Pinn

 

Pinhead

Quentin Bell
Bell zareagował błyskawicznie. Obrócił technika twarzą do drzwi kantorka, a sam znalazł się za jego plecami. Ktokolwiek wyjdzie zza tych drzwi na pewno się mocno zdziwi.
Bell czekał w napięciu, aż drzwi otworzą się. Był gotowy w każdej chwili do otwarcia ognia. I choć tego nie chciał i wolał uniknąć zbytniego hałasu, to nie zawaha się gdy będzie musiał to zrobić.
Sekundy odmierzały kolejne coraz szybsze uderzania serca Quentina.
W końcu drzwi otworzyły się i stanął w nich postawny mężczyzna około trzydziestki. Ubrany był w podkoszulek na ramiączka i wytarte jeansy. Jego twarz zdobił kilkudniowy zarost.
- Panie Molina - wycharczał przyduszany technik - Ten pojeb chce zwinąć pańską maszynkę.
"Molina" - pomyślał Bell. Czyżby to był ten słynny zabijaka i solos, który kiedyś był członkiem elitarnych oddziałów Militechu. Quentin nigdy go nie widział, ale wygląd zgadzał się z opisem jaki nie raz słyszał.
Gość wyglądał na bezbronnego, ale pozory mogły mylić. Jedyną bronią Moliny była potężna Beretta wpięta w skórzane szelki na jego ramionach.
Molina spojrzał na Bella i uśmiechnął się kącikiem usta.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Pinn

 

Pinhead

Quentin Bell
Adrenalina uderzyła w serce Bella niczym potężny sierpowy zawodowego boksera wagi ciężkiej. Solos nie wahał się ani chwili. Widząc przed sobą legendarnego ulicznego mordercę nie zamierzał wdawać się z nim w dysputy, ani pertraktacje.
Ołów przemówił. Bum, bum bum!!!
Kule z pistoletu w kierunku niespodziewającego się niczego Moliny z ponaddźwiękową prędkością.
Schowany za żywą tarczą w postaci technika Bell oddał kilka strzałów. Wiedział, że w momencie gdy pociągnął za spust tylko jeden z nich może wyjść z tego żywy. Albo on, albo Molina.

"Miazga" jednak nie takie zasadzki przeżył. Rzucił się w bok z niesamowitą wręcz prędkością.
"Dopalacze" przemknęła myśl przez głowę Bella.
Wystrzelonych pocisków było jednak na tyle dużo, że dwa z nich mimo to dosięgły celu.
Quentin uśmiechnął się widząc pojawiające się na białym podkoszulku krwiste plamy.
Molina podniósł ręce do góry.
- Pokój! Kurwa! Pokój! Gościu zbastuj! Bierz tę furę i spierdalaj! Karta jest w schowków. Hasło "patton". Nie wiem tylko czy Tonny skończył przerabiać silnik i czy nadaje się ona już do latania.

Bella naszła smutna refleksja. Tak kończy legenda ulicy. Solos który zabijał na zlecenie, brał udział w wojnach korporacji i wiele lat przeżył na krawędzi, ginie w przypadkowej strzelaninie. Śmieszne kurwa, ile warte jest nasze życie.
Bell mógł oszczędzić Molinę, ale nie wiedział czy to nie skończy się wcześniej, czy później jego śmiercią.
Popatrzył w oczy Miazgi i zamyślił się mierząc do niego cały czas. Solos miał uniesione w górę ręce i najwyraźniej nie miał ochoty do dalszej walki.
Szala życie i śmierci była w rękach Quentina.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Pinn

-Peace. Yippee-Ki-Kay Mother Fucker!
Wycelował w napakowaną chipami głowę i strzelił. Duża dziura powstała na czole umierającego Moliny, z tyłu głowy wyleciała krew i odłamki mózgu. Odrzucone ciało upadło na podłogę hangaru, szybko zalewając ją posoką. Puścił Tony`ego, ten stoczył się na ziemię, widział przerażenie w jego oczach.

- No to zadarłem ze złymi osobami. Mów kim jesteście?- mówiąc to cofał się w stronę drzwi AV-ki cały czas mierząc w technika.

 

Pinhead

Tonny upadł na kolana i krzyczał w głos:
- Błagam cię człowieku wyluzuj! Ja nic do ciebie nie mam. Chciałem cię tylko ostrzec, że próbujesz ukraść furę Martina Moliny. Ale kurwa Miazga leży teraz z dziura w głowie. Kurwa on nie żyje, człowieku. Błagam cię nie zabijaj mnie. Błagam!
Rosły mężczyzna rozpłakał się jak dziecko i klęcząc prosił Bella o litość. Widok płaczącego mężczyzny był nader żałosny.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Pinn

Quentin czasem był dobry, zabił by tego płaczącego byka, ale starał się być profesjonalistą. Nie chodziło o dobro czy zło. Boga czy inne gówno. Po prostu im więcej ofiar tym większy rozgłos. A sławę miał już wyrobioną. Za kilka tygodni może nawet puści plotę o tym jak zabił słynnego Moline. Śmieszne. Teraz w każdym razie miał na sobie kominiarkę. Wszedł do AV-ki. Tam dopiero schował broń. Skórzane fotele były wygodne. Słyszał jak big Tone dziękuje i się dławi. Już kierował kiedyś podobną aerodynę. Pomagał w dealach dla jednej z rodzin Mafijnych, zabito pilota, i musiał nauczyć się latać. Zabawne czasy. Teraz zrobił tak samo. Podłożył uprzednio wziętą kartę, podał hasło.

DOSTĘP PRZYZNANY

Miło. Włączył silniki na małe obroty i unosząc się nad ziemią wyszedł z AV-ki by otworzyć sobie bramę. Tony siedział posłusznie i patrzył się w ziemię. Metalowa blacha zaczeła unosić się do góry. Wrócił do pojazdu i lekko lawirując wyleciał przed hangar. Uniósł się w powietrze i odleciał w stronę magazynów przy W Chigaco Avenue. Będzie musiał zadzwonić po osiedlowych chłopaczków i zgarnąć ich do odebrania auta. Zadzwonił do Maxa, latało się całkiem miło.

- Halo.

-Mam AV-kę.

 

Pinn

 

Lechu

Josh uśmiechnął się mijając miejsce, gdzie jeszcze niedawno była budka posterunku kontrolnego. Najwidoczniej remont gazociągu zajmie dłużej czasu niż ktokolwiek mógł się spodziewać. Sprzętu budowlanego było aż nadto a na teren koncertu Greed dojechał nie niepokojony. Od razu wpadł na pomysł aby powiadomić o tym ciekawym fakcie swoich klientów. Zatrzymał się więc, włączył wszczep cyber-audio równocześnie wybierając połączenie przez wbudowane łącze telefoniczne. Jak zawsze użył też swojego zewnętrznego szyfratora aby nikt niepowołany nie odsłuchał wiadomości.

- Siemasz Cris. Tu Joshua. Ulica od strony zatoki nie jest pilnowana przez posterunek kontrolny. Nadal remontują gazociąg. Jak będziecie reklamować koncert polećcie tę drogę. Lepiej dla nas, gdy korporacyjni nie będą się przejmować wzmożonym ruchem.

Greed wyłączył wszczep i podjechał pod pierwsze z miejsc zaznaczonych na mapie Maxa jako podłączenie dla głośników. Budynek Militechu prezentował się dość dobrze na tle tego całego, niebezpiecznego miasta. Josh zaparkował, wyszedł z auta zakładając na głowę elegancki kapelusz. W końcu padało a on nie chciał się zmoczyć. Chwilę tak postał, udając, że sprawdza czy nie ma jakiś rys na karoserii auta. Tymczasem szukał kamer, patroli i innych utrudnień. Było tego całkiem sporo. Poza tym te policyjne połączenia radiowe. Musiał coś z tym zrobić... Wsiadając do środka solos przyjrzał się też budynkom mieszkalnym, których dachy mogły być jakimś wyjściem. Znając jednak swoich młodych, narwanych - i świetnie płacących - klientów ochroniarz wiedział, że nie zgodzą się na nic choć odrobinę zmniejszające siłę nagłośnienia. Musiało być pierdolnięcie. Musiał być chaos i katorga dla uszu starszych. Zasrane grajki... zero szacunku dla starszych.


- To jak Fleet dasz radę zająć się monitoringiem i połączeniami radiowymi? Dokładne dane o tym kiedy odbędzie się koncert dałbym ci później...

- Nie ma sprawy Josh, ale to nie będzie ani łatwe, ani tanie...

- Przecież wiesz, że nie przyszedłbym z byle gównem. Poza tym nie chce Cię oszukać. Wystarczy abyś zapętlił nagrania monitoringu najlepiej nagraniem z innego dnia o tej samej porze. A jeżeli chodzi o połączenia policji i korporacyjnych to myślę, że zakłócenia wystarczą. Nie chce aby w kulminacyjnym momencie mogli się ze sobą porozumiewać.

- Dobra. Wezmę za to tysiąc baksów.

- Nie ma sprawy. Jak coś mam twój numer. Łączymy się przez łącze telefoniczne z szyfratorem. Więcej danych już wkrótce.

- Ja na twoim miejscu uważałbym na tą całą Cris. To ostra suka i ma smykałkę do hackowania. A ten cały koncert w centrum korporacyjnej strefy, to na kilometr mi śmierdzi przekrętem. Ona i jej kumple już nie raz dawali prztyczka w nos korporacją i taki koncert to troszkę za mało. Oni lubią ślizgać się po krawędzi, więc uważaj by i was nie pociągnęli za sobą. Skoro potrzebują aż tak silne wsparcie, to najwyraźniej szykują coś jeszcze.

- Spokojnie. Nie jestem już tym samym ćpunem co kiedyś. Do usłyszenia. Trzymaj się...


Po wizycie u netrunnera Josh zdecydował się odwiedzić starego znajomka o imieniu Nick. Młodzik był dilerem i znał Greeda jeszcze za czasów, gdy ten ćpał więcej niż wdychał powietrza. Nick wiedział jak bardzo solos się zmienił. Jak wiele kosztowało go to nerwów i wyrzeczeń. Tworzenie własnej reputacji na ulicy to nie jest zajęcie na tydzień czy dwa. To są długie lata zadań podczas których pokazuje się siłę, szybkość, technikę i rozsądek. Krócej - pełen profesjonalizm. Nick nie zdarł z Josha za dużo a przy okazji obiecał, że reszta pięcioosobowej ekipy zajmie się zebraniem sprzętu i zniknięciem bez śladu. W końcu Greed musiał zadbać tym razem o coś więcej niż życie klienta - o drogocenny sprzęt. Jak członkowie Spamboot Division będą zadowoleni może dorzucą coś ekstra. Nie w formie pieniędzy, ale prostej, małej plotki, że Joshua Greed znowu dał radę. Jak zawsze. Teraz wystarczyło tylko powiadomić o fakcie resztę.

- Siemasz Quentin. Załatwiłem netrunnera od monitoringu oraz zaufanych ludzi, którzy po akcji zwiną głośniki i projektory. Poza tym zauważyłem, że wjazd od strony zatoki nie jest przez nikogo pilnowany. Remontują rurociąg. Jak masz kontakt z Maxem przekaż mu to. A co do transportu... Masz już tą AVkę?

 

JohnyTRS

 

__________________
Ten użytkownik też ma swoje za uszami.