Słowa Oriona, wypowiedziane z powagą, ale i pewnością siebie zadziałały na dzieci. Tak samo jak to, co powiedział Kaladin i jak się zachował, zbierając szczątki razem z misiem.

- Chociaż nie chcemy zostać sami, to wierzymy, że dzięki wam odnajdziemy w końcu spokój - powiedziała Rose, posyłając wam coś na kształt uśmiechu. - Dziękujemy wam za pomoc, wyglądacie na dobrych ludzi, którzy wiedzą, co robią. - Tu zerknęła na Pucka. - Miło, że zaproponowałeś swoje ciało, ale jedno może zagospodarować tylko jeden duch. A nie zamierzam zostawiać tutaj mojego małego braciszka. A tym bardziej on nie chciałby wyruszyć beze mnie. Dlatego zostaniemy tutaj i poczekamy, aż uporacie się z potworem a potem złożycie nasze pozostałości w świętej ziemi, byśmy znów mogli zobaczyć rodziców.

- Tylko uważaj na moją maskotkę - Thornbolt spojrzał na Kaladina.

Przyjrzeliście się jeszcze raz makiecie domu, zapamiętując różne szczegóły. Najgorsze było to, że schody prowadzące do piwnicy urywały się na najniższym poziomie domu i nie sposób było zobaczyć rozkładu pomieszczeń miejsca, w które się udawaliście. Pożegnaliście się z duchami Rose i Thorna, którzy jeszcze przypomnieli wam o złożonej przez was obietnicy i wyszliście z pokoju.

Ruszyliście od razu do pomieszczenia, w którym znajdowało się ukryte przejście. Drzwi były otwarte, a za nimi znajdował się spory składzik na stare przedmioty - meble, jakieś manekiny i inne podobne rzeczy, a wszystko to przykryte było poszarzałymi już ze starości, zakurzonymi prześcieradłami. Sprawdziliście na szybko pokój i w dużym, otwartym kufrze stojącym przy żelaznym piecu odkryliście kolejne szczątki, tym razem wyraźnie dorosłej osoby. Na pierwszy rzut oka kobiety. Gdy przyjrzeliście się bliżej szkieletowi, Kaladin i Cahnyr odkryli na żebrach kilkanaście gładkich żłobień, co mogło oznaczać, że kobieta padła ofiarą morderstwa.

Nagle wszyscy kątem oka dostrzegliście jakiś ruch w głębi pokoju. Jakby jedno z prześcieradeł samo się poruszyło. Gdy odwróciliście wzrok w tamtą stronę, strach na moment zmroził wam serca. Nieopodal w powietrzu unosił się duch przerażającej postaci, która wcześniej, za życia, musiała być kobietą. Miała na sobie białą, poplamioną czymś suknię, jej włosy rozwiewały się, chociaż w pomieszczeniu nie czuliście żadnego powiewu wiatru. Twarz otworzyła w paskudnym grymasie, ruszając na was z rozczapierzonymi pazurami.

Puck miał już do czynienia z podobnymi istotami. Kapłani wypędzali je z opuszczonych domostw i przeklętych miejsc. Ale on był tylko akolitą, nie pamiętał jak się je przepędza. Jedyne co pamiętał to to, że broń niemal nie rani tych istot.

- Ono jest odporne na broń! Magią, magią! - krzyknął w stronę towarzyszy i spiął się w sobie.

Niewiele mógł zrobić, czekał więc na okazję. Duchy były głupie.

Religia: 16
Akcja: Ready
Gdy duch wejdzie w zwarcie.
Puck będzie chciał okrążyć walczących i zajść ducha od tyłu by dać przewagę walczącemu z duchem.

Cieszył się, że udało im się przekonać duchy dzieci do pozostania w pokoju. Gdy z niego wyszli, rzucił do Kaladina.
- Tylko uważaj na ich szczątki.

W następnym pokoju, gdzie mieli znaleźć ukryte przejście, znaleźli skrzynię z kolejnym szkieletem. Tym razem wyglądającym na kobiecy. Coś bardzo złego wydarzyło się w tym domu w dawnych czasach. Czuć to było niemal w powietrzu. A zanim ruszyli do piwnicy, do walki z nimi ruszyła przerażająca zjawa przypominająca kobietę. Orion nigdy wcześniej z czymś takim się nie spotkał, ale nie miał zamiaru uciekać.

Tym razem odrzucił miecz i tarczę, chwytając za swego dwuraka i ruszając z okrzykiem na ducha. Miał nadzieję że stare, dobre potraktowanie stalą przyniesie jakiekolwiek efekty. Inaczej mogło być ciężko.

Religion: 6
Atak: 21
Obrażenia: 9

Wszystko potoczyło się błyskawicznie. Kaladin ustawił się tak, żeby duch kobiety musiał wejść w jego zasięg i rzucił na siebie zaklęcie. W tym samym czasie Cahnyr wystrzelił z dłoni ognistym pociskiem, zadając zjawie niewielkie obrażenia. Puck przygotował się do swojego ataku zachodząc przeciwniczkę z flanki, a Orion uderzył swym dwuręcznym mieczem. Nie zadał jednak duchowi takich obrażeń, na jakie zapewne liczył, co oznaczało, że tak jak mówił Puck, stwór jest odporny na nie magiczną broń. Zjawa rzuciła się w stronę paladyna, jednak ten zdołał w ostatniej chwili zejść z toru jej ataku.

Na to czekał Kaladin. Wycelował swoją włócznią i z impetem trafił ducha, którego aż wygięło w spazmie bólu. Bełt, który po chwili wypuścił zaklinacz - choć przeszył zjawę na wylot - również zrobił swoje. Puck stojący niemal za plecami niematerialnej kobiety dziabnął swoim sztyletem, a ostateczny cios należał do Oriona, tnącego z determinacją i siłą na odlew. Zjawa wykrzywiła usta w okrzyku, którego nikt nie mógł usłyszeć, wygięła się w pół, po czym rozpłynęła w powietrzu.

Niemal chwilę po tym, od strony ściany, gdzie miało znajdować się ukryte przejście, usłyszeliście specyficzny odgłos zazębiających się mechanizmów. Coś kliknęło, uruchamiając jakieś przekładnie, a część ściany odsunęła się na bok, prezentując wam zionący czernią otwór. Zdawało się, jakby w jakiś sposób Dom obserwował was i sam zapraszał do zejścia niżej, pod poziom podłogi parteru. Podeszliście bliżej, świecąc sobie lampą. Tak, jak się spodziewaliście, za ścianą znajdowała się wąska klatka schodowa i murowane, spiralne schody prowadzące w dół. Były dość strome i trzeba było iść gęsiego.

Stal i magia wystarczyły, by wściekły duch rozwiał się jak mgła.
- Mam nadzieję, że odnajdzie spokój - powiedział Cahnyr, gdy zjawa zniknęła.

Niemal w tym samym momencie dom ujawnił jeden ze swoich sekretów.

- Schodzimy, czy najpierw coś zjemy, odpoczniemy? - zapytał zaklinacz. - Jeśli to ostatnie, to może w jakimś przyjemniejszym miejscu?

Zejście w dół kusiło, ale skoro czekało ich spotkanie z potworem, to odzyskanie sił i zaklęć mogło być przydatne.

Tym razem walka poszła szybko i nawet nikt z drużyny nie został ranny. A dom postanowił osobiście zaprosić ich do piwnicy, otwierając przed nimi ukryte przejście.
- Przynajmniej nie musieliśmy szukać żadnych ukrytych dźwigni, czy innych takich - powiedział wesoło Orion i poparł słowa Cahnyra. - Zdecydowanie przyda się odpoczynek. Dłuższy, bo dzięki temu będę znów mógł leczyć dłońmi, gdyby ktoś potrzebował.

Przeszedł się po pokoju i widząc większy kształt ukryty pod prześcieradłem, ściągnął je, odkrywając całkiem spory, dębowy stół. Pod jedną ze ścian znalazły się też cztery krzesła.
- Przynajmniej posiłek zjemy w cywilizowanych warunkach - rzucił, zrzucając plecak. - Siadajcie, przyjaciele, posilmy się najpierw, bo mi już w brzuchu burczy, a potem rozejrzyjmy po piętrze; może znajdziemy jakieś łóżka, gdzie moglibyśmy się przespać.

Po tych słowach zerknął do plecaka, wyłuskując z niego kawał chleba, sera i wędliny. Do tego na stole postawił butelkę wina.
- Wypijmy za powodzenie naszej misji, panowie - rzucił, odkorkowując butlę.

- Ale z Was wielcy wojownicy! Przesadziliście zjawę do zaświatów, czy tam innego miejsca gdzie zjawy przebywają! Brawo, brawo! - ekscytował się młodzian. Zastygł w bezruchu słysząc odgłos pracujących zębatek i przekładni. Otworzył usta z wrażenia na widok otwierającego się przejścia. Nieme "wow" wyszło z jego ust.

- Idziemy? - zapytał zdezorientowany. Widząc zmęczenie wojowników pokręcił ze zrozumieniem głową. Pomógł Orionowi przygotować stół i przyniósł jedzenie ze spiżarni. Zahaczył o pokój dzieci aby poinformować je o przebiegu walki z duchem i podtrzymać na duchu. Dopiero po sytym posiłku poczuł pierwsze oznaki zmęczenia.

- Zanim pójdziemy spać wartoby było zabarykadować zejście do piwnicy. Obawiam się czy czasem coś stamtąd nie wylezie gdy będziemy spali.