Krokodylołaki ponownie nie stanowiły dużego zagrożenia - najwyraźniej należały do tych, co groźnym wyglądem nadrabiają brak umiejętności. Gdy pokład był już spokojny, a “babcia” zrejterowała, Jamash najpierw sprawdził, czy stan Buźki jest stabilny. Szczęśliwie Jasper nie planował wykrwawić się w najbliższym czasie, dlatego undine klepnął go tylko w ramię i ruszył pod pokład. Na pogoń za uciekającymi przyjdzie jeszcze czas, teraz czas zająć się ptaszyskiem. Wcześniej planował spotkać się po cichu z Hyrixem i poznać jego część historii, ale tengu wyraźnie pokazał, jakie ma zamiary. To mogło skończyć się tylko w jeden sposób.
Słysząc podziękowanie Manei, kiwnął głową z lekkim uśmiechem.
- Nie dziękuj, po coś tu jestem. Pogadamy później -

Gdy Balgrim zreferował im wydarzenia pod pokładem, Jamash zaklął siarczyście. Kolejni uciekli! I to jeszcze przydupasy Hyrixa - niziołki z pewnością narobią im kłopotów, jeśli ich wcześniej nie dopadnie. Undine ruszył biegiem do kajuty kapitan Lanteri, modląc się o kolejne błogosławieństwa Besmary. Wsunął oba srebrne sztylety z powrotem do bandoliera, po czym wykonał szybkim gest nadgarstkami i w jego dłonie wskoczyły kolejne ukryte w rękawach ostrza. Zanim otwierając drzwi barkiem wpadł do pomieszczenia, jedno z nich skrzyło się już od wyładowań elektrycznych. Sam Jamash stał zaś w dwóch egzemplarzach tuż obok siebie.

Undine przetoczył się po zawalonej gratami podłodze, unikając pocisku magicznej energii, po czym bez wahania ruszył na tengu, starając się zablokować mu drogę ucieczki. Wydawałoby się, że rapiery zapewniają przewagę nad krótszymi ostrzami, jednak Jamash miał spore doświadczenie w walce z tak uzbrojonymi przeciwnikami. Nieustannie skracał dystans, nie dając sposobności do wyprowadzenia porządnego pchnięcia, samemu częstując wroga szybkimi cięciami w ścięgna i mięśnie, które wydawały się zbyt poważne jak na tak niewielką broń. Oba jego sztylety pobłyskiwały co chwila magicznymi wyładowaniami.

Aktywne buffy: Shield of Faith (+2 AC), Divine Favor (+2 ataki i obrażenia), Trickery blessing (Double: działa jak Mirror Image), Weather blessing (Storm Strike: mistrzowski sztylet zadaje +1d4 obrażenia od elektryczności)
Dobrane sztylety (w swift action): Mistrzowski i zwykły

Tura 1:
Dobiegam do Hyrixa tak, żeby zablokować mu drogę ucieczki przez okno. Jeśli starczy mi akcji, atakuję mistrzowskim sztyletem

Tura 2 i następne:
Full attacki, jeśli się da, to z flanką. Używam Sacred Weapon na zwykłym sztylecie, dając mu +1 do ataku i obrażeń.

Jeśli hp spadną mi poniżej 10, użyję Fervor do rzucenia Cure Light Wounds (zamiast drugiego Divine Favor) i odpalę jeszcze raz Trickery blessing, robiąc tylko jeden atak mistrzowskim.

Jeśli Hyrix postanowi uciec, skaczę za nim do wody. Jeśli uda nam się go zabić/unieszkodliwić, też skaczę i szukam niziołków (babci w drugiej kolejności) - pływam raczej szybciej niż oni, jeśli nie mają jakichś sztuczek Jeśli będę miał wtedy poniżej 15hp, rzucę najpierw Cure Light Wounds.

Dół! Góra! Bieganina za przeciwnikami, którzy już uciekli było lekko frustrujące. Kiedy jednak Anabell usłyszała, że w kajucie kapitan jest tengu skrzywiła się..., ale też pomyślała o okazji jaka nastanie. Niezależnie od wyniku walki będzie można ewentualnie, może, odrobinę się rozejrzeć? Tak całkiem przypadkiem oczywiście. Biegnąc razem z resztą zacmokała na Fitzgeralda i wskazała mu jedną z lin jakie walały się po pokładzie.

Kiedy wraz z resztą biegła na spotkanie Snowweathera jej chowaniec pobiegł bokiem, aby rzucić linę swojej właścicielce. Dlatego też, kiedy Anabell wpadła wraz z pozostałymi do pokoju została z tyłu pozwalając reszcie zrobić swoje. W tym samym czasie Fitzgerald skorzystał z okazji i po cichu przemknął bokiem pomieszczenia zostawiając linę pod nogami tengu. Kiedy bardka poczuła przez ich emocjonalną więź gotowość złożyła palce do tajemnych znaków i rzuciła czar animacji liny. Ta pomknęła do pierzastego, aby go oplątać.

Aza zamarła na chwilę w miejscu, gdy zobaczyła płomienie tańczące po ciele likantropa. Z chorą fascynacją i przerażeniem obserwowała krzyki bólu i bezradną szamotaninę ofiary, która wyskoczyła za burtę.
Gdy chwilę później jej towarzysze rozprawili się z pozostałymi napastnikami odetchnęła z ulgą. Zdążyła na czas odgrodzić wroga od rannych sprzymierzeńców na tyle by mogli się pozbierać i kontratakować.

Aza stała wpatrzona w przywołanego piekielnego ogara, chyba dała za mocno czadu wzywając najmocniejszego potwora w jej arsenale, może powinna oswoić przyjaciół ze swoimi zdolnościami wzywając na początek szczury, kucyki lub psy.
Czy... czy są nią rozczarowani? Czy przegonią ją teraz jak inni?
Aza bała się odwrócić do towarzyszy za jej plecami. Co teraz pomyśli sobie o niej Manea?
O... o bogowie co pomyśli sobie o niej Jamash?! Już przedtem czuła, że szukał okazji by z nią porozmawiać na osobności, a teraz?
Nie dosyć, że wpierw bardziej wystraszyła go groźbami niż samych przeciwników.To później wręcz zakrzyczał jej potwora do po słuszności, bo ten skupił zionięcie tylko na jednym przeciwniku ograniczając rozprzestrzenienie się płomieni zgodnie z jego życzeniem. Jamash to chyba jakiś demonolog czy coś.

Aza nagle drgnęła, poczuła gorąco przy sobie i odsunęła się instynktownie w bok. Potwór próbował trącić ją delikatnie pyskiem.
- Nie, nie zbliżaj się do mnie! Masz trzymać dystans! - skarciła go wpatrując się z lękiem w płomienie bijące z jego ciała i pyska.

Niziołka instynktownie ruszyła za towarzyszami pod pokład, cały czas przygotowana na rozkaz odejścia od nich. Spojrzała wystraszona też na Balgrima.
- To... to pewnie nieporozumienie. Gdybyśmy z nimi porozmawiali, na pewno by się wydało, że ktoś ich oszukał lub zmusił do tego. Jesteśmy po prostu jako rasa czasem zbyt łatwo wierni. - wystraszona Aza próbowała się jakoś wytłumaczyć za zachowanie kuzynów. Teraz to na pewno każą jej sobie pójść albo ... albo dostanie po głowie toporem jak kuzyni, tak na wszelki wypadek.

Na szczęście Hyrix skupił na sobie całą uwagę drużyny. Jeśli Aza się teraz wykaże może będzie mogła z nimi zostać na statku.
- Bierz go! Ugryź i nie puszczaj! - rzuciła polecenie potworowi, a sama zaczęła czarować.
- Hej, Snowweather! Poznaj Snowball! - z rąk niziołki natychmiast wystrzeliła kula śniegu i lodu.

rzuca zaklęcie Snowball 4d6 cold damage and the target must make a successful Fortitude saving throw or be staggered for 1 round.

Później strzela z kuszy, chyba że uda się go złapać sznurem i przesłuchać.

Jeśli wyskoczy przez okno przywoła 3 orłów, aby go wykończyły

- Poddać się i być na łasce Lanteri? - Snowweather zaskrzeczał w stronę Manei. - Wolę zginąć jak pirat, niż żyć jak niewolnik!
Wiedział, że nie ma szans, ale podjął taką a nie inną decyzję, zatem pozostało wam walczyć. Uniósł rapier, a wtedy Manea wystrzeliła. Z takiej odległości ciężko było spudłować, dlatego kula weszła czysto w lewe ramię tengu, odrzucając go z impetem do tyłu. Z rany buchnęła krew, a Hyrix nawet nie zdążył krzyknąć, gdy Darvan trafił go magicznym pociskiem w korpus i odrzucił na ścianę. Jamash w tym czasie pognał w stronę rannego tengu, który zamachnął się swym rapierem, ale zrobił to zbyt wolno i przewidywalnie, by undine dał się zaskoczyć. Jego ostrze przejechało po kolanie Hyrixa, otwierając paskudną ranę i częstując go wyładowaniami elektrycznymi.

Tę chwilę wykorzystał rezolutny Fitzgerald, który dostaczył linę tam, gdzie nakazała mu Anabell i rudowłosa zaczęła odczyniać swoje czary. Lina w mig zaczęła poruszać się, wijąc, niczym wąż po podłodze i w moment oplotła wciąż będącego w konwulsjach Hyrixa. Mimo to tengu zachował równowagę, jednak na niewiele się to zdało, gdy eidolon wysłany przez Azę skoczył na biurko, odbił się od niego i rzucił na związanego Snowweatheara. Zęby piekielnej bestii zacisnęły się na wątłym ramieniu pirata, z którego ogar oderwał spory kawał mięsa wracając na podłogę. Hyrix zawył agonalnie, a z głębokiej rany krew lała się wodospadem. Swoje dołożyła jeszcze Aza, posyłając w niego lodową kulę, która zmrażając mu korpus i kawałek szyi, zupełnie go oszołomiła. Maxim wystrzelił z Evelyn, a kula zgruchotała dotkliwie zdrowe kolano tengu, posyłając go na podłogę.

Nawet, jeśli Anabell czy Aza planowały przesłuchać przeciwnika, pozostali mieli chyba inne plany, gdyż kolejne ciosy Manei, Jamasha i magiczne pociski Darvana zakończyły żywot zakrwawionego, spętanego tengu, który w ostatnich chwilach życia nawet nie mógł się w żaden sposób bronić. Taki jednak wybrał los i czy ten obrót spraw odcisnął piętno na którymś z was, musieliście odpowiedzieć sobie sami. Na Jamashu raczej nie bardzo, bo gdy tylko undine upewnił się, że Hyrix nie oddycha, wyskoczył szybko przez otwarte okno i zniknął pod wodą, próbując najprawdopodobnie dopaść parę rannych niziołków.

Mimo tego, że pod wodą pływał dużo szybciej niż normalny człowiek, nie udało mu się odnaleźć Ellory i Eladina. Na plaży nieopodal zacumowanego statku odnalazł jedynie pokaźne ślady krwi, które jednak rozmywały się w leśnej gęstwinie i undine nie potrafił złapać świeżego tropu. Po obfitych oznakach krwawienia, które odnalazł, doszedł jednak do wniosku, że jeśli niziołki skierowały się lasem do Lilywhite, jedno albo drugie (a może oboje?) nie dożyje dotarcia do miasteczka. Wracając na statek sprawdził jeszcze łódkę "babuni" skąd zgarnął jej torbę (gdyż po starowinie również nie było śladu) i wrócił na statek. W rukzaku starej znajdował się flakon z miksturą leczniczą, dwie kolejne perły oddychania pod wodą, przemoczony koc oraz hubka i krzesiwo. Musieliście to jakoś między sobą podzielić.

Tak samo, jak i rzeczy znalezione przy zwłokach Hyrixa. Jego rapier był piękną, najpewniej robioną na zamówienie bronią, natomiast w zasobnikach przy jego pasie odnaleźliście dwie mikstury lecznicze, pękatą sakiewkę z trzystoma sztukami złota, dziwny, ociosany kawałek czarno-granatowego kamienia wielkości dłoni, który Darvan i Aza zidentyfikowali jako Kamień Grzmotu oraz buteleczkę z przytwierdzonym do kapsla metalowym trzpieniem, wokół którego przeskakiwała pajęczyna wyładowań elektrycznych. To było wszystko, co miał przy sobie martwy Snowweather.

Na statku zapanowała kłująca w uszy cisza, którą przerwał dopiero ryk Jamasha, nakazujący przestraszonym, zamkniętym w kajucie sypialnianej młodym majtkom oczyścić pokład z ciał krokodylołaków i tengu, do czego tamci zabrali się w trymiga. Koło północy wrócili z Lilywhite marynarze, którzy dostali od tymczasowego bosmana wolne i zdziwili się śladami krwi zastanymi na pokładzie, a przede wszystkim zrujnowaną kajutą kapitan Lanteri. Anabell wcześniej przyjrzała się przeróżnym dokumentom i przedmiotom walającym się po podłodze w kwaterze Varossy, ale nie odkryła niczego szczególnie ciekawego. Mimo, iż Hyrix został powstrzymany, tej nocy wciąż obowiązywały warty, lecz undine dał odpocząć tym, którzy walczyli z wrogami Lanteri, wyznaczając do czuwania szeregowych marynarzy.

Kolejny dzień przywitał was prażącym słońcem i przyjemną, orzeźwiającą bryzą. Gdyby nie ślady krwi, które marynarze wciąż starali się usunąć z pokładu i kajuty Lanteri, nic nie wskazywałoby na to, że wczorajszego wieczoru rozegrała się tutaj potyczka z wrogami pani kapitan. Jej kwatera została posprzątana, naprawiano wciąż jednak dziurę w ścianie, którą wybiła magia Snowweathera. Na śniadaniu w jadalni pojawił się też Jasper, który wyglądał jak nowonarodzony - po jego ranach nie pozostał ślad i nawet żartował trochę z wczorajszej walki z niziołkami. Podziękował przy okazji Jamashowi za pomoc i oświadczył, że jest jego dłużnikiem.

Zaskoczeniem było natomiast zniknięcie Maxima, który zabrał ze sobą wszystkie rzeczy i najpewniej opuścił "Wodnego Kruka" gdy wszyscy jeszcze spali. Cóż, być może po wczorajszej walce stwierdził, że życie pirata nie jest dla niego i opuścił załogę, nie zamierzając tłumaczyć się nikomu ze swojej decyzji. Nie przejmowaliście się tym jednak zbytnio, bo i tak nie było sensu go szukać a już tym bardziej próbować wpłynąć na zmianę decyzji. Zaczynał się kolejny dzień i mogliście potraktować go nieco luźniej, skoro zagrożenie ze strony Snowweathera zostało zneutralizowane.

Jamash wrócił na “Wodnego Kruka” wściekły - walka z Hyrixem zajęła im zbyt wiele czasu, dając kurduplom i wiedźmie czas na ucieczkę. Pocieszał się tylko tym, że bez szefa raczej nie będą próbowali ponownie zachodzić im za skórę. A jeśli Besmara pozwoli, niziołki wykrwawią się, zanim dotrą do Lilywhite. Resztę złości wyładował, wrzaskiem poganiając majtków do oszczyszczenia trucheł z pokładu - ci, którzy nieopatrznie zbliżali się do undine, dostawali po głowie. Trzeba im było wybić z głowy tchórzostwo. Sam w międzyczasie skorzystał z resztek swojej magii, by uleczyć rannych, a następnie wysłał wszystkich walczących pod pokład, by mogli wypocząć. Warty obsadził zaś tymi marynarzami, którzy jego zdaniem najmniej się przykładali do sprzątania.

***

Następnego dnia, przed śniadaniem, undine zdążył już srogo opieprzyć wartowników za to, że albo nie zauważyli Maxima wymykającego się ze statku, albo że zauważyli, ale nic z tym nie zrobili. Ich pierwszym zadaniem po posiłku miała być pomoc mu w dokładnym sprawdzenie całego wyposażenia na statku, czy nic aby nie zginęło.
Kiedy Jasper podziękował mu za wyleczenie, Jamash uścisnął mu dłoń.
- Podziękuj też Czarnej Pani, dam wam wszystkim do tego okazję -

Dzień okazał się jednak spokojny, głównym zajęciem załogi było pozbycie się likantropiej krwi z pokładu, więc dość szybko można było zarządzić czas wolny. Jamash poprosił Maneę, Azę, Darvana i Anabell, by spotkali się z nim w kambuzie. Upewniwszy się, że nikt inny z załogi nie przebywa w tym pomieszczeniu, położył na stole dwie perły oddychania pod wodą.
- Pewnie dzięki nim dostali się niezauważenie, nie wiem, po cholerę je zostawili, ale ich strata. Kto z was chce po jednej? Na łódce była jeszcze mikstura lecząca. Nią i rzeczami Hyrixa powinniśmy podzielić się z Balgrimem i Jasperem, też przelewali krew wczoraj. Ale to później. Ktoś z was wie, co z Killbridgem? Spieprzył, zdradził, utopił się? Darvan, znasz jakąś magię dywinacyjną? Aza, co to było wczoraj, na Oko?! - ostatnie zdanie wypowiedział z niekrytym podziwem, i pewną dozą szacunku.

Walka z Hyrixem była krwawa i zdecydowanie jednostronna. W obliczu przeważających sił wroga Snowweather miał takie szanse, jak płatek śniegu w ognisku.
Z drugiej strony - Darvan mu się nie dziwił. Na miejscu ex-bosmana też wolałby zginąć, niż dostać się w piękne łapki uroczej pani kapitan.

- Dobra robota - powiedział zaklinacz, gdy walka się skończyła. A po chwili to samo powtórzył Balgrimowi, który wcześniej przepędził niziołki, nieco je przy okazji nadwyrężając.

Wyszedł na pokład, ale okazało się, że po babci i niziołkach nie został najmniejszy nawet ślad. A dokładniej - po babci ostała się łódka, a chociaż Jamash zagarnał to, co znalazł w łódce, to - zdaniem Darvana - p.o. bosmana popełnił mały błąd.

- Co powiecie na to - powiedział zaklinacz, gdy część towarzyszy znalazła się na pokładzie - żeby zabrać to - wskazał na łódź babci - jako zdobycz wojenną i, na przykład, sprzedać?

Następnego dnia Darvan stwierdził, że undine nieco za bardzo wczuwa się w rolę bosmana. I doszedł do wniosku, że czas najwyższy, by Lanteri wróciła. Jeszcze parę dni jej nieobecności i Jamash stanie się nie do wytrzymania...

Gdy doszło do podziału zdobyczy, Darvan wtrącił swoje trzy grosze.
- Uważam, że Balgrim i Jasper powinni dostać swój udział w złocie. Mikstury leczące i magiczne drobiazgi przydadzą się nam podczas wyprawy po skarb, a oni, zapewne, zostaną na statku. Mi się najbardziej przyda taka perła.

Hyrix nie zostawił im wyboru, odpowiadając na jej próbę przekonania go, że walka nie ma sensu. Z drugiej strony nie dziwiła mu się - Lanteri nie była osobą, która interesowała się ludzkim życiem i z pewnością tengu i tak skonczyłby martwy z jej ręki. Wolał wybrać swój los, poza tym znał ją lepiej niż każdy z towarzyszy Manei z nią włącznie i wiedział na pewno, do czego jest zdolna. Półelfka nie miała więc wyboru; wiedziała, że gdyby Snowweather jakimś cudem uszedł stąd żywy, nie odpuściłby im. Dlatego musiał zginąć.

Wszystko potoczyło się błyskawicznie a ich pierzasty przeciwnik nie miał nawet najmniejszych szans, by się zrewanżować. W pewnym momencie walka przybrała właściwie obraz jatki, gdy kolejne ciosy i czary dochodziły celu. Manea jednak nie żałowała Hyrixa, bo na Kajdanach panowała prosta zasada - albo my, albo oni. Może kiedyś, w dawnych czasach, gdy jeszcze była młodą, głupią dziewuchą i wierzyła w niektóre wartości, próbowałaby jakoś powstrzymać swoich kompanów przed zabiciem Hyrixa, ale nie dzisiaj. Sama miała zadanie do wykonania, a do tego potrzebne jej były pieniądze. Nie chciała dopuścić, by Snowweather w jakiś sposób próbował im przeszkadzać.

Inni też doszli do takiego wniosku, choć Anabell chciała chyba przesłuchać ptaszysko, gdyż spętała go liną. Cóż, nie udało się, ale unieruchomienie Hyrixa bardzo im pomogło. Po walce ruszyła na pokład za Darvanem, chcąc złapać nieco chłodnego, wieczornego powietrza. Zaklinacz miał pomysł, co do łódki babuni, na który się zgodziła.
- Jutro można by ją sprzedać w Lilywhite, na pewno znajdzie się jakiś kupiec w porcie - powiedziała.

Niziołki i staruszka uciekli, ale nie wierzyła, by po tym, co pokazali obrońcy brygu tamci chcieli jeszcze kiedyś wrócić i się zemścić. Poza tym ich przywódca nie żył, a to zawsze działało dojmująco na jego pomagierów. Do Jamasha, który wysłał ich wcześniej do łóżek uśmiechnęła się tylko ciepło i niedługo później była już w swoim hamaku. Długo nie mogła zasnąć, gdyż adrenalina wciąż buzowała w jej żyłach, jednak ostatecznie - nie wiedząc nawet kiedy - zasnęła i przespała ciurkiem do samego rana.

Kolejny dzień zaczęła od zanurzenia głowy w wiadrze pełnym zimnej wody, by się w końcu dobudzić. Szybko ją to otrzeźwiło i z mokrymi włosami dotarła do jadalni, gdzie szerokim uśmiechem przywitała swoich towarzyszy i resztę załogi przy stołach. Chociaż nie trawiła Jaspera, to cieszyła się, że najpierw Jamash a potem Imogen postawili go na nogi. Pomyślała sobie, że pewnie dla jej towarzysza z dawnych lat to była ważna sprawa, by nie stracić nikogo z załogi, skoro Lanteri wyznaczyła go tymczasowym bosmanem. Jej zdaniem wywiązywał się z zadania bardzo dobrze, miał przecież w tej materii ogromne doświadczenie.

Po śniadaniu zebrali się wszyscy na osobności, by podzielić łupy i omówić zniknięcie Maxima, które Manea tak naprawdę dopiero teraz zauważyła. Ten mężczyzna nawet jak był z nimi, to wydawało się, jakby go nie było i pewnie dlatego półelfka nawet nie zwróciła uwagi, że czmychnął z okrętu.
- Ja nic nie wiem na temat jego zniknięcia. Spałam jak zabita - powiedziała do Jamasha. - Co do łupów, jestem za pomysłem Darvana; niech Jasper i Balgrim dostaną pieniądze, a reszta zostanie dla nas, w końcu to my będziemy narażać zdrowie w dalszej części wyprawy. Uważam też, że perły powinny iść do Azy i Darvana, chyba, że myślicie inaczej, to możemy głosować. Ja bym wzięła jedną z kusz likantropów, przeładowywanie pistoletu trochę zajmuje, a tak miała bym dwie opcje walki na dystans. Resztą możecie się podzielić wedle woli, w końcu jak ktoś zostanie ranny to i tak nikt z nas nie będzie chamsko kitrał mikstury leczniczej, tylko jej użyje na rannym towarzyszu. Pracujemy razem, więc wydaje mi się to oczywiste. - Założyła ręce pod piersiami. - Popłyniemy też z Darvanem łódeczką babuni, żeby ją sprzedać w Lilywhite, no chyba, że szanowny pan bosman ma coś przeciwko? - Puściła oczko do Jamasha, żeby wiedział, że sobie teraz żartuje. - Możemy też popytać o te ranne niziołki, jeśli chcesz.

- Jeśli wrócicie przed Lanteri - kpiący ton półelfki wcale nie spodobał się undine - W tej sytuacji może chcieć wypłynąć od razu po powrocie. Nie straćcie za dużo czasu dla parudziesięciu złociszy - wątpił, by udało im się zarobić więcej niż trzydzieści, ale jeśli chcą zrobić wycieczkę, to nie miał zamiaru psuć im zabawy.

- Tak jest, panie bosmanie. - Manea zasalutowała wesoło, wciąż się uśmiechając, choć nastrój nieco jej zjechał. Nie mówiła tego wszystkiego w złym tonie, po prostu chciała się trochę podroczyć z undine, ale on najwyraźniej nie miał na to ochoty, traktując wszystko nazbyt poważnie. Chyba przebicie się przez jego zasłonę i pokazanie mu, że nie trzeba być cały czas sztywnym, jak kij od szczotki nie było wykonalne. Nie mówiąc już o tym, żeby chociaż spróbował o niej myśleć jak o pełnoprawnym członku załogi, a nie o "naiwnej dziewusze". - Wrócimy przed kolacją, z łódką, czy bez... - Wzruszyła ramionami, skinęła głową na Darvana i wyszła z nim na pokład.

Miała zamiar spędzić pół dnia w miłym towarzystwie, a skoro Jamash nie odniósł się do niziołków, to nie zamierzała o nie rozpytywać.

Aza po wygranej walce spojrzała na przyzwanego przez nią ogara z odrazą. Bijące od niego ciepło i płomienie przyprawiały ją o mdłości.
- Odejdź. - Machnęła ręką z pogardą wysyłając go z powrotem do piekła.

Dziewczyna powoli zbliżyła się do ciała przeciwnika. Przyjrzała się powoli jego oczom, twarzy i piórom. Zlustrowała jego ubiór i kończyny. Zrobili to co uważali za konieczne w danej chwili, jeśli pozwoliliby mu uciec wróciłby z jeszcze większą liczbą najemników. Jeszcze więcej ludzi zostałoby rannych lub zginęło. Miała cichą nadzieję, że kuzyni wyzwoleni od wpływu Hyrixa znajdą gdzieś cichą przystań i zajmą się czymś lepszym.

Niziołka wyszła na pokład i przypatrywała się przez pewien moment towarzyszą. Sprawdzała ukradkiem czy jej obecność wciąż jest tolerowana. Po paru chwilach zmęczenie dało się jej we znaki i udała się na swój hamak. Nie mogła jednak zasnąć, rozmyślała o swoim sposobie walki i o sztuczkach, które zna. W końcu westchnęła i wstała z posłania, powoli skierowała swoje kroki na pokład. Jak zawsze nikt nie był w stanie jej zauważyć, gdy się jej nie spodziewał. Miała to we krwi od zawsze wraz z jej pozostałymi charakterystycznymi cechami.

Znalazła sobie w końcu kryjówkę między beczkami i linami z dostateczną ilością oświetlenia. Wyjęła z dużej wewnętrznej kieszeni w sztach księgę i zaczęła ją wertować. Mało z niej rozumiała, a nauczenie się czegokolwiek zawsze kosztowało ją wiele wysiłku. Wertowała strony z zaklęciami szukając na początek czegoś łatwiejszego. Z braku typowych siłaczy i osiłków wśród przyjaciół chciała zastąpić znane sobie zaklęcie czymś podobnym, ale bardziej przydatnym. W końcu znalazła właściwe zaklęcie i zaczęła się go uczyć.

Po pewnym czasie wydało się jej, że już je rozumie i zaczęła szukać czegoś bardziej skomplikowanego. Potrzebowała czegoś ekstra, nie mogła nosić wiecznie kaptura na głowie. W końcu jakiś głupek zerwie jej go z czystej ciekawości by spojrzeć na jej buźkę. Jest, znalazła, czemu nie zauważyła tego zaklęcia wcześniej? Mocno by jej to ułatwiło poruszanie się po miastach. Niziołka zdeterminowana jak nigdy dotąd zaczęła uczyć się nowego zaklęcia.
Gdy w końcu je opanowała znużona wróciła do hamaka i zasnęła silniejsza o nową wiedzę.

*****

Aza na drugi dzień weszła do kambuzy tak jak prosił Jamash, trochę się obawiała tej rozmowy w grupie. Towarzysze mogli zauważyć, że maska z festiwalu znajdowała się teraz przy biodrze niziołki, przypięta do pasa. Jej zazwyczaj mocno okrywające ciało szaty zwisały teraz bardziej chaotycznie odsłaniając nieco frywolniej ciało. Aza nie miała na sobie czarnego skórzanego pancerza, miała pod spodem jedynie cieniutką koszulkę na ramiączkach odsłaniającą śmiało dekolt i ramiona. Kaptur również leżał na głowie mniej doprowadzony do porządku. Wręcz odsłaniał drobny podbródek, czerwone śliczne usteczka i zgrabny nosek. Jego cień wciąż zasłaniał oczy i czoło.

Na szczęście większość tematów dotyczyła Killbridga i podziału łupów. Gdy Jamash zadał jej pytanie uśmiechnęła się słodko.
- Ohhh!? Nie słuchałeś wcześniej jak wygadałam się, że potrafię przywołać czasem zwierzątka do pomocy? - Aza zawiedziona założyła ręce na sobie i przycisnęła do piersi, która jędrnie się uwypukliła.
- Czasem, jak się bardzo, bardzo mocno zdenerwuje to pojawią się też potwory! A, a, aa nieładnie nie słuchać dam Jamashku! - Aza pokręciła przed Jamashem wysuniętym palcem na boki, a w ślad za nim głową, z której nagle zsunął się kaptur i szaty ukazując dosyć starannie umalowaną Azę.



- Ohh, ale mnie poniosło, hihihi! - Dziewczyna złapała szatę w dłonie i naciągnęła z powrotem na siebie darując sobie zakładanie kaptura. Powoli przeczesała palcami kosmyki włosów, które zjechały na twarz i odsunęła je na bok. Niziołka wyglądała pięknie.

- Dzięki Manea za wstawiennictwo, ale jeśli będę miała wystarczająco dużo czasu, by się przygotować to mogę oddychać pod wodą bez pereł. Jeśli znajdziemy ich kiedyś więcej to chętnie przygarnę, póki co niech weźmie ktoś, kto nie ma jak tam oddychać.
Aza zastanowiła się przez dłuższą chwilę.
- Myślę, że przygarnęłabym jeden napój.

*****

Po naradzie Aza była widziana na pokładzie jak przechadza się i zaczepia patrzącą na nią załogę. W okazjonalnych rozmowach często zwracała uwagę na to, że dzień zapowiada się na bardzo upalny. Narzekała również głośno na swoją delikatną i wrażliwą na słońce karnację oraz na to jak mocno kobieta musi na siebie uważać by chronić się przed poparzeniami i alergiami.

Aza przed wejściem do kambuzy rzuca na siebie Alter Self by wyglądać jak ona będąca normalnym niziołkiem. Zyskuje +2 Dexterity. Przez 50 rund będzie chodzić w tej formie i oswajać załogę ze swym wyglądem, później zakryje się narzekając, że piecze i dusi ją słońce.