Dreak

Zauważył ten incydent, bo go się nie dało zauważyć przy jego wyczulonym słuchu. Zsunął się z drzewa i podszedł do złodzieja tak cicho ze nawet on sam nie słyszał swoich kroków. Chwycił go za rękę. -Patrz drugi złodziej. -powiedział zimno, jego dłoń wciąż mocno ściskała rękę Achernar`a.

 

__________________
"If you want to make God laugh, tell him about your plans."

raven72

Vincent
Spogląda na sytuacje w obozie i wypowiada zaklęcie.Ręce Achernara zawiązują więzy,czyli kawałek sznurka z sakiewki właściciela.Anioł odezwał się do niego w jego umyśle.
-Nie ruszaj jego sakiewki!Nie przyjmujemy tu złodziei
Gwałtownie wycofał się i zleciał na dół.Obszedł kilka razy namioty i spojrzał na Cienia.
-Zar'roc,daj spokój.A ty-Spojrzał na Achernara-Nie ruszaj naszych sakiewek.Teraz wiesz czemu nie śpię?
Anioł odwrócił się i usiadł przy ognisku mrucząc kilka słów.Jednak jeszcze nic się nie stało..

 

Ravine

Noc minęła bardzo spokojnie. Kiedy nastał ranek wasi mistrzowie wyszli ze swojego namiotu i rozpalili ogień. Sameth poszedł z łukiem coś upolować. Po chwili wrócił z martwą sarną. Obdarł ją ze skóry i zaczął ją piec nad ogniskiem, które zapaliło się pod wpływem zaklęcia Lirael.Kiedy sarna była upieczona, wasi mistrzowie podzielili ją na kawałki i położyli je na liściach. Kawałków było 9. Lirael i Sameth zaczęli jeść bez słowa

 

Achernar

Szybkim ruchem związanych rąk wyszarpuje swoje Wakizashi z pochwy i przecina sznury.
- Mistrzowie mówili o "Prawie do własnych łupów". - zwraca się do anioła z uśmiechem na ustach. - Właśnie zbierałem własny łup wróbelku. A tak w ogóle to co Ci do tego? Ciebie kantuje? Bystrzak się znalazł.
Splunął na ziemie. Z błyskiem stali jego Wakizashi znalazło się na miejscu.





Podskoczył do jedzenia i zabrał jedną porcje. Zjadł ile mógł, resztę rzucił psu.

 

Nergala

Rankiem wyszła z namiotu i przeciągnęła się kilka razy. Gdy śniadanie było gotowe, wzięła kawałek i usiadła koło namiotu. Zjadła prawie wszystko... Ale 'prawie' czyni wielką różnicę... Poczekała na resztę, aby znów ruszyć w drogę do celu...

 

__________________
Sore wa... Himitsu desu ^_~

Achernar

Przez chwilę obserwuje Lucy dziwnym wzrokiem. Podchodzi do niej powoli i uśmiecha się.
- Chyba nie jesteś jedną z tych - wskazał na anioła. - Świętoszków? Najpierw prawo do łupów a potem nawet najgorsze menty służą mi za sumienie. - kręci głową.

 

raven72

Vincent
Anioł bierze swoją porcje i oddala się pod jedno z drzew tam zaczynając posiłek.
Przynajmniej coś zjeść można.Chyba musze odzwyczaić się od wykwintncyh potraw.Szkoda,że reszta traktuje mnie jak odludka.,pomyślał i ugryzł kęs mięsa zamyślony.

 

Dreak

Chwycił niziołka sięgającego mu do pasa i powiedział do niego spokojnym zimnym tonem przykładając miecz do gardła. -Nienawidzę takich jak ty, kradną i myślą że są bez karni kiedyś ktoś mi ukradł miecz i bez miecza mu urwałem głowę wiec jak komuś coś zginie przyjdę do ciebie. -ściszył głos aby tylko niziołek go słyszał. -Najpierw powoli wypatroszę ci falki tak żebyś cierpiał a potem odetnę ci łapy i głowę i nawet nie powstrzyma mnie pradawna mowa cfaniaczku.- Rzucił nim o ziemie, siadł i zjada swoją porcję.

 

__________________
"If you want to make God laugh, tell him about your plans."

raven72

Vincent
Po posiłku podszedł do Cienia i powiedział:
-Może byś mu dał spokój?Może i jest złodziejem,ale nie zasługuje na śmierć.
Po tych słowach podszedł do ogniska i usiadł jak najdalej od innych.
Zamyślony czekał na rozwój wydarzeń.

 

Andregor

z namiotu wyszedł Dangar który właśnie zakończył swoją medytacje,widząc że ktoś przygotował już jedzenie skierował sie w stronę ogniska.usiadł tam gdzie siedział ostaniej nocy i zaczął jeść.spojrzał na nauczycieli po czym powiedział -jedzenie przygotowaliście ale chyba zapomnieliście o wodzie. w tym momencie skierował ręke w stronę ziemi,ta zaczeła sie ruszać i po chwili wyłoniła się z niej mała kamienna górka z której zaczęła wyciekać woda.Dangar odłamał wierzchołek i okazało się że całe wnętrze jest wypełnione wodą.-Jest czysta i można spokojnie pić. dokończył jedzenie popijając wodą by zaspokoić pragnienie poczym spokojnie rozejrzał sie po obozowisku.