Słońce wydawało się Brown 0 wyjątkowo jaskrawe i ciepłe. Przyjemnie grzało, zalewając ziemię jasnym blaskiem tak innym od lepkiego mroku kanałów. Właz wytrzymał, dobijanie od dołu się urwało. Zapanował względny spokój i wreszcie dało się w pełni zrozumieć co właśnie zaszło. Przeżyła, mało tego. Na powierzchnię wydostał się nie jeden, a cały komplet znaczników z radaru. I dwa Parchy. Maya przyglądała się scenie przekazania telefonu i tej późniejszej. Chyba Asbiel znalazła tego kogo szukała, nie trzeba było otwierać ponownie studzienki żeby dobrać się do panelu… przynajmniej taką informatyczka żywiła nadzieję.
- Tak, jesteśmy Parchami. Co się tak dziwisz? - uśmiechnęła się lekko do żołnierza, który zadał pytanie nim wśród nich pojawiła się blondynka o imieniu Sara, choć tylko jako hologram. W tym czasie Black 8 bez słowa wstała i odeszła od nich, przystając na poboczu i wypisując coś na klawiaturze Obroży.

- Noo… Nie wiem… Nie spodziewałem się po prostu. Chyba nikogo już. - żołnierz zawahał się patrząc gdzieś na rozgrzany asfalt między nimi jakby odpowiedź Parcha zaskoczyła go tak samo jak to, że dwójka kobiet jest właśnie Parchami.

- To jest nas dwoje - mruknęła jakoś melancholijnie, na chwilę przenosząc spojrzenie na plecy Ósmej. Drgnęła i rozpogodziła się - Przejdziecie się ze mną? Bez tego… wybuchnie mi głowa, a lubię ją… trochę się przywiązałam przez te wszystkie lata - wysiliła się na coś co miało być dowcipem i sięgnęła po manierkę - Chcecie wody? Co to były za kokony? Nigdy… pierwszy raz widziałam te stwory z bliska, nie znam się.

- Jasne. Szkoda by było wysadzać taką ładną główkę. - uśmiechnął się marine patrząc na czarnowłosą kobietę. Choć obecnie kolor włosów widać było gdzieniegdzie a całoś była pozlepianą cuchnącym błotem strąkami. Zresztą pozostała czwórka wyglądała podobnie.

- Nie wiem co to kurwa było. Pamiętam jak nas dorwały. Jak mnie ciągnęły. Bo uciekaliśmy. Były wszędzie. Nasi położyli ogień na nasze pozycję. A tam odkryty teren nie było jak się schować ani gdzie. Więc wskoczyliśmy do kanału. Ale nie mogliśmy zamknąć bo zdmuchnęło gdzieś właz. I wlazły za nami. Potem nas dorwały. Pamiętam jak mnie oblepiały czy topiły czymś czy gdzieś. Nie wiem co i jak bo ciemno było. Dusiłem się bez końca. Myślałem, że to koniec. Pewnie straciłem przytomność. No a potem obudziłem się przy was na podłodze. - Elenio odpowiedział raczej smętnym i ponurym głosem a Johan kiwał zgodnie głową na znak, że ma pewnie zbliżony obraz wspomnień. Obaj na chwilę zamilkli po czym Latynos westchnął.
- Zabiłbym za prysznic. - dodał weselszym nieco tonem jakby chciał zmienić temat rozmowy.

- Prysznic… albo wannę z hydromasażem i nowe ciuchy. Skoro jest tu bar w okoli to chociaż zimne piwo i coś do jedzenia się powinno dać znaleźć. Od pół roku nie marzę o niczym innym… tylko o cheesburgerze z frytkami i dużą colą - Maya chętnie podjęła podrzucony wątek byle już nie wracać pamięcią do podziemi. - Takim prawdziwym, z mięsa. Nie te liofilizowane paćki z tubek. Pewnie nie powinnam mówić, że zabiłabym za cheesburggera, bo to dziwnie odbierzecie - parsknęła i rozłożyła przepraszająco ręce. Z Obrożą na szyi podobne żarty mogły zostać odebrane dosłownie - Więc tak… bardzo chętnie zjem coś innego niż papka z tubki. Bo na pójście do kina nie ma co liczyć… albo na koncert… albo... - teraz ona spochmurniała, wbijając wzrok w swoje buty. - Przynajmniej widać słońce i można porozmawiać - westchnęła.

- Haven jest niedaleko. Jak obrobimy się to tam można by podejść. Na pewno mają jakieś żarcie i prysznic i pianę i jacuzzi i wódzię i jeszcze dziwki do tego. - uśmiechnął się rozmarzony marine patrząc gdzieś na drogę w stronę centralnych rejonów krateru.

- Mam nadzieję, że Haven jeszcze stoi. Sam widzisz jak tu wszystko wygląda. - żołnierz z Armii powiódł dokoła spojrzeniem po przemielonym przez ciężką artylerię lejowisku usłanym gnijącymi truchłami obcych. Marine skrzywił się nieprzyjemnie jakby ta myśl była mu niezwykle niemiła ale jednak też się z nią liczył.

- Może nawet jak Haven szlag by trafił to chociaż Hell zostało. - Johan chyba nie chciał się pogodzić z myślą o całkowitym fiasku swojego pomysłu więc próbował znaleźć jakąkolwiek alternatywę.

- Haven? Hell? To tam są dwa bary? - Brown 0 uniosła pytająco brwi, zerkając na mapie. Jak wół stał tam jeden budynek i nic poza nim.

Gdzieś z boku doleciało charczące krakanie, gdy Ósemka nawijała coś pod nosem, lecz ludzkiej mowy to nie przypominało. Rozkaszlała się w końcu i zrobiła te parę kroków do pozostałych.
- Pod barem mają busa. Piątka powinna podjechać. Będzie szybciej. I bezpieczniej niż na nogach - syntezator nadawał swoje, a ona klepała w holoklawiaturę, zezując na mapę przed twarzą - Odpocznijcie. Nie rozłaźcie się. Obok jest pole minowe. Tam zdechł Trójka. Jego dron - pokazała paluchem na maszynkę wiszącą na niebie - Ogarnę panel o ile nie trafił go szlag. Jak ktoś potrzebuje niech da w żyłę. - chciała chyba napisać coś jeszcze, ale kawał metalu wokół jej szyi brzęknął, wyświetlając jakieś informacje. Nash zagryzła wargę i zastukała zawzięcie, choć tym razem panowała cisza. Odczekała chwilę, przeczytała następną wiadomość, by w końcu odetchnąć z wyczuwalną ulgą.
- Jedynka też podleci. Mają leki - dopowiedziała syntezatorem i znów się oddaliła, wracając do niemej pisaniny.

- A broń? Mają jakąś? Ale zajebiście jakby ktoś tu podjechał. - zapytał i dodał latynoski żołnierz o pokrytej brudem i błotem twarzy. Jego zęby i oczy wydawały się nadawać dziwny kontrast swoją bielą w porównaniu z tym ciemnym owalem twarzy.

- Haven i Hell to jeden lokal właściwie. Na górze jest Haven a pod nim Hell. - wyjaśnił Brown 0 Johan próbując wytrzeć choć trochę dłonie o rozgrzany asfalt. Dłonie zostawiały brunatne, błotniste smugi na ciemnym asfalcie. - W Haven możesz popląsać, napić się, pogadać. W Hell możesz zagrać jak w kasynie i zabawić się z fajnymi kociakami. Na przykład w jacuzzi. - dodał marine patrząc na swoje trochę przeczyszczone asfaltem dłonie. Efekt wydawał się dość symboliczny i raczej mizerny.

- W tym stanie żaden fajny kociak nie będzie chciał wskoczyć z tobą do wanny… chyba że taki oślizgły i z zębatą paszczą - Maya zaśmiała się i rzuciła żołnierzowi manierkę - Spróbuj tym. Efektu szokującego nie da, ale to zawsze lepsze niż nic. Byliście tam kiedyś, w tym Haven? Teraz pewnie lokal wieje pustką… czyli bierzemy co chcemy. Tylko z obsługą gorzej. Mieszkacie tu, na Yellow?

- Jedynka ma pancerz wspomagany. Dojdą dwa karabiny i zapas granatów. Już jest lepiej - lektor Nash zgrał się z jej cichym parsknięciem - Zapasowa broń. Nie wiem. Napisałam. Mamy swoją. Z zapasowymi wiecie jak jest. Nie marudź. To i tak lepsze niż czarna dupa sprzed paru minut - wzruszyła ramionami, podchodząc pod rozoraną granicę pola minowego. Patrzyła z jawną nienawiścią na rozerwane zwłoki, wraz z ich najbliższą okolicą.

- Nie znasz się. Pójdź ze mną to każdy kociak na ciebie poleci. - uśmiechnął się Johan chwytając manierkę i korzystając z niej by chociaż przemyć mniej - więcej twarz. - I nie no coś ty tylko Karl jest stąd. A nas tu przysłali na misję stabilizacyjną. - powiedział szorując dłonią po twarzy i tylko ta “misja stabilizacyjna” to zabrzmiała jakby wypluł te słowo ze złością i pogardą.

- Się obrobiłbym po prysznicem to każda cizia by była chętna na takich bohaterów jak my. - Elenio wskazał na siebie kciukiem i na otaczającego go sylwetki machnięciem dłoni. - Ja tam byłem bo mieliśmy tam postój przed zmianą na blokadzie. - wskazał dłonią w kierunku widocznej zdemolowanej obecnie barykady. - Ale na chwile więc nie miałem czasu na zwiedzanie. Ale słyszałem jak chłopaki co byli tu dłużej i tam byli o tym opowiadali. Podobno lokal pierwsza klasa. Miałem tam zamiar iść na przepustkę. Ale kurwa wszystkie odwołali jak się zaczęło jebać na całego. - Latynos rozłożył ramiona w geście rezygnacji by widać było jakiego ma pecha i niesprawiedliwość losu go spotkała.

- Taaa. Bohatersko to kimaliście w pęcherzach ze szczynami - z gardła Nash wydobyło się coś, co prawdopodobnie było śmiechem. Rzuciła parce trepów ironiczne spojrzenie znad ramienia. Skupiła uwagę na tym armijnym - I co, jak Młoda pójdzie z tobą, przejmiesz rolę tej gorszej połowy? Mając do wyboru ją i ciebie, heh. Nie dziwię się że miałaby branie - prychnęła, mrużąc oczy z wcale nie złośliwej uciechy.

- Ale już nie kimają - Brown 0 uniosła dłonie w pojednawczym geście, siląc się na lekki ton - Taki sympatyczny facet jak Johan poradziłby sobie i bez kąpieli.

Teatralnie wywrócenie oczami i splunięcie w piach miało wpierw stanowić cały komentarz ze strony Zoe, lecz nie podarowała i dorzuciła lektorem:
- Wybieram bramkę z minami - pokręciła rudym łbem, wracając do obserwacji wybuchowego pola. Do trzech razy sztuka, może tym razem nie nadzieje się na niespodzianki, choć w aż taki fart nie wierzyła.

- O! Maya się zna! - Johan wyszczerzył się radośnie pokazując klawiaturę uzębienia gdy usłyszał jak czarnowłosy Parch wstawia się za nim przed czerwonowłosym Parchem.

- E tam będziemy się rozdrabniać. - machnął ręką Elenio gestem tak samo niedbałym jak głosem. - Wszyscy tam pójdziemy! - wyszczerzył się radośnie dla odmiany jakby już widział ten obrazek ich piątki we wspomnianym lokalu.

Brown 0 zachichotała, ale śmiech szybko zamarł jej w gardle tak samo jak oddech. Nie tylko u niej, cała pozostała czwórka zamilkła, atmosfera zrobiła się ciężka, gdy Black 8 zrobiła pierwszy krok, a potem następny, wchodząc z ostrożnie na pole minowe.

Hell miało niezły klimat. Te flaki i jucha dodawały mu dodatkowego uroku. Na miejscu właściciela pierdolnika Diaz niczego by nie zmieniała. Było zajebiście! Normalnie jak w domu! Uśmiech nie schodził Latynosce z twarzy, oczęta błyszczały radością i czystym, niepohamowanym szczęściem. Z Wujaszkiem u boku penetrowali kurwią dziurę, korytarz po korytarzu, aż zatrzymali zgłębianie podziemnych czeluści na odgłos chlipania. Takiego ludzkiego. Laska! W Jacuzzi!
- Por tu puta madre - Black 2 szepnęła z uznaniem, wyszczerz nabrał drapieżnych nut. Ktoś cizię przykuł, pewnie lubił się bawić ostro. Za takie zabawy na pewno liczyła sobie ekstra, ale tym razem się przeliczyła. Ale cycki miała fajne, pyszczek też nie najgorszy, a taki brudny tym bardziej się Chelsey podobał.

Wyglądała jakby właśnie wróciła z wieczornego spotkania z alfonsem, na którym tatuś dał jej butami i pięściami do zrozumienia jak bardzo jest niezadowolony z niskiego zarobku. No ale ten pyszczek właśnie musiała rozkleić, ściągając uwagę tego, co przerżnęło klientów nie dość że za darmola to jeszcze dosłownie.
- Wujaszku, kitraj się za kolumnę - szepnęła do Ortegi, przechodząc na kaktusi dialekt. Przecież sami swoi. Ten moment wybrała sobie też Stokrotka, na zatrucie im dupy. Diaz odpisała jej szybko, nie przerywając gadaniny. Odgłosy się zbliżały, paluchy świerzbiły żeby komuś przypierdolić - Ja go smażę, ty jebiesz ołowiem z boku - posłała mu oczko i wróciła do badziewnego języka powszechnego, gapiąc się na blondzię w wodzie i celując ponad wanną dyszą miotacza - Te, lalunia łap oddech. Jak powiem “chuj” to nurkujesz i siedzisz tam ile dasz radę, łapiesz? Chyba że chcesz się przypiec. E, pendejo! - podniosła głos, odbezpieczając broń i czekając niecierpliwie na początek zabawy.

- Dobra, zróbmy po twojemu. - odparł zgodnie Ortega i z powrotem przemienił miejscami zestaw zwarciowy na ciężką broń zasięgową. Ruszył w stronę jednego z filarów nacelowując gdzieś na róg pomieszczenia z którego dochodziły odgłosy zbliżającego się błyskawicznie czegoś. Black 2 przeszła nieco bliżej jednej ze ścian by mieć pod lufą i karabinku i podwieszanego miotacza podejrzany róg. Para latarek taktycznych rozświetlała jasnymi plamami podejrzane miejsca, snop światła z broni Diaz przy okazji łapał wynurzoną głowę zmokłej i trzęsącej się z zimna i strachu blondyny. Patrzyła w panice wodząc tą głową to na dwójkę ludzi w pancerzach i z bronią to na coraz bliższe odgłosy tego czegoś. Te coś też wkrótce wkroczyło na scenę.
Cel był szybki i trudny. I duży. Bez zawahania śmignął przez promienie taktycznych latarek. Black 2 uruchomiła swój miotacz a Black 7 otworzył ogień z broni maszynowej. Struga ognia z modułowej broni podpiętej pod karabinek Diaz trysnęła rozświetlający podziemie łuną. Struga przeleciała przez kilkanaście metrów nim gęsta, płonąca galareta zaczęła osiadać na podłodze, ścianach, jacuzzi, wodzie w jacuzzi, podłodze za jacuzzi i smagnęła nawet skaczące monstrum. Samej blondyny w jacuzzi chyba nie a przynajmniej jej głowa nie wystawała chyba z wody a potem i tak wszystko przesłonił płonący ogień. Do podziemnego piekła w Hell dołączył też opętańczy łomot karabinu maszynowego Ortego. Potężne pociski rozłupywały ściany, podłogi, filary rozbryzgując je siłą uderzenia. Obramowały też potwora, zasypując jego, jego płomienie ale chyba jeśli go trafiły to niezbyt poważnie. Samo monstrum zaryczało wściekle i skoczyło tak, że znalazło się bardzo blisko Black 7. *

Trafiła się im kurwa w rozmiarze XXL i to cała dla nich! Bydle było ogromne, zwrotne i wkurwiające jak fochy Strokrotki. Diaz macnęła się po klacie, odpinając granat. Ona i blondyna znajdowały się po jednej stronie, po drugiej Latynos i pokrak.
- Dawaj do mnie, za kolumnę! Lecą ziemniaczki! Lambadziarzowi brakuje rozrywek! - wydarła się ku Wujaszkowi. Z urwaną nogą przeciwnik trochę zwolni obroty… no i sam się prosił.

Diaz puściła karabinek który szarpnął lekko dy zatrzymało go oporządzenie Parcha. Sięgnęła po granat, odbezpieczyła go i cisnęła w głąb oświetlonego płomieniami pomieszczenia. Pojemnik zniknął jej z oczu na chwilę w chaosie dźwięków mechanizmów pancerza wspomaganego i ryków bestii. Ogromna, czterołapa bestia z którą ciężki pancerz wspomagany mógł się równać pewnie pod względem masy i gabarytów. Monstrum płonęło przez co nie było łatwo dostrzec detale poza samymi rozmiarami i sylwetką ale sprawiało groźne wrażenie.
Pojemnik przypomniał o sobie gdy półmrok pożaru i lamp awaryjnych pomieszczenia eksplodował kolejną kulą ognia która na moment pochłonęła i Black 7 i ich przeciwnika. Diaz nie odczuwała w swoim hermetycznym pancerzu jeszcze skutków gorąca ale i mimo tego odczuła efekt ognistego podmuchu. Ten rozbił się o jej pancerz wprawiając Black 2 w turbulencję równowagi ale ściana ognia zatrzymała się o kilka kroków przed nią. Na nią spadły jedynie pojedyncze rozbryzgi płonącej galarety. Została przez chwilę sama, w rogu pomieszczenia pochłoniętego przez ogień.
Z płomieni jednak wyłowiła mechaniczny zgrzyt i stąpanie czegoś ciężkiego zwiastujące nadejście Black 7. Kilka kroków później zobaczyła jego sylwetkę i wreszcie i on sam, wciąż płonąc, wyłonił się z morza płomieni.
- Odskoczył gdzieś. Jarał się ale odskoczył. - powiedział Ortega odwracając się twarzą do płomieni. Wyglądał jak żywa pochodnia celująca z ciężkiej broni w płomienie przed sobą.

- Uwaga! Wykryto pożar w sektorze magazynowym! Proszę zachować spokój i udać się do punktu ewakuacyjnego! - rozległ się uprzejmy, kobiecy głos płynący gdzieś z głośników w ścianach, razem z dźwiękami alarmu przeciwpożarowego i zraszaczami. Obydwa Parchy i ich właśnie wywołany pożar zostały zalane tryskającą z góry wodą. Diaz wiedziała, że sama mieszanka gasząca nie wpłynie na sam miotacz i sprzęt ale jednak płomienie będą gasnąć szybciej. Samego monstrum nie było chwilowo widać ani słychać.

- Pożar? Jaki kurwa pożar? Toż to tylko tam trochę się jara - Diaz burknęła z pretensją, zezując oczami za promieniem światła podczepionej pod karabinek latarki. Obróciła się dupą do Black 7, biorąc do obserwacji swoje pół pierdolnika. Jacuzzi jarało się aż miło było patrzeć. Może laska w wodzie jeszcze żyła. Trochę szkoda jakby się zjarała, no ale napalm był lżejszy od wody, więc jeśli potrafiła chapnąć bez oddechu te kilkadziesiąt sekund to miała szansę. - Wujaszek! Plecy w plecy i wiskamy teren. I sufit! Taki wielki chuj nie mógł kurwa wyparować, jebaniec!

Para Parchów stanęła do siebie plecami. Każde filowało swoją strefę. Ogień prędko się wypalił zalewany kolejnymi potokami ze zraszaczy antypożarowych. Głośniki co jakiś czas powtarzały uprzejmie, monotonnym komputerowym głosem wezwania do ewakuacji i zachowania spokoju. Same zraszacze zdawały się być najgłośniejszym obecnie odgłosem. Jeśli nie liczyć migających świateł i drażniącego pulsowania sygnału alarmu przeciwpożarowego. Woda w tej chwili zdominowała płomienie i te już zanikły zostawiając za sobą dymiące zgliszcza ciał, ścian i podłogi. Poszło kilka lamp więc zrobiło się wyraźnie ciemniej tam gdzie buszowały przed chwilą płomienie. Niemniej bestia była duża i nie powinno się jej udać ot, tak zniknąć. A jednak nie mogli jej namierzyć w pomieszczeniu. Filary były raczej za cienkie by takie monstrum mogło się za nimi skryć. W ten chaos świateł, szumu zraszaczy, dźwięków alarmu wdarł się nowy dźwięk. Chlupot wody i ruch w pojemniku z wodą. Ciemna obecnie od wody głowa wynurzyła się i wzięła pierwsze głośne i gwałtowne oddechy. Zaraz potem mrugając oczami zaczęła się rozglądać gorączkowo po otoczeniu. Zatrzymała twarz na dwóch, uzbrojonych sylwetkach i by chaotycznie wodzić spojrzeniem po pomieszczeniu to znów do nich wrócić.

Wyparował, pierdolony! Wziął i teleportował się latającym zestawem poza pokój. Latynoska szczerzyła się jak opętana, rwąc się żeby biec w pościg i podjąć zabawę w chowanego. Krew krążyła szybko w jej ciele, oddychała chrapliwie i wyczuwała bardzo wyraźnie rytm bicia serca. Czuła że żyje, rozdymając chrapki żeby raz po raz zaciągać się zapachem napalmu.
- Myślisz o tym samym o czym ja myślę? - spytała po hiszpańsku olbrzymiego Parcha, wskazując brodą na laskę w wannie - Puszczamy ją przodem i patrzymy po ilu krokach nasz nowy kumpel ją wpierdoli? Pilnuj mi dupy, mam na niej zakaz wjazdu dla czterorękich frajerów bez kredytów - skupiła promień latarki na blondynie i przeszła na zrozumiałą mowę - No siema lala, nie zimno ci tam? Dawaj, rozkujemy cię i wyciągniemy z tego bajora. Oprócz tego jednego kurwia coś się tu jeszcze kręci? Pokiwaj dwa razy na tak, trzy na nie.

- Mhm. - Ortega zgodził się uniwersalnym mruknięciem. Podeszli obydwoje pod basenik z wodą w której była przykuta dziewczyna. Z bliska Latynoska widziała, że jest zakuta w jakąś uprząż dybopodbną przez co dłonie miała w pobliżu swojej głowy. Sama zaś uprząż była przymocowana łańcuchem na tyle krótkim, że nie było mowy by blondyna mogła samodzielnie opuścić pojemnik z wodą. Gdy Black 2 zagadnęła blondynę Black 7 stanął o krok od pojemnika widząc bezwstydnie po wyeksponowanych blond kształtach. W końcu jednak stanął do nich plecami by mieć oko na resztę pomieszczenia.
Blondyna w uprzęży może i na co dzień była ładną dziewczyną ale obecnie targana dreszczami z zimna i strachy, zalana łzami pospołu z wodą rozmywający makijaż po policzkach, ze strąkami mokrych włosów opadającymi chaotycznie na twarz, dyby i wodę, chlipiąca i zapłakana, z niezdrowo bladą i pomarszczoną od wody skórą, nie prezentowała się zbyt kusząco. Oddychała szybko i spazmatycznie przyduszona przez knebel i podtopiona przez wodę. Zaczęła chaotycznie machać głową i coś mruczeć niezrozumiale, że ciężko było dostrzec ile razy i jak machnęła. Coś chyba jednak była strasznie przejęta by im powiedzieć, pokazać i uprosić. Wskazywała coś trzęsącym się palcem jednej z dłoni gdzieś w kierunku rogu pomieszczenia gdzie były schody do schronu. Wodziła też obydwoma po sali przed sobą na jakiej przed chwilą płonął napalm obecnie przyduszony przez zraszacze.

- I co? Mówi coś sensownego? - zapytał średnio zaciekawiony Ortega. Zanim Black 2 zdążyła odpowiedzieć rozległ się jakiś trzask. Ortega wrzasnął i coś nagle zmiotło go pod sam sufit tak, że uderzył z impetem o niego. Szarpał się jednak i słychać było zmagania człowieka w pancerzu wspomaganym z silną bestią. Człowiek przynajmniej chwilowo zwyciężył gdyż pancerz wspomagany z czarnym 7 na napierśniku odpadł z hukiem od sufitu zderzając się ponownie z podłogą. Blondyna pisnęła przerażona na tyle na ile pozwalał jej knebel.

Był, znalazł się! Wrócił do nich i chciał znowu się bawić! Ledwo Wujaszek hycnął o podłogę, Diaz otworzyła ogień pod sufit, tam gdzie czaił się czteroręki bandyta.
- Berek kutasie! - wrzasnęła radośnie, maltretując spust karabinu.

Diaz wymierzyła karabinek w sufit. Jakaś szczelina czy wyrwana dziura tam była. Taktyczne oświetlenie zamontowane w standardzie do broni rozświetliło nieregularny otwór w poszyciu sufitu a w głębi za nim jakiś ruch. Pewnie to monstrum. Strzał był jednak trudny w tych warunkach. Black 2 pociągnęła jednak za spust i pociski wyrwały kolejne fragmenty poszycia sufitu. Te odbryzgły się wzbijając kłęby mgły, drzazg i wiórów która spadając wymieszała się z prysznicem jaki serwowały zraszacze. Potem coś jęknęło metalicznie, zazgrzytało i czy to potwór coś zwalił czy przeważyły pociski z broni Diaz cos tam w końcu pyknęło o jeden raz za dużo i na gramolącego się na nogi operatora pancerza wspomaganego nagle oderwał sie i spadł cały fragment sufitu przywalając go ponownie do podłogi. Latynos zaklął po latynosku więc pewnie nic mu nie było ale dodatkowy ciężar spowolnił pewnie jego powrót do walki. Potwór też opowiedział atakiem. Coś spod sufitu wystrzeliło, oplotło ciężkim chwytem ciało Diaz i poczuła szarpnięcie jak przy upadku na bungee. Tylko, że do góry. Poszybowała pod sufit w to samo miejsce gdzie przed chwilą szarpał się Ortega. Ale nie miała tyle siły co on więc stwór miał ją już przy sobie miażdżąc w uchwycie.

Śmiech z lotu zmienił się w stęknięcie. Zatrzeszczały żebra, coś chrupnęło.
- Lubisz na ostro? - Black 2 warknęła zaczepnie, gapiąc sie z bliska na paskudną mordę monstrum. No nie… na takiego to nie starczy jej wódy żeby zaczął przypominać coś szwendającego się w granicach przyjętych norm. Szarpanie nie miało sensu, zamiast tego Parch macnął spust miotacza, otaczając ogniem siebie i nowego kolegę. Ten zaskrzeczał, rozluźnił chwyt, wypuszczając zdobycz która zleciała w dół prosto w rozłożone ramiona Wujaszka.
- Taki wielki, a się kitra po kanałach wentylacyjnych - burknęła, odpinając medpaka i przystawiając go do kłującego boku - Bierzemy cizię. Filuj na sufit… i postaw mnie, nie jestem dzieckiem!

Ortega udowadniał, że też ma poczucie humoru.
- Dobra. - zgodził się i rozłożył swoje pancernie wspomagane ramiona i koleżanka z grupy Black bardziej spadła niż opadła ostatni kawałek w pionie. Pozbierała się jednak szybko a Orega zamiast niej znów wziął w łapy swój ckm. Odgłosy z czeluści sufitowych dobiegały cichsze aż w końcu znikły w chaosie alarmu przeciwpożarowego i wciąż szumiących zraszaczach. Black 2 zbliżyła sie ponownie do pojemnika z wodą i uwięzioną w niej blondynką. Ta wytrzeszczała się w nią w półprzytomna ze strachu i dreszczy. Sama uprząż jednak nie była taka łatwa do sforsowania. Black 7 mógłby pewnie po prostu ją rozerwać ramionami pancerza. Ale Diaz mogła skorzystać ze swojego multi-narzędzia by pozbyć się więzów jakie krępowały blondynkę. W ogóle pewnie zamykało się na jakiś w miarę zwykły klucz ale za cholerę żadnego nie było widać w okolicy. Pewnie ten kto przykuł tu tę zmarzniętą blondi poniósł go ze sobą. Oczy blondyny rozszerzyły się gdy spojrzała gdzieś w prawą stronę stojącej przed nią Latynoski, gdzieś chyba w stronę schodów i prawie jednocześnie rozległ się łomot ciężkiej broni Black 7.
- Spokojnie, wszystko pod kontrolą. - mruknął bardziej w Obrożę bo takiego mruknięcia nawet z paru kroków przez ten jazgot broni i alarmów nie byłoby słychać.

Najpierw Diaz sięgnęła po karabin, ale niewielka odległość i to miotające się w delirce ciało nie sprzyjało rozwalaniu zamków pociskami. Jeszcze jakiś się omsknie po blasze, trafi między cycki, a Obroża uzna to za atak na cywila i rozsadzi właścicielce łeb… bo się kurwa przecież system nie znał na żartach i pomyłkach.
- Otwieraj dzioba - szarpnęła za knebel, wolna ręką grzebiąc za multitoolem. - Zmieniamy lokal. Wujaszku, rżniesz go tam grzecznie, zostanie coś dla mnie?! Nie bądź kutas, podziel się! - posłała przez Obrożę.

- Taki mały? To na przekąskę, czym tu się dzielić. O. Jeszcze jeden. - Black 7 leniwym prawie tonem komentował pytania Black 2 i siał pociskami. Diaz zorientowała się w przelocie, że wyłazi ze schodów jakieś powiększone robactwo. Coś jakby skorpiony czy pająki ale o wielkości piłki futbolowej. Wyłaziło po sztyce czy dwa i chyba niezbyt grzeszyło inteligencją więc ciężka broń rozbryzgiwała je po trafieniu w kolorowe kleksy które upadały po spływających po ścianach kaskady wody albo po uderzały w kałuże wody które zdołały się już uzbierać na podłodze.

Blondyna w tej przerośniętej wannie próbowała współpracować z Diaz na ile mogła. Choć drgawki jakie szarpały jej ciałem znacznie jej tą współpracę utrudniały. Wystawiła jednak twarz mniej więcej w kierunku dłoni Latynoski by ułatwić jej wyjęcie knebla. To poszło dość łatwo bez żadnych narzędzi dziewczyna mając skrępowane ręce po prostu nie mogła się go pozbyć sama. Gdy knebel odpadł zachłysnęła się wreszcie swobodnym oddechem i prawie od razu od tego rozkaszlała. Zręczne dłonie Black 2 wspomagane przez multinarzędzie bez większych trudności poradziły sobie z dybopodobną uprzężą jaka dotąd więziła blondynkę i ta ze wstrętem odrzuciła z siebie resztki niedawnego więzienia. Próbowała chyba wstać ale długie przebywanie w wodzie i niewygodnej pozycji zrobiło swoje i ledwo zaczęła się unosić wyrżnęła się z powrotem w wodę. Wyglądało na to, że chyba przynajmniej chwilowo jest raczej mało mobilna. Złapała kurczowo dłoń Diaz ale gdy upadła puściła ją ponownie.

- Co za hijo de puta, sam się bawi. Całą radochę kurwa zgarnia, jebaniutki. Nic nie zostawi, to nie fair. Też chce coś zajebać… należy mi się! Dawaj, wykurwiamy w podskokach - Chelsey mamrotała wyjątkowo niezadowolonym głosem, chwytając laskę za kark i wyciągając z wanny na stały ląd. Przyciągnęła ją do siebie, a wzrok naturalnie przyciągnęły dwie sterczące na korpusie laski półkule. Parch mlasnęła, podziwiając je z bliska.
- Mmmmme gusta - zarechotała jak stary zwyrol i wyjojczyła przez obrożę - Te putana, cizia sama nie da rady przebierać nóżkami. Trzeba ją prowadzić. Jak już kurwa samolubie sam się grzebiesz w piaskownicy, to się grzeb w stronę pięterka. Brudnym chujem tu wieje, odstawiamy ją i wracamy!

Dziewczynę wyjętą z całkiem głębokiej wanny stać było na tyle by objąć kark i ramię Black 2 swoim mokrym i nagim ramieniem. Bladość jej wyziębionej skóry pokrytej gęsią skórką kontrastowała z ciemnymi barwami ciężkiego pancerza wojskowego jaki okrywał Diaz. Usta drżały jej targane dreszczami tak samo jak krtań, kończyny i reszta ciała ale wyglądało jakby próbowała coś powiedzieć i uśmiechnąć się jednocześnie do swojej wybawczyni w efekcie nie wyszło jej ani jedno ani drugie tylko gardłem i ustami rozbryzgał jej się jakiś spazm od nadmiaru wody i poszybował kleksem na dół mieszając się z kałużami i potokami tryskającymi z sufitu. Dziewczyna raczej w tej chwili nie dawała się do samodzielnego poruszania się bo ledwo poruszał zmarzniętymi nogami gdy to właściwie Diaz utrzymywała ją w pionie.

- Już chcesz iść? A nie zerknęłabyś tu na chwilę? Chyba by tu coś było dla ciebie. - Black 7 wiąż wypruwał ze swojej broni krótkie serie. Wystarczyło ledwo którąś musnąć te nasterydowane inesktopodobne xenos by załatwić je i rozchlapać na ścianie czy podłogę. Ale jednak co chwila wyłaził jakiś kolejny. Ortega też skracał dystans tak, że już był o kilka kroków od podnóża schodów i pewnie już mógł widzieć co tam się dzieje w głębi.

- Jestem Chelsey, a ten tam siur to Wujaszek… straszny kutafon, ale kochany… jak mi akurat celów spod lufy nie podpierdala - klepnęła się w pierś, potem wskazała paluchem Ortegę - Black 2 i Black 7 po parchatkowemu. Są jeszcze ciotki Loca i Stokrotka, Tatusiek, Latarenka i paru złamasów. No i jakaś nowa dupcia, ale jeszcze jej nie obczaiłam. Przyjechaliśmy zrobić rozpierdol i poprzestawiać meble - nawijała do lasencji, zezując na całkiem śliczny pyszczek i jeszcze śliczniejsze cycuszki. Ubrana w sam knebel… no dziesięć na dziesięć. Uwiesiła ją na sobie i razem przeparadowały do Latynosa - Co jest Wujaszku, srajka ci się skończyła i nie masz czym dupy podetrzeć? Ja tu bajeruję najprawilnieszą świnię na osiedlu, więc niech to będzie coś ważnego.

- A… A… Am-m… - blondynka z trudem przebierająca nogami, uwiesiła się równie kurczowo na Black 2 i chyba bardzo się starała nie być taką zawalidrogą i balastem jaką w tej chwili właściwie była. Próbowała coś powiedzieć czy odpowiedzieć na gadanie Chelsey i sądząc po spojrzeniu bardzo jej na tym zależało. Ale albo jeszcze była w tak ciężkim stanie z tymi dreszczami albo te parę kroków jakie dzieliło je od Ortegi było zwyczajnie za krótko by dziewczyna zdołała coś powiedzieć jak choćby jeden, pełny wyraz. Przerwała próby gdy górujący nad nimi pancerz wspomagany rzygnął ogniem z lufy ciężkiej broni zagłuszając zwykłą rozmowę choć drugi Parch słyszała go świetnie w uchu z komunikatorem.

- A weź zrób grilla. Bo mi trochę ammo szkoda. - zwarty hełm ciężkiego pancerza wspomaganego przy którym obie kobiety sięgały gdzieś głowami do jego piersi wskazał na widok w dole schodów. Teraz już obydwie też mogły zobaczyć to co i on. Blondyna sapnęła albo jakiś mocniejszy spazm ją złapał i korzystając z tego, że stoją w miejscu objęła Diaz obydwoma ramionami. Ta zaś widziała jak na dole schody kończą się tak trochę sięgając swoim sufitem podłogi obecnego poziomu na którym stali. Więc specjalnie głęboko nie było. Schody były też zabryzgane poprutymi przez ciężkie pociski ciałami właśnie dogorywających xenos od rzezi jaką bez trudności uczynił im Ortega. Ale nadal widać było tam całkiem spore stadko tej xenosowej hałastry. Korytarz w porównaniu do pomieszczenia gdzie stali był dość ograniczoną przestrzenią. Zaś trochę dalej było widać przy podłodze jakąś pajęczynę czy coś podobnego która zdawała się koncentrować czy wypluwać kolejne egzemplarze małych paskud. Potężne pociski broni maszynowej bez trudu pruły nawet po kilkanaście szkarad na raz ale najczęściej po sztuce czy dwie i drilowanie stada z broni Black 7 było dość mało efektywne.

- Smażymy?! Dobra, to bierz tyły, ja tu już się wszystkim zajmę - Diaz z miejsca się rozpogodziła, zaczynając rozsiewać miłość i dobroć i przyjaźń po okolicy. Szczerzyła się jakby właśnie nastała Gwiazdka, a ona miała całą piwnicę prezentów do rozpakowania. Przeniosła wzrok na blondynę i nie przestając się szczerzyć, przyciągnęła ją do siebie, obejmując ramieniem w pasie. Miękkie ciało przylgnęło do tego opancerzonego. W drugą łapę chwyciła miotacz, ustawiając wylot na zakurwiony korytarz.
- Możesz pomacać, nie ugryzie - zarechotała, bujając żelastwem. Puściła jej oczko i posłała strugę napalmy prosto przed siebie, drąc japę - Vamos la fiesta!

Blondynka uśmiechnęła się trochę nerwowo i trochę niepewnie zerkając na górującego nad nimi kolosa. W tym swoim pancerzu wyglądał ludzko i przyjaźnie jak jakiś mini mech. Zwłaszcza jak się nie widziało twarzy i nie słyszało ludzkiego głosu. Blondyna więc chyba zdecydowanie bardziej wolała obejmować swoją wybawczynię niż Black 7.
Przez chwilę syk miotacza i łomot karabinu maszynowego nakładały się zagłuszając wycie alarmu i szmer zraszaczy. Po chwili ciężka broń Black 7 umilkła i mokry beton przestały z sykiem zasnuwać rozgrzane, złote łuski. Za to tam, w dole, na dość ograniczonej przestrzeni rozgorzało napalmowe piekło. Struga gęstej galarety osiadała na podłodze, ścianach, tej pajęczynie i samych stworach. Były na tyle małe, że napalm przeżerając się przez wszystko co się dało nicował je pewnie jak nie na wylot to dość dogłębnie. Płonął i płonął a coś tam z tego piekła syczało, pękało z trzaskiem, czasem nawet jakiś płonący poczwar wypełzł próbując się ratować skacząc jak pchła na rozgrzanej patelni na schody ale tu w większość dokańczał swój żywot. Jeden zdołała doczłapać się chyba na oślep do szczytu schodów ale Black 7 pozwolił sobie na niego stąpnąć rozgniatając go bez problemu. Gdy zrobił ten pierwszy krok, zaczął nieśpiesznie schodzi przeładowując broń i wyrzucając pusty magazynek na schody. Ten sturlał się ze stukotem po mokrych mini wodospadach schodów poprzedzając nadejście pancerza wspomaganego. Gdy znalazł się na dole schodów zatrzymał się i ogień już zaczynał dogasać.

- Tu naprawdę jest jakiś bunkier. Zamknięty. - obwieścił Black 7 wpatrując się pewnie w coś w zasięgu wzroku. Blondyną szarpały nadal dreszcze ale pokiwał głową na znak potwierdzenia słów drugiego Parcha.

- Macie tu jakieś kody albo klucze żeby się dobrać do tej puszki? - Black 2 spytała swojej blondi, ciągnąc ją pod ścianę korytarza - Jak się to gówno otwiera? Z kompa czy wystarczy coś wystukać? Ogarniasz temat? Jest tam ktoś żywy, zdążyli się zatrzasnąć.

Słowa obojga Parchów wywołały dość żywiołową reakcję nagiej blondyny. Zaczęła łapać powietrze jak ryba wyciągnięta z wody i gestykulować dłońmi próbując coś usilnie powiedzieć. Wskazywała dość wymownym ruchem dłoni na gest wstukiwania przycisków, na wannę z jakiej dopiero co wyciągnęła ją Diaz, na głębie korytarza gdzie było widać znikające plecy Black 7 który poszedł w głąb korytarza ale słychać było jak spalone, suche truchła chrzęszczą pod jego butami i mechanizmy pancerza wspomagające ciało buczą. Blondyna chciała coś powiedzieć ale wychodziły z tego pojedyncze dźwięki nie układające się w coś sensownego. Za to mimo dreszczy i zimna na wciąż zalewanej przez zraszacze twarzy gniew i złość wydawał się całkiem czytelny.

- T… t… a… k… z… z… wi… li… m-m-m-ni-e-e i c-c-cie-k-k-li…. - wydukała w końcu oparta o mokrą ścianę zmoknięta kobieta patrząc pod koniec głównie na twarz Diaz i korytarz poniżej.

- Wujaszek! Odstawiamy panią na górę! Potem wrócimy, te cwele nigdzie nie spierdolą! Idź przodem, ubezpieczaj i rób dobre wrażenie! - krzyknęła przez Obrożę i dodatkowo na głos. Potem obróciła się do kociaka.
- Zostawili cię żeby te kurwy cię zeżarły… no nieładnie z ich strony. W pizdę nieładnie - na twarzy dwójki pojawił się zły grymas. Oczy zrobiły się małe jak szparki, zęby wyszczerzyły się jak u psa. Warczała i unosiła górną wargę jakby chciała kogoś ugryźć - Bez broni i jeszcze kurwa przykutą żebyś nie mogła spierdolić. No kurwa, spieszyli się i zapomnieli rozkuć takiej prawilnej dupy? No już lala, już jest dobrze. Dawaj, zwijamy manele i nakurwiamy wężykiem na pięterko - zawinęła kobietę wokół siebie, zmieniając ton na ciepły i czuły. Odgarnęła troskliwie jasny mokry lok przyklejony do zapłakanej buźki, po czym założyła go za trupio zimne ucho - Tam się bliżej poznamy, polubimy. Ogarniemy ci ciuchy, ogrzejemy.Postawię ci drina, ty mi opowiesz co tu się odpierdoliło. Po kolei, ze szczegółami. Ci z dołu raczej nie wyjdą szybko, będą czekać na ratunek… te jebane Obroże nie pozwalają nam rozpierdalać cywilbandy. Jakieś tam durne wymogi i zabezpieczenia… no po chuj one komu, powiedz ślicznotko. Pojebało ich, nie? - puknęła obrożę, nadając cały czas i ciągnąc kumpelę do Wujaszka - Boją się że zaczniemy mordować jak popadnie i kto się nawinie pod lufę… no nie ufają nam. A my tacy dobrzy ludzie… tylko nierozumiani, uciskani przez okrutny system. My tu jesteśmy ofiarami - westchnęła dając upust temu jak bardzo podobne traktowanie ją boli i w ogóle krzywdzi - Więc wiesz mała, chciałabym rozjebać tych na dole za to co ci odpierdolili, no ale nie da rady - wzruszyła ramionami i zrobiła dramatyczną pauzę, żeby dokończyć już pogodniej - Ale jak zapodzieję gdzieś granat, albo ustawię chujków pod ścianą a ty im strzelisz w łeb… strasznie roztrzepana jestem. Czasem mi się zdarza gdzieś zostawić odbezpieczonego gnata.

- Tu jest jakiś panel. - opowiedział gdzieś z głębi korytarza Black 7 ale dzięki Obroży Diaz słyszała go jakby szedł obok. - Ale mocne. Bez kodu to nie wiem jak tam wejść. - dodał ale słychać już było kroki powrotne gdy operator pancerza wspomaganego wracał z powrotem przez wypalone pobojowisko. - Wy idźcie pierwsze. Ja tu pozamykam troszkę. - Ortega powiedział gdy wyłonił się ponownie z trzewi schodów przy obydwu kobietach.

W międzyczasie blondyna zdawała się chłonąć z entuzjazmem to co mówiła do niej opancerzona Latynoska bo kiwała przemoczoną główką coraz gwałtowniej zgadzając się z wnioskami i pomysłami Chelsey. Wtuliła się w nią i rozpłakała ponownie. Choć tym razem jakoś całkiem inaczej to brzmiało niż jak wcześniej gdy łzy były reakcją na skrajnie stresową sytuację.
- Dz… dz… dzię… k-k-kuję… - wydukała z najwyższym trudem wciąż wtulona w Black 2. Gdy zaczęły iść po zalewanym ulewą ze zraszaczy betonie nadal Diaz czuła jak musi ją utrzymywać w pionie. - A-a-am-a-n-d-d-a je-s-stem. - wydukała przemoknięta blondyna gdy wkroczyli ponownie do korytarza wychodząc na suchy teren. Ortega zaś udowodnił co miał na myśli mówiąc o zamykaniu drzwi. Po prostu przywalił je jakąś szafką. Amanda drgnęła gdy kilka kroków za nimi rozległ się ten huk ale wydawała się już znacznie bardziej oswojona z tą dwójką. - A-al-le mó-mó-w-w-wią m-mi Amy. - wydukała ponownie przezwyciężając fale dreszczy.

- Amy. Pasi. - Black 2 nawijała wesoło, holując kobietę przez zalany wodą korytarz. Za nimi kroczył Wujaszek, wodząc wzrokiem i żelastwem po suficie - Dobre imię dla dobrej dupy. Przebieraj nóżkami, zaraz damy w szyję. Na zewnątrz jest tak w chuj gorąco, że moment i przestaniesz dygotać. No już, nie rozklejaj mi się tu. Dobrzy Chrześcijanie sobie pomagają, nie? - paplała i paplała, zgarniając po drodze jakiś szlafrok i ręcznik. Ciuch wylądował na wychłodzonym grzbiecie, ręcznik robił za namiastkę koca. Szybko, na ile pozwalała sztywna z zimna przesyłka, wracali na górę. Doszli nie niepokojeni do schodów, lądując na powrót w Haven.
- Weź zaklucz klapę, tak na wszelki. Coby nam żaden chujek nie spierdolił zanim z nim nie skończymy - rzuciła wyszczerzem w Ortegę, machając brodą na drzwi. Laskę podprowadziła pod bar i dla wygody zdjęła butami drzwi z zawiasów, aby ciepło dnia nie miało żadnych przeszkód w dostaniu się do lokalu. Zaraz też zakręciła się za kawą i drinem, zwijając zza baru butlę whisky i szklankę. Przelała bursztynowy płyn w rżnięte szkło, żeby z pełną kulturą podać je potrzebującej. Sama pociągnęła zdrowo z gwinta, bo co się będzie pierdolić w tańcu.
- Walnij sobie, odsapnij. Zadzwonię do cioci i już się tobą zajmuję - wymruczała, siadając na ladzie i odpalając Obrożę. Miała parę rzeczy do przekazania, wypadało się podzielić informacjami zamiast je kisić po frajersku dla siebie. Na mapie widziała jak Pussy Wagon przemieszcza się całkiem blisko ich meliny. No ale się nie zatrzymuje.
Rozmowa z busem zabrała parę minut i była dość głośna. Diaz nawijała i gestykulowała żywo, czasem coś kopnęła albo rozwaliła butelkę o ścianę. W końcu zamknęła komunikator, zawinęła dopitą do połowy flaszkę i rozsiadła się na kanapie obok blondyny.
- No dobra ślicznotko… Amy - wyszczerzyła się wesoło, ściszając głos - Trukniesz co i jak się tu odjebało? Jesteśmy kumpelami w końcu, no nie? Co za tępy fiut cię tak załatwił?

Dziewczyna o blond włosach wydawała się pięknieć z każdą chwilą. A przynajmniej z każdym krokiem postępów prac w doprowadzaniu się do porządku. Skorzystała ze znalezionego przez Diaz ręcznika by się wytrzeć, potem narzuciła na siebie puchaty szlafrok a gdy doszli do Haven i na chwilę Ortega został z tyłu by zamknąć i zabarykadować na ile się da przejście do Hell skorzystała z okazji i ubrała się w jakieś zielonkawe dżinsy pozostawione przez kogoś na wieszaku. Do kompletu doszła jeszcze biała kelnerkopodobna koszula całkiem nawet możliwe, że jakiejś kelnerki i w takim stroju zaczęła wyglądać jak człowiek. Chociaż dość ubogi bo bez butów. Twarz też jej udało się przemyć, włosy zaczęły schnąć więc błyszczeć puchatym złotem i gdy Amanda lub jak wolała Amy siedziała tak na wysokim stołku obok siedzącej Chelsey wydawała się kompletnie inną osoba niż te zaflukane, zmarznięte, zaślinione nieszczęście znalezione o piętro niżej.
Czas i gorąca kawa w połączeniu z ciepłem wdzierającym się przez rozwalone przed Black 2 drzwi sprawiały, że dziewczyna wydawała się wracać do normy. Uśmiechnęła się też całkiem sympatycznie gdy usłyszała, że wedle Chelsey jest “prawilną blondi”. Miała też małe co nieco do opowiedzenia.
- No tak, tak, pewnie, że jesteśmy kumpelami, bardzo by chciała. - blondyna pokiwała głową zerkając ostrożnie czy brunetka siedząca obok się z niej nie nabija. - A tu… - powiedziała robiąc palcem ruch dookoła. - Znaczy tam. - zmitygowała się i ten sam palec przekierowała na podłogę. - No więc… - podrapała się trochę nerwowo po głowie i upiła łyk kawy jakby zastanawiając się od czego zacząć. - No więc już od jakiegoś czasu było gorąco. A my tu przy samej granicy krateru jesteśmy a stąd szło tych gnid bardzo dużo. Ale wszyscy myśleli, że jeszcze trochę wytrzyma. Ale ja chciałam stąd uciec. A w kosmoporcie mówili o jakiejś zarazie. Ci co stamtąd wrócili. Ale był tutaj taki jeden. Z Red Balls. Mówił, że ma miejsce. Że może mnie stąd zabrać. Ale to kosztuje. Dużo. Nie miałam tyle. A nie chciałam tu zostać jak sie wszystko sypnie. Więc… - Amy zawahała się na chwilę przygryzając wargi i główkując jak przejść do dalszej części. - No pracowałam. Dużo. Ostro. Za duże pule. Jak ten ostatni. Mówił, że lubi ostro. Ale płaci też ostro. Zgodziłam się. Bo już tak niewiele mi brakowało. I jak tam poszliśmy on zaczął robić swoje to nagle usłyszeliśmy krzyki. Straszne krzyki. I bieganinę. I strzały. Byliśmy w Hell tam takich zwykłych strzałów nie słychać. Chyba, że w środku się ktoś strzela. Potem ludzie zaczęli biec do bunkra by się schować. Ten mój chyba też. I… I zostawił mnie! Uciekł! A ja przez ten knebel nawet krzyczeć nie mogłam! Zresztą i tak by się pewnie nie zatrzymał bo wszyscy biegli do schronu. Nie wszyscy zdążyli. Potem te potwory, ten duży, zżerały ich i ćwiartowały… - łzy znowu stanęły w oczach blondyny gdy tamte sceny znów stanęły jej pewnie przed oczami. - To było straszne! Tak się bałam! Bałam, że mnie znajdą! Przecież nie mogłam stamtąd uciec! Jak były bliżej to się chowałam pod wodę. Ale bałam się, tak się bałam! Nie wiem co by było gdybyś mnie nie wyciągnęła! - Amy znów się rozszlochała i przylgnęła do ramienia Chelsey usiłując zwalczyć słabość.

Cywilbanda jednak była słaba. Zamiast stawiać opór dawali się rżnąć i zżerać żywcem. Nie nosili broni, nie umieli walczyć. Banda owiec prowadzonych na rzeź. Diaz skleiła mordę i nie wcinała się komentarzami, pozwalając lasencji się wyżalić, a gdy się do niej przykleiła, objęła trzęsące się ciało drugim ramieniem. Przycisnęła do siebie, kołysząc jak dziecko i oparła brodę o czubek blondgłówki.
- Ten fiut od dyb nie uciekł, tylko się zakitrał na dole. No już… już… teraz jesteś moją kumpelą, więc nie masz co się martwić, claro? Powiesz kogo trzeba rozpierdolić, to się go rozpierdoli. Pójdziesz ze mną, Wujaszkiem i resztą rodzinki. Znajdziemy ci bezpieczny punkt przerzutowy i wykurwisz gdzieś ze znajdami z kanałów, gdzie nie ma tego kurestwa, pasi? I wiesz, z taką buźką nie ma co płakać. Wykurwiściej wyglądasz uśmiechnięta. - mruczała uspokajająco - Familia znalazła kogoś, kto umie otwierać takie puszki jak w piwnicy. Wyciągniemy prąciarza. Pokażesz który… już ja mu wytłumaczę, że się nie zostawia takich aniołków samopas… no ale gdyby nie to, to bym nie miała okazji ci postawić drina. Jakieś plusy muszą być, no nie? Chcesz to ci skołujemy gnata. Umiesz strzelać? - wyszczerzyła się.

- Naprawdę?! - brwi blondi podskoczyły do góry a jeszcze wciąż załzawione oczęta zrobiły się ze zdumienia szerokie jak spodki. Przez jedną chwilę tak znieruchomiała a potem radośnie rzuciła się Chelsey na szyję obejmując ją mocno - Och, dziękuję! Dziękuję ci bardzo! Jesteś najukochańsza na świecie! - mówiła rozgorączkowanym głosem wciąż ściskając w uścisku Latynoskę. W końcu odkleiła się od niej co nieco choć nadal obejmowała ramionami szyję Diaz. - Nie umiem strzelać. - wyznała zerkając szybko na kobietę w objęciach i spuszczając wstydliwie powieki. - Ale chciałabym mieć gnata. Tak na wszelki wypadek. - dodała szybko dla wyjaśnienia.
- Tu chyba nigdzie nie jest bezpiecznie. Dopiero na orbicie. Dlatego tak chciałam załatwić interes z tym z Red Ball. - Amy z wahaniem odważyła się wyrazić swoje zdanie na ten temat. - A ten schron na dole… - palec Amy znów powędrował w dół ale, że tym razem jej dłonie obejmowały szyję i ramiona Diaz to właściwie popukał ją w bark. - Tam jest kod. Ale ja go nie znam. Ale powinien być panel. Przez niego można pogadać z tymi w środku. Tak słyszałam. Zamknęli się bo potwory może zobaczą ludzi po drugiej stronie to otworzą? Bo tam uciekli chyba wszyscy co dali radę. Szefowie, managerowie, dziewczyny, ludzie z zaplecza, ochroniarze, klienci no i zapasów tam podobno mnóstwo jest. Podobno tam są te wszystkie rzeczy jakie szef chciał ukryć przed nalotami policji. Można długo żyć bez wychodzenia na powierzchnię. Ale teraz trochę z tym lipa bo tam uciekli chyba wszyscy po trochu, gliniarze czy żołnierze na przepustkach też. - Amy się już nieco opanowała bo mówiła ładniej i składniej. Puściła na moment jednym ramieniem szyję Chelsey i zawinęła sobie blond kosmyk za ucho.

Z tej bliskiej odległości blondyna była taka urocza. I tak uroczo gadała. O prochach, wódzie, dziwkach i laserach, zamkniętych za drzwiami skarbca.
- Margarita wspominała, że zgarnęli jakieś trzy dupy spoza bandy - Black 2 poprawiła jasny kosmyk z drugiej strony buźki. Zostawiła rękę przy policzku, gładząc delikatną skórę. Miękka, ciepła… fajna. Nie tylko z wyglądu - Poczekamy aż wrócą i pójdziemy pogadać. Pokażemy przez panel zakła… znajdy, może się znają i nam otworzą. Utniemy przyjacielską pogadankę, poprosimy grzecznie żeby nie odpierdalali maniany i rozkluczyli klapę. Jak nie rozkluczą po dobroci… no wtedy inaczej pogadamy. Lepiej żeby otworzyli. Dla nich lepiej - wzruszyła beztrosko ramionami, przechodząc z macankami do drobnej brody. Odpięła od uprzęży krótką klamkę i wcisnęła ją w łapki cywila z miną jakby nie działo się nic nadzwyczajnego. taka tam, codzienna rzecz. Stuknęła paluchem dzyndzel bezpieczeństwa, przestawiając z trybu zablokowanego na bojowy - Magazynek jest pełny, tu sie odbezpiecza. Tu masz spust. Celujesz, robisz wydech i strzelasz, żadna filozofia. Chcesz to wyjdziemy przed bar i ci zrobię szybki kurs. Na opancerzone kurwy lepiej mieć cięży sprzęt, ale na lambadziarzy… no na przykład takich jak na dole, się nada. Ooo, wiem! Granaty też są w pytę! Rzucasz i frajera rozrywa. Wróci Latarenka to się do niej podbije po jakiś. Jebaniutka ma ich cały stragan, do wyboru do koloru. No tylko z nimi to trzeba uważać, żeby samemu się nie wyjebać w powietrze, ale to też ci pokaże co i jak… gdzie teraz jest ten typ z Red Ball? Też tu się przyszurał przed atakiem? Gdzieś się ustawiliście?

Dziewczyna wydawała się być wręcz zafascynowana otrzymaną bronią tak samo jak dotykiem Latynoski który chyba dodawał jej otuchy i pewności siebie. Oglądała ją, ważyła w dłoniach, przesunęła w jedną stronę i z powrotem bezpiecznik broni i pocelowała gdzieś w ścianę dość odległą od dwójki przy barze.
- Nie wiem gdzie on jest teraz. Chyba uciekł do schronu to wtedy by był w schronie. - odezwała się w końcu blondynka oparta plecami o rant baru. Wydawała się pochłonięta mieszaniną obawy przed użyciem prawdziwej broni a zafascynowaniem tą bronią. - Chelsey? A mocno trzeba nacisnąć by strzelić? - zapytała niepewnie blondynka z pistoletem wymierzonym gdzieś w ścianę o dobre dwa tuziny metrów od nich. Z bliska Diaz widziała jak paznokieć i palec wskazujący mocują się pewnie z cynglem jeszcze obawiając się przełamać ten opór który nieodwracalnie uruchamiał mechanizmy broni kończące się wystrzałem.

Pierwsze kroki były najtrudniejsze. Przełamanie. Potem już leciało i człowiek nawet nie spostrzegał, jak kończył magazynek, potem następny. Zużyty ołów szedł w kilogramy, ofiary w tuziny i setki… a świat się kręcił.
- Jakbyś otwierała browara - Diaz odparowała wesoło, pomagając blondynie podjąć decyzję. Obróciła ją w ramionach, ustawiając tyłem do siebie i przywierając pancerzem do jej pleców. Wyciągnęła ręce, chwytając ręce z bronią i zmusiła aby podniosły się na wysokość wzroku. Po chuja miały wychodzić, skoro dało się poćwiczyć w kurwibarze? - Zgrywasz muszkę ze szczerbinkę - wymruczała nisko prosto do ucha Amandy - A potem napierdalasz… w ten neon - pokazała palcem migające światło na przeciwległej ścianie.

Blondynka dała się bez fochów i zgrzytów zwyobracać do pozycji do jakiej nakierowała ją Latynoska. Wydawała się być pospołu lekko przestraszona możliwością używania prawdziwej broni i jednocześnie zafascynowana. Choć czy samą nauką obsługi tej broni czy ciemnowłosą instruktorką to już trochę ciężko było odgadnąć. W końcu jednak ciekawość jak się używa tej broni zwyciężyła wszystkie inne bo Amy mrużyła oczka coraz bardziej, zagryzała wargi coraz mocniej i w końcu przeważyła spust na tyle, że wewnątrz uruchomiło się co trzeba owocując strzałem. Strzał w tej ciszy wydawał się być całkiem głośny, złota smuga łuski wyleciała przez wyrzutnik łusek na podłogę ale efekt strzału był całkiem spektakularny. W migoczących światłach lokalu nie dało się zbyt dokładnie określić, gdzie trafił pocisk ale za to całkowity efekt był jak najbardziej zauważalny. Neon zabłysnął raz iskrami a potem właściwie wybuchł. Odłamał się od ściany na jakiej wisiał i wciąż sypiąc iskrami przewalił się na kanapę pod ścianą. Tam zatrzymał się na chwilę w pionie póki grawitacja go nie przeważyła. A potem obalił się na stół bilardowy obok przy okazji zahaczając i prując lampę nad stołem. Ze stołu zsunął się razem z kijami i bilami na podłogę gdzie rozszalał się całkiem sporym urzygiem iskier z których niektóre poleciały po podłodze aż do bosych i obutych stóp obydwu kobiet.
- O rany! Ja nie chciałam! To zawsze tak wybucha? - Amanda patrzyła dobrą chwilę na swoje dzieło zniszczenia aż w końcu z przestraszonym wzrokiem obróciła głowę by spojrzeć na Chelsey czekając jak ona na to zareaguje.

Parch widząc rozpierdol rechotała w najlepsze, mrużąc przy tym kaprawe ślepia z jawnej uciechy. Wystawiła przedramię, osłaniając laskę przed ewentualnymi odłamkami. Szkoda było szpecić takiej twarzy.
- Jest zajebiście, nie nerwuj się Amy. Czasem wybuchnie, czasem się podpali. Zobaczysz z granatem! To będzie dopiero rozpierdol. No i ludzie nie wybuchają. Czasem im coś odpadnie, albo pęknie im łeb. No chyba że ich podjarasz, wtedy się hajcują do kości, ale klamką robisz dziury. Dużo czerwonych dziur. - nawijała wesoło, obracając kobietę żeby stanęła twarzą do niej. Przypatrywała się rozszerzonym źrenicom, podziwiając w nich własne odbicie. - No ale ja tu widzę coś jeszcze bardziej zajebistego - mruknęła drapieżnie i nim kobieta zareagowała, przyciągnęła ją do siebie. Kliknęła coś przy hełmie, zasyczał rozszczelniony pancerz i szybka maski podjechała do góry. Złapała ją za tył głowy i zaatakowała, wpijając się ustami w rozchylone usta.

Amy niepewnie patrzyła i słuchała na gadającą, roześmianą Latynoskę zezując tak na przemian to na leżący i skrzący iskrami neon, na pustą obecnie ścianę po nim, na wesołą Chelsey i wreszcie na trzymany przez siebie pistolet. Słowa o granatach i odpadaniu czy urywaniu czegoś przyjęła spokojnie choć jakby z wahaniem ile z tego jest tak na serio co mówi Diaz. Brwi jej trochę podskoczyły w górę ze zdziwienia chyba gdy Parch uniosła swoją maskę w hełmie ukazując swoja twarz. Ale kobieta w Obroży nie dała jej się zbytnio okazji dziwić czy pytać gdy zaatakowała ustami jej usta.
Blondyna w pierwszej chwili wydawała się być całkowicie zaskoczona i bierna. Dawała się obejmować i całować przez pierwsze kilka momentów. W końcu jednak chyba zaskoczyła rozmowa na znajome dla siebie tory bo przystąpiła do swoich kontrakcji. Pistolet przeszkadzał jej w chwytaniu i dotykaniu więc położyła go na blat baru. Sama też zaczęła chciwie i agresywnie wpijać się i wszczepiać w Diaz aż ta poczuła za sobą burtę baru.
- Bo ci jeszcze nie zdążyłam podziękować… Bo nie wiem co by się stało… Ale jesteś taka kochana… Nie wiedziałam czy lubisz z dziewczynami… Ale jak lubisz to wiesz… - Amy mówiła szybko urwanym i zduszonym głosem pomiędzy pocałunkami. Jej dłonie wędrowały chciwie po ciele Black 0 ale najczęściej natykały się na pancerz i oporządzenie więc dość często wracały z powrotem do twarzy. - Powiesz co i jak to tak zrobimy. - szepnęła roznamiętnionym głosem gdy znów znalazła się nad twarzą Latynoski.

- Czy lubię? - Diaz złapała ją pod pachami i po szybkim półobrocie tułowia, posadziła na barze. Krytycznym wzrokiem przejechała od bosych stóp po czubek jasnej głowy i aż zagwizdała, siadając tuż obok.
- Mała, dla takiej jak ty mogłabym nawet legalnie popracować - odpowiedziała śmiertelnie poważnie, nim pchnęła ją przewracając na ladę. Na podłogę poleciał miotacz, potem hełm i za nimi poszczególne części pancerza.
Że też to kurewstwo ściągało się tak kurewsko wolno!

Isabell pogrzebała w panelu sterowniczym barmanów, najpierw wyłączając muzykę w piwnicach, nieco przyciszając tą na parterze, a następnie włączyła wszelkie możliwe oświetlenia, jakie tylko się dało. Klik, klik, klik, klik... i tak przez dłuższą chwilę, by wnętrze knajpy rozjaśniało jak w dniu wypłaty. Uśmiechała się przy tym pod nosem, nadal popijając zimne piwko, a te wszystkie czynności były nie tyle wywołane jej humorkiem, co i koniecznością zapewnienia wystarczającego oświetlenia we wszystkich pomieszczeniach, w końcu choćby ona sama nie miała ochoty, żeby ją co ugryzło w dupę w trakcie małego imprezowania…

- Ej Bradley - Odezwała się Isabell do Black01 przez komunikator - 2 i 7 poszli do piwnic pobuszować, tam są ponoć dalsze pomieszczenia, na dole jest burdel? - Na końcu wypowiedzi bardziej sama spytała, niż oznajmiła. I wciąż szukała czegoś ciekawego pod ladą baru, na początek znajdując dwie paczki papierosów. Wyszczerzyła ząbki wielce zadowolona z takiej drobnostki, po czym schowała czym prędzej owe szlugi… w biustonosz. A co, tam nie przeszkadzały, tam były bezpieczne, po jednej paczce na każdą miseczkę.

“Piątka jesteś zajęta?” - Obroża kierowcy zaświergotała, wypluwając na holo ciąg literek od Ósemki - “W czarnym, czarnym lesie stoi czarna, czarna chata. W czarnej, czarnej chacie jest czarny, czarny pokój. W czarnym, czarnym pokoju jest czarny, czarny kibel. Na czarnym, czarnym kiblu siedzi czarna, czarna dupa. W czarnej, czarnej dupie… jesteśmy my. Meh” - przekaz urwał się na chwilę, by po pięciu sekundach się wznowić - “Jest czysto, nie widać wroga. Trójka zdechł, ale wykopałam kogoś kto powinien ogarnąć drona. Brak amunicji, brak broni, brak leków. Brak perspektyw. Panel drona na polu minowym. Mamy rannych. Przydałaby się nam pomocna dłoń i podwózka. Trzeba ich zabrać, pójdę po ten cholerny panel. Nie wiem w jakim stanie wrócę. Będę Twoją dłużniczką. Pierwsze prochy i fanty jakie wywęszę są dla Ciebie.”

Isabell przeczytała wiadomość, po czym podrapała się po nosie. Pociągnęła z kufla, pociągnęła fajka, po czym… nawiązała bezpośrednią łączność audio z 08.
- Pisać za bardzo nie mogę, bo właśnie imprezuję - Zaśmiała się w komunikator, i chyba dało się nawet słyszeć przytłumioną muzykę - Jest zimny browar, są szmery i bajery, jesteśmy w trakcie sprawdzania piwnicy, może i będą dziwki - Parsknęła - Sami przyleźć nie możecie? Mogłabym odpalić “Pussy Wagon” ale reszta się wkurwi, najpierw muszę obgadać sprawę z szefową, znaczy się, 01. Odbiór.

“Znalazł się Parch z poprzedniej grupy, ma mało czasu żeby dowlec się do CH. Przy barze. Autobusem chwila moment. Możesz jechać z browarem, bo co - zabiorą Ci prawko? To niedaleko. Nie zdążysz wypić do końca jak wrócimy. Są ranni, kiepsko z ammo. Całkiem niezłe dupy się przyszurały, tylko trzeba je umyć. Wolę nie leźć na piechotę: dłużej, mało bezpiecznie. Zostało mało granatów, jeden karabin i parę klamek. Jeżeli pójdziemy na piechotę nie ogarnę drona, a zwiad z góry się nam przyda wszystkim. Chyba że wolisz się pakować w ciemno w każdy zapluty zaułek. I tak sprawdzacie piwnice, czas jest” - wiadomość przyszła po dziesięciu sekundach.

- Oj nie fochaj mi tu, bo jeszcze się wzruszę - Black05 cicho beknęła do komunikatora - Dobra, zobaczę co da się zrobić, idę spytać mamę - Zaśmiała się - Jakie dupy? Lepiej uważać na 07, ponoć niewyżyty, a z tego jak wygląda, to i pewnie ma armatę na 102, przywieziemy owieczki do wilka? Już podwijam kiecę i leeeeecę - Ostatnią wypowiedź niemal wyśpiewała.

“Raz w dupę to nie pedał, a o północy się ponoć zeruje” - tym razem wiadomość od Black8 zakończyła wykrzywiona emotikona, składająca się z liter “x” i wielkiego “d”. Po paru sekundach komunikator znów ożył - “Żołnierzyk, glina i marines. Chuj wie co tam robią w koszarach, może przyzwyczajeni. Chcą żyć - nie mają pola do marudzenia. Spytaj matuli, albo dawaj od razu. Będziemy… masz nas na mapie.”

Black05 wyszła więc z baru, szukając przed nim 01.
- Hej mamcia… znaczy się, Helen, jest sprawa - Odezwała się do kobiety kręcącej na dworze, po czym streściła jej o co biega.

Bradley zamieniła się w słucha i aż poprawił się jej z tego wszystkiego humor.
- Muzyka dla moich uszu... - zamruczała prawie. - Padre zjebał i ma problemy... Kurwa, wspaniale.
Wydryndała do Padre i zaczęła mówić zadowolona.
- Zciwicki, słyszałam, że macie problem. Zabieram wasze ptaszki z jezdni, bo się chuja znacie na ornitologii. Nie dziękuj. Nawet nasz martwy parch umierał dłużej, niż wasz. Bez odbioru.
Rozłączyła się i przeszła na kanał dla ósemki i nowej, brązowej koleżanki.
- Pomoc w drodze. Nie ruszajcie się z miejsca. Skontaktujemy się, jak dojedziemy na miejsce.

Następnie skontaktowała się z centralą.
- Znaleźliśmy jakąś samotną Brown. Chyba została sama z oddziału. Wnoszę o przydzielenie jej do grupy Black. Swojej misji już chyba nie wykona, a nam przyda się dodatkowy człowiek. Znaleźliśmy też cywili, więc gdybyście mogli nie wysadzać nas jak nie dotrzemy na czas do punktu, to byłabym wdzięczna.

Wysłała również krótką wiadomość do piwnicowych kretów.
“Wracajcie na górę. Druga grupa ma problem. Jedziemy po nich.”

Po pół minuty przyszła wiadomość od Black 8, pisana widać w pośpiechu.
“Dzieki. Dacie rade zgarnąć ammo i pare stimpaków?U nas kiepsko z tym. Na razie czysto. Br0 może ogarnąć drona Trójki.Ale panel na polu minowym. Ch2 ma przy barze. Zadanie:wydostać ludzi. Wydostani. Transport...ratujesz nam dupe.”

Jedynka odpisała:
“Mamy całą aptekę.”

“Wykombinujesz coś mocniejszego od klamki? Dwie sztuki. I ammo. Mamy 3 trepów. Bez broni długiej. Na wszelki wypadek. Poczekamy przy drodze. Pójde po panel dla Br0. Możesz gadać. Jest już spokój. Mnie kwas przeżarł struny głosowe, dlatego pisze. Meh” - tym razem wiadomość przyszła praktycznie od razu.*

Zaraz do Stokrotki nadeszła też druga wiadomość, tym razem od Diaz.
“xo xo Ruchamy Margarita, nie przeszkadzaj : )))))))) Dobrej zabawy : *****”
Na tym przekaz się kończył.

***

Black 8 ruszyła powoli pokonując krok za krokiem przez pobojowisko. Ciało Black 3 o statucie KIA było nadal tam gdzie upadło o kilkadziesiąt kroków od zamkniętego włazu do kanału. Mijała kolejne gnijące truchła xenos i chmary, brzęczących much. Pokonała z połowę odległości i następną połowę pozostałej połowy. Stratowana trawa przemielona ciężką artylerią i stadem obcych, bieganiną ludzi i pojazdów, uwalona była wszelkimi możliwymi resztkami i odpadkami. Wypatrzenie wśród nich tych które mogły eksplodować wcale nie było takie proste. A jednak udało jej dojść się w pełnej napięcia ciszy gdy ona szła a pozostała czwórka ją obserwowała.
Z bliska ciało Black 3 wyglądało jak każde świeże, martwe ciało rozszarpane przez eksplozję miny, ze zniszczonym pancerzem i poszatkowane odłamkami. I charakterystycznymi dla Parchów obrażeniami wokół szyi gdzie implodująca Obroża prawie odrywała martwym Parchom głowę od reszty ciała. Diodki i światełka na poszatkowanym odłamkami panelu martwego Parcha którego już zdążyły obsiąść insekty nadal się świeciły. Nash zaczęła zdejmować z ramienia panel kontrolujący drona gdy usłyszała zbliżający się od strony drogi ryk silnika.
Miała panel! Teraz jeszcze tylko wrócić. Odwróciła się i ruszyła starając się iść jak wcześniej. Ale w takich warunkach nawet “tuż po” było bardziej zgadywaniem i ćwiczeniem pamięci niż oczu. Podłoże było tak skotłowane, że ślady zlewały się z mrowiem innych. Pokonała znów z połowę odległości gdy zauważyła wyłaniający się zza zakrętu żółty, szkolny autobus. Miała znacznie bliżej do grupki przy kanale ale też i była o wiele wolniejsza niż rozpędzony przez Krunt pojazd.
Dotarli więc do włazu kanału mniej więcej w podobnym czasie. Black 8 wyszła na w miarę bezpieczny asfaltowy teren wznosząc swoje elektroniczne panelowe trofeum mniej więcej gdy Black 5 wyhamowywała rozpędzoną maszynę.

Po drodze Black 1 nadała komunikat do systemu rezydującego na orbicie. Ale reakcja była taka jak zazwyczaj gdy system przyjmował jakieś dane od swoich elementów na powierzchni. Dostała potwierdzenie odbioru komunikatu i na tym się właściwie skończyło. Sama widziała razem z Krunt jak po wyłonieniu się z za zakrętu drogi stoją na niej cztery sylwetki odległe o ostatnią setkę metrów. Piąta właśnie do nich podchodziła idąc ostrożnym i uważnym krokiem. Dwie z pięciu sylwetek były Parchami co oprócz mapy widać było po charakterystycznych deformacjach na szyjach. Pozostałe trzy miały nadal oznaczenia podanych przez Brown 0 znaczników jej celów na ten Checkpoint. Z bliska gdy się zatrzymały okazało się, że to jakichś trzech mundurowych. Cała piątka wyglądała mizernie i żałośnie zarówno przez zauważalny niedobór broni i amunicji jak i przede wszystkim przez brudnawą maź jaka pokrywała większość ich sylwetek.

O dziwo tym razem Nash nie wyleciała w powietrze, co powitała z ulgą i cieniem uśmiechu, gdy w końcu wytoczyła się z niebezpiecznej strefy, trzymając w garści elektroniczne ustrojstwo. Grymas na brudnej gębie poszerzył się razem z pojawieniem się autobusu z dwoma znajomymi sylwetkami. Co prawda detale ze względu na odległość miała znikome, lecz burza blond włosów u kierowcy i druga wystająca znad pancerza wspomaganego jasno obrazowała kto przyjechał na to cholerne zadupie.
- Zbieramy się - syntezator odezwał się sztucznym głosem, czytając szybko wyklepaną przez kobietę wiadomość. Wcisnęła w międzyczasie Brown 0 pamiątkę po Vaughu, unosząc pytająco brew i stukając w holoklawiaturę. Obroża piknęła, przetwarzając znaki na głos - Dron. Spróbuj go przejąć. Dzięki - przy ostatnim słowie uniosła rękę i machnęła nią na powitanie obsadzie busa.

- Baza, nie odpierdalajcie. Przekolorujcie brązową i po sprawie. Chyba nie każecie jej biegać samej?
Helen złościła się przez komunikator, chociaż nie było do końca pewne, do kogo mówiła. Wreszcie wyjrzała z parchobusu i machnęła do ósemki. Wyszła na powitanie.
- Ilu was jest? Każdy powinien sprzedać kopa Padre za to, że was zostawił. Dlaczego jesteście oddaleni od reszty?

- Została piątka. Ja, Br0: Maya Vinogradova. Trójka z kordonu. Gliniarz: Hollyard Karl, marines: Patino Elenio i armijny: Mahler Johan - Ósemka wskazała po kolei na zebranych i parsknęła, pisząc jedną ręką, a drugą odpalając fajka - Zabrakło odwagi żeby stoczyć dupy na dół. Chujowo to wyglądało. Spierdolili, po co się męczyć, nie? I lepiej, nie plątali się pod nogami - splunęła wesoło i dalej pokrótce zdała Jedynce raport z całej akcji, uwzględniając zużyty sprzęt i poczynione szkody.

Otrzymany panel należał do operatora, kogoś specjalizującego się w obsłudze i użytkowaniu dronów. Brown 0 przyjęła go, obejrzała i odpaliła interfejs.
- Co prawda to nie moja działka, nie znam się na latadełkach… hmmm, zabezpieczone. Znał się na robocie, dobry był - zmarszczyła czoło, brnąc w linijki kodu i kręcąc głową, aż do chwili gdy uśmiechnęła się szeroko, a maszyna nad ich głowami zrobiła łagodny łuk i zawróciła, zawisając nad autobusem - Ale nie dość dobry. Funkcje bojowe są ciężkie do ogarnięcia bez szkolenia, ale same kamery i spokojny lot nie będzie stanowił większego problemu. - Pokiwała zadowolona głową, ustawiając system na autofollow za panelem. Wtedy mniej więcej usłyszała swoje nazwisko. Podniosła wzrok i podeszła do nowoprzybyłej dwójki, czekając aż Ósma skończy składać zeznania.
- Brown 0… Maya. - powtórzyła i wskazała na siebie żeby nie zostawiać wątpliwości, potem kiwnęła głową Black 1 - Pani tu dowodzi? Bardzo mi miło. Był jakiś pułkownik i inni, ale postali i poszli. Na ten Checkpoint dostaliśmy… grupa Brown dostała za zadanie wspomóc jednostki sojusznicze… Karla, Jonaha i Elenio... i doprowadzić ich do...eee… mety. Niedaleko tego baru z którego przyjechaliście. Trzech straciliśmy gdy przebijaliśmy się do włazu, pozostałych pod ziemią. Jestem sama. Zostało mi około pół godziny plus czas zapasowy… ale jak dżungla wygląda jak tam na dole - puknęła piętą w ziemię i wzruszyła ramionami, zacierając nerwowo ręce - Bardzo się cieszę, że panie po nas przyjechały. Obawiałam się… no że będzie jak z tym pułkownikiem. Nie jestem z waszej grupy, nie… nie wasz problem. Tym bardziej doceniam. Proszę mówić co mam robić, jestem do pani dyspozycji… ale strzelanie nie idzie mi najlepiej - skrzywiła się przepraszająco.

- A gdzie właściwie masz ten Checkpoint? - zapytał Karl patrząc na ubrudzoną twarz Vinogradovej. Sam wyglądał podobnie jak chyba każdy z tych co przeszli przez kanałowe piekło przed chwilą.

- A tak, racja! - Maya podskoczyła jak oparzona i szybko przesłała najbliższym Parchom dokładne koordynaty na swój punkt meldowania. Przeszła dwa kroki i wyświetliła mapę, pokazując ją policjantowi - O tutaj, w dżungli - pokazała palcem na migocząca kropeczkę.

- Pół godziny? To tym busem można by podjechać pod skraj dżungli. Dalej powinno się zdążyć dojść na miejsce. To niedaleko Haven. - odpowiedział policjant gdy obejrzał oznaczenia na wyświetlanej holomapie. Popatrzył na Black 1 w pobliżu i Black 5 za kierownicą jakby sprawdzał czy zgodzą się ich podrzucić.

- To jest nonsens. Nie mogli wam tego punktu dać w knajpie, tylko obok? I co potem? Na przełaj przez dżunglę do nie-wiadomo-kąd?
Helen nie podobały się współrzędne operacji, dla niej to było chaotyczne. Zamiast wyznaczyć im ogólny cel i dać wolną rękę w działaniu, słali ich po jakichś punktach, a Brown to w ogóle wysłali w krzaki.
- Wiecie, co tam jest w dżungli takiego ciekawego? Bo chciałabym zauważyć, że została sama Brown zero i ma niby osłaniać trzech ludzi? Niedorzeczne.

- Dlatego pisałam o broni i zapasach - syntezator Ósemki wciął się w dyskusję. Sama Parch stała kawałek dalej, opierając się plecami o burtę parchobusa i fajkiem wskazując trójkę mężczyzn - Są wyszkoleni. Dać im wyposażenie, to zwiększyć siłę ognia. Chuj wie co dalej centrala wymyśli Młodej - kiwnęła brodą na Brown 0 - Na razie trzeba ich tam dostarczyć. Potem może centrala ją scali z nami. Oby. Zgłaszam się na ochotnika do eskorty. Tylko daj mi się napić i ogarnąć parę kul. Jadę prawie na pusto - prychnęła, klepiąc karabin.

Jedynka darowała sobie dalszy komentarz, chociaż cisnęło ją, żeby powrzucać na centralę. Słuchali każde słówko, ale pewnie mieli w dupie, czy ktoś na nich zwał.
- Wskakujcie do busa. Skołujemy wam leki. Zanim dojedziemy pod punkt, opatrzycie się. Potem odprowadzę was do punktu. Zanim znaleźliśmy bus, trafiliśmy na dużo kurewstwa w dżungli, małego i dużego, więc wolałabym się nie rozdzielać. Mogliby odpuścić z tym zadaniem, ale niech im będzie...

- Jest jeszcze godzina zapasu dla spóźnialskich… ale to potem odejmują od puli minut na kolejny Checkpoint - Brown 0 zamknęła mapę. Przez chwilę poczuła się częścią grupy, aż do momentu, gdy boleśnie uświadomiła sobie, że to tylko czasowe. Drużyna Black miała własny cel, jej pomagali… bez celu. Szybko wpakowała się do busa, odwracając się prosto do Black 1 - Wiem… macie swój plan. Wyrobicie się? Nie chcę… żebyście potem mieli przeze mnie problemy… i jeszcze raz dziękuję.

- Pula minut... Brzmi jak teleturniej - podsumowała Bradley. - Mamy jeszcze trójkę głąbów szwendającą się po dżungli. Tą, która zostawiła Zoe w tyle - spojrzała na mapkę. - Zanim dojdą do baru, zdążymy uwinąć się z punktem? Pomęczę jeszcze centralę...
Black 1 połączyła się z bazą.
- Przechwyciliśmy Brown. Ponawiam wniosek o przydzielenie jej do czarnych. Droga do jej punktu jest niebezpieczna dla cywilów i jednocześnie stratą czasu. Mamy środek transportu, żeby ich przewozić, ale nie powinniśmy niepotrzebnie zapuszczać się do dżungli. Odbiór, tępa pało.

- Może… może potrzebują czasu żeby wdrożyć procedury zmiany - Brown 0 próbowała znaleźć jakieś optymistyczne przyczyny milczenia - Przekonwertowanie systemu zawsze trwa, trzeba uzyskać zgody i podłączyć konto Brown pod waszą grupę. Może… uznali, że skoro cel jest blisko, da się go zrealizować… przy waszym wsparciu. W Checkpoincie jest sprzęt jaki zamawialiśmy… dla całej grupy. Coś… chyba da radę z tego wybrać i się dozbroić. Będziecie mieli dwie dostawy zamiast jednej na ten etap - uśmiechnęła się dość blado, siadając na jednym z foteli.

- Pierdolę takie teleturnieje - Obroża Nash mówiła bez emocji, ale te skutecznie nadrabiała niezwykle skwaszona mina jej nosiciela. Splunęła w piach, pstryknęła petem i zapakowawszy się do wozu, zasiadła z jękiem ulgi na krześle za kierowcą. Wystukała coś i zaraz lektor przeczytał - Ja jebie. A podobno wszystko tam mają pod linijkę. Burdel kurwa, nie pod linijkę. Dajmy im czas, ogarnijmy co się da ogarnąć. Postaw się na nogi - złote oczy spojrzały wprost na Vinogradovą, po czym skupiły się na żołnierzach - Wy też. Ten kurwidołek na kółkach ma ładowarkę do telefonów? Na twoim smartfonie są linki do ostatniej kolejki Super Bowl. - wyszczerzyła się na koniec do Hollyarda.

- Nie kojarzę by tam było coś specjalnego. - Karl wzruszył ramionami machając w stronę gdzie siedziała Brown 0 i jej niedawno wyświetlana mapa. Usiadł z ulgą na jakimś postrzelanym i sypiącym gąbką siedzeniu.

- Może celowali w bar? Zrzuty z orbity to tak różnie mają z tą precyzją wstrzelania się w LZ. - dopowiedział swoje spostrzeżenia marine. W międzyczasie wszyscy już zajęli miejsca w busie i Black 5 mogła szykować się do drogi powrotnej. System ponownie z komputerowo - robocią uprzejmością i niezłomnością przyjął komunikat od Black 1 i na tym się skończyło. Kody, wytyczne i cele do osiągnięcia pozostały czas i wyświetlane Checkpointy jakoś u żadnego Parcha nie uległy zmianie. Vinogradowa miała chwilę czasu by na drugim ramieniu zamocować sobie panel do sterowania dronem należącym niedawno do Black 3 który od jakiegoś czasu miał status KIA przy ikonce. Obraz działał poprawnie choć obudowa była pocięta, osmolona i porysowana szrapnelami przypominającymi jak zakończył żywot poprzednik. Widziała na nim dach i maskę busa w jakim siedzieli oraz ten drugi dron jaki latał nad okolicą odkąd wyszli z kanałów.

- Spójrzcie - Vinogradova przełączyła pogląd z panelu na holo Obroży i wyświetliła obraz z parchatego drona. Kliknęła parę razy i przybliżyła obraz, pokazując obce latadełko - Oznaczenia Armii, nie widzę uzbrojenia. Chyba zwiadowczy… robią rozpoznanie, czy szukają żywych? Albo xenos - skrzywiła się.

- To znaczy się… co? - Black05 dłubała właśnie w zębach, wyciągając spomiędzy nich paznokciem resztki orzeszków, których garść wzięła sobie na drogę. Chyba za bardzo reszty nie słuchała, co pewien czas kopiąc w nadal nie działające radio Parchobusu - To gdzie jedziemy, do baru, tak? - Spytała, i nagle coś się jej przypomniało, i aż pacnęła się w czoło - Ej dzieciaki, mam coś dla was.

Isabell sięgnęła po zwędzoną z baru damską torebkę sporych rozmiarów, w której znajdowały się…flaszki zimnego piwa. Podała całą tą torbę za siebie.
- Wypas co? - Powiedziała, wrzucając bieg i gazując maszynę - Podzielcie się, na miejscu jest więcej…

- Nie - odpowiedziała Helen. - Jedziemy pod CH2. Odprowadzimy Brown i trzymamy kciuki, że nie wyślą jej gdzieś głębiej w dżunglę, tylko do naszego punktu. Fajnie byłoby podjechać jak najbliżej, bo tam może czekać dużo sprzętu, dla całego oddziału brązowych. Z własnej autopsji się orientuję, że przed drugim punktem mało co się zamawia na zapas.

- Dobra, to teraz nie chlać, bo zęby pogubicie! - Krzyknęła Black05, przekrzykując wycie silnika busa, i tak dała po gazie, że gdyby nie brak asfaltu, to z całą pewnością ruszyliby z pichami, a tak skończyło się “jedynie” na wystrzeleniu w przód całego pojazdu.

Szarpnęło, machina ruszyła rzucając sylwetkami wewnątrz. Nash zamiast na trasie, skupiała uwagę na dzierżonej w dłoni butelce - zimnej i przyjemnie pełnej. Browar. Nie pamiętała kiedy ostatni raz dane jej było napić się piwa. Lata temu… dawno w każdym razie. Odbiła kapsel od metalowego podłokietnika i z prawdziwą przyjemnością golnęła aż zabulgotało w przełyku. Trzymała szyjkę między zębami, niwelując ryzyko ich wybicia na wertepach, a pojedyncze krople spływały po brodzie, szyi i Obroży, aż na pancerz.
- Elenio, Maya. Podreperujcie się - syntezator gadał, a Parch nie przestawał pić - Spróbuj posłać drona na zwiad. Niech zobaczy z góry co nas czeka.

Black 5 zawróciła żółty pojazd z wymalowanym niebieskim sprayem napisem i pognali z powrotem. Pasażerowie busu znacznie wydawali się być mniej spięci gdy bezpośrednie zagrożenie minęło a dzięki uprzejmości blondyny za kierownicą pojawiła się torebka z zimnymi, promilowymi napojami. Po nurkowaniu w kanałach i całej tej tropikalnej spiekocie, osuszeniu własnych manierek zimny napój został przywitany wręcz owacyjnie.
- Hej, no to kolejka za zdrowie naszego szczodrego kierowcy! - krzyknął wesoło Johan wnosząc w górę pewnie z połowę puszki. Mundurowych tak suszyło po ostatnich przeszkodach, że spienione podczas jazdy piwo otworzyli bez wahania i spili pewnie z połowę pojemniczka jednym, chciwym haustem oblewając przy okazji zimną pianą i usta, i twarze i dłonie.

- I naszych miłych i ładnych dziewczyn co mają niezłe cojones. - wyszczerzył się zgodnie Latynos upijając równie zgodnie kolejny toast.

Po drodze Brown 0 skorzystała z okazji by użyć większość posiadanych środków medycznych by postawić się z powrotem do stanu używalności a nawet na nogi. Pomogło. Ale zapas środków medycznych stał się niepokojąco mały. Zostały jej po dwa ostatnie medpaki i stimpaki. Reszta przywieszek i kieszeni ekwipunku jakie zazwyczaj zajmowały ziała pustką. Niewiele lepiej wyglądał stan posiadania Black 8 która użyczyła po medpaku i stimpaku dla Elenio wyglądającemu z nich wszystkich podobnie kiepsko jak przed chwilą Vinogradova. Teraz przynajmniej można było mówić, że wrócił do normy. Sama Asbiel jednak też miała medykamenty na wyczerpaniu. Zostało jej po trzy stimpaki i medpaki choć miała jeszcze apteczkę w rezerwie.

- No to nasz. - powiedział nieco spokojniej Elenio patrząc na holo wyświetlane przez Vinogradovą przedstawiające drugiego drona. - No bez uzbrojenia więc misja rozpoznawcza. Ale ostatnio tak się wymieszało wszystko, że nie wiadomo kto tym steruje. Może nawet dali go chłopakom z Armii albo Policji. Ale pewnie przysłali go z centrali. Słuchaj ja jestem operatorem dronów może mi dasz tą zabaweczkę? - Latynos oparł się o siedzenie przed siedzącą Brown 0 i patrzył na wyświetlany obraz. Na końcu spytał ją wskazując na nowy dla niej panel sterujący dronem. W międzyczasie Krunt dojechała do klubu i niezbyt zwalniając bus zapiszczał rzucając wszystkimi na jedną z burt gdy na pewno z nie przepisowo dużą prędkością żółty pojazd zjechał z głównej drogi i kierował się między klubem a ścianą dżungli.

Vinogradovą manewr maszyny zrzucił z fotela. Zleciała w przerwę między siedzeniami, obijając się o podłogę i ścianę. Przez chwilę obserwowała ubłocone stopy na tle dachu, coś przetoczyło się po podłodze, uderzając ją boleśnie w udo. Klnąc cicho pod nosem przekręciła się pokracznie, ładując z powrotem na miejsce. Dobrze, że zdążyła wypić toast przed zawirowaniem, inaczej naprawdę straciłaby zęby.
- Znasz się na latadełkach? - zamrugała, powtarzając rewelacje Latynosa. Szybko odpięła poobijany panel, przekazując go w odpowiednie ręce - Jasne, trzymaj. Zrobisz z niego lepszy użytek. To nie moja bajka.

- No pewnie! Jestem spec od rozpoznania i penetracji dziewiczych terenów. - Latynos w mundurze pokrytym śmierdzącym szlamem wskazał dłonią na chyba jakieś naszywki czy oznaczenia na pancerzu ale w tym całym syfie jaki oblepiał ich wszystkich taki detal był prawie niedostrzegalny. Za to z zauważalną wprawą przypiął sobie panel na swoje ramię w międzyczasie trzymając puszkę bezcennego piwa między udami. - Złamałaś hasło. Zarypiaście. Ok zostały my dwie rakiety p.panc i jakieś dwie, trzy godziny lotu. Potem zabraknie mu energii i trzeba będzie lądować. - Elenio powiedział mimochodem ogarniając z zauważalną wprawą panel na swoim ramieniu który mimo, że ubrudzony ziemią, posiekany odłamkami, porysowany kamieniami i tak wydawał się najczystszym elementem armijnego żołnierza.

- Konkwistador się kurwa znalazł - Black 8 rozwaliła się wygodnie na krześle, zezując na Latynosa i dając Obroży gadać. Prychnęła do kompletu jawnie wskazując niewiarę w zapewnienia o doświadczeniu w rozdziewiczaniu dziewiczych terenów. Wywaliła pustą butelkę po browarze przez wybite okno i westchnęła z ulgą. Dobrze było zmyć z ust posmak koktajlu z szamba oraz napalmu, doprawionego papierosowym dymem.
- Domówimy baterie do następnego CH, obejdzie się bez awaryjnych lądowań. Rakiety też weźmiemy. Mów czego ci potrzeba - Obróciła pysk do Hollyarda i wystukała dalszy przekaz, a syntetyczny głos mieszał się z rykiem silnika - Gorzej z pestkami do Novy. Ale. Znajdziemy ci inną broń na zamianę. Punkt ewakuacji - gdzie? Najbliższy. Port odcięty. Zaraza. Zamieszki. Chujowo to wyglądało przez holo. - skrzywiła się na koniec.

- Ty jak zamówisz to przyjdzie do waszego Checkpoint. Maya by musiała. I to też by przyszło w pierwszym możliwym. Ale prześlę co co by się przydało. - Elenio mówił mimochodem grzebiąc coś przy swoim panelu tak samo jak Nash przy swojej holoklawiaturze. Właściwie jego słowa przypomniały Parchom, że grupie Black zostało z jakieś 20 minut na domówienia. Potem Checkpoint 2 już zdeorbituję na powierzchnię by czekać na niej gdyby komuś z ich grupy udało się dotrzeć do Checkpoint Black 1. Podobnie Brown 0 miała już wyznaczony adres następnego Checkpointa jaki powinna osiągnąć grupa Brown.

- Nie wiem co zorganizują! Jak powietrzem to aby coś płaskiego jak lądem… - Karl odkrzyknął by przekrzyczeć efekty dźwiękowe jazdy ale urwał na chwilę gdy doszedł do punktu ewakuacji drogą lądową. - Nie no kurwa jak nie zgarnął nas jakimś lataczem to nie wiem jak jeśli cofają się ze wschodnich sektorów. - przyznał w końcu po chwili wahania. - Z zarazą w porcie to ściema! Gadałem rano ze Svenem! Mówił, że nic nie ma! Ale ktoś plotę puścił i ludzie dostali pierdolca! - tutaj zaprzeczył ruchem głowy i wydawał się być dość pewny tego co mówi. - No ale nie wiem jak tam jest teraz! - przyznał po chwili zauważalnego wahania.

Helen słuchała, nie pijąc piwa. Obrobiła wcześniej z pół butelki likieru i robiło się jej niedobrze od tych wszystkich wybojów na drodze. Skupiła się na swoim komputerku i składała zamówienie.
2x bateria do drona, z 30x stimpack, 30x apteczka, po 8 magazynków do głównej broni dla każdej z dziewczyn i Ortegi, pełne orakietowanie dla drona, po 4 paczki granatów zwykłych i zapalających... Mieli bus, mogli się obładować.
- Nowi, czym lubicie walczyć? Nie wiem co z wami będzie, jak dojedziemy do punktu Brown, ale jeśli pojedziecie z nami, to zamówię wam broń. Przed nami daleka droga, ale muszę teraz.
Po uzyskaniu odpowiedzi, zamówiła im po broni z dwoma zestawami magazynków. Wzięła też po średnim pancerzu dla każdego, kto nie miał żadnego opancerzenia.

Obroże wytrząsanych w autobusie Parchów rozbrzmiały radosnym głosem Black 2, która darła ryja przez komunikator.
- Hola chicos y chicas! Tu Radio Licha, widzę na mapie, że przesyłka zgarnięta, si? Coś ogarniam że się nam sprzęt grający w Pussy Wagonie zjebał... ale nie dygajcie! Zaraz to naprawimy! - dziewczyna tryskała optymizmem. Odkaszlnęła i nagle zaczęła śpiewać po swojemu, wybijając rytm... prawdopodobnie butem o jakieś drewno.
- Soy un hombre muy honrado, que me gusta lo mejor! Las mujeres no me faltan, ni el dinero ni el amor! - wyśpiewała z zapałem całą zwrotkę, a przy refrenie walenie w dechy nabrało mocy - Ay ay ay ay ay, ay mi amor! Ay mi morena de mi corazóóóón! - Ostatnie dźwięki zlały się z jękliwym brzękiem tłuczonego szkła.
- Luz lalunia, nic się nie dzieje. Pij, pij... chcesz repetę? - Diaz przysłoniła dłonią szczekaczkę, gadając do kogoś po swojej stronie. Zaśmiała się krótko i już nawijała do Stokrotki - Zwiedziliśmy z Wujaszkiem kurwią dziurę, poruchaliśmy trochę. Mają tu zjebany system przeciwpożarowy. Mówię ci Margarita, ledwo się jarało, a ten drze mordę że pożar i zraszacze włącza. Que maricón! - poskarżyła się na ten przejaw jawnej głupoty, prychnęła i podjęła nawijkę - Znaleźliśmy akwarium z rybkami, ale fiuty się zamknęły od środka i nie chcą wyjść... jebani zostawili taką prawilną blondzię żeby ją kurwy opierdoliły... przykutą w basenie na waleta, czaisz? - tym razem warknęła lodowato, w tle brzęknęła o podłogę kolejna flaszka - No ale dupeczka jest już w dobry rękach. Jest moja, ja ją pierwsza zobaczyłam! - wydarła się zaczepnie nie wiadomo czy do Ortegi, czy do Parchów w Parchobusie.
- Da się do nich dostać, o ile znajdziemy wędkę albo wędkarza który otworzy właz. Jest panel na ścianie... albo wyjebiemy w niej dziurę - zamyśliła się. - Mogą mieć tam coś przydatnego. Coś wam tu mordeczki ogarnąć na szybko zanim wrócicie? Gdzie wy w ogóle bez nas popierdalacie?

Gdyby nie była zajęta wklepywaniem zamówienia, Bradley już dawno przerwałaby wrzaskliwej parchównie.
- Czekajcie na nasz powrót. Nigdzie nie idźcie we dwójkę, brońcie cywila. Zamknijcie przejścia do kurwidołku, żeby nic na was nie wylazło. Jedziemy do punktu kontrolnego brązowej, zgarniamy ich zamówienie i jedziemy do was. Oprócz brown, mamy trójkę nie-parchów. Bez odbioru - sztywno zakończyła.

Wyglądało na to, że przynajmniej jedno z oddziału dobrze się bawiło. Brwi Nash podjechały do góry, gdy eter wypełniła śpiewana z zapałem piosenka. Pokręciła głową, splunęła przez okno i poczekała aż Jedynka skończy.
“Jak wiskasz teren rozejrzyj się za ładowarką do smartfona, najlepiej uniwersalną. Prześlę ci model na wszelki wypadek. Powerbanki też się przydadzą. Dasz radę przerobić wejście żeby je podłączyć pod busa?” - wystukała wiadomość, westchnęła i po chwili wysłała ją do Dwójki.

Odpowiedź przyszła szybko i zaczęła się od uprzejmego pytania.
- Po chuja ci ładowarka? - prawie dało się wyobrazić, jak Diaz przewraca oczętami, ale chyba szybko się zmitygowała - Dobrze słyszałam, że wieziecie więcej dup? Wujaszek się ucieszy! Taki spięty i wyposzczony chodzi. Marudzi i nieznośny jak ja pierdolę się zrobił… i jeszcze mi kurwy sprzed lufy podpierdolił… pendejo. A teraz Margarita mówi że mam siedzieć na piździe i nic nie rozpierdalać… i jak tu żyć? No nie da się... - zamarudziła, dzieląc się z otoczeniem straszną traumą. - Dobra poszukam. I weź Latarenka mnie nie obrażaj, dobre?! Jak trzeba to nawet Tatuśkowi pod rowa podłącze i będzie działać! A no właśnie! Gdzieś w kabarynie się szwendają siłowniki, mogę z nich zmontować uprząż. Będziecie dźwigać więcej gratów. Ktoś reflektuje? Laterenka? Świeżynka…. SIEMA ŚWIEŻYNKA! - krzyknęła nagle na całe gardło i znowu gadała jak na nią w miarę nie raniącym uszy tonem - Musisz się ze mną napić! Z Wujaszkiem też! I z Amy… ale pamiętaj że ona jest moja! Pytałam się o szeleczki, ale tu nikt nie chciał. Za powerbankami też się rozejrzę. Dupeczki coś chcą?

- Eee... cześć Black 2. Miło cię poznać, jestem Maya. Za szelki dziękuję - Vinogradova wyglądała na speszoną. Odpowiedziała rozentuzjazmowanemu Parchowi po drugiej stronie linii, wodząc niepewnym wzrokiem po postaciach widocznych w busie. Tych z Obrożami na szyjach - Jeżeli chłopaki będą coś chcieli, damy ci znak, okey? Hydraulika w klubie działa? Przydałoby się umyć. Nie pachniemy i nie wyglądamy za specjalnie po wycieczce w kanały. Bardzo chętnie rzucę okiem na ten panel... od akwarium... jak wrócimy. Nie ma kodów, których nie da się złamać albo obejść. - uśmiechnęła się blado, spoglądając za okno.

“A ja chętnie przytulę te szeleczki” - Ósemka uśmiechnęła się pod nosem, przebierając palcami po holoklawiaturze. Dodatkowe miejsce na dodatkowe magi i granaty… czego chcieć więcej od życia? Domówiła do następnego punktu zrzutu po dwa pełne zestawy posiadanych granatów i dla jaj dopisała granatnik razem z pakietem C4 oraz zapalnikiem czasowym.

- Nowi? Jesteśmy tu dłużej od was, mamuśko. - Johan prychnął trochę rozbawionym a trochę kpiącym tonem słysząc jak Black 1 nazwała ich trójkę.

- Daj spokój Johan. - machnął ręką Karl wtrącając się w wymianę zdań. - Ja jestem strzelcem wyborowym. Ale poradzę sobie z każdą bronią długą. Chłopaki też. - policjant wskazał najpierw na siebie a potem na dwóch żołnierzy z Floty i Armii.

Za długo nie mieli okazji do rozmów bo żółty bus kierowany wprawną ręką i nogą Krunt zarzucił heblami przed ścianą dżungli. Dzięki podwózce zaoszczędzili sporo czasu i wygody. Do Checkpoint Brown 2 brakowało w prostej linii jakieś 200 - 300 m. Ale to już było na przełaj przez dżunglę. Z oryginalnego czasu zostało grupie Brown, w tej chwili reprezentowanej przez ostatnią osobę, jakieś 20 - 25 min.

Mogło się udać, nawet bez rozpoczynania puli dodatkowych minut dla “spóźnialskich”. Nash wolała być dobrej myśli, z uśmiechem na gębie łatwiej pakowało się w kłopoty.
- Spostrzeżenie. Zostawiliśmy w baroburdelu parę meksów-recydywistów, wyposażonych w ciężką broń, miotacz ognia. I skazanych na co najmniej dożywocie. Co może pójść nie tak? - Obroża zaszczekała, Ósemka sprawdziła w międzyczasie karabin i wstała z fotela, kręcąc z krzywym uśmiechem głową. Splunęła, stukając w holoklawisze z poważną miną - Maya sprawdzaj detektor, nie chcemy żadnych niespodzianek. Ruszcie się, zegar na nas nie poczeka - machnęła na trepów i chwyciwszy pewnie karabin, wyskoczyła z busa.

- Nie szarżuj, laska. Ustawić się w formacji, trzeba ubezpieczać cywilów.
Po chwili Helen zdała sobie sprawę, że nikt oprócz może dwóch osób wiedziała tutaj, co może oznaczać formacja. I ta dwójka była wspomnianymi cywilami.
- Pięć, osiem, zamykacie pochód. Brown za mną, jak masz detektor, to monitoruj. Cywile w środku. Ja prowadzę. Zrzućcie trochę sprzętu w busie, będziemy zaraz dźwigali zasoby.
Jedynka zostawiła cztery magazynki do CMKu i trzy granaty odłamkowe.

- Oczywiście - Vinogradova wyciągnęła niewielkie urządzenie, na nim skupiając uwagę. Przedtem oddała zapasowe magazynki do pistoletu Karlowi, Elenio i Asbiel dostali dwa ostatnie granaty zapalające. Pistolet maszynowy i naboje próbowała wcisnąć Johanowi. Im się bardziej przydadzą.