Agape

Całe szczęście, że nie pognali dalej, lecz zdecydowali się otworzyć drzwi, inaczej mogłoby się to dla więźniów źle skończyć. Entuzjazm Erkyego bardzo przypadł jej do gustu.

- Witaj, na imię mi Melisa. Każdy kto życzy źle tym pokrakom jest mile widziany.- uśmiechnęła się do niego ciepło po czym wyciągnęła z plecaka bukłak i trochę suchego prowiantu podsuwając je kapłanowi Garla, przekonana że po miesiącach na goblińskiej diecie nie pogardzi tym skromnym poczęstunkiem.- Powiedz mi, czy wiesz coś o innych więźniach? Jakiś miesiąc temu zaginęła tu czwórka poszukiwaczy przygód.

Uwolnionymi przez Milo koboldami się nie przejmowała, od domu dzieliło je ledwie kilka komnat i korytarzy, z pewnością znajdą drogę, oczywiście o ile nie zaatakuje ich złowieszczy szczur, którego ślady widziała wcześniej.

 

Ulli

Erky Timbers spojrzał na oferowaną mu procę, potem na Mila. Machnął ręką.

- Nie, dzięki. Wezmę rzeczy któregoś z goblinów. Miecz, tarcza i jakaś skórzana kurta wystarczą. Są tego samego wzrostu co ja, więc nie powinno być problemów.

Tymczasem kapłan próbował wypytać uwolnione przez Mila koboldy. Te jednak zdziwione popatrzyły po sobie, jeden z nich wzruszył ramionami i bez słowa "dziękuję" rzuciły się do ucieczki w kierunku terenów zamieszkałych przez swych pobratymców. Najwyraźniej doskonale znały drogę.
Gnom zarechotał widząc minę kapłana.
- Koboldy były tu około tygodnia. Uwięziły je oczywiście gobliny po jakiejś większej rozróbie. Poza tym nie znają słowa we wspólnym. Żeby się z nimi dogadać trzeba by znać smoczy. Jeśli coś chcecie wiedzieć pytajcie mnie.

Poczęstowany przez Melisę uśmiechnął się z wdzięcznością.
- Panienka ma łeb nie od parady, właśnie o to chciałem poprosić. Nie miałem niczego przyzwoitego w ustach od roku czasu.
Krztusząc się i dławiąc wskutek łapczywego pochłaniania jedzenia i napitku zaczął odpowiadać na zadane pytanie.
- Czterech podróżników mówicie? Nie, czterech nie widziałem, ale dwóch tu było. Paladyn i zaklinaczka. Potem zażądał ich Belak Wygnaniec i wszelki słuch po nich zaginął. Nie wiem co się z nimi stało.

 

Kerm

- Jak widzę - powiedział Morn - podczas swego przymusowego pobytu w tych lochach zdobyłeś nieco wiedzy na temat tych podziemi i ich mieszkańców, Erkly.

- Morn - przedstawił się. - Kapłan.

- Kim jest ów Belak Wygnaniec i jak dawno temu zabrano stąd tamtą dwójkę? No i gdzie owego Belaka można znaleźć? Bo zapewne będziemy musieli się z nim zmierzyć.

 

Ulli

Erky Timbers skinął głową na słowa kapłana i pośpieszył z odpowiedzią.

-Belak Wygnaniec to zły druid. Opiekuje się Drzewem Gultiasa na poziomie zagajnika. To gdzieś pod nami. Nie wiem jak się tam dostać, bo nie opuszczałem tego pomieszczenia. Wszystko co wiem to to co podsłuchałem od goblinów. Ta dwójka o której mówiłem nie była tu długo, dzień może dwa po ich uwięzieniu upomniał się o nich Belak.

 

uday

- Jakim Drzewem Gultiasa? Czy to ma coś wspólnego z leczniczymi i trującymi jabłkami? Proszę, proszę, proszę! Muszę wiedzieć! I kim w ogóle jest ten Gultias? - Milo był bardzo podekscytowany. Po cichu liczył na to, że uda mu się zbadać to drzewo i zdobyć sadzonkę. Roślina wydająca magiczne owoce byłaby prawdziwym błogosławieństwem dla jego ludu. Poza tym, niziołek był zainteresowany tym nowym gatunkiem również z czysto akademickich pobudek. - Czyż to nie fascynujące? - Zwrócił się do swojego psa. - Dalej, chodźmy! Nie każmy Drzewu czekać na siebie! Trzeba je oddać światu.

 

Ulli

Erky spojrzał na Mila.
- Drzewo Gultiasa właśnie rodzi jabłka o których mowa. Niestety nie wiem wiele więcej ponad to, że rośnie poziom niżej i po przesileniu letnim wydaje jabłko, które leczy, natomiast po zimowym to które odbiera życie. Gobliny gdy zaczynały rozmowę o tym drzewie wydawały się bardzo przestraszone i zniżały głos.

Do rozmowy włączył się Meepo.
- Drzewo być nieważne. My iść, smok czekać. Wybrać kierunek i iść.

 

Agape

Erky widział dwoje z zaginionych żywych, oczywiście nie znaczyło to wcale, że od tego czasu nic się w tej kwestii nie zmieniło, niemniej była to dobra wiadomość. Znacznie lepsza niż to, że będą musieli szukać ich na niższych poziomach i wyrwać z łap złego druida hodującego magiczne drzewa pod ziemią. Jednak póki co nie wiedzieli nawet jak znaleźć zejście.

-W porządku, dość gadania o drzewach.- zgodziła się z Meepo i ruszyła w stronę ostatnich drzwi, których jeszcze nie otworzyli, by sprawdzić co się za nimi kryje. Czekającego smoka pominęła milczeniem, nie jego zamierzała szukać.

 

Kerm

- Co racja, to racja - potwierdził Morn. - Mamy swoje zadania do zrobienia i nie powinniśmy niepotrzebnie tracić czasu.

Nie miał zamiaru, przynajmniej w tym momencie, zajmować się jakimś drzewem, choćby to znosiło cudowne owoce. Jabłonka mogła poczekać, w przeciwieństwie do zaginionych. I smoka, którego mieli uwolnić.

- Sprawdźmy, co jest za tamtymi drzwiami, a potem idziemy odnaleźć tego smoka - zaproponował.

 

Ulli

Melisa i Morn zdecydowali się sprawdzić co jest za drzwiami w zachodniej ścianie. Pozostali milcząco zaakceptowali ich wybór. Meepo nawet się niecierpliwił, bo perspektywa odzyskania smoka nabierała coraz realniejszych kształtów, nie na tyle jednak by iść pierwszy.

Pomieszczenie do którego weszli było zastawione skrzynkami, niezdarnie wykonanymi beczułkami i pudłami. Piętrzyły się do połowy południowej i północnej ściany zostawiając wąską ścieżkę między wschodnimi i zachodnimi drzwiami. Pobieżne sprawdzenie zawartości wykazało, że są to zapasy zatęchłej, słonawej wody, kilka dzbanów z oliwą i kilka beczek, jak odcyfrował Erky z goblińskich inskrypcji, elfiego puddingu.

Nie znajdując w tym pomieszczeniu niczego ciekawego, przeszliście od razu do następnego. Następna komnata była rozległą i długą galerią, z dwoma rzędami rzeźbionych w smoki kolumn. Wydawała się bardzo podobna do galerii, którą widzieliście po stronie koboldów. Oświetlona była dwoma rzędami pochodni, po jednej przy każdej kolumnie. Pochodnie wydzielały podczas palenia się mgiełkę utrudniającą widzenie, przez co komnata ta niezbyt nadawała się by prowadzić w niej walkę.

Melisa jak tylko znalazła się w komnacie ruszyła na zwiad. Gdy podkradła się do drzwi znajdujących się na południowej ścianie usłyszała gardłowe, goblińskie głosy. To samo przy drzwiach znajdujących się na zachodniej ścianie na końcu galerii. Natomiast troje drzwi znajdujących się na północnej ścianie nie zdradzała żadnej obecności goblinów a te najbardziej po prawo były dodatkowo zamknięte na klucz.

 

Kerm

Drzwi do wyboru, do koloru. A goblinów, zdaje się, też pod dostatkiem. I, przynajmniej według Morna, nie wypadało pozostawić ich za plecami.

- Może by zablokować te drzwi - wskazał dłonią jedne z dwóch drzwi, zza których dobiegały głosy goblinów - a potem odwiedzimy tych, tu? - pokazał drzwi zachodnie.