspominam jak 2b2t przedstawione w tym klipie. Posłuchajcie do końca, warto nawet jak nie wiecie co to 2b2t i was nie interesuje minecraft.

Monolog końcowy.
Ogólnie bardzo dobrze bawiłem się. Jak już wspomniałem jedynym dużym zgrzytem była seria zmierania. Inne minusy czułem (jak i pewnie gracze), choć nie stanowiły dla mnie dużego problemu - wszystko mogło być dogadane czy to na PW, czy w komentarzach, czy nawet w grze. Miejscami ze względu na tempo gry i obszerność odpisów (jak komuś chciało się przeczytać fragment Alien Shooter wyżej to widział jak duże może być tempo gry przy małej obszerności) zdarzały się błędy i wypaczenia. Mniejsze i większe nieporozumienia. Czuję, że w ten sposób straciliśmy Vescę (jeżeli to było zmarcie to był tak powoli zrobione, że nawet nie zakwalifikowałem tego jako takiego), prawie straciliśmy Szczypawę (po kontakcie przez PW wiele wyjaśniło się) i trochę - tak mi się wydaje - odsunęliśmy Someirhle. Używam liczby mnogiej, bo rezultat był dla wszystkich uczestników, choć przez moje postępowanie. Muszę nad tym popracować i wyciągnę z tego wniosku na przyszłość.

Niniejsza gra była wyciągnięciem wniosków z prowadzonych tu przeze mnie Pavor Nocturnus i Porywaczy Zwłok. Wziąłem sobie do serca uwagę Aschaara (Pavor Nocturnus), aby umożliwić postaciom w jak największym stopniu prowadzenie śledztwa - niestety w tym przypadku gracze natychmiast pognali na miejsce (tu plus dla Jerzego, że pogadał z sąsiadem Groty zanim wszedł do środka)... no i wziąłem sobie do serca potrzebę poprawy kiepskiej improwizacji jaką zaprezentowałem przy opisywaniu obrazów w Porywaczach Zwłok - gracze chcieli bardzo dokładnych opisów, nie przygotowałem tego wcześniej i potem szyłem bez większego ładu i składu.

Później może coś jeszcze dopisze do raportu. Jeżeli dotarliście tutaj to odpowiedzcie na pytania (które "pożyczyłem" z tego wątku; swoją drogą to ciekawy raport z ciekawymi komentarzami graczy, zachęcam do przeczytania ([FAE] Bójka w karczmie - raport)):

Ogólna ocena i refleksje z sesji.
Ogólna ocena pracy MG.
Największym atutem sesji było...
Największą słabością sesji było...
Odpisy były za często, za rzadko, w sam raz?
Napiszcie wszystko co chcielibyście w tym wątku.

I jeszcze jedna sprawa.

Mam nadzieję, że dobrze bawiliście się. Dzięki za grę i biorę się za pisanie "Wstępnego Występnego Wstępu". Początek jest końcem, a koniec początkiem.