- Nie przesadzacie? Na wakacjach jesteście? Mamy do punktu godzinę i dwa kilosy. Jeżeli nie musimy wam już osłaniać dupy, to możemy zostawić was w Haven. Możecie też iść, ale ZA nami, jak tresowane pingwiny. Nie rozbestwiajcie się, my w przeciwieństwie do was, mamy misję do wykonania za której olanie wysadzają głowę. Wiem wiem, parchy fajna sprawa, sami byście wstąpili, ale teraz nie robimy poboru.
Helen nie podobała się ta ekipa. Brown chętnie by przyjęła, była równie użytkowa jak reszta parchów, ale trzech typów? Po chuj za nimi szli? To jakaś trójka VIPów była? Na razie usługiwali za bagażowych, takie z nich VIPy.
- Wszyscy obładowani? Ruszać się, bo nam bus odjedzie.
Jedynka oddaliła się nieznacznie od kapsuły i zaczęła lustrować okolicę, wodząc końcówką karabinu na boki. Gdzie obracały się gały, tam towarzyszyła zimna już od dłuższego czasu lufa.

- Hej mamuśku okres masz? Weź jakoś się ogarnij. - prychnął Johan dla odmiany coś znacznie mniej przyjemnie niż przed chwilą do Vinogradovej.

- I my idziemy z Mayą więc jak coś to wy możecie iść z nami. Pokręciło ci się coś od łykanego testosteronu mamciu. - dodał Latynos kręcąc głową na marudzenie Black 1. - I spuść z tonu z tymi pingwinami i takimi tam. Bo przestaniemy być dla ciebie sympatyczni. - dodał wpakowując do przywieszki dodatkowe granaty.

- Macie jakąś misję z nami czy bez nas. Ale z nami macie trzy lufy więcej. Ale wybij sobie z głowy, że będzie nam dyrygować jakiś kryminalista. Bezpieczniej trzymać się razem. Ale to nie jest konieczność ani dla nas ani dla was. Więc chyba lepiej się dogadać jakby miała wyglądać ta współpraca. Na początek pewnie nieźle by było jakbyś nie wyskakiwała z pingwinowaniem. - Karl odezwał się również gdy jątrzący styl wypowiedzi Black 1 mu też nie podpasował. Wszyscy zdawali się być już objuczeni sprzętem i gotowi do wymarszu. - Elenio pójdziesz z Mayą pierwszy. Ja i mamuśka weźmiemy centrum. Johan, Asbiel tyły. Ty Piątka rozpalceluj się do woli gdzieś między nas. - policjant rozparcelował posiadane siły po szyku. Teraz gdy każdy miał prawdziwą broń można było zmienić szyk na większą ilość luf.

Banda brązowej oczywiście musiała być również pyskata. Znalazło się trzech jebanych służbistów, którzy będą teraz rzucać się parchom pod nogi, naprzykrzając swoimi pożal się boże zdolnościami radzenia sobie w sytuacjach bez wyjścia. I jeszcze chcieli przejąć dowodzenie... litości.
- Żebyście umieli tak strzelać, jak prujecie słowotokiem. Gówno mnie obchodzi, co ze sobą zrobicie, ale wasza służba się skończyła, więc spocznij żołnierzu, dopóki nie znajdziemy waszych jednostek. Chcecie przeżyć, to trzymajcie się łaskawie na tyłach. My mamy zadanie i przez ostatnie kilka godzin wyszło, że ja w tej grupie wydaję rozkazy, więc będziecie się słuchać jak zgrana paczka, albo wypierdalać przy najbliższej sposobności. Na razie grzecznie spadać do środka, pancerz idzie przodem i lepiej się do tego przyzwyczajcie.

Atmosfera jeszcze przed paroma minutami przyjazna, nagle zrobiła się ciężka i nieprzyjemna. Pojawiły się pierwsze zgrzyty w starciu charakterów i rozbieżności w hierarchii dowodzenia. Brown 0 za wiele do gadania nie miała. W obecnej sytuacji wychodziło na to trzech wojskowych będzie zmuszonych chronić Parcha, a nie jak chciała Centrala - Parch ochraniać jednostki sojusznicze. O ile nagle nie zmienią zdania i nie pójdą własną drogą, zostawiając ją samą sobie przez ten krótki czas zanim ładunek wybuchowy nie pozbawi jej głowy. System był bezlitosny... ale nie tylko o to chodziło. Cała wyciągnięta z kokonów trójka nie była taka zła. Nawet miła. Sympatyczna i pomocna. Tak samo jak Black 1, Asbiel i ich blond kierowca, częstujący podczas krótkiej przejażdżki piwem każdego bez wyjątków.

Obramowana przez Karla i Johana kryminalistka nabrała trochę pewności siebie. Na tyle, żeby zdobyć się na pogodniejszy uśmiech. Położyła obu mundurowym na plecach i popatrzyła na nich, jakby chciała przekazać im własny spokój.
- Mogę panią zapewnić, że chłopaki radzą sobie ze strzelaniem równie dobrze, jeśli nie lepiej - zwróciła się do kobiety w pancerzu wspomaganym - Widziałam tam na dole... w kanałach. Poradzą sobie cokolwiek się nie stanie i mogą pomóc. Mamy Obroże, oni nie... ale nie jesteśmy wrogami, walczymy po tej samej stronie. Z tym samym przeciwnikiem. Będzie nam łatwiej wykonać zadanie, jeżeli połączymy siły. Może Centrala w końcu się obudzi i dołączy mnie do pani grupy. To zawsze... parę dodatkowych par rąk do pomocy. Tych nigdy za mało. Nie wiadomo co pani grupa dostanie na następny Checkpoint. Nas była dziesiątka, a... zostałam sama w szambie i gdyby nie wasza pomoc, ratunek, podwózka, ochrona... zainteresowanie i bezinteresowność... - przełknęła nerwowo ślinę - Nikt z nas by nie wyszedł na powierzchnię. Działając wspólnie damy radę osiągnąć więcej. Nie musimy się kłócić, ani patrzeć na siebie spode łba. Kryminaliści, nie kryminaliści. Każdy z nas jest coś wart. Dajmy sobie szansę. - okrężnym ruchem brody pokazała zebranych przy Checkpoincie ludzi.

W jednej radosnej niczym wielokrotne dożywocie w izolatce chwili, Ósemka z całą mocą przypomniała sobie dlaczego tak do ciężkiej kurwy nie lubi ludzi i preferuje pracę solo. Kręciła głową, majstrując przy holoklawiaturze. Przestawiła kanał na prywatny, parę sekund przebierała paluchami po klawiszach, wysyłając do Jedynki krótką wiadomość, składającą się raptem z jednego zdania:
“To zawsze trzy spluwy na +”
Znów coś kliknęła, spluwając na zielsko będące prawdopodobnie paprocią. Biały glut zawisł między drobnymi listkami i finalnie skapnął na glebę przyciągany siłą grawitacji.
- Celów do rozwałki starczy dla każdego. Z nawiązką. Tkwimy w jednym gównie. Po równo mundury i obroże. Jeden cel. Chcemy przeżyć. Nie miejsce i pora na chujomierzenie. Mało wrażeń mamy dookoła? To nie kompania, ani nie pierdel. Nie róbcie se jaj i nie zabierajcie Zero fuchy, bo się jebaniec potnie z rozpaczy. - lektor gadał, a Nash odpala w tym czasie fajka. Zaciągnęła się i nie przerywając pisania, machnęła głową na trepów - Oni idą z Młodą. Młoda idzie ze mną. Ja idę z tobą. - wycelowała papierosem w Jedynkę - Dobrze gada, nie wiemy co nam Góra dopierdoli za zakrętem. Ogarniemy, albo nie ogarniemy. Jedno jest pewne. Będzie chujowo. Jak się zacznie pierdolić trzeba kogoś za plecami. Kto zostanie, tamci? - prychnęła ironicznie, machając ręką z grubsza na pozycję baru i czerwonej grupy - Sprawdziłam jednych i drugich. Szósty z tym karabinem nie miał się co pchać w kocioł, zresztą to nasz jedyny konował. Musi żyć, nie ryzykować bez potrzeby. Czwórka i Zero? Widzisz ich gdzieś tu? - rozłożyła ramiona, a z jej gardła wydobył się ochrypły warkot - Zrobią to samo co przy włazie. Podwiną ogonki i spierdolą. Jebie mnie taki układ. Wolę za sobą sprawdzoną ekipę. - złote oczy prześlizgnęły się po Parchach i skończyły na mundurowych. Zeskanowały każdego po kolei, zatrzymując się finalnie na Latynosie i długo się mu przyglądały. Mógł wiać, nie musiał po nikogo wracać. Ani na niego czekać. Żaden z kokoniarzy nie musiał. Tak samo sprawa wyglądała z dwoma Parchami i Parchobusem.
- Chociaż Patino mogę mieć nie tylko z tyłu, ale i z przodu. Na górze, albo na dole. - parsknęła. Szybko jednak wróciła do powagi, wyrzucając kiepa i przydeptując go butem - Na cholerę tu sterczymy? Wątpliwości dogadamy w busie. Ruszmy się, jest robota. - zamknęła holo, sięgając po karabin.

Trójka mężczyzn słuchała Black 1 jakby z niedowierzaniem. Patrzyli to na siebie nawzajem to na nią jakby chcieli się upewnić, że dobrze słyszą i pojmują co ona mówi. Spięli się i wyglądali jakby mieli się zamiar kłócić i na pewno nie zgadzają się z tym o czym i jak mówiła Bradley. Słowa Vinogradovej a potem Nash jednak nawet trochę oderwały od tej szykującej się kłótni. Latynos uśmiechnął się prosto w twarz złotookiej saper i przygarnął jej kibić do siebie jakby szykował się do tańca z nią albo pozował do zdjęcia czy po prostu chciał mieć ją blisko siebie. Karl i Johan pokrzepiająco obramowali Brown 0 biorąc ją w środek jak dwóch kumpli może brać pod opiekuńcze skrzydła i ramiona mniej groźną kumpelę. Ale jednak słowa Black 1 dopiekły im na tyle, że nie puścili tego w niepamięć.

- Może to przegrzanie? Ma nastawione ten blaszany pajacyk na grzanie albo chłodzenie jej padło. - Johan odezwał się patrząc pytająco na grupkę to na stojącą przed nimi Black 1.

- Albo czad. Wentylacja jej siadła i się nałykała CO i teraz jej się wszystko miesza. - odpowiedział Latynos w brudnym pancerzu Armii też przekrzywiając głowę by zerknąć na postać w pancerzu wspomaganym.

- Albo za ciasny hełm. Ten permanentny ucisk na mózg może być straszny. Nie wiem jak inaczej udałoby się komuś zapomnieć kim są Parchy i co oznacza stan wyjątkowy. - Karl odpowiedział w podobnie troskliwym tonie patrząc na operatora pancerza wspomaganego. Stan wyjątkowy oznaczał, że władze na danym terenie przejął jakiś sztab kryzysowy czy podobny w sytuacji zagrożenia xenos najczęściej byli to jacyś mundurowi.

- Posłuchaj mamciu nie ty nam będziesz mówić kiedy skończymy służbę. - odezwał się już poważniej Latynos wskazując na Bradley palcem. - I my jesteśmy jednostką. Jednostką Z1. - wskazał na siebie i dwóch kolegów obok. - I zaraz zobaczymy z tą łącznością z centralą. - spojrzenie Elenio odpadło gdzieś w bok gdy sięgnął do ucha po parchowy komunikator. Zaczął w nim grzebać pewnie szukając jakiegoś kanału. Komunikator był na tyle cwany, że jak się znało co trzeba można było połączyć się dzięki satelitom prawie wszędzie.

- Nie będziesz nam rozkazywać. Żaden Parch nie będzie rozkazywać mundurowemu. Przyswój to sobie lepiej prędzej niż później. My idziemy z dziewczynami. Idziemy jak Karl mówił. Elenio jest zwiadowcą a Maya ma detektor. Karl i ty macie dalekosiężne bronie więc sięgnięcie z centrum szyku najdalej z nas. Ja i Asbiel na końcu. Nie chodziliśmy tak z wami ale chodziliśmy już w podobnym szyku. A pancerz na przód pewnie ale w ataku a nie podczas marszu przez gęsty, obcy teren. - Johan też spoważniał i patrzył po kolei na osoby o jakich mówił. Karl kiwał głową na znak zgody żołnierz wciąż grzebał coś w holoklawiaturze starając się chyba gdzieś połączyć. Wszyscy trzej mieli już parchowe komunikatory w uszach więc choć nie mieli map wyświetlanych przez Obroże mogli już chociaż głosowo porozumiewać się z Parchami nawet gdy byli poza zasięgiem głosu.

- Posłuchaj Jedynka co dziewczyny mówią. Wy nie wiecie co wam rozkażą z orbity my nie wiemy co nam rozkaże sztab. Ale w przeciwieństwie do was my mamy realną władzę nad okolicą przez ten stan wyjątkowy a wy nie. Czy będziemy współpracować ładnie, nieładnie czy w ogóle nie zmieni to ilości syfu przez jaki kroczymy. I chcesz czy nie powiedz ile tu jesteście? Godzinę? Dwie? Kilka? My tu jesteśmy troszkę dłużej od was i trochę tu widzieliśmy. I znam te chujomierzenie, znam. Przybyli chłopcy i dziewczyny z Armii i Floty ze swoimi nowoczesnymi super - zabawkami też kozaczyli jacy nie są ważni i którzy to nie są lepsi tak samo jak ty teraz. I wiesz co się zawsze na końcu okazywało? Że tym alienom lata koło chuja kogo zarzynają i z czyjej lufy giną. Nie wiem co na nas czeka w tej dżungli czy po wyjściu z niej ale coś czeka na pewno. Na ciebie też. Czy pójdziesz z nami czy nie czy pójdziesz z przodu czy nie. Ale nie zamierzam cię niańczyć złotko i uważasz, że wiesz lepiej to idź swoją drogą. - Hollyard machnął ręką w stronę ściany dżungli jaka ich otaczała wskazując Black 1 wybór jakiego mogła dokonać. - Piątka jak się nazywasz? Jeśli Jedynka pójdzie dalej to pójdziesz ze mną w centrum. Chyba, że chcesz iść z nią to droga wolna. - na koniec Karl przestał trzymać poufało - przyjacielskim gestem Brown 0 i spytał Black 5 o imię i co zamierza robić. Johan też przeszedł w stronę Nash by naszykować się do szyku o jakim mówili. Teraz cała trójka mundurowych objuczona bronią i sprzętem wyglądała zdecydowanie bardziej bojowo niż z resztkami sprzętu z jakimi ich znalazły w kokonach Vinogradova i Nash. Elenio wciąż grzebiąc w holoklawiaturze podszedł za to w stronę Mayi też szykując się do przyjęcia danego szyku.

- No mam problem. Mam kanał ale nie znam aktualnych haseł. Mógłbym od ręki odezwać się na cywilną, niekodowaną linię i tam dać znać by nas połączyli ze sztabem. - w głosie Latynosa dało się słyszeć wahanie mówił niezbyt wiadomo do kogo. Zanim jednak ktoś zareagował Obroże odezwały się głosem Black 7.

- Dobra panie i panowie ja nie zamierzam tak tu siedzieć idę przygruchać sobie jakąś wdzięczącą się dupeczkę jak ten blond - kociak co go Chelsey znalazła. - na słuch brzmiało jakby Ortega właśnie gdzieś wstał i szedł.

Ósemka ze stoickim spokojem zniosła pojawienie się w przestrzeni osobistej obcego elementu. Przekręciła do niego gębę i wymownie pociągnęła nosem, a nieme "śmierdzisz" było aż nadto wyraźnie. Cała piątka jebała jakby się tarzali w śmietniku za kliniką aborcyjną. Prysznic nie był złym pomysłem.
- Masz ciągle cały pierdolnik czarnuchów do poganiania. - odkleiła rękę celem napisania paru zdań i nim lektor skończył je udźwiękawiać, znów chwyciła broń. Posłała Black 1 krzywy uśmiech, unosząc brwi ku górze. Lufa skierowała się ponaglająco tam gdzie autobus.

- Dosyć tego! - Bradley huknęła jak sierżant na musztrze. - Wszyscy pozamykać mordy i ustawić się do szyku! Zwisa mi pod magazynkiem, co wy o tym sądzicie. To jest moja władza - popukała się po obroży - więc przestańcie mi rozpierdalać grupę. Mamy zadanie do wykonania, nikt wam nie każe z nami iść. Do chuja wafla, pochowajcie fiuty i dajcie nam pracować, bo alternatywę mamy taką, że pierdolną nam z kosmosu sygnał i powysadzają bańki. Wtedy będziecie mieli takiego chuja jak stąd do ch1. Chcecie sobie radzić sami, to spierdalać. Chcecie iść z nami, to wykażcie się jakąś wdzięcznością i słuchajcie co do was mówię, bo inaczej to byście prędzej wyzdychali, niż doczołgali się do kapsuły. Nie mam zamiaru wam rozkazywać, ale nie będę się też z wami sprzeczała, ani tym bardziej zmieniała strukturę dowodzenia, bo kogoś uciskało w kroczu jak mu pałka podrosła, bo czuje się władczy z powodu jakiegoś jebanego stanu kryzysowego. Tak się składa, że wiem co to jest stan kryzysowy i to pewnie lepiej niż wy wszyscy razem wzięci.

Gdyby nie obroże, Helen nie dyskutowałaby tak długo i po prostu komuś zajebała. Ale nie mogła. Monitorowali ich cały czas. Świerzbiły ją ręce z ciekawości, jak by teraz przyjmowali taki raz od pancerza. Nie tylko był większy niż to, co miała w jednostce, to jeszcze dopakowała w więzieniu.
- Pancerz z przodu. Przyjmuje pierwszy atak, kto stoi najbliżej chowa się za nim. Standardowa procedura. Wiemy gdzie iść, waszym zadaniem jest tylko rozglądanie się na boki, nie potrzebujemy zwiadowcy, więc nie pierdolcie mi, co mam robić. To nie jebane miasto, tylko prosta droga przez krzaki.

- Hmmm? - Black05 również obrabiała tubki żywnościowe, tuż po zaopatrzeniu się w sprzęt, oraz wypełnieniu nim pustego plecaka. Zdaje się, że któryś z żołnierzyków pytał o jej imię… a teraz się powoli wszyscy zaczynali wykłócać, co robić dalej?
- Isabell - Bąknęła kobieta, odrzucając już pustą tubkę. Ojej, żeby jej mandatu nie dali za zaśmiecanie…
- To do busa, tak? - Powiedziała, po czym zapakowała na siebie wypełniony przydatnymi gratami plecak, i… skierowała już pierwsze kroki w stronę Pussy Wagon.

W odpowiedzi za plecami kierowcy rozległo się potakujące skrzeknięcie. Żadna ze stron nie zamierzała odpuścić, aby przełamać impas bez fochów i pretensji wypadało zastosować… trzecie rozwiązanie. Stercząc jak kutasy w płocie narażali się niepotrzebnie, marnując przy okazji cenne sekundy, o które cała chryja się rozbijała… przynajmniej z tej przestępczej strony. Ósemka ruszyła za Piątką, zawijając po drodze ramieniem Brown i wymownie sugerując uściskiem, że ma zacząć przebierać nogami. Drugi skrzek poleciał w stronę żołnierzy, trzeci do Parcha w pw. Mogli się kłócić w baro-burdelu, albo po drodze. Szczęśliwe nieszczęście - pozostawała wolna interpretacja pod rękę z rosnącym wkurwem.

Widząc, jak reszta się wreszcie rusza, jedynka podbiegła do przodu i starała się dalej iść na froncie. Chuj z formacją. Nie miała władczy fizycznej egzekwować rozkazy. Od razu dostałaby z obroży i skończyłoby się rumakowanie. Jednak uginać się pod trójką nie-parchów nie miała zamiaru. Pod nikim nie miała, patrząc na to, jaka grupa się jej trafiła. Jedyną osobą zdającą się mieć jakiekolwiek pojęcie o dowodzeniu był gość, którego nie posłucha nigdy w życiu, podpadł Bradley już od samego początku, a każdą swoją decyzją pieczętował jej pogląd.

Nie tak, szło nie tak i na opak. Vinogradova próbowała zrozumieć co się u diaska dzieje. Dlaczego skakali sobie do oczu zamiast próbować dogadać? Tak byłoby łatwiej dla całej grupy. Ciągnięta przez Ósmą obracała wciąż głowę przez ramię, gapiąc się na żołnierzy. Black 1 wyrwała do przodu, byle postawić na swoim, a chłopaki ciągle stali w miejscu - żyć albo nie żyć dla brązowego Parcha.
- Asbiel - szepnęła, wyłamując w stresie palce. Black 5 podała swoje imię, padło jednak jeszcze jedno. - Zoe proszę. Ja muszę z nimi…

Zgrzyt zębów rozszedł się echem po lesie, saper stanęła w miejscu. Rudy łeb błyskawicznie obrócił się ku prowadzonej dziewczynie, złote oczy zmrużyły czujnie, wylewając z siebie niechęć oraz zaskoczenie… niekoniecznie w tej kolejności. Szuranie kłów się powtórzyło i jeszcze raz, tym razem dla higieny psychicznej, wtórując niememu “kurwa”. Czekała, spoglądając spode łba to na Brown to na trepów, a uniesiona brew akcentowała niewypowiedziane pytanie “co dalej?”.

- Zwiadowca nie jest potrzebny? - Elenio wybełkotał z niedowierzaniem powtarzając rewelacje wypowiedziane przez Black 1 i wyglądał jakby był w ostrym szoku.

- Zamknąć mordy i stawać w szeregu? - Johan podniósł brwi ze zdziwienia i wyglądał jakby smakował ten obcy zwrot usłyszany od Bradley. Podrapał się po wygolonej głowie jakby to mu miało pomóc zebrać myśli.

- Władza? Dowodzenie? Ona ma tu jakąś władzę? Jakoś dowodzi? Na razie drze się najgłośniej i próbuje rozstawiać wszystkich po kątach. - Karl też wydawał się kompletnie być zniesmaczony zachowaniem Black 1. - Dobra chłopaki chuj z nią. My widocznie nie ogarniamy geniuszu jej strategii i jesteśmy kompletnymi leszczami. Ale mamy teraz pancermamuśkę to ona nam pokaże jak się wygrywa wojny. Przecież ma ten swój superpajacyk. Niech idzie. - machnął ręką policjant patrząc na największą sylwetkę w ich grupie.

- Szkoda, że ma tą Obrożę. Z Obrożą nie jest uczciwie. Nie ma jak się mamina przed nami bronić tak naprawdę. Szkoda. Załatwilibyśmy ją w dziesięć sekund bez tej Obroży. - Johan pokręcił głową spluwając w krzaki patrząc na przemeblowania grupki Parchów ale obserwując głównie postać w ciężkim pancerzu wspomaganym.

- Zwiadowca jest niepotrzebny? Przejść przez parę krzaków? - Latynos wciąż wydawał się być zgorszony herezjami wypowiedzianymi przez Black 1. Wymownie popatrzył na ścianę dżungli wznoszącej się na kilkadziesiąt metrów ponad ludźmi obojętnie w jakich pancerzach by nie byli. Zielony gąszcz ciągną się nieprzerwanie aż do przecinki po drugiej stronie odległej o dwieście czy trzysta metrów dalej. Póki nie doszło się do skraju dżungli odległość obserwacji skracała się do kilkunastu a czasem nawet kilku metrów.

- Dobra chłopaki, szkoda dziewczyny. Tamta pancera jeszcze się łyknie prędzej niż myśli. Takie przemądrzałe dziewczynki zawsze bardzo boleśnie spadają na pyszczek. Chodźcie. - Karl machnął ręką i pozostała dwójka mundurowych ruszyła zaraz za nim. Hollyard doszedł do czekającej Brown 0 i klepnął ją przyjaźnie po ramieniu. - Pójdziesz z Elenio. On się zna. Jest z “Xenoslayerów”. - uśmiechnął się do niej pocieszająco. Sam ruszył dalej idąc na chwilę przed czekającymi Brown 0 i Black 8.

- To co Złotooka? Mamy dzisiaj randkę na zapleczu, co? - zapytał wesoło Johan dołączając do dwóch kobiet i zatrzymując się przy Black 8. Najwyraźniej zamierzał przyjąć szyk jaki wcześniej we trzech ustalali. W tym czasie Karl doszedł już mniej więcej do Isabell.

- Dobra chodź. Ja pierdolę. Zwiadowca nie potrzebny. - Elenio też doszedł do stojącej grupki i położył dłoń na ramieniu Vinogradovey zagarniając ją z powrotem do przodu. Wciąż kręcił głową na te herezje ale już wyprzedził ostatnią parę i we dwójkę zaczęli się zbliżać do Karla i Isabell.
- Dobra słuchaj Maya, weźmiesz swój detektor i pójdziesz pierwsza. Spróbuj jakoś brać poprawkę na tego kloca przed nami. Ja będę tuż za tobą i jak coś to złapię cię za ramię. O tak. - położył jej dłoń na ramieniu lekko naciskając na dół. - Wtedy zatrzymaj się i kucnij. Ale uważaj bo jak będzie chujnia to od razu będę strzelał dobra? To nie spanikuj wtedy. - powiedział akurat gdy mijali Karla i Isabel. W ciągu paru chwil szyk ułożył się mniej więcej w linię. Na początku torowała z hałasem drogę przez gąszcz Black 1. Za nią w pewnej odległości szła zwiadowcza para Vinogradovey z detektorem i Patino jako zwiadowcą. W centrum szła torowo Krunt i Hollyard. Pochód zamykali Nash i Mahler.

Brown 0 kiwała głową, zgadzając się na wszystko co żołnierze mówili. Ton głosu i zachowanie, głupstwa w postaci troski. Cieszyła się, że nie odeszli, ani nie rozdzielili. Przejęta przez Latynosa słuchała i zapamiętywała co ma robić i jak. Nic trudnego, paść na kolano. Nie kazali jej walczyć, miała filować detektorem po okolicy… i jeszcze facet się martwił, że się przestraszy więc uprzedził zawczasu co zamierza. Wytłumaczył, żeby nie było niespodzianek. Chyba pamiętał jak na sam widok broni Asbiel padła płasko na dno kanału. Odruch cywila.
- Uważam że rozpoznanie terenu… zwiad… są bardzo ważne - powiedziała, zerkając na niego nim wyciągnęła detektor - Lepiej nie pakować się w nieznane, wiedzieć co czai się z przodu. Rozsądnie jest najpierw zbadać teren, a potem dopiero… podejmować inne działania. Wtedy nie ma niespodzianek, że coś wyskakuje zz pleców… albo spada z sufitu - podetknęła maszynkę pod nos żeby niczego nie przeoczyć. No i nie wiedziała co jeszcze powiedzieć, nie była wojskowa.

- To źle uważasz - odezwała się Bradley do Brown przez radio, nie zatrzymując się na chwilę. - Jesteśmy w środku dżungli, mamy prostą drogę do przejścia, do tego ją znamy. Wszędzie dookoła mogą grasować mutasy, nie mamy czasu na tracenie go na zwiad, musimy iść do przodu i rozglądać się dookoła. Jak nie chcesz, żeby coś spadło ci na łeb, to patrz się do góry. Miej oko na innych w oddziale, a oni będą mieli oko na ciebie. Zwiad i rozpoznanie robi się przed akcją. Im szybciej dojdziemy do busa, tym lepiej.

Na końcu pochodu, w samym ogonku Nash zajęła ręce niesieniem karabinu, więc komunikacja werbalna z jej strony się ucięła. Nim ruszyli obwąchała wymownie Mahlera, dając mu do zrozumienia, że on również śmierdzi. Jasne, ze wszystkimi się umówiła na zapleczu, niech się jeszcze w kolejkę ustawią. No chyba pojebało.
Przynajmniej ruszyli, skończyli szerzyć miłość i przyjaźń między podziałami. Zaczęli działać. Nie przeszli jednak dziesięciu metrów, a ledwo w eterze zapanowała cisza, gdy Ósemka wydała z siebie coś pośredniego między mruczeniem i kląskaniem, wlepiając wzrok w plecy Vinogradovej. Tym razem dźwięki nie niosły ze sobą szydery, złości - jak na możliwości niemowy brzmiały pogodnie, jakby chciała dorzucić od siebie coś pozytywnego. Szybko się ogarnęła, sklejając paszczę. Niepotrzebny hałas ściągał równie niepotrzebną uwagę otoczenia.

- Jedynka, to waszego rzęcha widziałem jakieś trzysta metrów na północny zachód od speluny, tuż przy ścianie drzew? - odezwał się zadowolony z siebie głos Czwórki na bezpośrednim kanale z Bradley.

- Raczej tak. A co cieszysz gębę?

- Bo poszedłem się przejść i nawdychać zdrowego leśnego powietrza. Coś się nie śpieszycie z powrotem. Gdyby reszcie się zechciało, możemy do was podbić. - rzucił Owain, wywołująć holomapę. - I tak musimy iść w mniej więcej tamtym kierunku, jeśli już skończyliście bawić się w niańki. Dookoła meliny spokój, ale nie czuję tego.

- Zostańcie z resztą i nie ruszajcie się z baru, zachowajcie czujność. Jesteśmy w drodze powrotnej, mamy dużo prezentów. Nie mam czasu na pogaduszki.

- No to raz-raz, bo zegarki nam tykają. A do tego gruchota lepiej się nie przywiązujcie, sprawdziłem mapy i słabo to wygląda, dwa kilometry przez gęstą dżunglę do Checkpointa, nie ma zmiłuj. Czwórka out.

Black 1 szła przez dżunglę jak żywy taran zostawiając za sobą przesiekę przez krzaki w dżungli. Akurat gdy skończyła rozmawiać z Black 4 wyszła też i z półmroku dżungli na wycięty, i zalany spiekotą dnia otwarty teren przy jakim wciąż stał żółty autobus. Zorientowała się jednak, że wyszła sama. Pozostałe pół tuzina osób pozostawało gdzieś z tyłu zbyt daleko by dała radę zauważyć ich bezpośrednio. Byli z dobre kilkadziesiąt metrów od skraju dżungli. Nie słychać było jednak odgłosów walki i ikonki pozostałych Parchów też jakoś niespecjalnie w akcji były. Nie bardziej niż można by oczekiwać podczas ciężkiej przeprawy przez ciężki, dżunglowy teren, w tym żarze tropików objuczonych dziesiątkami kilogramami sprzętu ludzi.

- Nie słuchaj jej nie zna się. A ty wiedziałem, że jesteś inteligentna dziewczyna ledwo cię zobaczyłem. - słowa Vinogradovej podziałały chyba jak miód na zranioną dumę i duszę Latynosa i już nawet gderania pancermamuśki chyba tak jakoś bardziej było mu znieść strawnie wiedząc, że idzie razem z tak bystrą i inteligentną kobietą która potrafi należycie docenić jego profesję.

Pół tuzina ludzi podzieliło się na trzy pary. Szli szeregiem, jedno za drugim i sprawę poruszania się ułatwiała przetarty przez Black 1 pas stratowanej roślinności. Nawet bez doświadczenia bojowego dało się oszacować, że z pancerzem wspomaganym w pobliżu nie ma mowy o dyskrecji czy podkradaniu się. No chyba, że do czegoś jeszcze większego i głośniejszego to może, może…

Pary trzymały się w granicy zasięgu wzroku. Krunt i Hollyard będąc w centrum szyku gdy się odwracali widzieli parę za sobą albo przed. Ale dwie graniczne pary najczęściej widziały tylko tą środkową dwójkę. Nawet częściowo stratowana po przejściu pancerza wspomaganego dżungla była nadal gęsta i utrudniająca obserwację. Rozrzut jaki preferowali i z zauważalną wprawą i zgraniem utrzymywali panowie dawał jakąś szansę, że w razie zasadzki czy ataku obszarowego ktoś zostanie jednak poza zaatakowaną strefą.

Vinogradowa poczuła w pewnym momencie dłoń Elenio na swoim ramieniu. Przyklękła tak jak jej mówił wcześniej a on dał jakiś znak ręką. Idąca za nimi para również przyklękła i powtórzyła znak w efekcie cała kolumna zatrzymała się prawie w jednym momencie. Karl który szedł ze swoją Novą w dłoniach przyklękł i wycelował w jedną stronę dżungli dając gestem znak Black 5 by osłaniała drugą. Podobnie Mahler podobnie zastopował Nash i sam wycelował karbinek w stronę z której przyszli a jej zostawiając do osłaniania flanki. W tym czasie Elenio cały czas stał prawie całkowicie nieruchomo.

- Co jest Elenio? - Karl spytał szeptem przez komunikator. Zerkał w stronę stojącego z kilkanaście metrów dalej Latynosa.

- Muchy. Ale nie jebie. Świeżynka. - odezwał się w końcu Latynos. Położył dłoń na nadgarstku Vinogradovey i delikatnie nakierował go na ścianę dżungli. Odczekał chwilę obserwując ekran ale dalej ekran rozbrzmiewał uspokajającym pykaniem oznaczającym brak alarmującego ruchu. - Detektor nic nie pokazuje. Ale musi być blisko. Ten kloc to minął. - dodał po chwili Elenio przenosząc wzrok z ekranu monitorka Vinogradovej na ścianę dżungli jaka zaczynała się tuż przed i za nimi.

- Jak świeże? Mogliśmy to mijać poprzednio? - spytał Karl szeptem patrząc podejrzliwym wzrokiem w rozciągającą się tuż przed nim dżunglę. Parę kroków od niego i Krunt mogło być w tym gąszczu cokolwiek. Łącznie z rozwalonym czołgiem.

- Musiałbym zobaczyć. Mogło być albo i nie. Nie szliśmy dokładnie tędy to ciężko powiedzieć. Musiałbym sprawdzić. - odezwał się Latynos patrząc gdzieś w głąb krzaków półmrocznej dżungli. Tu na dno lasu docierało już bardzo mało światła więc wszelkie detale tonęły w cieniach i półmrokach.

- Czekaj dojdziemy i sprawdzimy. - zdecydował Karl i dał dłonią znak. Po chwili cała szóstka znalazła się mniej więcej w jednym miejscu. Moment wykorzystał Latynos by pomamrotać mściwie pod nosem coś o zbędnych zwiadowcach.

Po chwili ruszyła pierwsza dwójka. Tym razem Elenio i Maya szli obok siebie. Krunt i Hollyard podzielili się między osłanianie strony w którą szli a kierunkiem gdzie poszła Black 1. Pozostałej dwójce została osłona kierunku skąd przyszli i jednej z flank. Pierwsza para szła ostrożnie krok za krokiem Latynos celował przed siebie ze swojego karabinku a Vinogradova z pistoletu i detektora. Doszli tak z może tuzin kroków gdy Latynos gestem złapał za nadgarstek kobiety o czarnych włosach zatrzymując ją. Gdy skierowała wzrok tam gdzie miał nieruchomo wycelowany karabin dostrzegła jakieś truchło. Było nieruchome i latały wokół tego muchy które słyszeli od paru kroków coraz wyraźniej. - Mam gnidę. Chyba jakiś kapral, może sierżant. Zdechły. - powiedział cicho w komunikator. Puścił ramię Vinogradovej i pokonał ostanie kilka kroków od truchła by je obejrzeć dokładniej.

- Oberwał. Tripletem czy dwoma. Niedawno. Kwadrans, może dwa. No jeszcze nie sztywnieć całkiem nie zdążył. - Latynos mówił skupionym głosem gdy kopnął raz czy dwa co przy okazji rozjuszyło latających padlinożerców.

- Pół godziny? To byliśmy w kapsule albo pod nią. Albo wysiadaliśmy z busu. - mruknął Johan zaskoczony takim określeniem czasu. Byli w prostej linii może z kilkadziesiąt może sto metrów od busu więc nawet gdyby podjeżdżali i silnik nieco zagłuszał to z takiej odległości powinni usłyszeć walkę.

- Może oberwał dalej i tu się doczołgał i zdechł? - Karl próbował znaleźć jakieś inne wyjaśnienie tej niezgodności.

- Nie. Dostał mocno, zdechł na miejscu albo prawie. - Latynos wstał i zaprzeczył dość zdecydowanym głosem. - A tu się nie da daleko strzelać to i strzelec musiał być blisko. - odezwał się rozglądając się po krzakach jakby tam właśnie miał być ów strzelec. Ruszył powoli do przodu. Odeszli z Mayą z kilka kroków gdy znów się zatrzymał. - Jeszcze dwa. Wyglądają podobnie. - dodał po chwili dając znać Brown 0 by teraz szła za nim a on objął prowadzenie. Jej detektor wciąż pykał uspokajająco nie pokazując żadnego podejrzanego ruchu.

W końcu obeszli podejrzany rejon. Znaleźli gdzieś z tuzin rozstrzelanych stworów. Dość blisko siebie wszystkie zabite w walce od broni palnej. Z ludzi ktoś też musiał oberwać bo znaleźli ślady krwi na liściach i zużyte medpaki. Ale widocznie nikt nie zginął. Znaleźli też łuski które niektóre Latynos pozbierał i po powrocie na szlak pokazał reszcie. Łuski były z amunicji pośredniej do karabinków ale charakterystyczne oznaczenia mówiły, że wystrzelono je z wyciszonej broni. Tłumaczyłoby to dlaczego mimo tak w miarę bliskiego stoczenia walki niczego nie słyszeli. Latynos wnioskował z wyglądu pobojowiska, że ludzi było dwóch co najmniej. Może nawet podobna ilość jak ich teraz tutaj. Na pewno bez żadnego ciężkiego sprzętu w stylu pancerzy wspomaganych. Wszyscy trzej mężczyźni wydawali się być dość zaskoczeni odkryciem tego pobojowiska.

Ludzie pozostawali ludźmi, bez względu na sytuację i z całym wachlarzem skurwysyńskich następstw do kompletu. Nie zarazy, kataklizmy, xenosy czy próżnia... wciąż największym wrogiem człowieka pozostawał drugi człowiek.
- Mamy konkurencję. Będzie ciekawie. Uważać. - głos syntezatora mieszał się z ochrypłym rechotem Black 8. Końcem lufy pokazała w kierunku Pussy Wagonu, kracząc ponaglająco.

- Wracajmy do busa - od widoków i zapachów jatki Brown 0 zrobiło się niedobrze. Wściubiała nos w detektor byle nie musieć oglądać porozwlekanych trupów, ale bzyczenia much i smrodu nie mogła ignorować. Potrząsnęła głową, znajdując racjonalne wyjaśnienie - Dźwigamy więcej niż powinniśmy, tyka nam zegar. Powinniśmy się pospieszyć, nie możemy się zatrzymywać nad każdym pobojowiskiem... krew przyciąga ścierwojady i inne... stwory. Mówiłeś Elenio, że wasz kanał jest zablokowany, a ty nie znasz aktualnych kodów. Jak zrzucimy sprzęt i usiądziemy postaram się coś na to zaradzić. - potrząsnęła panelem hakera przypiętym do nadgarstka i parsknęła - Zawsze lubiłam włamywać się do wojskowych sieci... takie hobby.

Black 2 i Amanda sama każąca się nazywać Amy ruszyły pod eskortą tej pierwszej i przewodem tej drugiej kierując się ku schodom i szybko znikając innym Parchom z oczu. Dziewczyna z blond włosami cicho klaskała bosymi stopami po podłodze ale po dywanie jaki wytłumiał odgłosy a był rozłożony na schodach poruszała się właściwie bezszelestnie. Za to prawie na pewno prowokująco i celowo kręcąc kuperkiem by podkreślić swoje walory i krągłości.
- Myślisz, że teraz mogę wyjąć pistolet? - zapytała gdy zatrzymała się na chwilę na piętrze jakby chciała się upewnić, że Chelsey nie wywinie numeru i nie zawróci zostawiając ją tu samą. Korytarz jednak wyglądał dość chaotycznie zupełnie jakby nagle wiele osób tędy przebiegło w pośpiechu. Zostawiło za sobą chaos porzuconych ubrań, torebek, butów, butelek, tacek i kto wie czego jeszcze. Widząc, że Latynoska wciąż z nią jest blondynka dość pewnie choć wyraźnie ostrożnie ruszyła w głąb korytarza. Wydawała się spięta i zdenerwowana przytłoczona tą aferą na dole i tym cichym, złowróżbnym chaosem tutaj.

Do jednych drzwi jednak podeszła pewnie. Otworzyła je po chwili wahania bo były uchylone.
- To mój pokój. Mój i dziewczyn. Przepraszam za ten bałagan. - powiedziała i w głosie zabrzmiało jej dodatkowo zniechęcenie gdy widocznie zdała sobie sprawę jak dosłownie burdelowato wygląda ten pokój teraz. Zamknęła jednak drzwi i to swoim Kluczem przystawiając swój palec co damka drzwi. Dawało nadzieję, że choć standardowy atak i zaskoczenie drzwi powinny wytrzymać. - Mamy go na spółę. Czasem któraś tu śpi albo zdrzemnie. Bo klientów obrabiamy na dole. Ale mamy prysznic! I własną toaletkę. - Amy prezentowała swój na pół prywatny na pół służbowy pokój. Na metraż był podobny do tego jaki miały Parchy dla siebie. Ale wedle słów Amy i wyglądu pokoju chyba miały go na trzy czy cztery dziewczyny. Więc zagęszczenie było tutaj jeszcze większe. No ale w przeciwieństwie do Parchów nie spędzało się większości pozostałego, niezahibernowanego życia. Poza tym faktycznie było i łóżko i na wpół otwarte drzwi do łazienki przez które widać było kabinę prysznicową, i szafy z ubraniami pokroju raczej jak najbardziej pasującym do dziewczyn pracujących w takim lokalu i całe sterty kosmetyków oraz zabawek porozrzucanych i poprzewalanych chaotycznie po większości wolnych przestrzeni w tym pokoju.

Prysznic! Bez kamer, nadzoru i do tego w zajebistym towarzystwie! Ledwo padło hasło, łapska Diaz sięgnęły do hełmu i pozbyły się go, odrzucając na najbliższe wyro. Prysznic! Z wkładką! Miała ochotę wydrzeć triumfująco szczerzący się ryj, ale jednak ogarniała że w okolicy kręciły się wciąż kurwy do odstrzału.
- Baw się dobrze Wujaszku, tylko bądź taki kochany, a nie zjebany i zostaw coś dla mnie na potem - wyśpiewała po linii ogólnej nim komunikator poszedł w pizdu razem z hełmem na wyro. Potem przyszła kolej na kurewskie rękawice, co się ściągały tak kurewsko wolno.
- Nie no Promyczku, nie ma lipy. Szkoda że mojej meliny na wolności nie widziałaś. Tam to dopiero był syf. Póki żaden frajer się nie rozkłada w kącie jest czysto, elegancko i pełna kulturwa - wymruczała do blondyny, obserwując ją z drapieżnym uśmiechem przyklejonym już chyba na stałe, gdy laska szwendała się w okolicy Parcha - Pakuj co lepsze fanty, zawijaj coś ekstra. Teraz to wszystko twoje - wskazała całe pomieszczenie i znajdujące się w nim klamoty - Moja kumpela bierze co chce.

- No nie mów, że resztę kociaków też chcesz skitrać dla siebie. Nie bądź chytra. - Black 7 odpowiedział niby poważnym tonem ale jednak dało się wyczuć, że chociaż żartując udaje, że nie rozumie uwagi Black 2.

Amy roześmiała się radośnie ze słów Black 2 choć ta nie do końca była pewna czy blondynka wzięła jej słowa za żart czy po prostu odczuwała ulgę, że Chelsey aż tak nie przywiązuje wagi do wystroju jej pokoju. A sądząc po spojrzeniu bardzo chętnie za to obserwowała jak Latynoska zaczyna się pozbywać swojego pancerza i ekwipunku.
- Rozbierasz się. - oznajmiła zaciekawionym tonem i spojrzeniem. W ogóle wydawała się czuć swobodniej i dużo pewniej odkąd znalazły się zamknięte same w pokoju prawie prywatnym. Zachowanie Latynoski też wydawało ją się bawić, ciekawić i uspokajać. No i jeszcze prowokować do niecnych zachowań.
- No to teraz nie wiem… - zamruczała jak kotka i przestąpiła z nogi na nogę wykonując jakiś gest swoim kluczem. Światło się nieco przydymiło a z głośników popłynęła muzyka. - Mam ci się pomóc rozebrać… - wymruczała robiąc krok ładnie kołysząc swoimi wypukłościami i jakoś tak krocząc, że jej długie nogi wydawały się jeszcze dłuższe. Położyła dłonie na sprzączkach i zamknięciach jakie jeszcze na sobie miała i zaczęła je rozsupłać odsłaniając coraz bardziej samą Diaz spod więziennego uniformu. - Sama mam się rozebrać… - odwróciła się do Latynoski tyłem i przechyliła łapiąc ją za potylicę jedną dłonią a zaczynając rozpinać guziki swojej koszuli drugą przez co jej dekolt robił się coraz szerszy. - Czy mam ci pokazać dokładniej ten pokój… - dłoń z karku Chelsey przewędrowała wskazując na ścianę z drzwiami do łazienki. Ale też była na niej półka zawieszonymi atrybutami kowbojskimi. Przynajmniej tak wyglądał kapelusz, lasso a na dole buty.

Przez Diaz stał ciężki dylemat natury oralnej… moralnej, no jeden chuj. Prysznic z foczką, foczka na wyrze, striptiz foczki albo pomoc przy wypakowaniu oferowana… przez foczkę. Każda opcja kusiła, tym bardziej tak uroczo prezentowana. Te problemy parchatego świata ją dobijały. Tyle niepewności i ciężkich wyborów, przy których planeta opanowana przez kosmiczne kurwy schodziła na mniej zaszczytny, daleki jak wizja wyjścia na wolność plan.
Nie chcąc zaprzątać sobie głowy zadumą, wybrała opcję pośrednią. Złapała za białą, kelnerkowatą koszulę i rozdarła ją, bo po co marnować czas na rozpinanie guzików, jak tu laska stygła i się marnowała? Taka nieużywana, bezsensownie się nudząca. Materiał zatrzeszczał i poddał się, drobne zapięcia wystrzeliły dookoła. Na światło dzienne znów wyłoniła się para krągłych, bujnych cycków, które Black 2 od razu ujęła w dłonie, podnosząc jakby chciała je zważyć. Kciukami drażniła sterczące sutki, zębami podgryzała tak ślicznie podstawioną szyję. Dyszała przy tym tak, że pedofil z długoletnim stażem by się nie powstydził.
- Co masz poza kowbojkami? - wysapała, przekręcając blondynkę w ramionach tak, że stanęła przed nią frontem. Szybko złapała ją w pasie i uniosła do góry. Część problemów mogły rozwiązać wspólnie pod prysznicem, a w jakiej kolejności to się zobaczy.

Blondynka cichutko jęknęła z zaskoczenia gdy materiał jej białej koszuli rozdarł się pod szarpnięciami ramion Latynoski. Ale poza tym scenariusz zdarzeń przez nią proponowany przyjmowała z największym zadowoleniem. Mruczała i jęczała z zadowolenia czując dłonie Diaz na swoich krągłościach i jej usta na swojej szyi. Za to jej usta z kolei chętnie szukały policzka, ust, ucha czy tam gdzie akurat sięgnęły. Dziewczyna wytrzymywała bez zająknięcia wygięta w niewygodnej pozycji gdy pozwalała Black 2 obrabiać się od tyły do tego prowokująco jeszcze ocierając się łopatkami i barkami o jej piersi i brzuch.
- Och to poczekaj, pokażę ci! Usiądź! - pomysł Diaz był chyba kolejnym jej pomysłem który przypadł Amy do gustu. Gdy już znalazła się frontem do niej lekko popchnęła ją sadzając ją na podstawionym przez siebie krześle tak, że Black 2 opierała się piersią o oparcie krzesła i mogła złożyć na nim swoje ramiona. - To mój specjalny numer! Zawsze robię go na scenie albo jak ktoś zamówi. Tu jest trochę ciasno ale będzie okey. - blondyna zostawiła ją i szybko podskoczyła do półki. Wsadziła bose stopy w wysokie buty, pomocowała na spodnie ochraniacze, na nagi tors narzuciła kamizelkę i gdy nałożyła kapelusz była już jak jakaś cowgirl z rozkładówki. Potem pewnie znowu coś uruchomiła swoim Kluczem bo światła zmieniły się tak samo jak melodia. Zrobiło się prawie całkowicie ciemno i okazało się, że kostium jaki miała na sobie Amy lekko odbija słabe światło jak w jakimś ultrafiolecie. Na koniec dziewczyna wzięła z półki lasso i stanęła o kilka kroków przed siedzącą na krześle Diaz.
- Nie mam miejsca. Będę musiała skrócić. - przyznała trochę zmartwionym tonem a jej ramiona zaczęły rozkręcać lasso. Linka też okazała się odbijać światło. Amanda zaczęła okręcać i siebie i swoje lasso. Świecąca linka owijała się kierowana artystyczną dłonią Amy a jej jakoś nie przeszkadzało to zrzucić z siebie kamizelki. Wówczas linka lasso ładnie podkreślała jej apetyczne krągłości i wypukłości oświetlając bladym światłem jej ciało pozostawiając resztę jedynie w błękitnych konturach sylwetki choć nawet ta wyglądała gibko i kusząco w rytm jej pląsów, migających świateł i muzyki. Jednym a potem drugim ruchem zerwała z nóg owijacze i znów zakręciła lassem. Teraz nagle jednak wykonała wyrzut ramienia i nagle świecąca pętla poszybowała przez pokój oplatając się wokół siedzącej na krześle Latynoski. Amy szarpnęła od razu za linę tak, że Diaz poczuła jak ta zaciska się na jej szyi, piersiach, ramionach i plecach choć nie było to bolesne.
- O. I jak tak kogoś złapię na widowni. To kończę na nim. Ale czasem robię to z jakąś dziewczyną na scenie jak na popisówie. - mruknęła zadowolona z siebie i swojego pewnie bardzo okrojonego numeru.

- Niezłe Promyczku, teraz ja - Diaz mruknęła niskim głosem, szczerząc się bardzo szczęśliwie. Z tą samą miną szarpnęła więzy, przez chwilę walcząc z odruchem mordowania po wpadnięciu w pułapkę. Nie siedziała w pułapce, Promyczek nie zamierzał jej skalpować. Był miły, ona też chciała być miła. Sznur mignął w powietrzu, blondyna zachwiała się i poleciała wraz z nim do przodu. Tam gdzie rozłożone zapraszająco ramiona Parcha.

- Oojeej. Złapałaś mnie. - Amy zatrzepotała rzęsami z przesadnie niewinną minką co też jakoś wyglądało i brzmiało prowokująco. - I jesteś taka silna. - mruknęła przesuwając dłonią po ramieniu Diaz z lekka chyba zezując na nią choć w półmroku nie była pewna. - No teraz jak mnie masz będę musiała skończyć z tobą. - powiedziała jakby to miała być jakaś kara dla niej czy porażka ale coś dziwnie kompletnie nie wydawała się tym zmartwiona. Właściwie to nawet wręcz przeciwnie. Wstała na własne nogi i przesunęła nogę nad oparciem krzesła wciskając się wręcz między nie a siedzącą na krześle Latynoskę. Położyła swoje dłonie na jej ramionach odsuwając ją nieco od siebie a potem nie odrywając tych dłoni zaczęła rozsuwać do końca kombinezon więzienny Black 2. Rozsunęła na sam dół i szarpnięciem zdarła rękawy odsłaniając koszulkę i ramiona Latynoski. Następnie zbliżyła swoje usta do ucha Chelsey.
- I na scenie to jakoś tu ich zostawiam. Ale dla prywatnych pokazach to zależy jakie klient ma życzenia. Więc jakie masz życzenia? - wyszeptała kuszącym szeptem nie zapominając napierać przy okazji swoimi piersiami na piersi Diaz oddzielone tylko koszulką Latynoski.

- Śmierdzę Parchem - Diaz obserwowała akrobacje kociaka, mrucząc przy tym i mrużąc oczy. Brakowało tylko… nie no kurwa. Nawet muzykę miały. I klimat przygaszonych świateł. Tym razem też Wujaszek nie brandzlował się za ladą, ani im nie sapał gdzieś z góry… góra. Tak, od tego trzeba było zacząć. Wstała z krzesła, podtrzymując blondynę jedną ręką w pasie, a drugą za tyłek. Pozbawione rękawic palce wsunęły się bezczelnie w mokre, miękkie wnętrze, a usta Latynoski ponownie zaatakowały te Amandy.
- Prysznic z wkładką, comprende? - oderwała się na mgnienie oka i parsknęła jej prosto w nos, niosąc w stronę łazienki.

Amanada roześmiała się wesoło słysząc życzenie Black 2. Albo z tego jak ją złapała i uniosła. Pomogła jej owijając wokół jej bioder swoje nogi i łapiąc ramionami jej szyję.
- Och Chelsey, mnie się podoba. - mruknęła Amy wciągając powietrze nozdrzami chłonąc zapach Latynoski z jej szyi, twarzy i włosów. - Ale jak chcesz to pewnie, chodź pod prysznic! - zawołała wesoło blondyna machając zachęcająco głową w stronę w półotwartych drzwi do łazienki.

Dla Diaz nie był to zbyt duży wysiłek i kilka kroków dalej znalazły się w łazience. Niezbyt dużej, podobnej do tych z pokoi hotelowych tyle, że ilość kosmetyków, ręczników, szlafroków jasno mówiła, że ktoś i to kobiecy ktoś mieszka tu od dłuższego czasu i zdążył odcisnąć na tym pomieszczeniu swoje piętno. Pomieszczenie wyczuwając ruch rozświetliło się samo ciepłym światłem. Teraz Black 2 dostrzegła, że to co brała przez uchylone drzwi za kabinę prysznicową faktycznie nią jest. Ale na dole jednak była klasyczna wanna.
- I co teraz? Puścisz mnie? Jak mnie puścisz to mogę pomóc ci się rozebrać. Albo ty możesz rozebrać mnie. - blondynka zawiesiła się znowu Latynosce w uścisku i spytała jej filuternie mrużąc oczy i przygryzając wargę. Miała na sobie nadal kapelusz, zielone dżinsy i kowbojskie buty.
Diaz zaś była w podkoszulce i kombinezonie ściągniętym mniej więcej do bioder. Wybrała opcję z rozpakowaniem prezentów - ten blond był niezły... no i miał już mniej opakowań.