vanadu

- Ja. Czas skończyć ten nędzny dzień rzucił ponuro Rudi. Był widocznie załamany.

 

Someirhle

Johana właściwie to wszystko niewiele już obchodziło. Pić - nie pił, bo nie mieli już czego, gadać - nie gadał, bo też nie było o czym. Trza się było pośpieszyć do świątyni, a wtedy już wszelkie problemy będą mieli z głowy, a sakiewki uczciwie dociążone.

 

__________________
Cogito ergo argh...!

Wnerwik

Elise kompletnie zignorowała słowa niziołka. Przez parę minut było niezwykle cicho, lecz w końcu drzwi dworku ponownie się otworzyły i wyszła z nich ta sama służka co wcześniej, tyle że tym razem w towarzystwie dwóch silnych mężczyzn. Ochroniarze czy słudzy? Nie było to ważne. Udali się po rannego Rolfa, by przenieść go w wygodniejsze miejsce niż ławka powozu.
Służka zaś podała pannie Magirius brzęczący mieszek, pełen monet. Piękna muzyka dla uszu najemników.
- Dwadzieścia złotych koron - rzekła, podając sakiewkę Williamowi, który z tej kompanii cieszył się jej największą sympatią. Poczekała chwilę, aż zostaną przekazane jej dokumenty, a na odchodnym rzekła:
- Złoto to mała zapłata za przysługę, którą mi wyświadczyliście. Gdybyście potrzebowali pomocy nie wahajcie się udać do mnie - choć były ładne, w tych słowach nie było szczerości. Ale czy kogoś to dziwiło?

Zgodnie z pomysłem krasnoluda najemnicy udali się do świątyni Bögenauera, patrona miasta. Znajdowała się ona na Göttenplatz, miejscu poświęconym bogom.
Nawet o tej porze plac nie był pusty, choć większość świątyń była już zamknięta. Mieszkańcy śpieszyli do swych domostw, karczm czy innych miejsc. Nie było w tym nic dziwnego - Göttenplatz mieścił się niemal na środku Bögenhafen. Znaleźć tu można było miejsca kultu Sigmara, Ulryka, Myrmidii, Vereny, Shallyi, Händricha i Taala. Oczywiście, największa była świątynia Sigmara, lecz mniejsze te poświęcone pozostałym bóstwom były wzorowo utrzymane.
Wśród tych wszystkich bogów łatwo można się było pogubić, toteż nie chcąc tracić czasu najemnicy zapytali jednego z przechodniów o drogę. Ten wskazał im niewielką kaplicę. Składała się z dwuskrzydłowego budynku i dziedzińca na którym stał posąg, który zapewne przedstawiał Bögenauera. Wyglądał na rzecznego kupca. Mury budynku były bogato zdobione, a głównym motywem zdobniczym była płaskorzeźba przedstawiająca herb miasta.
U stóp posągu siedział młody mężczyzna. Pod ręką miał młot, a wygolona głowa lśniła w blasku pochodni. Ani chybi był to akolita Sigmara. Najwyraźniej patron miasta nie był na tyle potężny, by mieć własnych kapłanów.

 

vanadu

Raz na wozie, raz pod wozem. Dwadzieścia sztuk złota na cztery nie porażało ale bywało gorzej. Rudi pociągnął z butelki.

Kapliczka nie była okazała. Ale nie szkodzi, ważne że odbiorca był na miejscu. To już było coś:

-Witaj czcigodny kapłanie, przywozimy zamówiony witraż rzekł niziołek.

 

Wnerwik

- Zamówiony witraż... - mruknął kapłan przyglądając się z uwagą drużynie. - Mogę go zobaczyć? - Zapytał i nie czekając na odpowiedź podszedł do wozu i uchylił płachtę. Światło było słabe, lecz najwyraźniej wystarczające, by przyjrzeć się dziełu altdorfskich mistrzów.
- Tak, to w istocie jest Bögenauer - stwierdził, bardziej do siebie, niż do najemników. - Poczekajcie tu chwilę.

Sigmaryta wrócił po chwili, prowadząc ze sobą kilku braci. Ci również przyjrzeli się witrażowi, coś szepcąc między sobą.
- Tak, w istocie. Kilka dni temu przybył do nas posłaniec zapowiadający wasze przybycie. - Gestem kazał najemnikom podejść bliżej siebie. Gdy to zrobili sięgnął do sakiewki i wypłacił każdemu po pięć złotych koron. - Taka była umówiona zapłata. Dziękuję wam za pomoc. Możecie iść, poradzimy już sobie sami.

 

vanadu

- To co panowie, znajdźmy jakiś nocleg zaproponował Rudi. Miał zamiar coś zjeść, podzielić szmal i rozeznać się za paserem.

 

Wnerwik

- Jestem zdecydowanie za - wtrącił dotychczasowo milczący Otis. - Po tym dniu pełnym przygód byłbym w stanie zjeść konia z kopytami.

 

piotrek.ghost

-Ta, znajdźmy jakąś przytulną knajpę z dobrym piwem i urodziwymi dziewkami - Odezwał się William - Potrzebuje kąpieli, a i troche wygód po tylu dniach w drodze by się przydało. Ruszajmy Kompanio! Zakrzyknął.

 

xeper

- Od kąpieli można umrzeć - odmruknął Skalfkrag, już w myślach bawiąc się zarobionymi tego dnia monetami. Złoto przerzucane z ręki do ręki miło brzęczało. Wyrwał się z zadumy. -Natomiast piwem nie pogardzę!

- Ej, ty! Człeczyno - zakrzyknął do przechodnia, jednego z nielicznych na ulicach o tej porze. - Wskażże nam drogę do jakiejś karczmy, jeśli łaska.

 

Wnerwik

- Gospód w Bögenhafen jest wiele, krasnoludzie - odparł zatrzymany przez Skalfraga mężczyzna, najwyraźniej śpieszący się do swych spraw. - Najbliżej chyba będzie "Kot Bury" w dzielnicy rzemieślników. - Wskazał ręką uliczkę, którą powinni byli pójść chcąc dotrzeć do zajazdu. - Mają dobre piwo i niezłe ceny, ale cholernie dużo tam kowali.
Najemnicy podążyli wskazaną drogą, nie mogąc doczekać się, by spróbować pysznego, z pianką, piwa.

William - spostrzegawczość 85, porażka!

- Oh! Najmocniej pana przepraszam! - Zawołał młodzieniec, który "zupełnym przypadkiem" wpadł na zamyślonego barda, wywracając się z nim na zabłocony bruk. Wspaniałe ubrania zniszczone! I coś głucho łupnęło przy uderzeniu w ziemię! Czyżby to była lutnia?
Chłopak szybko powstał i ruszył w kierunku pobliskiego zaułka. Gdy zniknął w ciemności, cyrkowiec zorientował się, że zniknęła sakiewka. Sakiewka z zapłatą od Elise Magirius!