"Trzy Krople Krwi" [Redone] - Strona 4

Kutak · 02-09-2006, 22:08

Ksiądz słysząc słowa dziewczyny uśmiechnął się- uwielbiał, gdy ktoś akceptował jego plany. Uwielbiał w ogóle, gdy ktoś się z nim zgadzał, w szczególności gdy ten ktoś był bezbronną kobietą.
Wziął filiżankę, łyknął trochę herbaty, poczym przetarł usta serwetką i znów wrócił do przedstawiania swego planu:
- Tak więc odejdziesz w nowym ubraniu i schronisz się gdzieś do czasu, aż to niesłuszne oskarżenie zostanie sprawdzone i okarzesz się niewinna.- mówił ksiądz, myśląc nad każdym słowem- A teraz odśwież się trochę, odpocznij i zadzwoń do kogo ci trzeba, za 40 minut zaś zapraszam do wyjścia...- dokończył ksiądz, poczym wstał. Lewą ręką wskazał na drzwi, zapewne łazienkę, potem zaś wyjął z szuflady telefon.
Spojrzał na dziewczynę, poczym obrócił się na pięcie i poszedł w kierunku drzwi. Po chwili Marie została już sama w pokoju... Sama z myślami, sama z całym dniem...

**Redone** · 02-09-2006, 22:39

Więc telefony. Najpierw dzwonię do kliniki.
- Dzień dobry panie Geartrone, Maria Pinewood z tej strony.
- Ah, witaj moja droga. Coś się stało?
- Musze się z panem zobaczyć, będę przed 14. Czy będzie pan wtedy wolny?
- Tak, przyjedź to porozmawiamy.

Czyżby szczęście się ponownie do mnie usmiechało? Jeszcze Paul.

- Cześć Paul. Mam prośbę. Poszukuje mnie policja, musisz się dowiedzieć za co.
- Co???
- To co słyszysz. Nie żartuję. Dowiedz się za co mnie ścigają, sprawdź w telwizji, sprawdź w gazetach. To może dotyczyć czegoś co stało się wczoraj po koncercie. Sprawdź jakie zbrodnie i wykroczenia zostały popełnione w tym czasie i miejscu. I zadzwon jak będziesz już coś wiedział. Tylko szybko. I nie mów na razie nic rodzicom, bo padną na zawał.
- Eee, dobra, poszukam, zobaczę, będziemy w kontakcie.
- No. A jeśli się do mnie nie dodzwonisz to znaczy, że mnie złapali. Cześć.

Co teraz? Musze iść do łazienki, może ostatnia okazja. Trzeba zrobić ze soba porządek, związać włosy w warkocz. A co potem? Chyba czekanie. Wyglądam za drzwi biura w poszukiwaniu księdza. Zobaczę co robi, może uda się go podsłuchać.

Kutak · 06-09-2006, 17:02

Chwila w łazience, kilka poprawek z włosami i po chwili Marie była już gotowa do dalszej walki o własny los. No cóż, takie życie...
Kilkanaście kroków, była już w sąsiednim pokoju. Pustka, sala telewizyjna. Gdzie ten ksiądz się podziewa? Po chwili dopiero dziewczyna usłyszała jego głos walący wręcz z głośników. No tak, znajomy klecha prowadzi mszę. Ale z jego znajomością pisma? I to tak znany cytat... Ksiądz nie znający najważniejszej z ksiąg? Dziwne...
No ale nie było czasu na rozważania. Jeżeli do drzwi dobijali się policjanci, to księżulek zapewne ich spławił... A co, jeżeli właśnie na nią czekali? Jeżeli właśnie stali w pokoju obok...? "No nic, raz się żyje" mruknęła Marie, poczym uchyliła drzwi do głównej części świątyni.
Pisk- to pierwsze co usłyszała. Ksiądz zerwał się z ołtarza, przy którym tymczasowo był i popędził gdzieś w tłum, jak zresztą pół kościoła. Marie zrobiła parę kroków, jakby odruchowo, poczym zerknęła na obiekt tej całej afery. Dziewczyna, albinoska chyba, nieprzytomna przy szybie. Ołć, walnęła głową w to szkło... Bez paru szwów na głowie się pewnie nie obędzie...
- Jesteś!- wykrzyknął nagle ksiądz, odwracając się w stronę Marie- Teraz ludzie zaczna wychodzić, koniec tej mszy... Zabierz się z nimi, tak będzie najlepiej. Może zaliczysz karetkę, co? Spróbuj się zabrać, karetką dojedziesz najszybciej do szpitala, a stamtąd wszędzie blisko... - mówił ksiądz, nadwyraz przejęty. Zrobił krótką pauzę, poczym znów zaczął (jeszcze szybciej)- Było tu czterech gliniarzy. Kapitan James Jakiśtam, coś na M, mniejsza. Powiedziałem, że nie widziałem nikogo takiego, może uwierzyli. Mniejsza, masz mało czasu... Na szafce przy wyjściu z zakrystii czeka na ciebie siatka, kurtka i chusta, jednej z naszych sióstr. Chyba twój rozmiar. No, już! Szybko dziewczyno!

**Redone** · 06-09-2006, 21:43

Przez chwilę myślałam, że to ja jestem obiektem zamieszania ale ulżyło mi, kiedy okazało się, że to jakaś inna dziewczyna. Szkoda mi jej, ale dzięki temu łatwiej będzie się wmieszać w tłum. Kiedy ksiądz powiedział o ubraniu, już kompletnie zbiło mnie z nóg. A więc pomyliłam się? Jednak jest w porządku? Cóż, później sie będę nad tym zastanawiać. Poszłam we wskazanym przez niego kierunku i szybko się przebrałam. Musze zdążyć wyjść razem z tłumem. Ciekawe jak długo będzie jechać karetka i z którego szpitala będzie. Jeśli będzie już stała przed wyjściem i będzie to karetka z kliniki do której musze się udać, to może zabiorę sie z nimi. Ja będzie trzeba, mogę udać, że źle się czuję czy coś. Ale jeśli jej nie będzie to przemknę gdzieś szybko i złapię taksówkę lub zadzwonię po jakąś. Żeby tylko dostać się do kliniki...

Kutak · 07-09-2006, 21:12

No cóż. Kurtka... Daleko jej było do tego, co Marie nosiła na codzień- fioletowy ortalion z niebieskimi wstawkami, a na piersi podrobione logo Nike. No cóż, kto powiedział, że przyszłe zakonnice ubierają się chociaż z najmniejszym smakiem? A do tego jeszcze chusta, chyba sprzed 50 lat... No ale nie ma co wybrzydzać...
Już po chwili Maria Pinewood, znana i wielbiona przez tłumy piosenkarka w przebraniu biednej kobiety wychodziła z kościoła, w którym ukryła się przed policją. No proszę, piękny nagłówek do gazety, pomyślała Marie. No ale nie czas o tym myśleć... Tłum wylewał się ze świątyni, a więc czasu nie było zbyt wiele- musiała, poprostu musiała zabrać się z nimi.
Szybko wyszła na zewnątrz. Jeden policjant, przy parkingu niedaleko kościoła. Jakieś 100 metrów, pewnie jej nie zauważył. No i karetka, zaraz przy drzwiach od kościoła. Chwila emocji- tak, ulica Lincolna, jedna z 3 w mieście. Ale tylko przy jednej był szpital. Tak więc może to jest jakaś szansa?

**Redone** · 08-09-2006, 12:17

Stoję chwilę nerwowo przygyrazjąc wargę i zastanawiając się co zrobić. Może jednak dam sobie spokój z tą karetką? Za duże ryzyko, za dużo pytań. Kieruję się więc w stronę przeciwną do tej, gdzie znajduje się policjant. Zaszywam się w jakiejś małej uliczce i dzwonię po taksówkę. Tak, tak będzie bezpieczniej.

Kutak · 08-09-2006, 15:47

Policjant nawet nie zwrócił na nią uwagi! W duchu podziękowała księżulkowi za te ciuszki- pierwszy raz zupełnie nikt jej nie poznał! No tak, ale wyglądała raczej jak staruszka z bazaru, ale to w tej chwili nie było dla niej zupełnie istotne. Szła coraz szybciej, widziała postój taksówek niedaleko! Z każdym krokiem serce biło coraz mocniej, podchodziło coraz wyżej, aż do gardła...
Co to za dzień, co za dzień... W co drugim filmie akcji nie dzieje się tyle, przynajmniej przez te 4 godziny! I o co do cholery chodzi tej policji!?
- Taaa, laleczko?- głos taksówkarza wyrwał Marie z zamyślenia. No proszę, już nawet do taksówki wsiada automatycznie...

**Redone** · 08-09-2006, 18:17

- Do kliniki na Lincolna poproszę.
Skuliłam się na tylnim siedzeniu i przymknęłam na chwilę oczy, po czym szybko je otworzyłam. Nie, nie moge teraz przestać być czujna. Skoro nawet policja mnie ściga, to kto mi zagwarantuje, że taksówkarz mnie nie wywiezie na jakieś zadupie i nie będzie chciał zgwałcić. Siedzę nadal lekko skulona opierając głowę na ręce, którą z kolei opieram na oparciu fotela. W ten sposób przynajmniej trochę zasłaniam twarz, ale czy ktoś mógłby mnie tu rozpoznać? Nieważne, trzeba zachować czujność.

Kutak · 08-09-2006, 18:54

Taksówka, Nissan z 2001, sunęła powoli po zaśnieżonych ulicach New Alrec. Niby było to ledo 40 km/h, ale jak w taką pogodę jechać szybciej? A w środku było ciepło, zaś z dość starego radia sączył się jakiś francuski pop... Było przyjemnie, sympatycznie... Spokojnie.
Jedyne co psuło ten piękny obraz to młody, wyglądający na araba, taksówkarz. Co chwila spoglądał w lusterko bardzo, bardzo niepokojącym spojrzeniem... Raz nawet wpadł w poślizg na zakręcie przez te swoje oczy, ale cóż... Marie naprawde nie miała innego wyjścia.
Dzięki Bogu nie stało się nic. Taksówka zajechała na Lincolna, zaraz pod drzwi pokaźnej kliniki, na naprawdę spory parking.
- 35 dolców, kochanie- powiedział facet, wskazując na licznik. No tak, niestety miał racje. Czyli kolejna piękna bluzeczka uciekła z portfela i zmieniła się w kurs taxi. Chłopak wbił swoje oczy w Marie, jakby prosząc o coś jeszcze... A, pewnie o telefon...

**Redone** · 08-09-2006, 21:25

Wysiadłam z samochodu, rzuciłam kolesiowi urocze spojrzenie, od którego każdemu podnosi się ciśnienie i poszłam do szpitala. Arab rzucił tylko tęskne spojrzenie i odjechał.
Szpital wyglądał tak jak zawsze. Pełno pacjentów, pełno personelu, zimne dni dają się wszystkim we znaki. Przemknęłam szybko w stronę gabinetu mojego lekarza, doskonale znałam tę drogę. Szczęście mnie nie opuszczało, lekarz siedział za swoim biurkiem i z uśmiechem na twarzy serdecznie mnie przywitał. Ten mężczyzna w średnim wieku zawsze był nam przyjacielem, mam nadzieję, że teraz mnie nie zawiedzie.
- Dzieńdobry doktorze.
- Witaj Marie, co też ważnego cię do mnie sprowadza?

W tym momencie zaczęłam swoją opowieść zaczynając od telefonu z policji. Wyjaśniłam moje podejrzenia co do podania mi zeszłej nocy narkotyków i spytałam, czy można zrobić test na ich obecność w moim organizmie.

- I to wszystko - zakończyłam swoją opowieść. - Jeśli może mi pan pomóc w jakikolwiek sposób, proszę to zrobić.

02-09-2006, 22:08	#31
Kutak Reputacja: 1	Ksiądz słysząc słowa dziewczyny uśmiechnął się- uwielbiał, gdy ktoś akceptował jego plany. Uwielbiał w ogóle, gdy ktoś się z nim zgadzał, w szczególności gdy ten ktoś był bezbronną kobietą. Wziął filiżankę, łyknął trochę herbaty, poczym przetarł usta serwetką i znów wrócił do przedstawiania swego planu: - Tak więc odejdziesz w nowym ubraniu i schronisz się gdzieś do czasu, aż to niesłuszne oskarżenie zostanie sprawdzone i okarzesz się niewinna.- mówił ksiądz, myśląc nad każdym słowem- A teraz odśwież się trochę, odpocznij i zadzwoń do kogo ci trzeba, za 40 minut zaś zapraszam do wyjścia...- dokończył ksiądz, poczym wstał. Lewą ręką wskazał na drzwi, zapewne łazienkę, potem zaś wyjął z szuflady telefon. Spojrzał na dziewczynę, poczym obrócił się na pięcie i poszedł w kierunku drzwi. Po chwili Marie została już sama w pokoju... Sama z myślami, sama z całym dniem... __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

02-09-2006, 22:39	#32
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Więc telefony. Najpierw dzwonię do kliniki. - Dzień dobry panie Geartrone, Maria Pinewood z tej strony. - Ah, witaj moja droga. Coś się stało? - Musze się z panem zobaczyć, będę przed 14. Czy będzie pan wtedy wolny? - Tak, przyjedź to porozmawiamy. Czyżby szczęście się ponownie do mnie usmiechało? Jeszcze Paul. - Cześć Paul. Mam prośbę. Poszukuje mnie policja, musisz się dowiedzieć za co. - Co??? - To co słyszysz. Nie żartuję. Dowiedz się za co mnie ścigają, sprawdź w telwizji, sprawdź w gazetach. To może dotyczyć czegoś co stało się wczoraj po koncercie. Sprawdź jakie zbrodnie i wykroczenia zostały popełnione w tym czasie i miejscu. I zadzwon jak będziesz już coś wiedział. Tylko szybko. I nie mów na razie nic rodzicom, bo padną na zawał. - Eee, dobra, poszukam, zobaczę, będziemy w kontakcie. - No. A jeśli się do mnie nie dodzwonisz to znaczy, że mnie złapali. Cześć. Co teraz? Musze iść do łazienki, może ostatnia okazja. Trzeba zrobić ze soba porządek, związać włosy w warkocz. A co potem? Chyba czekanie. Wyglądam za drzwi biura w poszukiwaniu księdza. Zobaczę co robi, może uda się go podsłuchać. __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

06-09-2006, 17:02	#33
Kutak Reputacja: 1	Chwila w łazience, kilka poprawek z włosami i po chwili Marie była już gotowa do dalszej walki o własny los. No cóż, takie życie... Kilkanaście kroków, była już w sąsiednim pokoju. Pustka, sala telewizyjna. Gdzie ten ksiądz się podziewa? Po chwili dopiero dziewczyna usłyszała jego głos walący wręcz z głośników. No tak, znajomy klecha prowadzi mszę. Ale z jego znajomością pisma? I to tak znany cytat... Ksiądz nie znający najważniejszej z ksiąg? Dziwne... No ale nie było czasu na rozważania. Jeżeli do drzwi dobijali się policjanci, to księżulek zapewne ich spławił... A co, jeżeli właśnie na nią czekali? Jeżeli właśnie stali w pokoju obok...? "No nic, raz się żyje" mruknęła Marie, poczym uchyliła drzwi do głównej części świątyni. Pisk- to pierwsze co usłyszała. Ksiądz zerwał się z ołtarza, przy którym tymczasowo był i popędził gdzieś w tłum, jak zresztą pół kościoła. Marie zrobiła parę kroków, jakby odruchowo, poczym zerknęła na obiekt tej całej afery. Dziewczyna, albinoska chyba, nieprzytomna przy szybie. Ołć, walnęła głową w to szkło... Bez paru szwów na głowie się pewnie nie obędzie... - Jesteś!- wykrzyknął nagle ksiądz, odwracając się w stronę Marie- Teraz ludzie zaczna wychodzić, koniec tej mszy... Zabierz się z nimi, tak będzie najlepiej. Może zaliczysz karetkę, co? Spróbuj się zabrać, karetką dojedziesz najszybciej do szpitala, a stamtąd wszędzie blisko... - mówił ksiądz, nadwyraz przejęty. Zrobił krótką pauzę, poczym znów zaczął (jeszcze szybciej)- Było tu czterech gliniarzy. Kapitan James Jakiśtam, coś na M, mniejsza. Powiedziałem, że nie widziałem nikogo takiego, może uwierzyli. Mniejsza, masz mało czasu... Na szafce przy wyjściu z zakrystii czeka na ciebie siatka, kurtka i chusta, jednej z naszych sióstr. Chyba twój rozmiar. No, już! Szybko dziewczyno! __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

06-09-2006, 21:43	#34
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Przez chwilę myślałam, że to ja jestem obiektem zamieszania ale ulżyło mi, kiedy okazało się, że to jakaś inna dziewczyna. Szkoda mi jej, ale dzięki temu łatwiej będzie się wmieszać w tłum. Kiedy ksiądz powiedział o ubraniu, już kompletnie zbiło mnie z nóg. A więc pomyliłam się? Jednak jest w porządku? Cóż, później sie będę nad tym zastanawiać. Poszłam we wskazanym przez niego kierunku i szybko się przebrałam. Musze zdążyć wyjść razem z tłumem. Ciekawe jak długo będzie jechać karetka i z którego szpitala będzie. Jeśli będzie już stała przed wyjściem i będzie to karetka z kliniki do której musze się udać, to może zabiorę sie z nimi. Ja będzie trzeba, mogę udać, że źle się czuję czy coś. Ale jeśli jej nie będzie to przemknę gdzieś szybko i złapię taksówkę lub zadzwonię po jakąś. Żeby tylko dostać się do kliniki... __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

07-09-2006, 21:12	#35
Kutak Reputacja: 1	No cóż. Kurtka... Daleko jej było do tego, co Marie nosiła na codzień- fioletowy ortalion z niebieskimi wstawkami, a na piersi podrobione logo Nike. No cóż, kto powiedział, że przyszłe zakonnice ubierają się chociaż z najmniejszym smakiem? A do tego jeszcze chusta, chyba sprzed 50 lat... No ale nie ma co wybrzydzać... Już po chwili Maria Pinewood, znana i wielbiona przez tłumy piosenkarka w przebraniu biednej kobiety wychodziła z kościoła, w którym ukryła się przed policją. No proszę, piękny nagłówek do gazety, pomyślała Marie. No ale nie czas o tym myśleć... Tłum wylewał się ze świątyni, a więc czasu nie było zbyt wiele- musiała, poprostu musiała zabrać się z nimi. Szybko wyszła na zewnątrz. Jeden policjant, przy parkingu niedaleko kościoła. Jakieś 100 metrów, pewnie jej nie zauważył. No i karetka, zaraz przy drzwiach od kościoła. Chwila emocji- tak, ulica Lincolna, jedna z 3 w mieście. Ale tylko przy jednej był szpital. Tak więc może to jest jakaś szansa? __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

08-09-2006, 12:17	#36
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Stoję chwilę nerwowo przygyrazjąc wargę i zastanawiając się co zrobić. Może jednak dam sobie spokój z tą karetką? Za duże ryzyko, za dużo pytań. Kieruję się więc w stronę przeciwną do tej, gdzie znajduje się policjant. Zaszywam się w jakiejś małej uliczce i dzwonię po taksówkę. Tak, tak będzie bezpieczniej. __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

08-09-2006, 15:47	#37
Kutak Reputacja: 1	Policjant nawet nie zwrócił na nią uwagi! W duchu podziękowała księżulkowi za te ciuszki- pierwszy raz zupełnie nikt jej nie poznał! No tak, ale wyglądała raczej jak staruszka z bazaru, ale to w tej chwili nie było dla niej zupełnie istotne. Szła coraz szybciej, widziała postój taksówek niedaleko! Z każdym krokiem serce biło coraz mocniej, podchodziło coraz wyżej, aż do gardła... Co to za dzień, co za dzień... W co drugim filmie akcji nie dzieje się tyle, przynajmniej przez te 4 godziny! I o co do cholery chodzi tej policji!? - Taaa, laleczko?- głos taksówkarza wyrwał Marie z zamyślenia. No proszę, już nawet do taksówki wsiada automatycznie... __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

08-09-2006, 18:17	#38
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	- Do kliniki na Lincolna poproszę. Skuliłam się na tylnim siedzeniu i przymknęłam na chwilę oczy, po czym szybko je otworzyłam. Nie, nie moge teraz przestać być czujna. Skoro nawet policja mnie ściga, to kto mi zagwarantuje, że taksówkarz mnie nie wywiezie na jakieś zadupie i nie będzie chciał zgwałcić. Siedzę nadal lekko skulona opierając głowę na ręce, którą z kolei opieram na oparciu fotela. W ten sposób przynajmniej trochę zasłaniam twarz, ale czy ktoś mógłby mnie tu rozpoznać? Nieważne, trzeba zachować czujność. __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

08-09-2006, 18:54	#39
Kutak Reputacja: 1	Taksówka, Nissan z 2001, sunęła powoli po zaśnieżonych ulicach New Alrec. Niby było to ledo 40 km/h, ale jak w taką pogodę jechać szybciej? A w środku było ciepło, zaś z dość starego radia sączył się jakiś francuski pop... Było przyjemnie, sympatycznie... Spokojnie. Jedyne co psuło ten piękny obraz to młody, wyglądający na araba, taksówkarz. Co chwila spoglądał w lusterko bardzo, bardzo niepokojącym spojrzeniem... Raz nawet wpadł w poślizg na zakręcie przez te swoje oczy, ale cóż... Marie naprawde nie miała innego wyjścia. Dzięki Bogu nie stało się nic. Taksówka zajechała na Lincolna, zaraz pod drzwi pokaźnej kliniki, na naprawdę spory parking. - 35 dolców, kochanie- powiedział facet, wskazując na licznik. No tak, niestety miał racje. Czyli kolejna piękna bluzeczka uciekła z portfela i zmieniła się w kurs taxi. Chłopak wbił swoje oczy w Marie, jakby prosząc o coś jeszcze... A, pewnie o telefon... __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

08-09-2006, 21:25	#40
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Wysiadłam z samochodu, rzuciłam kolesiowi urocze spojrzenie, od którego każdemu podnosi się ciśnienie i poszłam do szpitala. Arab rzucił tylko tęskne spojrzenie i odjechał. Szpital wyglądał tak jak zawsze. Pełno pacjentów, pełno personelu, zimne dni dają się wszystkim we znaki. Przemknęłam szybko w stronę gabinetu mojego lekarza, doskonale znałam tę drogę. Szczęście mnie nie opuszczało, lekarz siedział za swoim biurkiem i z uśmiechem na twarzy serdecznie mnie przywitał. Ten mężczyzna w średnim wieku zawsze był nam przyjacielem, mam nadzieję, że teraz mnie nie zawiedzie. - Dzieńdobry doktorze. - Witaj Marie, co też ważnego cię do mnie sprowadza? W tym momencie zaczęłam swoją opowieść zaczynając od telefonu z policji. Wyjaśniłam moje podejrzenia co do podania mi zeszłej nocy narkotyków i spytałam, czy można zrobić test na ich obecność w moim organizmie. - I to wszystko - zakończyłam swoją opowieść. - Jeśli może mi pan pomóc w jakikolwiek sposób, proszę to zrobić. __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher