Prabar_Hellimin

Pominę liczne błędy, typu zjedzonych wyrazów, albo zapisanych w złej formie zapewne przez nieuwagę - może przy zmianie formuły zdania, mi się tak zdaża. Pominę też literówki, czy powtórzenia. To wskazuje na to, że przed wysłaniem sam powinieneś to uważnie czytać.

'Chyba'? o.O Czy narratorem jest pięcioletnie dziecko?

W kilka minut można zaśpiewać piosenkę, zdaje się. Przez ten czas Smok stał i się patrzył, a publika zasypiała z nudów. Nie odwiedziłbym więcej tej areny.

Skoro już zechciałeś tak precyzyjnie określać odległość, to powinieneś się bardziej zastanowić. Dwa metry to odległość wprost idealna, by błyskawicznie dostać w pysk. Wnioskuję, że nie przemyślałeś tej odległości, bo późniejszy opis starcia nie wskazuje na to, żeby stali tak blisko siebie.

Brzydko wygląda, lepiej 'Zdjąwszy powoli [...]' IMO.

Na początku zdania nie używamy formy 'go' tylko 'jego'.

Czyżbym nie zauważył, czy to jednak Ty nie wspomniałeś wcześniej, że Smok jest blondynem?

To zdanie to zbędny zapychacz.

Psujesz element komiczny. To tak, jakbyś tłumaczył żart 'bo sylwestra jest zawsze 31 grudnia, nie może być trzynastego!'...

Cały opis dotąd był taki, ale to już przesada - masz problem z utrzymaniem klimatu walki. 'Wydobywa się kilkanaście słów'? 'powędruje uderzenie'? To brzmi jak bełkot naukowy/prawniczy. W ogóle w całym opisie dotąd narracja wygląda tak, że ciężko się skupić na starciu, wyobrazić sobie tych dwóch typów. Jeden fruwa, jak na ksywkę przystało, przewraca się, tłucze nos, a drugi na niego patrzy i rozmyśla nad kwestiami filozoficznymi. No, a potem sobie rozmawiają...

To jest rozgoryczony gladiator, czy może siedzący w studio komentator sportowy? Zdyszany, piekielnie zirytowany, ośmieszony człowiek - tak nie mówi, uwierz.

Jego zachowanie niezbyt na to wskazuje. Biorąc pod uwagę jego precyzyjne obserwacje 'jest bardzo porywczy' wnioskowałbym raczej, że to dobry, starszy kolega, który się martwi o karierę nowicjusza...
Jeśli już panowie mają coś mówić w trakcie walki, to raczej by rzucali kurtyzanami, przyrodzeniami, tchórzami, etc. Gdy prowadzisz rozmowę pod wpływem adrenaliny, to wybacz, ale masz spory problem z formułowaniem zdań wielokrotnie złożonych.

Albo 'przez cieknącą z nosa krew ciągle się mylił i zaczynał od nowa', albo 'wciąż się myliwszy, przez cieknącą z nosa krew, zaczynał od nowa.' (nie jestem pewien, czy dobrze stawiam tu przecinki, więc tym się nie sugeruj akurat)

'Tę złość'! Ale 'z tą złością'.

To drugie zdanie czuje się osierocone, dołącz je do poprzednich, nie bój się imiesłowów przysłówkowych.

No, blondyn spełnia tutaj funkcję blondynki (czyli nawet trafnie się odwołałem do dowcipu tam gdzieś wyżej ), czyli Sairus mógł się nie obawiać błyskawicznego ciosu w plecy...

Naprawdę potrzeba aż tylu zdań, by powiedzieć, że Smok nie miał pojęcia co się dzieje i ocknął się z głębokiego zamyślenia nad znaczeniem słowa 'lot' gdy przyrżnął plecami w glebę i nie mógł złapać tchu?

Okej, znalazłem odpowiedź - tak, narrator ma pięć lat.
Tylko z grzeczności czytam dalej, bo już tu mogę stwierdzić, jak naprawdopodobniej będzie dalej.
'Zbliżył się [...]' - ślimaczący się opis. Całe zdanie do wykreślenia, jest niepotrzebne, jeśli następne odpowiednio skonstruujesz.
Po prostu, niech dmuchnie piaskiem w oczy. Pies z zaciśniętą pięścią. Cały ten opis wcześniej, jak jedną ręką chwyta broń, drugą dłoń zaciska - jest zbędny właściwie. Chwyta broń, sypie piaskiem w oczy, teraz to Sairus nie wie co się dzieje - proste. Po co obudowa? Nie musisz tłumaczyć co z tym piaskiem się stało. To nie jest jakiś raport policyjny.

Półobrót? Sto trzydzieści cztery i jedna piąta stopnia to nie coś, na co jest miejsce w opowiadaniu fantasy.

Nie wiem, czemu zaprószenie oczu opisujesz, jakby został oślepiony latarką, albo ogłuszony. Miałem niestety okazję sprawdzić na sobie działanie różnych oślepiaczy i wiem, że zaprószone oko widzi w sumie normalnie - poza tym, że jest zakmnięte

A, ukłuł go tylko. z taką siłą, że szukał kolca 10 metrów za nim?

Kolejne fragmenty 'zjadę' innym razem, bo teraz jestem już zbyt zmęczony.

 

__________________
Zasadniczo chciałbym przeprosić za tę manierę, jeśli kogoś ona razi w oczy... ;P

Saverock

Dobra, akurat tymi dwoma pierwszymi fragmentami się już nie zajmuję. Jakby tak było, to zostałyby one już poprawione i nie wstawiałbym na pewno trzeciego fragmentu.

Jeśli chodzi o to, że nie wspomniałem, że Smok, to blondyn. Wspomniałem o tym, gdy ktoś to zaznaczył. Wstawiłem fragment z walką, a przed nią były jeszcze inne wydarzenia w których było wyraźnie zaznaczone, że Smok to blondyn i będzie walczył z Sairusem.

Teraz fragment, gdzie pisze, że Smok ma przydomek chyba z powodu ekwipunku. Przydomek nie musi pochodzić od tego. Może na przykład na ciele mieć dużo tatuaży z wizerunkami smoków. Mógł też walczyć ze smokiem lub jego przodek był pogromcą smoków, a on to wykorzystał. Możliwości co do przydomku, jest wiele i dlatego narrator nie jest pewny, czy przydomek pochodzi od ekwipunku.

Co do zachowania Sairusa. Sai jest mistrzem areny. Jest bardzo pewny siebie i walczy już bardzo długo. Do tego jest niewolnikiem, więc nieważne, czy zginie, czy nie. Wielkiej różnicy w tym nie ma. Dlatego też podchodzi do walki obojętnie, a przeciwnika momentami ignoruje i zachowuje się, jakby był na zwykłym spacerze.

Jeszcze to o piasku w oczach. Jak coś wpadnie do oka, wtedy ono zaczyna łzawić i tym samym sprawia, że obraz jest dosyć rozmazany. Już mała drobinka może do tego doprowadzić i wiem o tym, bo chociażby w czasie biegania lub jazdy na rowerze miałem wiele takich sytuacji. A jeśli cała garść piasku zostanie rzucona w oczy, będą się one chroniły poprzez łzawienie, obfite łzawienie i tym samym ograniczą widoczność.

Jakbym się jeszcze zajmował tymi fragmentami, to może bym coś więcej tutaj napisał, ale bardziej mnie interesują oceny i uwagi, co do ostatniego wstawionego fragmentu. Mimo wszystko, dziękuje za wytknięcie tych wszystkich błędów. Przynajmniej wiem, czego mam teraz unikać.

 

Saverock

Piszę post pod postem, aby było to zauważone, więc proszę, aby przymknięto na to oko.

Skoro już raczej nikt nie będzie komentował wstępu do "Upadku bogów"(nie wiem, nie ma już błędów, czy jest taki fatalny, że nikomu nie chce się czytać?? Może ktoś odpowie ), zamierzam wstawić kolejny fragment. Jednak daje wybór. Jest kilka postaci po kolei wprowadzanych do "książki". Dlatego niech ktoś poda liczbę od 1 do 8. Pierwsza osoba, która poda dowolną z takich liczb, wybierze tym samym jedną z postaci. Wtedy wkleję fragment odpowiadający liczbie. Liczę, że ktoś postanowi się tutaj odezwać

 

adriannn

Nie wiem po co to, ale ok, siódemka

 

Saverock

To było po to, aby potem nie wyszło, że wstawiłem najlepszą z postaci Jako 7 został wprowadzony ten gnom, wynalazca, więc właśnie pokazuję fragment, wprowadzający go.



Zwykłe miasto portowe. Niczym niewyróżniające się od innych. Wszędzie mrok, co nie jest żadną rzadkością. Chociaż, jest jedna różnica, tym miastem dowodzi jeden z generałów armii Noxa. Trudno czuć się tutaj bezpiecznie, gdy ulicami ciągle przechodzą żołnierze, mogący bez podania żadnego powodu, zabić lub zabrać cały majątek. Taka sytuacja właśnie miała miejsce w domostwie zamieszkanym przez gnoma, będącego alchemikiem i wynalazcą. Patrol czterech żołnierzy wpadł do środka bez ostrzeżenia.

- Konfiskujemy cały twój majątek na potrzeby armii! - oznajmił bardzo głośno, nieprzyjemnym dla ucha głosem, dowódca patrolu, patrząc na czarnowłosego gnoma o zielonych oczach, odzianego z zabawne strój składający się niby ze zwykłych spodni i koszuli, ale z kilkoma metalowymi płytkami zamiast materiału. Do tego prosty pas z dwiema dziwnymi broniami po obu stronach. Nie były to miecze, a raczej coś, jakby broń palna wynaleziona przez gnomy. Zapewne jeden z wynalazków, tego osobnika, który nie wyglądał na przejętego zjawieniem się żołnierzy.
- Kolejni goście? Przecież trzy dni temu byli tutaj wasi koledzy i uznali, że nie ma tutaj nawet jednej cennej rzeczy – odparł po chwili i wzruszył ramionami.
- Ale zaraz, to byliście wy – dodał szybko i zaśmiał się.

- My to ocenimy – warknął przywódca i zaczął z towarzyszami przeszukiwać cały dom. Karzeł usiadł przy stole i spokojnie pił napar z ziół, niemal całkowicie ignorując obecność przedstawicieli armii. Takie wizyty miał nad wyraz często, a to, dlatego że inni obawiali się jego wynalazków i chcieli się w jakiś sposób go pozbyć. Jednak nikt jeszcze nigdy nie znalazł tutaj nic cennego, ani niebezpiecznego. A to z jednego bardzo prostego powodu. Wszystkie cenne rzeczy były umiejętnie ukryte tak, że wojsko znajdowało tutaj tylko śmieci z którym nie można było nic zrobić. No przynajmniej bez pomocy utalentowanego gnoma. Z tego powodu każde przeszukanie kończyło się w ten sam sposób, jak to.

- Racja, nie ma tutaj nic cennego. Jednak na pewno nie jest to ostatnia wizyta. Mamy wiele doniesień o tworzeniu przez ciebie różnych wynalazków. Nie możemy ich ignorować. Jeśli to prawda, to możesz się przydać armii. Ja przyznałbym się od razu, bo gdy sami coś znajdziemy, na pewno nie będzie potem zbyt miło – powiedział już trochę znudzony ciągłym powtarzaniem tego samego i przeszukiwaniem tej niemal rudery, bo wnętrze nie wyglądało lepiej od kanałów. Wraz z podwładnymi powrócił do patrolowania ulic miasta. Gnom dopił napar z ziół, a potem wyciągnął z szuflady list, który dostał wczoraj i jeszcze nie zdążył go przeczytać. Teraz chyba była na to odpowiednia pora, bo nikt nie powinien mu już w niczym przeszkadzać.

- „Albardzie, twe dzieła są bardzo cenne, ale niestety nie możesz się nikomu nimi chwalić, bo w najlepszym wypadku zostałbyś zmuszony do tworzenia wynalazków dla armii Noxa. Tego na pewno byś nie chciał, jak niemal każdy. Jesteś gnomem i powinieneś wykorzystywać swą mądrość do naprawdę wielkich celów. Na pewno pamiętasz dzień, gdy prawie cała twoja wioska, została wybita przez służalców Pana Nocy. Czyż nie chciałbyś się zemścić? Nie byłbyś jedynym, pragnącym zemsty. Teraz właśnie nadchodzi szansa, aby to zrobić. Inni gnomi wynalazcy i alchemicy, ukryli się w ruinach elfiego zamku nad Jeziorem Nadziei. Tam dzielą się swoją wiedzą z innymi i doskonalą swe dzieła, aby wkrótce użyć ich do walki przeciw czcicielom Noxa. Może walka nie jest najlepszym pomysłem, ale tylko w ten sposób można przywrócić porządek na świecie. Pomyśl też o tym, że po zwycięstwie byłbyś bardzo doceniony przez innych, a twoje wynalazki na pewno stałyby się bardzo znane. Chcesz tego? Jeśli tak, udaj się nad Jezioro Nadziei. Tam połącz siły z innymi wynalazcami i przygotuj się do wojny” - taka była treść listu. Gnom od razu uwierzył w to, co przeczytał. Uważał się za najlepszego wynalazcę na świecie, ale wiedział, że nie był jedynym. Dlatego chętnie poznałby innych i nie musiało to być nawet przygotowanie do walki. Mu wystarczyłyby chociaż krótkie rozmowy o wynalazkach. Nadarzyła się taka okazja, więc postanowił z niej skorzystać. Udał się do ukrytego pomieszczenia, gdzie stało coś bardzo dziwnego. Budowa zwykłego człowieka, ale całe z metalu, niczym specjalny pancerz. Obok święcący kamień, który wynalazca wziął do ręki i umieścił w specjalnie do tego przygotowanym miejscu. Gdy kamień zaczął mocniej świecić, został ukryty pod grubą warstwą metalu, a „oczy” maszyny, również błyszczały.

- Zabierz wszystkie zapiski i ruszamy – powiedział karzeł, a sam zaczął pakować eliksiry i naboje do torby. Zanim skończył, maszyna czekała już przy drzwiach wyjściowych. Nie miała przy sobie żadnych kartek z notatkami, ale gnoma to nie zdziwiło, bo po chwili wraz ze swym wynalazkiem, wyszedł z domu i idąc najmniej uczęszczanymi ulicami, opuścił miasto, aby ruszyć do ruin elfiego zamku.

 

adriannn

Fabuła oklepana (chodzi o mrocznego pana itp.), ale fajnie się czyta. Życzę ci sukcesów w pisarstwie, bo widać, że nie jesteś w tym przeciętny. Żadnych błędów nie zauważyłem, ale te akapity są dziwne. Jakbyś oddzielał jedną scenę teatralną od drugiej. Lepiej rób takie:

"Patrol czterech żołnierzy wpadł do środka bez ostrzeżenia.
- Konfiskujemy cały twój majątek na potrzeby armii!"

 

Saverock

Cieszę się, że się podobało Umieszczę jeszcze później wprowadzenie innej postaci, ale to później.

A co do akapitów, to na pewno łatwiej by mi się je robiło, gdybym robił je w trakcie pisania, a ja piszę po prostu bez akapitów, tylko przy dialogach robię i potem trudno zrobić przy wstawianiu na forum jakieś lepiej pasujące akapity. Jednak będę próbował to poprawiać.

 

Prabar_Hellimin

No, trochę, bo zdarzenia były niedawne. Przeczytaj jeszcze raz tekst, bo mi właśnie chodziło o zestawienie trochę + niedawne

Ale ja, jako czytelnik - uważam. To wygląda okropnie. Tak może mówić postać, gdy się nad czymś zastanawia, ale nie powinien narrator.

Jak mówiłem - nie chcę Ci mieszać w założeniach świata, nie mam też większego pojęcia o nim. Mówię tylko, jak ja to odczuwam. Za dużo 'magii' w fantastyce, ot co. Za pratchettowskim Vimesem: nie da się (racjonalnie) wyjaśnić, bo to magia i wszystko dzieje się magicznie.

Widziałem już coś takiego, nazywało się to Thyn i tam półbogini podstępnie wygnała trójkę prawowitych bogów, a by sprawdzić, czy ludzie naprawdę w nią wierzą, swych kapłanów darzyła umiejętnością czytania w myślach. Piszę to dletego, że mamy odgrzewanie kotleta, wspomniany wyświechtany schemat. Jak sobie wyobrażasz to, że ktoś ot tak, na życzenie zaczyna wyznawać kogoś. Przystawisz komuś lufę do czoła i powiesz, żeby wielbił Ciebie jako boga, i robił to szczerze, w przeciwnym wypadku nikogo już nie będzie wielbił... i jeśli faktycznie umiesz czytać w myślach to co wyczytasz? Szczerą wiarę, czy może złość/rozpacz?

Widzisz? Właśnie musisz mi tłumaczyć swoje rozumienie hasła mrok, które różni się od tego słownikowego.

Przecież przed chwilą dawałeś dowody na to, że wszyscy uwierzyli w złego, bo nie mieli wyboru. Skoro uwierzyli, to po co ich pilnować? Przecież są jego wyznawcami! Żeby przeżyć, musieli uwierzyć szczerze, jak sam tego dowodziłeś.

Aha, powiedzmy, że rozumiem, choć nadal kręcisz. Ale do prozy nie dołączysz tych 'didaskaliów', żeby wszyscy zrozumieli, powinieneś pisać zrozumiały tekst.

W tym momencie przyznajesz, że są skrajnie głupi. Proszę, nie tłumacz mi tu, dlaczego masz niby słuszność, konstrułując tak krucho podpartą fabułę, bo ja wcielam się w rolę czytelnika. Jeśli chcesz mnie 'kupić', to jesteś właśnie na bardzo dobrej drodze w przeciwną stronę.

Ten list brzmiał jak komunistyczny motywator, albo staroświecki slogan reklamowy. Na pewno nie brzmiał jak list, pisany przez konspiranta.

Bo, tak mi się wydaje, w ogóle nie próbujesz zrozumieć mnie - potencjalnego czytelnika, ale i również pisarza-amatora, tylko trwasz przy swoim, jakbym próbował Ci wmówić, że 2+2=5. Po kolei: ma budowę człowieka - o co chodzi? Chciałeś, żeby mi się nasunęło iż to coś ma sylwetkę człowieka, zamiast tego jednak w mojej głowie pojawiło się o co autorowi chodzi? I aż do kropki nie wynikło z tego zdania, co to właściwie jest, ani jak dokładnie wygląda. Nie można tego ująć po prostu jako stalowy człowiek, albo posąg człowieka, albo coś, co przypomina pełną zbroję?

Naprawdę bardzo nie lubię, gdy ktoś traktuje krytykę jako atak. Ktoś musi Ci błędy wytykać, bo skoro NADAL je popełniasz, to znaczy, że ich jednak nie zauważasz, nie rozumiesz, co jest nie tak. A poprawienie, czy raczej przyjrzenie się temu da Ci tyle, że będziesz ĆWICZYŁ, co jest bardzo potrzebne przy pisaniu.

Chcesz ze mną podyskutować na temat sensowności i spójności fabuły, stylistyki i klarowności opisów, definicji mroku i tak dalej - nie ma sprawy. Tylko mógłbyś nie powielać tego samego, co napisałeś w tekście i samemu starać się zrozumieć mnie. Ja staram się jak mogę zobrazować Ci, jak w moim odczuciu wyglądają Twoje opisy, CELOWO HIPERBOLIZUJĄC, a Ty mi mówisz 'wcale, że nie!'. I gdzie chcesz w ten sposób dojść? Zawsze zamierzasz wszystkim udowadniać, że twoje jest twojsze, odrzucając krytykę?

 

__________________
Zasadniczo chciałbym przeprosić za tę manierę, jeśli kogoś ona razi w oczy... ;P

Prabar_Hellimin

Okej, niech będzie - masz narratora świadka i to, że ja pałam lekką niechęcią do tego typu narracji, bo IMO jest bardziej wymagająca i piszący nie zawsze daje radę, nie znaczy, że musisz od tego odejść. Tylko, że... w innych fragmentach narrator zachowuje się inaczej, więc jednak coś tu niehalo.

Przejdę do kolejnych fragmentów w takiej kolejności, w jakiej je zamieściłeś. Z całym szacunkiem - warsztaty nie polegają na tym, byś dawał ludziom teksty i 'weźcie mi poprawcie', a jak skończysz poprawiać dany fragment, to sio z krytyką, nie obchodzi Cię to. Jeśli nie chcesz ogólnej krytyki, to może daruj sobie ten dział?

Ach, przepraszam jeszcze z góry za ton moich komentarzy, momentami szyderczy, ale to na prawdę dla Twojego dobra, bo mi nie sprawia przyjemności czytanie tych tekstów, ale liczę na to, że choć trochę Ci pomogę.

Fragment drugi
Gubię się na samym początku... czy ktoś wybiegł z karczmy... nienormalnym sposobem? Przez okno, zamknięte drzwi, albo przez ścianę, zostawiając za sobą dziurę w kształcie swej sylwetki? Nie rozumiem celu tego sformułowania, moim zdaniem jest zbędne.

Gonienie najpewniej mu się uda, o dogonieniu w poprzednim zdaniu nie było mowy. Uważaj na takie opisy. Przez tę ślimaczącą się narrację wydaje się, że Brorin NA PRAWDĘ się nie spieszy i zbiera się raczej na jakiś wykład, niż do gonitwy.

Zmieniasz 'kamerę', to wciskasz enter. W tekście bardzo często brakuje jakiegoś entera.

Ten opis jest dziwny, kompletnie nic z niego nie wynika, przynajmniej na tym etapie czytania. Forma narracji wygląda tak, jakbyś nie wiedział, co chcesz napisać. Problem z wysłowieniem się przystaje człowiekowi, ale zdecydowanie nie przystaje wszechwiedzącemu (jakim chyba jest w tym momencie) narratorowi. Czasowniki niedokonane spowalniają opis, a tu zdaje się wszystko powinno się dziać błyskawicznie. To nie jest sytuacja, w której można się zastanawiać, a tym bardziej zaczynać się zastanawiać! Co najwyżej można się zastanowić, bo w przeciwnym wypadku zamiast gonitwy mamy piknik!

Po pierwsze - w którym zaczęła biec / w którym pobiegła.
Po drugie - co się dzieje, bo dalej nic nie rozumiem? Dlaczego wybrała kierunek na oślep? Odnoszę nieodparte wrażenie, że to się dzieje w Krainie Czarów, czy jej podobnej - 'po drugiej stronie kieliszka'. Postaci zachowują się chaotycznie i naprawdę wyglądają na obłokane.

Czy mogła się spodziewać innej formy dawania znaku życia, niż odpowiedź właśnie?

Hmh, a to po co tutaj? Jeśli to są myśli dziewczyny, to to zaznacz, bo gubisz istotne części.

To gdzie teraz jesteśmy? Z Brorinem, czy Sairusem? Bo poprzedzający to, cytowany wyżej fragment - sugeruje pierwsze, a kontekst - drugie. Ponadto okropnie konstruujesz zdania. Formułujesz nienaturalne zdania złożone i dziesiątki zdań pojedyńczych, które aż się proszą o złączenie. Na koniec - rozmiar wilka?! Czy to jest krawiec, że sprawdza mu rozmiary? Bardzo brzydkie sformułowanie.

Nie sądzę, żeby wzajemna nienawiść przekładała się na równomierne szanse w starciu, a Ty podajesz jasny związek przyczyny ze skutkiem...

... i w końcu odepchnął ją na jakieś drzewo, czy jakoś tak?

Rzucał w niego biegnąc? Rzucał kamieniami za siebie? Bez problemów mu się udało?!

Czy jesteś pewien, że poszarpana koszula to coś, co oddaje grozę sytuacji?

A to już mnie kompletnie wybiło. Kolejne zdanie, nie pozwalające się skupić na starciu.

Tura wilka - tura drużyny - tura wilka - tura drużyny... On wstaje? Zastanawia się? Rozgląda? Podczas gdy wilkołak dziabie pazurami po jego ramionach?!

Pominę Brorina - ostatnią deskę ratunku. Opis jest jakiś abstrakcyjny. Drużyna atakuje wilka, wilk atakuje drużynę, wszyscy się atakują, a nic konkretnego z tego nie wynika.

Widzę, że masz okropnie słabe wyczucie czasu. W ciągu jednej sekundy można zadać kilka ciosów, nie na odwrót!

Próbowałem to sobie wyobrazić, ale mój mózg nie daje rady, nawet przyjąwszy, że wilkołak jest bardzo nieśmiały i nie lubi bliskości innych osób. Fizyka nie działa na Twoją korzyść.

Okej, zadźgała go za jednym zamachem, chociaż ciągłe atakowanie dziada przez trzy osoby pozwalało mu się jeszcze ruszać?

ŻYJĄCA BESTIA JEST TUŻ OBOK NICH, A ONA PRZY NIM PRZYKLĘKA I PŁACZE? Czy oni nie walczą przypadkiem z Żółwiołakiem? Niewiarygodna odporność na atakowanie i strasznie powolne ciosy na to wskazują.

Dźgając wilkołaka sztyletami uśpiła jego czujność? Moim zdaniem albo by go zabiła, albo piekielnie w...nerwiła.

Raczej zanikały, maleć może jakaś mierzalna, liczbowa wartosć.

Fragment trzeci
Masło maślane

Nieokreślone, ale jednak określone?

Przepraszam, jeśli za bardzo się wtrącam w Twoją wizję, ale ciężko mi pojąć w jaki sposób nieliczni wybili większość. Wyznawcy 9 religii ulegli jednej, bo ich bogowie zostali osłabieni. W jaki sposób się siła bóstwa przekłada na siłę człowieka? To dla mnie zbyt abstrakcyjne. Za dużo 'magii' jak na fantastykę

Nie chcę, ale muszę? Jeśli w coś wierzysz, jeśli myślisz w taki, a nie inny sposób, to jest to Twoja wolna wola. Zmuszenie kogoś do wierzenia w coś to dla mnie absolutna abstrakcja.

Gdyby ktoś mi groził nożem, żebym (dajmy na to) wypaplał jakąś modlitwę, to owszem, zrobiłbym to, ale to nie znaczy, że uwierzyłbym w nią.

Wprowadzony przez Ciebie świat wygląda mi na wpasowujący się w znany, nudny schemat z wielkim złym, o którym wszyscy wiedzą, że jest zły, wszyscy stają po jego stronie, wszyscy są źli, samo złuuuo. Razi mnie to, bo z tego co wiem ciało idealnie czarne jest tylko nierzeczywistym modelem.

Frament czwarty
W tym momencie ogarnęła mnie obawa, że mrok mnie w trakcie czytania pożre, tyle go tam jest. Masz na myśli mrok, jako niedostatek światła, czy mityczny mhrok, którego należy się obawiać, by nas nie opanował, etc?

Zawsze mnie zastanawia: po kiego grzyba armia w imperium, które dawno pokonało wszystkich wrogów? Uhm, no tak, rzesze umundurowionych dresów rzucają sporo cienia/mroku.

Coś, co zostało wynalezione przez kogoś nie istniało wcześniej, nie mogło mieć nazwy, więc dlaczego narrator nazywa to bronią palną?

Środkowe zdanie to niepotrzebny zapychacz.

Nieeeeeeeeeee.... porszę... Jeśli żołnierze nie znaleźli listu, to są głupi, a jeśli go widzieli i zignorowali, to popadli w tej materii w skrajność.

A sama treść listu... okropnie nienaturalna. Chcesz w niej przekazać za dużo informacji. Po co to o mordowanie wioski bohatera? Wiem, że trzeba jakoś czytalnika wtajemniczyć, ale gdybyś był na miejscu nadawcy to nie pisałbyś przecież o jakichś faktach dobrze znanych i Tobie i adresatowi, przynajmniej nie w ten sposób. Czy pamiętasz tego Maćka z podstawówki, który Cię pobił? I zostawił Ci tę paskudną bliznę pod lewym okiem? Nie chciałbyś mu oddać? - tak to z mojego punktu widzenia wygląda, mam nadzieję, że dostatecznie Ci zobrazowałem, jaki błąd tu robisz. Cała Twoja narracja wygląda tak, albo i gorzej - wtrącasz kompletnie niepotrzebne zdania na temat rzeczy, które inteligentny człowiek sam powinien wywnioskować, a brakuje rzeczy istotnych. Masz problemy z opisem wyglądu, które wyglądają o tak: Taki jakby cylinder, z taką jakby korbką i z takimi dziurkami. A w środku ma taki świder. I jest z metalu, a korbka ma drewnianą rączkę. Nie wiem, jak szybko doszedłeś do tego, że opisuję Ci maszynkę do mielenia mięsa, ale podejrzewam, że szybciej niż ja zrozumiałem, że w przedostatnim akapicie tekstu opisujesz golema/robota. Wydaje mi się, że powinieneś więcej czytać, by porównać narrację i dialogi u doświadczonych pisarzy. Łatwiej będzie Ci zrozumieć, co robisz źle.

 

__________________
Zasadniczo chciałbym przeprosić za tę manierę, jeśli kogoś ona razi w oczy... ;P

Saverock

Cofnąć się można do różnych rzeczy, więc tutaj żadnego masła maślanego nie widzę. Można równie dobrze napisać cofnąć się do niedawnych walk. A to "trochę" to dlatego, że wydarzenia miały miejsce stosunkowo niedawno.

Jest zdanie: Jednak jakiś czas temu, a potem określone jest, kiedy dokładnie. Ja tego nie uważam za błąd. Po prostu nie jest od razu zaznaczone kiedy.


Spójrz na to tak. Bogowie stracili moc. Dlatego też nie mogli zsyłać łaski na wyznawców. Dotyczy to również czarów, które nie pochodziły z wiedzy, a właśnie od bogów. Wyobraź sobie. Jesteś kapłanem. Dzięki Swoim zaklęciom, potrafisz naprawdę wiele zrobić. Wszystko pochodzi od wyznawanego boga. Nagle zostajesz zaatakowany przez czcicieli innego boga. Nawet nie wiesz o tym, że Twój bóg stracił moc i próbując rzucić zaklęcie, marnujesz czas, bo nic się nie dzieje. Jesteś na pewno tym bardzo zaskoczony, a w tym czasie giniesz od ciosu przeciwników. Z każdymi tak było. Wojownicy towarzyszący kapłanom, zdziwieni byli, że nie poczuli efektu ich zaklęcia i również nie zdążyli zareagować na atak. Proste zaskoczenie, które daje duża przewagę.


Nox jest bogiem. Dla niego nie jest problemem sprawdzić, czy ktoś w niego wierzy naprawdę, czy nie. Jeśli ktoś chociażby będzie udawał, że przyjął wiarę w niego, on wykryłby to, a wtedy kazałby swym prawdziwym wyznawcom zabić owego bluźniercę.



Żaden niedostatek światła. To jest coś, jakby niebo stało się całkiem czarne. Gdy powinna być noc, pojawia się jedynie księżyc i bardzo rzadko gwiazdy, a słońca nie ma.(Z wyjątkiem kilku miejsc, które oparły się)

Ktoś chyba musi utrzymywać porządek w zdobytym mieście. Wszędzie mogą się znaleźć spiskowcy, a armia na podbitych terenach jest po to, aby zareagować, jeśli nastąpiłby bunt i próba wyzwolenia się.


Broń palna była już wynaleziona przez gnomy, a napisane było, że musiał to być jakiś wynalazek tego gnoma, bo był udoskonalony, ale nadal była to nadal, wynaleziona przez gnomy, broń palna.

Żołnierze zajmowali się znalezieniem wynalazków. Nie szukali po szufladach, bo według nich, nic cennego by tam nie znaleźli. Słysząc słowa wynalazek, myśleli raczej o czymś większym. Chociażby czymś podobnym do golema.

Co do listu. List miał zainteresować Albarda. Dlatego nadawca wspomniał o wymordowaniu wioski gnoma. Chciał pokazać, że coś o nim wie. Gnom chciał o tamtym wydarzeniu zapomnieć, więc przypomnienie mu o tym, na pewno było czymś, co go zainteresowało. A sposób jest normalny. Nie wiem, czemu w ogóle Ci coś w takim sposobie przypomnienia nie pasuje.

Opis golema. Nie wiem, czemu według Ciebie coś jest nie tak. Przecież mój opis wcale nie przypomina tego, co Ty napisałeś. Jest napisane, że ma budowę człowieka, ale całe ze stali niczym, specjalny pancerz. Nie rozumiem, co Ci w tym opisie nie pasuje.

Co do innych fragmentów, to nie będę się wypowiadał. Sam zauważyłem, że tam jest wiele błędów i nikt nie musi mi tego wytykać. A poprawiać tego wszystkiego z pierwszych fragmentów nie mam zamiaru, bo i tak nic mi to nie da i nie zostanie to nigdzie użyte.