Klub „Pod Kreską”, noc 27/28 czerwca

Alicja gotowa była opuścić miejsce spotkania jak najszybciej, lecz kiedy Tremere przejął inicjatywę zadając własne pytania, Kainitka oparła się pozornie niedbałym ruchem o ścianę i splotła ramiona na piersiach próbując czytać w mowie ciała Primogena. Phillip poruszył całkiem interesującą teorię, o której Sowińska wcześniej nie pomyślała, a na myśl o której teraz zła była w myślach na samą siebie za brak szerszej perspektywy.

Nie ulegało wątpliwości, że zabójstwa w Kielcach miały charakter rytualny, w przeciwnym razie sprawca nie inwestowałby aż tyle uwagi i wysiłku w kaleczenie zwłok. Oczywiście wciąż pozostawało minimalne prawdopodobieństwo, że ktoś próbował ukryć zupełnie inne intencje pod płaszczykiem morderczego okultyzmu, ale w tej chwili Alicja gotowa była przyjąć, że jednak wiodące skrzypce grał scenariusz z szalonym okultystą – nie miała jedynie pewności, czy Phillip faktycznie miał rację wiążąc te zabójstwa z wątkiem żydowskim.

Niemniej jednak jego kalkulacje wywarły na Spokrewnionej pozytywne wrażenie i wampirzyca gotowa była przyznać przed samą sobą, że Carver ubiegł ją w poszukiwaniach właściwego klucza.

Klub „Pod Kreską”, noc 27/28 czerwca

Wschód. Trzeba się bić. Matka opowiadała, że w Moskwie nad ranem pierwszego dnia nowego roku spotykają się mężczyźni po nocnych tańcach i hulankach i biją się na pięści w wielkiej bitwie, bez względu na stan i wiek. Trzeba się bić mówiła kiedy szedł do szkoły. Nie był siłaczem, nadrabiał uporczywością, nadrabiał w kuluarach plotką i prawdą. Słowna bójka. Primogen Brujah przekonywał o tym słowami i kurtuazyjnymi policzkami. Blainert był pełen podziwu dla umiejętności Siudaka w sztuce słownych potyczek, godnej w jego mniemaniu osiemnastowiecznych europejskich dworów. Nie zmieniało to faktu, że czuł rozczarowanie wartością informacji.

Sprawa nagle stała się próżna i nudna. A nuda zaś była najgorszą udręką Toreadore. Nudzić się zupełnie nie potrafił, choć przuczano go do tego jeszcze za poprzedniego życia. Bunt trawionego czasu, zogniskował się po przemianie do mani, tym bardziej mając w perspektywie wieczność.

Wszystko już jedno było Kordianowi, czyja racja i na kogo wyjdzie, najlepiej dla Krzykacza przecież. I co oni z tym nosem?

- I co rabbi ma wspólnego z nosem, mamy dwudziesty wiek? - nie mógł się oprzeć, by dać upust frustracji

Watek żydowski stał się na raz głównym wątkiem spektaklu, a Toreadore nie chciał pozostawać w tyle, choć miał za złe Phillipowi, że nie poruszył go wyraźnie wcześniej, kiedy byli w trójkę. Kordian wstał szykując się do wyjścia, zastygł jeszcze na chwilę, uspokojony nieco wtrąceniem, gotów wysłuchać kolejnego policzka, mając nadzieję, że przyjmie go Craver.

Kampus Politechniki

Starszy Brujahów musiał mieć krętactwo we krwi, połączone na dodatek w całość z rozlicznymi paranojami, ale wsłuchana w jego słowa Sowińska nie mogła się oprzeć wrażeniu, że Krzykacz pozwolił sobie w stosunku do intruzów na odrobinę sympatii. Och, bez wątpienia nadal planował w myślach odpowiednie użycie angielskiej koterii jako narzędzi we własnej grze o wpływy i pozycję wśród Spokrewnionych, ale przynajmniej nie emanował otwartą wrogością ani nieżyczliwym sceptycyzmem.

- Muszę przyznać, że nasza konwersacja okazała się dla mnie nieudawaną przyjemnością – zełgała gładko Alicja – Zapewniam, że jesteśmy gotowi podzielić się każdą nową informacją i na pewno pozostaniemy w bliskim kontakcie. Rozwiązanie tej zagadki leży w naszym interesie, bo im szybciej zakończymy dochodzenie, tym szybciej będziemy mogli powrócić do własnych domów.

Ventrue spojrzała porozumiewawczo na Kordiana i Phillipa, skinęła im nieznacznie głową sugerując, że nadszedł już czas na opuszczenie kampusu.

Spojrzenie Kainitki z natury było neutralne w swym wyrazie, ale kiedy jej wzrok spoczął na oczach Czarodzieja, wampirzyca pozwoliła sobie na błysk aprobaty dla wcześniejszych dywagacji Tremere.

Bestia drzemiąca w jej podświadomości wydawała z siebie coraz głośniejsze pomruki, dekoncentrując niczym uwierający w bucie kamień.

Mistrzu, myślę, że przywiązanie do klimatu gry wymaga, aby Sowińska w końcu się czegoś napiła. Zdecydowałem, że Ventrue toleruje wyłącznie krew ludzi nieuleczalnie chorych, więc będę potrzebował jakiegoś namiaru na kielecki szpital, gdzie trafiłby się dawca. Chcesz rozpisać tę scenę w detalach czy przetestujesz coś tam, by stwierdzić jak poszedł mi feeding? Jakby co, w zależności od choroby dawcy Alicja odczuwa potem różne efekty uboczne, możemy to omówić na PW w razie potrzeby.

Klub „Pod Kreską”, noc 27/28 czerwca

Nareszcie, spełniło się kordianowe. Wampir stracił jakąkolwiek chęć podtrzymywania rozmowy, przewrócił tylko teatralnie oczami, co u wielu kobiet wywoływało fascynację, czego sam twórca nie pojmował, skrzętnie za to wykorzystywał. Twórca, czy narzędzie czegoś w środku, to zmarło i odrodziło się wraz z Bleinertem równie odmienione. Pradawny bożek lubieżności uganiający się po gajach za córkami i żonami łowców, zbieraczy, rycerzy, młynarzy, Panów i robotników.

Pożegnał się tyle grzecznie co powściągliwie, obiecując sobie, że poprzestanie z tymi napadami egzaltacji. Z pełnego upiorów klubu wyszedł w żar nocy letniej.

Żar jak czar,
Jak mak,
Na wspak,
Wszystko spełnione,
Drogi zmylone,
Stracone okazje, pod drodze.
Przedwczesny orgazm,
Mara,
Zuchwała

Rozglądnął się po okolicy, za klubem spożywczy, i w równych rzędach studenckie stancje. Mrowisko anarchii. Kuglarstwa wiedzy.

- Jak państwo, chcielibyście zmienić okolicę? Ze swej strony już nasyciłem się studenckimi klimatami. Chodźcie złapiemy trolejbus, albo takse. - znów ta wyuczona mimika, choć tym razem unosił jedną brew. Porozumiewawczo.
puk, puk, puk stukały buty Alicji, a Toreadore starał się dopasować słowami do tego rytmu - Jak wam się widzi to czym raczył się z nami podzielić Siudak? - wstrzymał na chwile - Sam strasznie od tego zgłodniałem, pójdziemy cos zjeść? - zapytał lekko jakby chodziło o lunch z koleżanką z galerii.

Blainert z uwagą wysłuchał co powiedzieli jego towarzysze, sam zabierając głos dopiero wtedy, gdy uznał, że są już poza wpływami Brujaha. - Dla mnie to wszystko psu na budę, chyba, że coś miedzy wierszami. Coś mi się wydaje, że za bardzo skupiliśmy się na Macieju i tutejszych spokrewnionych. Po pierwsze, nikt z nich nam nie pomoże, bo jesteśmy konkurencją, po drugie, zabito też co najmniej trzy inne osoby, niezwiązane z wampirami. Dość mało prawdopodobne, by robił to jeden z nich, bo po kiego grzyba zabijały tamtych nieszczęśników? Wciąż nie wiemy, czy były przypadkowymi ofiarami, czy skrywały tajemnicę. Powinniśmy więcej się o nich dowiedzieć i wykorzystać nieco ludzi. Mogą posiadać równie przydatną wiedzę i być bardziej podatni na nasze wpływy. Mam jeszcze prośbę do Phillipa bo coś mi umknęło. O co chodzi z tą zemstą za Rabina, o którym nawet nie mamy pewności, czy był Żydem? Skąd ta linia rozumowania? Mówiłeś, że symbole wykluczają rytuał. A nagle mają kabalistyczne znaczenie. Proszę Craver, czy my szukamy twoim zdaniem jakiegoś Golema z Kielc? Bo jeśli tak to jestem wprost zauroczony. - spostrzegł, że znów daje się porywać. - To gdzie jemy?

Powyższy fragment może wkleić inny z graczy, lub Mistrz Gry w inny post, dowolnie tnąc. Napisałem w technicznym, żeby moi kochani konfratrzy mogli wpierw ustosunkować się do wcześniejszych rewelacji.