Kelsanowi nic nie dolegało podczas rozpoczęcia rozmowy między Ansą oraz Tkaczem. Wyraźnie słuchał słów obydwu rozmówców, ale też chciał by rozmowa jak najszybciej się zakończyła. Jednak znając Ansę to będzie dosyć długa rozmowa. Ta cała akcja tuż przed rozmową z Thido była dla Kelsana czymś czego nie chciał widzieć, lub też nie na to był przygotowany. Jednak ta oto osoba w postaci kobiety oraz ich kapitana szybko załatwili sprawę nawet nie dając do głosu rudzielcowi.

Wtem, gdy Ansa zaczęła naciskać Tkacza, mężczyźnie zakręciło się w głowie. Czuł potworny ucisk, gdzieś w okolicy lewej brwi. Jakby mózg miał zacząć się rozrastać do wielkości arbuza. Schował głowę między nogi. Oparł ręce o kolana, wiedział że tego nie wytrzyma. Rozejrzał się wokół siebie całe pomieszczenie wydawało się być za bardzo gęstą mgłą, ale to było tylko w jego głowie. Stłumione krzyki wbijały się w uszy mężczyzny. Chwiejąc się na fotelu upadł na podłogę, rękoma podtrzymując poziom. Organizm nie wytrzymał i Kelsan wyrzucił z siebie resztki żołądka, po raz kolejny w przeciągu kilku dni.

Cholera, znów ten typ - pomyślał i przybrał barwę ściany. Ledwo dojrzał jak Thido biegnie do konsoli by coś wklepać. Niewiele zrozumiał z tych słów, ale jedno na pewno, jak kapelusznik mówił, że to jest ten sam statek co na 'Wolności i Swobodzie'. Wiedział już, że będzie ciężko.

Cieniutkie pasma danych wędrowały pojedynczymi wiązkami niczym khashyykańskie mrówki przez nieokiełznaną puszczę księżycowej sieci ku nieznanemu celowi. I choć wiązek było wiele i ciągnęły się z licznych punktów, to wszystkie zbiegały się w jednym miejscu. Lokalnym ośrodku huttańskiej administracji, którym był Dom Giełdy. Fortecy jednego z Huttów, który częściowo sterował makroekonomicznymi zasadami międzyplanetarnego handlu żywym towarem i zakazaną kontrabandą. Dane, które tam spływały, były sztuczną i zmieniającą się symulacją opisującą różne scenariusze ataku sił imperium na terytoria kontrolowane przez syndykat. Były autorstwem genialnej sztucznej inteligencji, która w ich wygenerowaniu bazowała na faktycznych planach ataku. Dodatkowo oznaczone były również chwilową geolokalizacją pewnego czarnego droida protokolarnego.
Nie była to co prawda najsubtelniejsza metoda kontaktu z Huttami, ale nagłe pojawienie się sił Imperium w pobliżu załogi Templara zmusiło SIDa do konkretniejszych działań.

Jednocześnie lądowiskowy terminal paliwowy uległ rozłączeniu, a Templar uruchomił swoje silniki szykując się do startu i lotu troposferycznego.

- Osobo Tempest. Mogę być na miejscu zbiórki w ciągu 16 minut i 22 sekund. Proszę o wytyczne.

***

RA-7 nie mógł nie odnotować tym razem zależności, która powtórzyła się już trzeci raz i choć wymagała potwierdzeń i dalszych analiz, nie zostawiała złudzeń. Reakcje zdrowotne Osoby Kelsan były powiązane z pojawianiem się nienormatywnej jednostki Imperium.
- Odradzam korzystanie z windy - stwierdził droid po czym zwrócił się do czarnoskórego - Jest tu jakieś narzędzie do dezintegrowania szturmowców, którego mógłbym użyć?

Wszystko działo się nadzwyczaj szybko. Zdecydowanie za szybko. Skurcze bólu przenikały jak beskarowe ostrza przez głowę i brzuch Kelsana. Zwymiotował, ale cierpienie nie ustało. Pilot miał wrażenie, że przeczuwa coś strasznego, kogoś kto zawisł u góry nad szklaną kopułą. Było to wskroś realne odczucie. Mężczyzna chciał krzyknąć ostrzec towarzyszy, ale jego usta zamarły spięte w cierpieniu, pełne kwaśności po wymiotach.

Wtem podbiegła do niego Ansa, nachylając się.

-Wszystko w porządku Kelsan?- spytała z troską w głosie.

Mężczyzna spróbował coś powiedzieć, ale tylko skierował oczy w górę nad szklaną kopułę. Major odwróciła głowę i złapała się na tym, że szkło pęką, w deszczu małych migotliwych odłamków. Draug, który już zmierzał do klatki schodowej, spojrzał za siebie. Thido z przerażeniem cofnął się i oparł plecami o terminal. Chwilę po tym spadły trzy wirujące granaty dymne. Środek apartamentu zaczął wypełniać gaz koloru gęstego mleka. Ansa zobaczyła tylko jak przez nowo powstały otwór w dalszej kolei wślizgują się jak węże cztery liny, na których po chwili zaczęły zjeżdżać sylwetki w czarnych pancerzach szturmowców.

-Szturmowcy Śmierci Draug! Użyj swojej wizji i ich załatw, ja nic nie widzę!!!- krzyknęła na cały głos, po czym złapała Kelsana za ramię próbując pomóc mu wstać.

W tym samym momencie zielone wiązki plazmy z szybkostrzelnych, poręcznych blasterów, zaczęły seriami tworzyć ogień zaporowy, choć ich celność (może celowo) pozostawiała wiele do życzenia. Draug złapał mocno XS-7 i włączając termowizję przyszykował się do walki. Szybko jednak zrozumiał, że Szturmowcy Śmierci również posiadają takie usprawnienia. Badlack, który jakby wyrwał się z stuporu, spróbował pomóc Ansie, jednak stwierdził, że to nie pora na ucieczkę, zamiast tego proponując schować się za osłoną, do czasu pokonania szturmowców.

Mężczyźnie cały czas było niezwykle nieprzyjemnie na żołądku, na dodatek to nad szklanym dachem apartamentowca unosił się statek. Jednak, gdy Kelsan go dostrzegł chciał coś powiedzieć, ale ból nie pozwolił na to. Zwymiotował, ból nie ustąpił, gdy nagle podbiegła do niego Ansa. Rudzielec spojrzał na sufit i ona zrobiła to samo. Przez sufit wbiło paru szturmowców, ale do nie wyglądali na 'normalnych'. Ci byli ubrani na czarno i mieli zielone światełka na swoich hełmach. Rzucili granaty dymne. Dla robota nie były żadnym problemem, ale dla ludzi to owszem. Kelsan poczuł się troszkę lepiej. Mógł nawet wziąć głębszy oddech, ale tylko na chwilę. Nie wypowiedział żadnego słowa. Nie dość, że nie czuł się najlepiej to jeszcze dym gryzł go w oczy.

Badlack tymczasem pomógł Ansie i Kelsanowi schować się za jednym z przewróconych stalowych stołów, podczas gdy gaz rozprzestrzeniał się coraz szybciej. Z kłębów z ogromną prędkością wylatywały zielone wiązki, uderzające w ściany i inne elementy otoczenia, jednak nie raniąc nikogo jak do tej pory. Krnąbrny robot zniknął gdzieś w obecnym chaosie, Will nie widział również ich kompana, łącznika i informatora, który przywlókł ich tutaj, by mogli skontaktować się z tym sprzedajnym skurwysynem Tkaczem Sieci. William miał nadzieję odpłacić mu jeszcze w przyszłości.

Tymczasem wyjął swój blaster i ostrożnie, przy czym bezlitośnie zaczął posyłać serie zaporowe w kierunku białego dymu i miejsc, z których wylatywały przeciwne wiązki, w nadziei na szczęśliwy strzał. Nie miał systemów mogących namierzać wrógów w gęstym dymie, który dotarł już do ich tymczasowej kryjówki, a zasłona dymna nie pozwalała już rozeznać się lepiej w sytuacji. Włączył radio i nadał do Drauga i SIDa:

- Kelsan nie oberwał, ale jest niezdolny do samodzielnego poruszania się. Stąd nic nie widzę, dajcie jakieś wskazówki na wyjście ewakuacyjne? Byle nie przez okno, skrzydeł jeszcze nie wyhodowałem.

Dym zaczął wypełniać apartament, dziką, gęstą mgłą. RA-7 wiedział co robić. Ruszył do najbardziej prawdopodobnej konsoli w celu uaktywnienia systemu wentylacji. Był już blisko Thido, kiedy sensory optyczne jasno pokazały, że Thido jest trupem. Czarny droid zaklął pod nosem, odsuwając ciało łącznika z wielką wypaloną raną na piersi. Z dłoni robota wysunął się jack i wszedł w port. Po chwili diagnostyki, RA-7 znalazł odpowiednią opcję. Sekundę później przy donośnym buczeniu, górne wentylatory zaczęły zasysać biały gaz.

W tym samym czasie Draug, zaczął walczyć na poważnie. Uaktywnił działka naramienne, dając popis dodatkowej sile ognia. Razem z jego karabinem posiadał naprawdę dużą moc. Czerwone wiązki plazmy zaczęły szarpać powietrze, tak, że jeden z Szturmowców dostał prosto w pierś i padł powalony, choć nie martwy. Pozostała trójka czarnych komandosów Imperium skupiła na nim ogień. Kilka wiązek trafiło szefa najemników prosto w pierś, jednak ustał na nogach.

W tym samym czasie Ansa, Badlack i przywleczony, nadal ogłuszony bólem Kelsan skryli się na przewróconym naprędce stalowym stołem. Rewolwerowiec zaczął ostrzał z swojego pistoletu, korzystając z dobrej pozycji i nieuwagi wroga. Major zrobiła to samo, strzelając nadzwyczaj celnie. Udało jej się zabić, jednego żołnierza, w tym samym czasie Draug zlikwidował kolejnego sługusa Imperium.

-Jak na Rodrigh IV nie Will?!- krzyknęła wśród zgiełku bitwy, cała w bitewnym szale.

Mgła z granatów zniknęła prawie całkiem, jednak ku przerażeniu reszty z nieba zleciały kolejne, tym razem trzy liny. Po chwili pojawiła się kolejna trójca Szturmowców Śmierci.