Nóż Czarnoksiężnika - Strona 12

**Kerm** · 20-10-2017, 13:50

Czekaj tatka latka, pomyślał Cedmon, zastanawiają się, czy owo czekanie spowodowane jest tym, że osoba, z którą chcą się spotkać jest w tej chwili nieobecna, jest zajęta, czy też może potrzebuje trochę czasu, by skrzyknąć swoich ludzi.

Bez względu na powód musieli czekać, tyle tylko, że on zamierzał pozostać w pełnej gotowości do działania. I chociaż usiadł, to nie miał ochoty korzystać z oferowanych przez tę spelunę 'wspaniałości'.

Autumm · 24-10-2017, 23:58

Wchodzenie w legowisko drapieżnika, wiedząc, że ów drapieżnik w niej jest (i w dodatku spodziewa się gości) nie było może najlepszą strategią łowiecką, jaką Enki znała, ale co można było innego zrobić?

W palarni byli w defensywie; nie na swoim terenie, bez możliwości ucieczki, otoczeni przez sojuszników Rashida... choć z drugiej strony, skoro grupa wiedziała, że wchodzi w pułapkę, ta przestawała być pułapką, prawda?

Podejrzliwa łowczyni odmówiła wzięcia do usta cybucha fajki; raz, że aromatyczny dym drażnił jej wyostrzone zmysły, a dwa, że łatwo mogła sobie wyobrazić, że do tytoniu chytry właściciel mógł dodać jakieś magiczne proszki, mające stępić czujność i siłę wojowników.

Ona sama, jak zwykle, wolała być na wszystko przygotowana: siadła tak, by mieć chronione plecy i widzieć ja największą część sali, i mimo ciepła, okutała się peleryną - tylko po to, by pod luźno rzuconą na kolana tkaniną ukryć wyjęty z pochwy miecz, od razu gotowy do użycia w razie zagrożenia...

Marrrt · 25-10-2017, 01:41

Podczas śniadania Accipiter zachowywał się normalnie. Wyjawił też, że sądzi, że szejk pracuje dla Jusufa. Choć jak zaznaczył nie były to domysły czarownika, a jego własne. Nie wykazywał też chwilowo dalszego zainteresowania księgami, a wręcz przeciwnie dzień rozpoczął od tradycyjnego opróźnienia kilku pucharków taniego i rozwodnionego wina. Ze śmiechem jednak przy tym stwierdził, że ktoś kto przez ostatnie dziesiątki lat sechł na wiór nie powinien narzekać na jakość trunku.
Poza tym nie przygotowywał się jakoś specjalnie na spotkanie. Przywdział na zbroję, swój pstrokaty chałat, który dziś w jego oczach nawet nie był taki tragiczny i uzbroił gladius.

Jeśli robił coś co wykraczało poza codzienne bycie Ianusem Accipiterem jakiego zdążyli poznać jego towarzysze, to kilka raz zerkał przypatrując się intensywnie Zahiji gdy ich spojrzenia się skrzyżowały. Milczał jednak i po chwili odwracał wzrok.

W lokalu zaś, Ianus rozglądał się ciekawie po wnętrzu póki nie kazano im czekać. Zniesmaczonym spojrzeniem obrzucił wówczas zaproponowaną nargilę. Na sofie jednak spoczął.
- Daj znać czarowniku gdy kogo rozpoznasz - mruknął przy tym ledwo słyszalnie.

Szkuner · 25-10-2017, 09:29

Mumamba był zadowolony z przebiegu sytuacji. Podobał mu się nowy, luźny i przewiewny strój, a swoją czarną, włochatą czapę, do której tak bardzo zdążył się przyzwyczaić, z radością zastąpił fikuśnym turbanem zdobionym jakimiś suszonymi owocami. Zwyczaj miał przebierać się w towarzystwie osób postronnych, dlatego drużyna mogła zauważyć, że pod czapą wojownika błyszczy się idealnie wyglancowana łysina.

W samym lokalu również rozsiadł się ze szczerym uśmiechem, z zadowoleniem oddychał szarą mgłą rozkoszując się tańczącymi po jego płucach gęstymi chmurami dymu. Kiedy za alkoholem nie przepadał, bo jego gorycz i prostota podle tępiły zmysły, to sesji przy hookah nie zwykł nikomu odmawiać.

liliel · 25-10-2017, 09:30

Rusanamanka zgarnęła cybuch i zasiadła przy niskim stoliku wraz z towarzyszami. Ponura i milcząca rozparla sie na miękkich aksamitnych poduszkach i odpaliła darowaną fajkę.
Czy postępowała lekkomyślnie? Cóż, możliwe. Od całej przygody w katakumbach i ochłodzenia stosunków z Accipterem Zahija zdawała sie z każda chwilą coraz bardziej wycofana.
- Myśl chociaż co gadasz czarowniku - tylko raz sie do niego odezwała a w jej głosie kipiała pogarda. - Legionista jest pijakiem wiec twoje gardło nie schło na wiór od dziesięcioleci. Nie potrafisz nawet trzymać sie wiarygodnej wersji...
Kazali im czekać wiec Zahija czekała. Nie była pewna czego sie spodziewać po ciągu dalszym. Wiedźmie ewidentnie opadł zapał a i można było ja złapać na tym, jak od czasu do czasu tęsknie wpatruje sie w horyzont.
Znów czuła sie jak więzień tej sytuacji i samego Jusufa. Z jednej strony nie mogła podnieść na Acciptera ręki, z drugiej pałała nienawiscia do tego kto pomieszkiwał w jego ciele i umyśle.
Chwilowo nie widziała wyjścia z sytuacji. Buchnęła aromatyczny tytoń i zaczepiła przechodzącego sługę.
- Tytoń zacny ale... Czy nie uraczymy tu opium?

xeper · 25-10-2017, 21:01

Na życzenie Zahiji Saud przyniósł czarne puzderko wypełnione jakąś kleistą substancją. Wyjął grudkę i uformował ją w niewielką kulkę, którą umieścił na palenisku fajki. Zrobiwszy to, wycofał się do siebie.

Niedługo potem kotara odchyliła się znowu, ale tym razem to nie właściciel wszedł do wnętrza palarni. Najpierw pojawił się dwóch rosłych Rusanamani, całych, od stóp w ciżmach do głów w kefijach, ubranych na zielono. Obaj w rękach dzierżyli krótkie, mocno zakrzywione kindżały, których jelce połyskiwały zielonymi kamieniami. Stanęli po obu stronach przejścia, przez które do środka wszedł stary, brodaty mężczyzna, odziany skromnie, ale w tkaniny najwyższej jakości. Jego wzrok omiótł salę, po czym ów człowiek bezbłędnie skierował się do siedzących na poduchach awanturników. Jego ochroniarze ruszyli za nim.

- Macie czelność przychodzić tutaj i żądać spotkania ze mną, po tym jak wymordowaliście pięciu moich ludzi - ni to stwierdził, ni zapytał. Głos miał spokojny, ale oczy ciskały gromy. Widać było, że z trudem panuje nad złością. - Chyba, że pojawiliście się w celu zadośćuczynienia. Głowę każdego z mych chłopców wyceniam na dwadzieścia złotych dirham. Płacicie od razu, czy może chcielibyście wcześniej coś powiedzieć?

**Kerm** · 25-10-2017, 23:09

Cedmon najchętniej powiedziałby, w sposób bardzo obrazowy, co Rashid może zrobić ze swoim żądaniem. Wątpił jednak, by szejk dobrze przyjął tę propozycję.

- Nie powinni byli nas atakować - stwierdził. - Rzucili się na nas z nożami, a my nie mieliśmy zamiaru stać i dać się zarżnać. Racz powiedzieć pozostałym swoim ludziom, żeby dobrze wybierali obiekt ataku.
- W gruncie rzeczy powinieneś być nam wdzięczny, że masz o paru głupców mniej w swej drużynie. Dzięki temu możesz zatrudnić kogoś bardziej wartościowego - dodał. - A w ogóle to chcieliśmy zaproponować interes, który może przynieść zyski obu stronom. Chodzi o skarb pewnego czarownika.

Marrrt · 27-10-2017, 15:22

- Do cholery Zahija! - warknął w odpowiedzi legionista zbliżając się do niej blisko. Ręce jednak choć jakby mu drgnęły w jakieś irytacji, przy sobie trzymał - To ja. Naprawdę. Wierz mi, zorientujesz się kiedy on będzie mówić. Po prostu... - zacisnął zęby w jakimś nagłym ataku złości i sapnął gniewnie - Skup się w końcu dziewczyno i pomóż mi się dorwać do... Jusufa nim będzie za późno!
Patrzył jeszcze przez chwilę na nią w napięciu po czym machnął ręką, mruknął coś po thoertiańsku i ruszył dalej na obchód palarni zostawiając ją przy fajce z Mumambą.

Przybyłych obrzucił nieco zaskoczonym i jakby wątpiącym spojrzeniem. Zaraz jednak ponownie rozejrzał się po samej palarni zaglądając w oblicza obecnych. Ilu z nich stanie po stronie tego wataszki gdy coś pójdzie nie tak. Póki co nie odzywał się.

liliel · 28-10-2017, 08:07

Słowa Thoera nie zdawały się zrobić na Zahiji piorunującego wrażenia. Fakt jednak fakrem odłożyła wężyk fajki z tytoniem i nie załadowała jej przyniesionym przez sługę opium. Bawiła się tylko woreczkiem, który w końcu zniknął w przepastnym rękawie jej czarnej szaty.

Po niespecjalnie przyjaznym powitaniu przez szejka i agresywnej dość postawie Cedmona Zahija przestała już mieć wyrzuty, że zachowa się nietaktownie. Robili to wszak wszyscy wokół i ona jedynie popłynęła z prądem.
- Nie groź mi starcze. - Spod czarnego woalu wydobył się niski syczący głos wiedźmy, groźnie zagrzechotały wszyte w materiał paciorki. - Siedzisz na wyciagnięcie dłoni od wiedźmy krwi i pyszczysz. To rozsądne? Aaaa tak, masz strażników. Na pewno cię obronią... - zmrużyła oczy, zrobiła pauzę. - Możemy od razu zacząć się zabijać albo... spuścisz z tonu i powiesz co wiesz o nekromancie. Jest szansa, że się dogadamy a wtedy dostaniesz swój nóż.

xeper · 29-10-2017, 19:31

Rashid przez chwilę nic nie mówił, przesuwając wzrokiem od Cedmona do Zahiji. Potem wolno wyciągnął zza kołnierza łańcuszek, na końcu którego zawieszona była stalowa kulka. Jakby od niechcenia pogładził ją opuszkami palców, a w odpowiedzi na gładkiej do tej pory powierzchni pojawiły się płonące złotem runy.

- Twoja magia kobieto nie ma do mnie dostępu - szepnął groźnie. Zahija rozpoznała natychmiast czym się bawi. Rashid był posiadaczem amuletu zwanego Łzą Boga, co czyniło go niemal niepodatnym na oddziaływanie czarów. Szejk schował kulkę i wskazał dłonią swych ochroniarzy.- A tych dwóch chwatów bez problemu rozprawiłoby się z Wami wszystkimi w mgnieniu oka. Myślicie, że przyszedłem tutaj nieprzygotowany?

- Nie wiem o czym mówicie - odpowiedział, gdy zaproponowali układ. - Nie znam żadnego nekromanty ani nie wiem nic o jakimś nożu. Ale przyznam, że słowo skarb ma swój urok. I tylko dlatego, że je usłyszałem, zgodzę się Was wysłuchać.

24-10-2017, 23:58	#112
Autumm Reputacja: 1	Wchodzenie w legowisko drapieżnika, wiedząc, że ów drapieżnik w niej jest (i w dodatku spodziewa się gości) nie było może najlepszą strategią łowiecką, jaką Enki znała, ale co można było innego zrobić? W palarni byli w defensywie; nie na swoim terenie, bez możliwości ucieczki, otoczeni przez sojuszników Rashida... choć z drugiej strony, skoro grupa wiedziała, że wchodzi w pułapkę, ta przestawała być pułapką, prawda? Podejrzliwa łowczyni odmówiła wzięcia do usta cybucha fajki; raz, że aromatyczny dym drażnił jej wyostrzone zmysły, a dwa, że łatwo mogła sobie wyobrazić, że do tytoniu chytry właściciel mógł dodać jakieś magiczne proszki, mające stępić czujność i siłę wojowników. Ona sama, jak zwykle, wolała być na wszystko przygotowana: siadła tak, by mieć chronione plecy i widzieć ja największą część sali, i mimo ciepła, okutała się peleryną - tylko po to, by pod luźno rzuconą na kolana tkaniną ukryć wyjęty z pochwy miecz, od razu gotowy do użycia w razie zagrożenia... __________________ "Polecam inteligentną i terminową graczkę. I tylko graczkę. Jak z każdą kobietą - dyskusja jest bezcelowa - wie lepiej i ma rację nawet jak się myli." ~ by Aschaar [banned] 02.06.2014 Nieobecna 28.04 - 01.05!

25-10-2017, 01:41	#113
Marrrt Reputacja: 1	Podczas śniadania Accipiter zachowywał się normalnie. Wyjawił też, że sądzi, że szejk pracuje dla Jusufa. Choć jak zaznaczył nie były to domysły czarownika, a jego własne. Nie wykazywał też chwilowo dalszego zainteresowania księgami, a wręcz przeciwnie dzień rozpoczął od tradycyjnego opróźnienia kilku pucharków taniego i rozwodnionego wina. Ze śmiechem jednak przy tym stwierdził, że ktoś kto przez ostatnie dziesiątki lat sechł na wiór nie powinien narzekać na jakość trunku. Poza tym nie przygotowywał się jakoś specjalnie na spotkanie. Przywdział na zbroję, swój pstrokaty chałat, który dziś w jego oczach nawet nie był taki tragiczny i uzbroił gladius. Jeśli robił coś co wykraczało poza codzienne bycie Ianusem Accipiterem jakiego zdążyli poznać jego towarzysze, to kilka raz zerkał przypatrując się intensywnie Zahiji gdy ich spojrzenia się skrzyżowały. Milczał jednak i po chwili odwracał wzrok. W lokalu zaś, Ianus rozglądał się ciekawie po wnętrzu póki nie kazano im czekać. Zniesmaczonym spojrzeniem obrzucił wówczas zaproponowaną nargilę. Na sofie jednak spoczął. - Daj znać czarowniku gdy kogo rozpoznasz - mruknął przy tym ledwo słyszalnie. __________________ "Beer is proof that God loves us and wants us to be happy" Benjamin Franklin

27-10-2017, 15:22	#118
Marrrt Reputacja: 1	- Do cholery Zahija! - warknął w odpowiedzi legionista zbliżając się do niej blisko. Ręce jednak choć jakby mu drgnęły w jakieś irytacji, przy sobie trzymał - To ja. Naprawdę. Wierz mi, zorientujesz się kiedy on będzie mówić. Po prostu... - zacisnął zęby w jakimś nagłym ataku złości i sapnął gniewnie - Skup się w końcu dziewczyno i pomóż mi się dorwać do... Jusufa nim będzie za późno! Patrzył jeszcze przez chwilę na nią w napięciu po czym machnął ręką, mruknął coś po thoertiańsku i ruszył dalej na obchód palarni zostawiając ją przy fajce z Mumambą. Przybyłych obrzucił nieco zaskoczonym i jakby wątpiącym spojrzeniem. Zaraz jednak ponownie rozejrzał się po samej palarni zaglądając w oblicza obecnych. Ilu z nich stanie po stronie tego wataszki gdy coś pójdzie nie tak. Póki co nie odzywał się. __________________ "Beer is proof that God loves us and wants us to be happy" Benjamin Franklin

20-10-2017, 13:50	#111
Kerm Administrator Reputacja: 1	Czekaj tatka latka, pomyślał Cedmon, zastanawiają się, czy owo czekanie spowodowane jest tym, że osoba, z którą chcą się spotkać jest w tej chwili nieobecna, jest zajęta, czy też może potrzebuje trochę czasu, by skrzyknąć swoich ludzi. Bez względu na powód musieli czekać, tyle tylko, że on zamierzał pozostać w pełnej gotowości do działania. I chociaż usiadł, to nie miał ochoty korzystać z oferowanych przez tę spelunę 'wspaniałości'.

25-10-2017, 09:29	#114
Szkuner Reputacja: 1	Mumamba był zadowolony z przebiegu sytuacji. Podobał mu się nowy, luźny i przewiewny strój, a swoją czarną, włochatą czapę, do której tak bardzo zdążył się przyzwyczaić, z radością zastąpił fikuśnym turbanem zdobionym jakimiś suszonymi owocami. Zwyczaj miał przebierać się w towarzystwie osób postronnych, dlatego drużyna mogła zauważyć, że pod czapą wojownika błyszczy się idealnie wyglancowana łysina. W samym lokalu również rozsiadł się ze szczerym uśmiechem, z zadowoleniem oddychał szarą mgłą rozkoszując się tańczącymi po jego płucach gęstymi chmurami dymu. Kiedy za alkoholem nie przepadał, bo jego gorycz i prostota podle tępiły zmysły, to sesji przy hookah nie zwykł nikomu odmawiać.

25-10-2017, 09:30	#115
liliel Reputacja: 1	Rusanamanka zgarnęła cybuch i zasiadła przy niskim stoliku wraz z towarzyszami. Ponura i milcząca rozparla sie na miękkich aksamitnych poduszkach i odpaliła darowaną fajkę. Czy postępowała lekkomyślnie? Cóż, możliwe. Od całej przygody w katakumbach i ochłodzenia stosunków z Accipterem Zahija zdawała sie z każda chwilą coraz bardziej wycofana. - Myśl chociaż co gadasz czarowniku - tylko raz sie do niego odezwała a w jej głosie kipiała pogarda. - Legionista jest pijakiem wiec twoje gardło nie schło na wiór od dziesięcioleci. Nie potrafisz nawet trzymać sie wiarygodnej wersji... Kazali im czekać wiec Zahija czekała. Nie była pewna czego sie spodziewać po ciągu dalszym. Wiedźmie ewidentnie opadł zapał a i można było ja złapać na tym, jak od czasu do czasu tęsknie wpatruje sie w horyzont. Znów czuła sie jak więzień tej sytuacji i samego Jusufa. Z jednej strony nie mogła podnieść na Acciptera ręki, z drugiej pałała nienawiscia do tego kto pomieszkiwał w jego ciele i umyśle. Chwilowo nie widziała wyjścia z sytuacji. Buchnęła aromatyczny tytoń i zaczepiła przechodzącego sługę. - Tytoń zacny ale... Czy nie uraczymy tu opium?

25-10-2017, 21:01	#116
xeper Reputacja: 1	Na życzenie Zahiji Saud przyniósł czarne puzderko wypełnione jakąś kleistą substancją. Wyjął grudkę i uformował ją w niewielką kulkę, którą umieścił na palenisku fajki. Zrobiwszy to, wycofał się do siebie. Niedługo potem kotara odchyliła się znowu, ale tym razem to nie właściciel wszedł do wnętrza palarni. Najpierw pojawił się dwóch rosłych Rusanamani, całych, od stóp w ciżmach do głów w kefijach, ubranych na zielono. Obaj w rękach dzierżyli krótkie, mocno zakrzywione kindżały, których jelce połyskiwały zielonymi kamieniami. Stanęli po obu stronach przejścia, przez które do środka wszedł stary, brodaty mężczyzna, odziany skromnie, ale w tkaniny najwyższej jakości. Jego wzrok omiótł salę, po czym ów człowiek bezbłędnie skierował się do siedzących na poduchach awanturników. Jego ochroniarze ruszyli za nim. - Macie czelność przychodzić tutaj i żądać spotkania ze mną, po tym jak wymordowaliście pięciu moich ludzi - ni to stwierdził, ni zapytał. Głos miał spokojny, ale oczy ciskały gromy. Widać było, że z trudem panuje nad złością. - Chyba, że pojawiliście się w celu zadośćuczynienia. Głowę każdego z mych chłopców wyceniam na dwadzieścia złotych dirham. Płacicie od razu, czy może chcielibyście wcześniej coś powiedzieć?

25-10-2017, 23:09	#117
Kerm Administrator Reputacja: 1	Cedmon najchętniej powiedziałby, w sposób bardzo obrazowy, co Rashid może zrobić ze swoim żądaniem. Wątpił jednak, by szejk dobrze przyjął tę propozycję. - Nie powinni byli nas atakować - stwierdził. - Rzucili się na nas z nożami, a my nie mieliśmy zamiaru stać i dać się zarżnać. Racz powiedzieć pozostałym swoim ludziom, żeby dobrze wybierali obiekt ataku. - W gruncie rzeczy powinieneś być nam wdzięczny, że masz o paru głupców mniej w swej drużynie. Dzięki temu możesz zatrudnić kogoś bardziej wartościowego - dodał. - A w ogóle to chcieliśmy zaproponować interes, który może przynieść zyski obu stronom. Chodzi o skarb pewnego czarownika.

28-10-2017, 08:07	#119
liliel Reputacja: 1	Słowa Thoera nie zdawały się zrobić na Zahiji piorunującego wrażenia. Fakt jednak fakrem odłożyła wężyk fajki z tytoniem i nie załadowała jej przyniesionym przez sługę opium. Bawiła się tylko woreczkiem, który w końcu zniknął w przepastnym rękawie jej czarnej szaty. Po niespecjalnie przyjaznym powitaniu przez szejka i agresywnej dość postawie Cedmona Zahija przestała już mieć wyrzuty, że zachowa się nietaktownie. Robili to wszak wszyscy wokół i ona jedynie popłynęła z prądem. - Nie groź mi starcze. - Spod czarnego woalu wydobył się niski syczący głos wiedźmy, groźnie zagrzechotały wszyte w materiał paciorki. - Siedzisz na wyciagnięcie dłoni od wiedźmy krwi i pyszczysz. To rozsądne? Aaaa tak, masz strażników. Na pewno cię obronią... - zmrużyła oczy, zrobiła pauzę. - Możemy od razu zacząć się zabijać albo... spuścisz z tonu i powiesz co wiesz o nekromancie. Jest szansa, że się dogadamy a wtedy dostaniesz swój nóż.

29-10-2017, 19:31	#120
xeper Reputacja: 1	Rashid przez chwilę nic nie mówił, przesuwając wzrokiem od Cedmona do Zahiji. Potem wolno wyciągnął zza kołnierza łańcuszek, na końcu którego zawieszona była stalowa kulka. Jakby od niechcenia pogładził ją opuszkami palców, a w odpowiedzi na gładkiej do tej pory powierzchni pojawiły się płonące złotem runy. - Twoja magia kobieto nie ma do mnie dostępu - szepnął groźnie. Zahija rozpoznała natychmiast czym się bawi. Rashid był posiadaczem amuletu zwanego Łzą Boga, co czyniło go niemal niepodatnym na oddziaływanie czarów. Szejk schował kulkę i wskazał dłonią swych ochroniarzy.- A tych dwóch chwatów bez problemu rozprawiłoby się z Wami wszystkimi w mgnieniu oka. Myślicie, że przyszedłem tutaj nieprzygotowany? - Nie wiem o czym mówicie - odpowiedział, gdy zaproponowali układ. - Nie znam żadnego nekromanty ani nie wiem nic o jakimś nożu. Ale przyznam, że słowo skarb ma swój urok. I tylko dlatego, że je usłyszałem, zgodzę się Was wysłuchać.