Hassan

Noce w Mulmaster bywały chłodne, szczególnie o tej porze roku. Hassan musiał mocniej się owinąć ubraniami i był w stanie wytrzymać. Kręcąc się po ciemku spotkał głównie podejrzane osoby różnie do niego nastawione. Niektórzy nawet wrogo. Niestety nie odstraszył ich wygląd egzotycznego wojownika i dalej szukały zaczepki. Awantura ściągnęła uwagę straży miejskiej, która wszystkim po równo wlepiła kilka razów pałkami powodując, że całe towarzystwo się rozpierzchło. Hassan wyszedł z tego spotkania z mocnym sińcem na plecach i ponurym humorem. Kiedy już myślał, że cała wyprawa okaże się na nic zakręcił się koło niego jeden z obrzydliwych bezdomnych.

- Żegula słyszał, że człowiek południa szuka dziwnych wydarzeń. Żegula wie coś, tak. Żegula wie! - z ciemności wyłonił się chuderlawy mężczyzna w łachmanach, posklejanymi siwymi włosami i zalanymi mlekiem oczami. Mocno zaciągnął się chłodnym powietrzem.

- Tak, mężczyzna pachnie jeszcze piaskiem i słońcem. Hie hie... Żegula opowie mężczyźnie, co Żegula wie, niech mężczyzna słucha uważnie, bo Żegula powtarzać nie będzie.

- Ja wiem o dziwnych rzeczach. Wiem, że ktoś zaprasza różne osoby do siebie i one więcej stamtąd nie wychodzą. Tam nie śmierdzi krwią ni rozkładem. Palonym mięsem też nie. To i więc ich nie je jak Żegula kiedyś hie hie hie… Ten co znika osoby ma swojego przydupasa. Żegula słyszał jak jego skrzydła trzepoczą i jak gmera niezrozumiale piskliwym głosikiem. Co dzień na targ lata. Kupuje swemu panu jedzenie. Durna z niego istota. Gadał z Żegulą i ni chuja zrozumieć co pieprzy. Ale głośny to go łatwo dorwiecie. Jak czasem trafiło Żeguli się znaleźć obok tego domostwa to powiem, że pachniało tam jak po burzy. Ale podejść nigdy nie mogłem, bo pilnują. Słoneczny mężczyzna zadowolony? Da Żeguli kilka monet?

Ranek

Czwórka spotkała się razem przy Sercu Wiatrośpiewu niedługo przed świtem. Hassan był jako jedyny nieco niewyspany i wciąż obolały. Informator Itlona zjawił się niedługo po pobudce mężczyzny. Łypnął tylko na Shillen i zostawił mężczyźnie kartkę z wiadomością po czym odszedł. Z informacji na kartce wynikało, że nekromanta pojawił się w okolicy szukając niezwykłych zjawisk. Nie oszczędzał się z ukrywaniem i korzystał ze swojego statusu płaszcza. Trafił na jednego ze swoich i tamten zgodził się, aby razem szukali. Informator założył, że nekromanta musiał znaleźć co chciał, bo przestał pojawiać się w tej okolicy. Bardziej chętni do babrania się w tej sprawie uznali, że musiało dojść do rywalizacji, bo ponoć był świadek, że nekromanta wszedł do domu tego drugiego i nigdy nie wyszedł.

Zgodnie z umową Sheva z Hassanem udali się w okolice popytać czy te informacje się zgadzają i być może coś więcej się dowiedzieć. Ci, których udało im się dopaść o tak wczesnej porze, ostatecznie potwierdzili co przekazał informator Itlona. Kilku jednak było narzekającymi mieszkańca szukającymi okazji do zaszkodzenia sąsiadowi. Poskarżyło się jakoby w jednym z domów wieczorami potrafiły pojawić się jasne rozbłyski. Rzekomo nie pozwalały one zasnąć, ale najlepiej jakby magowie zachowali swoje magiczne eksperymenty w swojej wieży. Zapytani czemu nie donieśli na tegoż maga odpowiedzieli, że nie raz ale straż nigdy nie mogła nic z tym zrobić gdyż ewidentnie ten konkretny mag miał na to pozwolenie. Kiedy uznali, że już nic więcej się nie dowiedzą było już jasno i słońce jasno świeciło na niebie.

W tym czasie Itlon i Shillen przyczaili się na targu. Oglądali jak kupcy powoli się schodzili i rozstawiali. Niebo zrobiło się już jasne, choć słońca jeszcze nie było widać, kiedy pojawił się mały trzepoczący skrzydłami stworek. Itlon od razu wyłowił go z rosnącego już tłumu.

Bełkotał niezrozumiale podając kupcom karteczki. Chwilę później podawał pieniądze i otrzymywał warzywa i owoce. Po minach okolicznych ludzi widać było, że nie przepadali za stworzonkiem. Nikomu jednak nie przychodziło do głowy, aby go zaatakować bądź zniszczyć. Z niesmakiem współpracowali. Zakupy poczynione przez chowańca nie były duże. Widać było, że stworek za wiele nie uniesie w swoim koszyku. Kiedy wyglądało na to, że już ma problem z lataniem ruszył w kierunku granicy targu. Drowka i rzekomy mag podążyli za nim tak aby nie rzucać się mu w oczy. Udało się, choć czasem mieli wrażenie, że było blisko. Po niedługim czasie dotarli do lepszej części dzielnicy targowej. Mniej ludzi chodziło po ulicach przez co oni stali się widoczniejsi. Zatrzymali się w końcu i schowali za jednym z budynków, kiedy chowaniec zatrzymał się przed jednopiętrowym domem. Przed wejściem stała dwójka strażników. Jeden z nich podszedł do drzwi i otworzył je z klucza oddają go potem stworkowi. Ten wleciał do środka i drzwi się zamknęły.

Przed domem gdzie zniknął chowaniec

- Wszystkie drogi prowadzą do tych drzwi. - rzucił filozoficznie Iton jedząc ukradzione pod drodze jabłko. “Znalezione” po drodze mieszki trzymał pod pazuchą.- Twoje wczorajsze informacje potwierdził mój informator, a teraz obserwujemy z bliska. Co sądzisz o tym, żeby przyjrzeć się temu miejscu z bliska? Może jakieś inne wejście? Jakieś magiczne zabezpieczenia? Może oczarujesz strażników? - spytał przyglądając się jak wracają na swój posterunek.
- Ja? Oczaruję? Widzę że, humor ci dopisuje z rana. - Shillen odpowiedziała z lekką nutką ironii. - Trzeba jakoś odwrócić ich uwagę, ale nie sądzę, by rozmowa ze mną była dobrym na to sposobem. Pomyślmy… - zastawiała się nad kolejnym ruchem, jednocześnie śledząc wzrokiem strażników.
- Hm... Pamiętasz te światła, które wczoraj ci pokazywałam? - spytała nagle.
- Magia - szepnął z dezaprobatą. - chcesz, żeby cię powiesili przed twoim kochasiem? Chodź, obejdziemy budynek dookoła i poszukamy słabych punktów. -
- Chciałam odwrócić nimi ich uwagę, ale dobra. Robimy po twojemu. - wzruszyła ramionami.
- I co wtedy? Mam się przekraść i podpatrzeć przepis na rosół? - odpowiedział Itlon wycofując się za róg. Dom był nieduży ale dla większości mieszkańców mógłby być luksusowy. Cały był na lekkim podwyższeniu, tak, że do drzwi wchodziło się po kilku schodkach. Po lewej stronie w ścianie widniały dwa okna, z tyłu były dwa rzędy okien, a po prawej stronie jedno. Z dachu wystawał komin z którego aktualnie nie leciał dym. Itlon nie dostrzegł w środku żadnego ruchu, poza kuchnią gdzie mignęły mu skrzydła chowańca. Kiedy skończyli obchód dostrzegli że na drogę weszły znane im osoby. Śledztwo Shevy i Hassana doprowadziło ich do tego samego miejsca .
- Jak tam wielkoludzie? Możemy puścić w niepamięć wczorajsze obrażanie się nawzajemi i działać dalej? - spytał gdy para wojowników podeszła do nich.
Hassan spojrzał na Itlona, zmarszczył brwii, ale nie powiedział nic. Potem popatrzył na budynek, oceniając jego konstrukcję. Wzrok skupił nieco dłużej na dwóch strażnikach przy wejściu.
- Oookej, wracając do tematu. - Vojta wzruszył ramionami. On wyciągnął dłoń i tym razem nie kazał jej całować. Nie lubił niewdzięczności. - Można spróbować dostać się przez okno. Wąskie przesmyki między budynkami ułatwią wspinaczkę. Problem jak nas przyłapie - albo nas poczęstuje magią, albo naśle służby porządkowe. Tak czy siak niefajnie. - ocenił - Możemy też spróbować umówić się na audiencję, choć może nie chcieć z nami rozmawiać nawet jak podamy prawdziwe intencje i powołamy się na jajogłowych w wieży. Dodatkowo jeśli jest zamieszany, to trochę mu się podkładamy. Nawet jeśli nie zgarnie nas od razu, to będzie miał nas na oku. Ciężej się będzie wtedy dostać do środka, bo będzie się nas spodziewać. - podzielił się swoimi spostrzeżeniami z resztą.
Sheva kiwała głową słuchając z uwagą. Wyglądała inaczej niż poprzedniego wieczoru. Czarny malunek na twarzy tym razem zastąpiły rozciągnięte błękitne cienie do powiek. Usta były też podbarwione na czerwono. Opuchlizna albo zniknęła, albo została sprytnie zakamuflowana. Zmieniła również strój zastępując czarną koszulkę szarą luźną bluzą, na którą miała zarzuconą tę samą skórzaną zbroję z szerokim naramiennikiem. Niezmienne pozostały też wysokie buty z klamrami i srebrzysty łańcuch wokół prawego przedramienia. Całość dopełniały ściśle przyległe czarne spodnie podkreślające jej figurę i wysportowane nogi.
- Dobra, my dowiedzieliśmy się, że przychodzi tu wielu ludzi, ale nie wychodzą. Powiedzmy, że spróbuję wejść po dobroci. Jeżeli dobrze się wspinacie, to spróbujcie wbić przez okno. Ja będę robiła hałas przy głównym wejściu, więc jest szansa, że was nie zauważą. A jak kto nie czuje się na siłach do wspinaczki, to zapraszam ze mną - gdy półelfka uśmiechnęła się jej bielutkie zęby wyraźnie odcinały się od pomadowanych na czerwono ust.
- Hmm...nie jestem pewien, czy wchodzenie przez okno to najlepszy pomysł. Przynajmniej nie od razu. Jeśli chcecie wejść do domu, trzeba wpierw zdjąć straże, najlepiej po cichu. Jeśli wpierw wejdziemy oknem, a magik ma jakieś zaklęcia nałożone na okna lub piętro, to podniesie się alarm i straże będą mogły pobiec po Jastrzębie lub Płaszcze. W domu jest też jego chowaniec, a nie wiadomo jak bardzo jest czujny. Też może podnieść alarm. No i wchodzący pierwszy ryzykuje, że w środku mogą być kolejni strażnicy i zaalarmowany mag, a takiego lepiej nie lekceważyć - wyjaśnił wojownik, starając się mówić jak najbardziej zwięźle - Wpierw zdejmujemy po cichu strażników, potem po cichu otwieramy drzwi, wtedy jedna lub dwie osoby wchodzą oknami i robimy wejście z kilku stron. W najgorszym przypadku magik i jego słudzy będą musieli wybierać kogo zaatakują najpierw. W najlepszym, zaskoczymy go i będziemy mieli pozycję, aby zadać mu pytania na które zechce odpowiedzieć. Audiencje bym sobie odpuścił, bo chyba nie ma powodu, aby musiał nas słuchać po dobroci - wojownik pokręcił głową.
- Nikt nie dał nam prawa włamywać się do cudzych domów, szczególnie przedstawiciela Płaszczy. Powieszą nas za to. Itlon był bardzo sceptyczny wobec pomysłu używania przemocy fizycznej. W szczególności, że nie trudno będzie w razie wpadki powiązać go z grupą, nawet jeśli nie weźmie w tym udziału. ~ Kurwa, należało nie zgadzać się na współpracę. ~ przeszło mu przez myśl.
- Jeśli chcemy dostać się tam przemocą lub podstępem musimy mieć coś więcej niż to czym dysponujemy. Pomyślałeś co się stanie jak nam odpowie na pytania? Zabijesz go, żeby nikomu nie powiedział kto go napadł? Będzie śledztwo. Zostawisz go, to na nas nakabluje i nas powieszą, bo nie mamy absolutnie nic co by potwierdzało nasze wtargnięcie.
Hassan zastanowił się nad słowami Itlona.
- Tak, zabicie go brzmi sensownie. Śmierć pieczętuje wiele tajemnic - pokiwał głową - włamanie się, kara. Bójka, kara. Czarowanie, kara. Obraza, kara. Zwłoka… Kara.- Hassan wzruszył ramionami - włazimy tam, czy pierdolimy co się może stać? Bo może… wszystko. Może zdajmy się na los? - wojownik wyciągnął dosyć dużą, zaśniedziałą monetę z przedziwnymi inskrypcjami*
- Też twierdzę, że trzeba się go pozbyć. - drowka przytaknęła obcokrajowcowi. - Ale Itlon też ma rację, że nie zostawią jego śmierci bez słowa. Dlatego trzeba to zrobić tak, żeby nie zostawić śladów. Pozbyć się ciała, albo upozorować wypadek.
Pólelfka uśmiechnęła się. Z jednej strony nie lubiła zabijać. Z drugiej strony ten mag nie był aż tak ważny, żeby się nim przejmować. Skoro grozili śmiercią jej siostrze, to znaczy, że im zależy.
- Dobra - powiedziała rozchylając zbroję i rozsznurowując górną część koszuli. Zaczęła też poprawiać piersi. Pamiętała jakim były dla niej problemem gdy zaczynała jako gladiatorka. Teraz umiała z nich korzystać tak, żeby mieć z tego jak największe korzyści.
- Ja pójdę z tej strony i zagadam do nich. - Nawinęła włosy na palce i zamrugała swoimi wymalowanymi oczami. Przesunęła też pasek mocujący pochwę miecza. Teraz zwisał on z ukosa, tak, by z daleka było widać, że nie używa go jako broni. Albo była aktorką, albo może niosła broń dla swojego mężczyzny.
- Gdy już się zainteresują to możecie ich uciszyć. A potem wchodzimy, tak?
Zakończyła krzyżując ręce pod piersiami . Dzięki temu zabiegowi te ostatnie zdały się zyskiwać na objętości.
Hassan zerknął na Shevę, i uśmiechnął się lekko - Tak - mruknął twierdząco
Drowka również uśmiechnęła się lekko pod nosem.
- To idź roztaczać te swoją "magię". - skinęła głową w kierunku pół-elfki.
- A my "poczarujemy" trochę inaczej. - zwróciła się do mężczyzn, wyciągając jednocześnie swoje krótkie miecze i podrzucając nimi teatralnie.
-Postanowione. Rozdzielmy się. Sheva idzie ulicą i kusi strażników. Ja podejdę z drugiej strony, jakbym był zwykłym przechodniem, w ten sposób moja kolczuga nie będzie problemem. Ilton i Shillen podkradają się wzdłuż ścian zza domu. Shilen, jak uznasz, że czas atakować, zaczynasz. to będzie sygnał dla pozostałych, aby zaczynali - wojownik wyjaśnił szybko plan, jednocześnie starannie poprawiając rynsztunek.

Uzgodnili plan i zabrali się za jego wykonanie. Los widać jednak miał inne zamiary. Sheva nonszalancko podeszła do strażników wdzięcząc się do nich, pytając o nieistotne rzeczy i z całej siły próbując zaabsorbować całą ich uwagę. Być może półelfka była zbyt mocno wymalowana, a może nie prezentowała sobą tego czym byli zainteresowani ci strażnicy. Wystarczył Hassan, który szedł przeciwną stroną ulicy, aby wzbudzić ich czujność. Obcokrajowiec starał się wyglądać niewinnie, lecz nie potrafił ukryć swoich morderczy zamiarów. Na jego twarzy malowała się zapowiedź nadchodzącej śmierci. Wtedy też Shillen zsunęła się z płotu głośno uderzając stopami o ziemię. Jeden strażnik klepnął drugiego w ramię i ten poszedł zajrzeć co się stało. Zrobił bardzo zaskoczoną minę, kiedy zobaczył drowkę oraz Itona, któremu udało się do tej pory zachować ciszę.

- Zasadzka! - warknął strażnik i od razu cofnął się do półelfki łapiąc swoją włócznię w obie dłonie i raniąc ją dotkliwie. Sheva krzyknęła z bólu, kiedy ostrze przecięło jej zbroję na wylot zagłębiając się w ciele. Hassan od razu zaatakował spinając się niczym jaguar. Skoczył przemierzając całą drogę na wskroś dosięgając glewią drugiego strażnika. Polała się kolejna krew. Iton musiał zakląć pod nosem, kiedy cały ich plan posypał się w mgnieniu oka. Skoncentrowany na swoich niezwykłych umiejętnościach pobiegł z niesłychaną prędkością do przodu rzucając jednym ze sztyletów w strażnika, który zranił Shevę. Ten zaś przeskoczył w bok, aby uniknąć ataku półelfki. Już miał się zamachnąć i zadać jej ostateczny cios, kiedy z jego tors przebiła strzała. Shillen pomimo słońca, które przeszkadzało jej drowim oczom dobiegła i wymierzyła tak aby zabić. Z drugiej strony Hassan dokończył dzieła. Dwa trupy leżały na ziemi powoli sącząc krew. Zakhariańczyk wciągnął głęboko powietrze nosem i wypuścił je powoli odzyskując wewnętrzną równowagę i wigor.

Iton zabrał swój sztylet i zaczął przeglądać kieszenie strażników. Znalazł po kilka srebrniaków przy każdym oraz po jednej miksturze mającej czerwone zabarwienie. Poza tym mieli przy sobie tylko to co nosili, koszulkę kolczą, włócznie oraz proste ubranie. Klucza nie znalazł. Nawet jeśli był gdzieś głębiej schowany Hassan nagle zabrał ciała przed oczu mężczyzny ciągnąc je za dom z nadzieją, że nie zostaną znalezione od razu. Pozostało tylko się do niego włamać. Nie wiedzieli co ich czeka, lecz z wnętrza nie dochodził żaden ruch.

Tymczasem za rogiem:

- Uczynisz honory? - Itlon wyciągnął łom w kierunku drowki.
Shillen z dzikim uśmiechem na twarzy wzięła go do ręki.
- Z przyjemnością. - odparła i wzięła się za podważenie okna.

Drowka wbiła łom i podważyła ramę okna. Po dwóch próbach okno puściło i mogli oboje wejść do środka. Podciągając się do góry dokładnie zobaczyli biurko, po którym chwilę później musieli przejść aby stanąć pewnie na podłodze. Powrzucali kilka kartek przy tej okazji. Iton bezwiednie dostrzegł, że są to opisy jakiś eksperymentów magicznych. Poza biurkiem w pokoju stała półka z książkami oraz niewielki kuferek.
Elfka podeszła powoli do kuferka i spróbowała go otworzyć.
Iton w tym czasie przysłuchiwał się dźwiękom na zewnątrz wertując dokumenty na biurku.
Drowka przykucnęła przed skrzynią. Już zamierzała podnieść wieko kiedy dostrzegła dziwne metalowe linki wijące się koło wieka. Skrzynia została zabezpieczona pułapką.

Iton dzieląc swoją uwagę na dwie rzeczy ostatecznie niewiele wyciągnął. Magiczne bazgroły i trudne słownictwo nic nie mówiły o profilu badań jakie prowadził mag. Jedyne co zwróciło uwagę to słowo “królewicz” wielokrotnie się powtarzające na różnych kartkach. Na zewnątrz nic się nie działo. Potem zaś dowiedział się, że jest pułapka do rozbrojenia. Chwilę się z nią borykał ostatecznie uwalniając zaczepy naciągające dzięki czemu pułapka nikomu nie zrobiła krzywdy. Skrzynia stanęła przed nimi otworem. Z wierzchu leżała jakaś płachta.
- Nieźle - drowka zwróciła się do łotrzyka z lekko słyszalną nutą aprobaty.
- To co, odsłaniamy? Chyba kolejnej pułapki w tej skrzyni nie będzie.
- Nic nie widzę - odpowiedział ostrożnie. - Swoją drogą, ciekawe jak ten mag otwiera tę skrzynie? Rozbraja i uzbraja ją za każdym razem? Musi mieć spore umiejętności. - dodał z przekąsem. Wyglądało, że wszystko było w porządku jednak ostrożności nigdy za wiele toteż odsunął się nieco i płynnym ruchem zdjął płachtę.
Iton chwycił płachtę odsłaniając resztę zawartości kufra. Przy okazji okazało się, że płachta jest płaszczem z wyszytymi na nim kilkoma liniami, które się na końcu zawijają. Do tego w skrzyni było kilka prostych kijków z rzeźbionymi elementami. Jedna miała nuty wymalowane błyszczącą farbą, dodatkowe dwie miały wyrzeźbione na nich twarze. Inna się uśmiechała a jeszcze inna marszczyła. Do tego był jeden pierścień rzucony jakby od niechcenia. Poza tym były jeszcze inne ubrania misternie uszyte, choć bez przesadnych zdobień.
- Nieźle. Magiczne przedmioty? - uśmiechnął się Iton odkładając płaszcz na wieko skrzyni.

- Dobra, u mnie czysto - głos Shevy dochodził z drugiej strony domu - Jak u was?
Łotrzyk przewrócił teatralnie oczami, ale tak, żeby widziała Shillen. Otworzył cicho drzwi i wychylił się na korytarz. Przyłożył palec do ust, po czym zniknął z powrotem w pokoju.
Podszedł do okna i sprawdził, czy cokolwiek dzieje się na zewnątrz. W szczególności, czy ktoś nie próbuje uciec, lub wezwać straży. Nic jednak nie zwróciło jego uwagi. Na zewnątrz panował spokój. Uspokojony nieco wrócił do przeglądania materiałów. Skoro i tak mieli zawisnąć, mógł spróbować zarobić nieco przed śmiercią.
- Co tam mamy w skrzyni? - spytał drowkę samemu wracając po notatki do stołu. Tym razem poświęcił swoją uwagę na to co zabiera. Schował je za pazuchę i podszedł do Shillen. Obstawiał, że kijki przechowują jakąś magię, ale nie wiedział, czy ktokolwiek z nich będzie w stanie ją obsłużyć, natomiast płaszcz i pierścień pewnie każdy. Problem z tym, że nie wiadomo co robią?
- Znasz się nieco na magii, wiesz czy te przedmioty są magiczne? -
Drowka skrzywiła się lekko.
- Znam kilka drobnych sztuczek, ale niestety identyfikować magicznych przedmiotów nie potrafię. - wyjaśniła chwytając w ręce pierścień, który zaczęła z ciekawością oglądać. Lubiła błyskotki, dlatego był on pierwszą rzeczą na którą zwróciła uwagę. Oglądając pierścień zobaczyła, że ma narysowane trzy poziome pofalowane linie, a nad nimi coś co wyglądało jak stopa.
- Hm… ciekawy ten wzór… - mruknęła pod nosem. - No nic, bez ryzyka nie ma zabawy. Jakby coś to mi to ściągnij. - stwierdziła i ubrała pierścień na palec, chcąc sprawdzić czy coś poczuje. - Razem z tym pięknym paluszkiem kochanieńka. - Iton uśmiechnął niebezpiecznie.
- Może lepiej zacznij od próby zdjęcia bez paluszka, lubię moje paluszki. - powiedziała przyglądając się dłoni, tak jakby czekając na jakiś efekt.
- Widać moja pomoc jest zbędna. - mruknął opuszczając rękę z rękojeści noża. - Szkoda. - trudno było stwierdzić, czy mężczyzna żartował, czy rzeczywiście było mu przykro. - Na biurku były jakieś dokumenty, zgarnąłem je, przejrzymy w wolnej chwili. Weź resztę przedmiotów, może uda się je sprzedać. Zobaczmy co się tu jeszcze kryje i spadamy. - dodał biorąc się za szuflady biurka i pozostałe meble.
Shillen póki co nie czuła żadnego efektu na sobie, trochę jakby założyła zwyczajny pierścionek. Tymczasem Iton musiał powstrzymać się przed pospiesznym przeglądaniem szuflad, bo te też były zabezpieczone. Tym razem jednak były to igiełki, które jak się nieostrożnie otworzył szufladę mogły zranić… i zatruć. Igły były czymś jeszcze pokryte. W samym biurku jednak nie było więcej ciekawych rzeczy. Kolejne kartki i mało wartościowe bibeloty.
- Jakieś pomysły, gdzie ta gadzina może się ukrywać? - usłyszeli Hassana z drugiej strony korytarza - Macie coś?
- Widać mięśniaki nie znają się na cichej robocie - skomentował Iton z nutką rozbawienia w głosie. Zgarną płaszcz leżący na skrzyni, po czym zamknął ją.
- Chodźmy. rzucił do Shillen wychodząc z pokoju.
Drowka podniosła się znad skrzyni, wyciągając z niej pozostałe przedmioty i upychając je do swojego plecaka. Kiedy skończyła ruszyła za Itlonem w kierunku z którego słyszała głos Hassana.

Kula była zimna w dotyku. Więcej nie zdążyli poczuć. Zapadła ciemność i pęd powietrza uderzył ich w twarz. Na koniec nastąpił upadek. Miły i przyjemny jakby wpadli w miękki puch. Kiedy ocknęli się dostrzegli, że leżą w głębszym śniegu. Czy też czymś co go przypominało, bo nie był zimny w dotyku. Podnosząc się dostrzegli, że wkoło ich jest las. Wszędzie panowała mgła utrudniając określić kierunek czy porę dnia. Było szaro i jasno. Ciemne pnie drzew kontrastowały z bielą puchu i mgły.

[media]https://i.pinimg.com/564x/40/b7/17/40b717adbf1afb40ddb1b5143cafa16a.jpg[/media]

Shillen nie czuła się jakby ktoś starał się wyłupać jej oczy. Nie, tutaj było przyjemnie, normalnie, bez uciążliwego bólu jaki sprawia światło słońca. Iton pierwszy zauważył, a potem i do innych dotarła cisza. Nikt nie krzyczał, nie ujadały psy, nie było całego zgiełku jakie niesie ze sobą miasto. Powietrze wokół nich było świeże, bez zapachu rynsztoka, potu i brudu ludzi. Pachniało sosną i igłami.

- Szybko, szybko! - dotarło nagle do uszu wszystkich. W pewnej odległości od grupy pojawiły się dwa małe kształty przedzierające się z pewną trudnością przez śnieg. Miały piskliwe głosiki. Gdy się zbliżyły okazały się… dwójką myszy. Dużych, nawet bardzo jak na te zwierzęta i do tego jeszcze poubierane w jakieś kawałki ubrań.

- Hej, hej! Tutaj nieznajomi! - zawołała ta, na której głowie była zawiązana fioletowa chusta, a przez grubiutki brzuszek miała przepasany zielony fartuszek. Miał on kieszonkę, z której wystawały zioła i mały sierp. Druga mysz była ubrana w coś na wzór koszuli, małych spodenek z dziurą na ogon i paskami trzymającymi je na miejscu. Jego wąsy były nieco pokrzywione, ucho dziurawe, a oczy dwóch różnych kolorów. Jedno Czerwone, a drugie czarne.

Sheva otrząsnęła się. Usiadła obserwując co się dzieje. Śnieg był ciepły? Jakby nie miał w sobie wody. Spróbowała użyć go do starcia z siebie krwi. W końcu podniosła się chwiejąc się lekko. Czuła, że w jakiś dziwny sposób jej Krucza Królowa jest bliżej, niż dotychczas. Czuła jej obecność w swoich żyłach. A potem usłyszała jej szepty. Jej głos był tak miły i niósł ze sobą taką siłę.. się nie daną zwykłym śmiertelnikom. Sheva została naznaczona. Została wybrana. Czuła jak jej siła rośnie w tym dziwnym świecie pełnym dziwnego śniegu.

Po chwili klęczała ze spuszczona głową i powtarzała słowa w języku nie znanym ludziom ani elfom. Robiła to z gorliwością kapłanki.

Czuła jak mroczna istota wypełnia jej ciało iluzją fałszywego życia. Jednak iluzja dość mocną, żeby nie chwiała się już na nogach. Wiedziała też już, że jeżeli ktoś jeszcze ją zrani, to spali go żywcem.

Poprawiła łańcuch na przedramieniu, poprawiła broń. Przekręciła głowę, a kości karku chrupnęły. Zrobiła kilka kroków w stronę Drowki sięgając za pazuchę i sprawdzając czy ciasto jest na miejscu. Mrugała przy tym oczyma, jakby z nadzieją, że po kolejnym mrugnięciu wielkie myszy znikną.