[autorski] Pół królewny i królestwo w nagrodę - Strona 44

hen_cerbin · 18-08-2019, 17:20

- Cóż, ja przynajmniej nie pozwoliłem się oddzielić od kobiety, którą chronię. Dałeś się podejść jak dziecko - uśmiechnął się Kuba - To przykre, ale urzędnicy sporo wiedzą i mało co jest ukryte przed nimi - gibki i zwinny pirat i mistrz rapiera potrafił nie tylko walczyć bronią białą myląc przeciwnika i mijając paradę przełożeniem broni do drugiej ręki (był w końcu oburęczny) ale i jako swashbuckler celnie kopnąć leżące pod ścianę porzucone wiadro w kolano przeciwnika, po tym jak rozproszył go charyzmatyczną i elokwentną gadką duszpasterza.

Avitto · 20-08-2019, 12:20

Prawda, prawda. Spotkanie z rannym kwasożłopem było zaskakujące. Tylko i aż tyle.
W tej samej skali pudło miotacza noży było już zdumiewające. Vince nie miewał problemów z oceną sytuacji - dokonywał jej naprędce i na podstawie pozornie niewystarczających przesłanek. To, że nożownik celował właśnie w niego sam sobie dopowiedział.
W odwecie ruszył przed siebie jak wóz z węglem by techniką zapaśniczo-pięściarską doświadczyć przeciwnika.

shewa92 · 20-08-2019, 19:11

Lekko zaskoczony tym, jak dobrym okazał się jego oponent, uśmiechnął się tylko szeroko. Z jednej strony chciał delektować się tą walką, ale czuł, że im dłużej ona trwa, tym mniejsza szansa dopaść jeszcze uciekającą pannę.

Pełen werwy, doskoczył do przeciwnika, by pozbawić go przewagi zasięgu, jaką dawał mu łańcuch, chwycił go za nadgarstki i uderzył głową w nos brodacza.

Mike · 28-08-2019, 15:05

Gdy Fernandez usłyszał słowa Kuby i zaśmiał się.
- A więc ty… - śmiech nie pozwolił mu powiedzieć nic więcej. Kuba mało przez to nie przeszył go rapierem. Z trudem powstrzymał się przed tym. Dźgnięcie przeciwnika podczas monologu było wielkim nietaktem.
- Nie poznałeś jej, prawda? - Fernandez otarł łzę z kącika oka. - Toż to lady D’ewarianog we własnej osobie. Aż się zdziwiłem, że pozwoliła mi cię zabić. Widać ma pilniejsze plany, niż krótka chwila przyjemności. Bo najwyraźniej tylko tyle jesteś jej w stanie dać.
Mówiąc to przeskoczył wiadro kopnięte przez Wróbla i z gracja tancerza wyminął mierzące mu w gardło ostrze. Szybkim młynkiem związał rapier Kuby i wyciągniętym z rękawa wąskim sztyletem, chciał dostać się do serca Wróbla przez żołądek. Ten jednak, niechętny zalotom gubiąc jedynie guzik zdołał ujść bez rozstroju żołądka.
Co więcej Kuba uświadomił sobie, że on nie dałby się tak podpuścić jak to przed chwilą sugerował Fernandezowi. W końcu chroniona przez nich kobieta była… Kątem oka zerknął na boki. Ogoniasty w najlepsze fikał z łańcuchowatym, a elfka leciała na przystojniaka z wąsem. Zerknął jeszcze raz, niedoszłej królewny nie dostrzegł, za to dostrzegł grubasa. Coś tu się bardzo nie zgadzało.

Vince niczym buchaj, którego przypominał zapachem, natarł na nożownika. Ten jednak najwyraźniej odczuwał niechęć do spouchwalania, zwłaszcza, że jego strój daleko bardziej elegancji mógł ucierpieć w łapskach grubasa. Sam nie mogąc rzucać próbował ciąć spocone cielsko Vince’a, ale albo był lepszym miotaczem, niż nożownikiem, albo tak samo kiepskim nożownikiem jak miotaczem. Bo mimo, że Vince’owi daleko było do tancerza to wciąż znajdował się nie tam gdzie ostrze noża. A gdy już przy cielsku Vince jesteśmy, nasz zacny gospodarz goloneczkę świeżą proponuje. Zapach niebiański, w przeciwieństwie to naszego grubego Vine’a.

Mnich zanurkował pod ciśniętą kotwiczką i złapawszy za ramiona wyjechał mu z bańki. Przeciwnik poleciał w tył roniąc obficie juchę z rozwalonego nosa. Ale coś nie dawało spokoju Anathemowi. Może to mistyczne przeczucie, a może złośliwy uśmiech spod rozwalonego nosa. Gnojek nawet lecąc w tył zdołał szarpnięciem przyciągnąć kotwiczkę. Jedynym minusem tej sytuacji był fakt, iż Anathem stał na jej drodze. Poharatane ramię zapłonęło bólem.

Makara natarła z impetem słysząc grubiańską uwagę Rodrigo. Dama nie powinna takich rzeczy słuchać. Cięła i kłuła wirując i skacząc. Dopiero, gdy przeciwnik krwawił jak zarzynana świnia zorientowała się co jest nie tak… nie była damą. Niepotrzebnie pozwoliła ponieść się emocjom. Pięknie rzeźbiony tors spływał krwią, a jego właściciel, choć tego nie rzekł, z pewnością wolałby teraz nadziać Makarę na stal.

- Straż, niech ktoś wezwie straż! - dobiegały okrzyki z okolicznych uliczek. I o dziwo ktoś musiał wezwać, bo było słychać gwizdki straży zmierzającej w stronę bijatyki.

Avitto · 06-09-2019, 22:41

Już niedługo mieli się na miejscu bójki znaleźć – jak zwykle, by zdążyć jedynie pozamiatać kurz z bruku – miejscy strażnicy. Ci, którzy byli nikim a mimo to frajerskie uśmieszki nie schodzą z ich twarzy. Kiedyś bite dzieci i największe po organach rodnych wieloryba podczas porodu pizdy na podwórku, teraz ubrane w mundury. Właśnie dla takich jak oni stworzono miejską straż.

Tymczasem Vince, natchniony posiedzeniem KKK spojrzał sugestywnie na kogoś za plecami kiepskiego haratacza. Faktycznie patrzył w powietrze. Blefował. Zdezorientowanemu na krótką chwilę przeciwnikowi grubas przywalił z lewej z całego serca. Zupełnie jak matka Vince, która gasiła synowi światło jednym strzałem, gdy ten wracał zbyt późno do domu zbyt pijany na uniki.

shewa92 · 10-09-2019, 10:26

Mnich mimo uszkodzonego ramienia, nadal był gotów by kontynuować walkę. Przecież nie tylko za pomocą dłoni można uderzać! Doskoczył szybko do zataczającego się przeciwnika, zdrowa ręką złapał za łańcuch, by czasowo wyłączyć go z gry, po czym wyprowadził boeskawiczne wysokie kopnięcie, prosto w rozkwaszony wcześniej nos.

To samo co zwykle przy walce. Odpisuje z telefonu. Uzupełnię później jak dam radę.

Avitto · 12-09-2019, 22:48

W uderzeniu Vince’a było coś więcej niż tylko serce. Kto to słyszał, żeby od serca wypadały ludziom zęby? Niestety innym nie szło tak dobrze.
- Cóż, karczmarzu, korzystając z chwili przerwy skłonny jestem opowiedzieć historyję nie tak wcale dawną choć z kraju dalekiego i niemal zupełnie szalonego. Pewien książę, lekce sobie ważąc zakaz rady miejskiej, posłał bratu swemu, dziekanowi kapituły katedralnej, wóz piwa z najlepszego w regionie browaru w charakterze świątecznego prezentu. Straż miejska na polecenie burmistrza wóz z piwem zarekwirowała, a furmana wtrąciła do lochu. Rozwścieczeni tym księża zagrozili rzuceniem klątwy na miasto. Ponieważ rada miejska ostrzeżenie zlekceważyła, biskup, znany z gwałtownego charakteru, obłożył miasto interdyktem, a cała kapituła przeniosła się do biskupiej siedziby kilka dni drogi od miasta. Kościoły zostały zamknięte, nie miał kto udzielać ślubów i chrztów, a zmarłych trzeba było chować bez księdza. Gdy pół roku później przybył do miasta król, by przyjąć od księcia hołd, nie było komu z tej okazji odprawić mszy.
Kapituła odrzuciła prośbę króla o uchylenie klątwy na czas jego pobytu w mieście. Rozgniewany król kazał uwięzić jako zakładnika opata jednego z dwóch klasztorów we włościach biskupich. Przestraszony opat drugiego klasztoru zgodził się odprawić mszę w dniu następnym, jednak pod osłoną nocy zbiegł wraz z resztą braci zakonnej i zatrzymał się aż w sąsiednim kraju. W odpowiedzi król rozkazał swoim żołnierzom splądrować oba klasztory, co ci sumiennie wykonali, a ponadto w swej gorliwości ograbili dwór biskupi i domostwa kanoników. Ciekawostką jest fakt, że wspólna niedola pogodziła obu opatów, którzy uprzednio tak długo spierali się o pierwsze miejsce w procesjach, że w końcu jęli usuwać się zbrojnie.
Obecnie trwają mediacje pod przewodnictwem opata z klasztoru w Taven lecz nie wróżę zakończenia sporu, drodzy słuchacze. Król zażądał na wstępie od kapituły uchylenia klątwy i okupu w wysokości 5000 marek na poczet rozpoczęcia negocjacji.

hen_cerbin · 14-09-2019, 11:45

Kubie zgadzało się wszystko.
- Dziękuję za potwierdzenie - podziękował Kuba, który od samego początku się tego spodziewał. Był piratem, wiedział więc jak działają opowieści. Gdyby postanowił zabić kobietę okazałaby się niewinną ofiarą. Skoro poszedł z nią do łóżka, okazała się tą złą. Ponieważ jednak seks był możliwy tylko w tym drugim przypadku (jako że nie gustował w kobietach trupio zimnych i sztywnych) wybór był prosty.
- I kto tu chodzi na smyczy w takim razie? - uśmiechnął się szerzej i znaną już narratorowi a zapewne i czytelnikom opowieści kombinacją swoich umiejętności rozbroił przeciwnika. Opowieść musi trwać, a zabijanie przeciwników powoduje, że potem od nowa trzeba się uczyć ich imion, historii i tak dalej.

Mike · 19-09-2019, 22:22

- Stać w imieniu króla! - krzyknął ktoś z boku. Z obu stron wbiegło kilkunastu gwardzistów. I paru strażników miejskich. O ile drudzy stanowili normę, to drudzy byli ewenementem. Nie mieszali się do ulicznych przepychanek, pilnowali pałacu i jego mieszkańców.
A jeśli już przy mieszkańcach jesteśmy. Pomiędzy barczystymi gwardzistami pojawiła się jakaś drobna postać. Adelajda Viktoria de Serun odrzuciła kaptur płaszcza i władczo wskazując walczących powiedziała:
- Brać ich!
- Wszystkich? - zapragnął doprecyzować wąsaty sierżant. Słowa, które padły sięgnęły serca Wróbla. I cięły je niczym rapier Fernandeza.
- Tylko tego z ładniejszym piórkiem przy kapeluszu, tego z łańcuchem, tego z nożami i tego ładnego.
Reszta drużyny przyjęła te słowa o wiele cieplej. Za to przeciwnicy powinni się martwić.
- Raz na wodzie, raz pod kilem - powiedział Fernandez z rozbrajającym uśmiechem. - Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, bo jak mawiają co ma wisieć nie utonie. Trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść...
Najwyraźniej zniecierpliwiony przystojniak bez ceregieli sięgnął z pazuchę i wyciągnąwszy fiolkę rzucił na ziemię. Nim rozbiła się o ziemie nasi dzielni herosi wiedzieli co się stanie. Gdy opadł dym, byli jedynymi, którzy nie byli zdziwieni zniknięciem Fernandeza i jego ludzi.

hen_cerbin · 20-09-2019, 16:04

Ci, którzy spodziewali się Kuby psioczącego na powtórkę zgranego numeru z fiolką rzucaną pod nogi i dymem, który przecież był dopiero co w użyciu zawiedli się. Podobnie jak Ci w ogóle spodziewający się Kuby. Gdy dym się rozwiał, także i on zniknął. W końcu to jego piórko było najpiękniejsze, a poddawać się straży nie zamierzał.
Zamierzał za to z dachu rozejrzeć się za tchórzliwym Fernandezem i jego przydupasami i zobaczyć dokąd uciekają.

18-08-2019, 17:20	#431
hen_cerbin Reputacja: 1	- Cóż, ja przynajmniej nie pozwoliłem się oddzielić od kobiety, którą chronię. Dałeś się podejść jak dziecko - uśmiechnął się Kuba - To przykre, ale urzędnicy sporo wiedzą i mało co jest ukryte przed nimi - gibki i zwinny pirat i mistrz rapiera potrafił nie tylko walczyć bronią białą myląc przeciwnika i mijając paradę przełożeniem broni do drugiej ręki (był w końcu oburęczny) ale i jako swashbuckler celnie kopnąć leżące pod ścianę porzucone wiadro w kolano przeciwnika, po tym jak rozproszył go charyzmatyczną i elokwentną gadką duszpasterza. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

20-08-2019, 19:11	#433
shewa92 Kowal-Rebeliant Reputacja: 1	Lekko zaskoczony tym, jak dobrym okazał się jego oponent, uśmiechnął się tylko szeroko. Z jednej strony chciał delektować się tą walką, ale czuł, że im dłużej ona trwa, tym mniejsza szansa dopaść jeszcze uciekającą pannę. Pełen werwy, doskoczył do przeciwnika, by pozbawić go przewagi zasięgu, jaką dawał mu łańcuch, chwycił go za nadgarstki i uderzył głową w nos brodacza. Standard: Szybki niczym wąż, Zwinny i gibki, Bystrooki, Martial Artist, You know Kung Fu, Mnich Kossutha i jakby siadło dobrze to Gasi światło jednym ciosem. __________________ Potrzebujesz pomocy z kartą do Pathfindera lub DnD? Zajrzyj do nas!

28-08-2019, 15:05	#434
Mike Reputacja: 1	Gdy Fernandez usłyszał słowa Kuby i zaśmiał się. - A więc ty… - śmiech nie pozwolił mu powiedzieć nic więcej. Kuba mało przez to nie przeszył go rapierem. Z trudem powstrzymał się przed tym. Dźgnięcie przeciwnika podczas monologu było wielkim nietaktem. - Nie poznałeś jej, prawda? - Fernandez otarł łzę z kącika oka. - Toż to lady D’ewarianog we własnej osobie. Aż się zdziwiłem, że pozwoliła mi cię zabić. Widać ma pilniejsze plany, niż krótka chwila przyjemności. Bo najwyraźniej tylko tyle jesteś jej w stanie dać. Mówiąc to przeskoczył wiadro kopnięte przez Wróbla i z gracja tancerza wyminął mierzące mu w gardło ostrze. Szybkim młynkiem związał rapier Kuby i wyciągniętym z rękawa wąskim sztyletem, chciał dostać się do serca Wróbla przez żołądek. Ten jednak, niechętny zalotom gubiąc jedynie guzik zdołał ujść bez rozstroju żołądka. Co więcej Kuba uświadomił sobie, że on nie dałby się tak podpuścić jak to przed chwilą sugerował Fernandezowi. W końcu chroniona przez nich kobieta była… Kątem oka zerknął na boki. Ogoniasty w najlepsze fikał z łańcuchowatym, a elfka leciała na przystojniaka z wąsem. Zerknął jeszcze raz, niedoszłej królewny nie dostrzegł, za to dostrzegł grubasa. Coś tu się bardzo nie zgadzało. Vince niczym buchaj, którego przypominał zapachem, natarł na nożownika. Ten jednak najwyraźniej odczuwał niechęć do spouchwalania, zwłaszcza, że jego strój daleko bardziej elegancji mógł ucierpieć w łapskach grubasa. Sam nie mogąc rzucać próbował ciąć spocone cielsko Vince’a, ale albo był lepszym miotaczem, niż nożownikiem, albo tak samo kiepskim nożownikiem jak miotaczem. Bo mimo, że Vince’owi daleko było do tancerza to wciąż znajdował się nie tam gdzie ostrze noża. A gdy już przy cielsku Vince jesteśmy, nasz zacny gospodarz goloneczkę świeżą proponuje. Zapach niebiański, w przeciwieństwie to naszego grubego Vine’a. Mnich zanurkował pod ciśniętą kotwiczką i złapawszy za ramiona wyjechał mu z bańki. Przeciwnik poleciał w tył roniąc obficie juchę z rozwalonego nosa. Ale coś nie dawało spokoju Anathemowi. Może to mistyczne przeczucie, a może złośliwy uśmiech spod rozwalonego nosa. Gnojek nawet lecąc w tył zdołał szarpnięciem przyciągnąć kotwiczkę. Jedynym minusem tej sytuacji był fakt, iż Anathem stał na jej drodze. Poharatane ramię zapłonęło bólem. Makara natarła z impetem słysząc grubiańską uwagę Rodrigo. Dama nie powinna takich rzeczy słuchać. Cięła i kłuła wirując i skacząc. Dopiero, gdy przeciwnik krwawił jak zarzynana świnia zorientowała się co jest nie tak… nie była damą. Niepotrzebnie pozwoliła ponieść się emocjom. Pięknie rzeźbiony tors spływał krwią, a jego właściciel, choć tego nie rzekł, z pewnością wolałby teraz nadziać Makarę na stal. - Straż, niech ktoś wezwie straż! - dobiegały okrzyki z okolicznych uliczek. I o dziwo ktoś musiał wezwać, bo było słychać gwizdki straży zmierzającej w stronę bijatyki. Kuba - draśnięty dzięki “To tylko draśnięcie” Fernandez - draśnięcie Rodrigo - krwawi jak zarzynana świnia Anathem - Poharatany Tylko Makara miała szczęście w kościach.

10-09-2019, 10:26	#436
shewa92 Kowal-Rebeliant Reputacja: 1	Mnich mimo uszkodzonego ramienia, nadal był gotów by kontynuować walkę. Przecież nie tylko za pomocą dłoni można uderzać! Doskoczył szybko do zataczającego się przeciwnika, zdrowa ręką złapał za łańcuch, by czasowo wyłączyć go z gry, po czym wyprowadził boeskawiczne wysokie kopnięcie, prosto w rozkwaszony wcześniej nos. To samo co zwykle przy walce. Odpisuje z telefonu. Uzupełnię później jak dam radę.

14-09-2019, 11:45	#438
hen_cerbin Reputacja: 1	Kubie zgadzało się wszystko. - Dziękuję za potwierdzenie - podziękował Kuba, który od samego początku się tego spodziewał. Był piratem, wiedział więc jak działają opowieści. Gdyby postanowił zabić kobietę okazałaby się niewinną ofiarą. Skoro poszedł z nią do łóżka, okazała się tą złą. Ponieważ jednak seks był możliwy tylko w tym drugim przypadku (jako że nie gustował w kobietach trupio zimnych i sztywnych) wybór był prosty. - I kto tu chodzi na smyczy w takim razie? - uśmiechnął się szerzej i znaną już narratorowi a zapewne i czytelnikom opowieści kombinacją swoich umiejętności rozbroił przeciwnika. Opowieść musi trwać, a zabijanie przeciwników powoduje, że potem od nowa trzeba się uczyć ich imion, historii i tak dalej. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

20-08-2019, 12:20	#432
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Prawda, prawda. Spotkanie z rannym kwasożłopem było zaskakujące. Tylko i aż tyle. W tej samej skali pudło miotacza noży było już zdumiewające. Vince nie miewał problemów z oceną sytuacji - dokonywał jej naprędce i na podstawie pozornie niewystarczających przesłanek. To, że nożownik celował właśnie w niego sam sobie dopowiedział. W odwecie ruszył przed siebie jak wóz z węglem by techniką zapaśniczo-pięściarską doświadczyć przeciwnika.

06-09-2019, 22:41	#435
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Już niedługo mieli się na miejscu bójki znaleźć – jak zwykle, by zdążyć jedynie pozamiatać kurz z bruku – miejscy strażnicy. Ci, którzy byli nikim a mimo to frajerskie uśmieszki nie schodzą z ich twarzy. Kiedyś bite dzieci i największe po organach rodnych wieloryba podczas porodu pizdy na podwórku, teraz ubrane w mundury. Właśnie dla takich jak oni stworzono miejską straż. Tymczasem Vince, natchniony posiedzeniem KKK spojrzał sugestywnie na kogoś za plecami kiepskiego haratacza. Faktycznie patrzył w powietrze. Blefował. Zdezorientowanemu na krótką chwilę przeciwnikowi grubas przywalił z lewej z całego serca. Zupełnie jak matka Vince, która gasiła synowi światło jednym strzałem, gdy ten wracał zbyt późno do domu zbyt pijany na uniki.

12-09-2019, 22:48	#437
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	W uderzeniu Vince’a było coś więcej niż tylko serce. Kto to słyszał, żeby od serca wypadały ludziom zęby? Niestety innym nie szło tak dobrze. - Cóż, karczmarzu, korzystając z chwili przerwy skłonny jestem opowiedzieć historyję nie tak wcale dawną choć z kraju dalekiego i niemal zupełnie szalonego. Pewien książę, lekce sobie ważąc zakaz rady miejskiej, posłał bratu swemu, dziekanowi kapituły katedralnej, wóz piwa z najlepszego w regionie browaru w charakterze świątecznego prezentu. Straż miejska na polecenie burmistrza wóz z piwem zarekwirowała, a furmana wtrąciła do lochu. Rozwścieczeni tym księża zagrozili rzuceniem klątwy na miasto. Ponieważ rada miejska ostrzeżenie zlekceważyła, biskup, znany z gwałtownego charakteru, obłożył miasto interdyktem, a cała kapituła przeniosła się do biskupiej siedziby kilka dni drogi od miasta. Kościoły zostały zamknięte, nie miał kto udzielać ślubów i chrztów, a zmarłych trzeba było chować bez księdza. Gdy pół roku później przybył do miasta król, by przyjąć od księcia hołd, nie było komu z tej okazji odprawić mszy. Kapituła odrzuciła prośbę króla o uchylenie klątwy na czas jego pobytu w mieście. Rozgniewany król kazał uwięzić jako zakładnika opata jednego z dwóch klasztorów we włościach biskupich. Przestraszony opat drugiego klasztoru zgodził się odprawić mszę w dniu następnym, jednak pod osłoną nocy zbiegł wraz z resztą braci zakonnej i zatrzymał się aż w sąsiednim kraju. W odpowiedzi król rozkazał swoim żołnierzom splądrować oba klasztory, co ci sumiennie wykonali, a ponadto w swej gorliwości ograbili dwór biskupi i domostwa kanoników. Ciekawostką jest fakt, że wspólna niedola pogodziła obu opatów, którzy uprzednio tak długo spierali się o pierwsze miejsce w procesjach, że w końcu jęli usuwać się zbrojnie. Obecnie trwają mediacje pod przewodnictwem opata z klasztoru w Taven lecz nie wróżę zakończenia sporu, drodzy słuchacze. Król zażądał na wstępie od kapituły uchylenia klątwy i okupu w wysokości 5000 marek na poczet rozpoczęcia negocjacji.

19-09-2019, 22:22	#439
Mike Reputacja: 1	- Stać w imieniu króla! - krzyknął ktoś z boku. Z obu stron wbiegło kilkunastu gwardzistów. I paru strażników miejskich. O ile drudzy stanowili normę, to drudzy byli ewenementem. Nie mieszali się do ulicznych przepychanek, pilnowali pałacu i jego mieszkańców. A jeśli już przy mieszkańcach jesteśmy. Pomiędzy barczystymi gwardzistami pojawiła się jakaś drobna postać. Adelajda Viktoria de Serun odrzuciła kaptur płaszcza i władczo wskazując walczących powiedziała: - Brać ich! - Wszystkich? - zapragnął doprecyzować wąsaty sierżant. Słowa, które padły sięgnęły serca Wróbla. I cięły je niczym rapier Fernandeza. - Tylko tego z ładniejszym piórkiem przy kapeluszu, tego z łańcuchem, tego z nożami i tego ładnego. Reszta drużyny przyjęła te słowa o wiele cieplej. Za to przeciwnicy powinni się martwić. - Raz na wodzie, raz pod kilem - powiedział Fernandez z rozbrajającym uśmiechem. - Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, bo jak mawiają co ma wisieć nie utonie. Trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść... Najwyraźniej zniecierpliwiony przystojniak bez ceregieli sięgnął z pazuchę i wyciągnąwszy fiolkę rzucił na ziemię. Nim rozbiła się o ziemie nasi dzielni herosi wiedzieli co się stanie. Gdy opadł dym, byli jedynymi, którzy nie byli zdziwieni zniknięciem Fernandeza i jego ludzi.

20-09-2019, 16:04	#440
hen_cerbin Reputacja: 1	Ci, którzy spodziewali się Kuby psioczącego na powtórkę zgranego numeru z fiolką rzucaną pod nogi i dymem, który przecież był dopiero co w użyciu zawiedli się. Podobnie jak Ci w ogóle spodziewający się Kuby. Gdy dym się rozwiał, także i on zniknął. W końcu to jego piórko było najpiękniejsze, a poddawać się straży nie zamierzał. Zamierzał za to z dachu rozejrzeć się za tchórzliwym Fernandezem i jego przydupasami i zobaczyć dokąd uciekają. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin