[Warhammer] Wewnętrzny Wróg - Strona 54

kymil · 18-10-2017, 14:47

Bernhardt skinął skwapliwe głową słysząc ultimatum Axela. Spokojnym ruchem wyciągnął miecz z pochwy i skierował w stronę obwiesia.

- Przecie nie chcecie tu zginać, tak na odludziu. Oddajecie aptekarkę i żyjecie w zdrowiu długo i szczęśliwie... do następnego nieudanego skoku, że tak powiem, he, he. Pasuje Wam, czy potrzebujecie trochę żelaza dla kurażu, hmm? Oddacie nam broń, później się zobaczy...

xeper · 18-10-2017, 22:10

Spomiędzy pokrzyw, w które przed momentem wskoczył wyłonił się utytłany mężczyzna. U jego stóp, wciąż w starej słomie i chwastach wiła się zakneblowana i związana Elvyra. Łotr uśmiechnął się głupkowato, cisnął na ziemię sztylet i podniósł ręce w górę. Jego wzrok wędrował od wylotu lufy garłacza, przez twarz Axela, twarz Bernhardta do czubka miecza trzymanego przez tego ostatniego. I z powrotem.

- To ja... Ja sobie już pójdę... Co? - zaproponował nieśmiało, równocześnie wykonując niepewny krok w tył. Od frontu Lothar krzyczał, że uciekają.

Lothar wybiegł. A jego wrzaski spowodowały, że obudził się zbir przed momentem uśpiony przez Wolfganga. Widząc, że dzieje się coś niedobrego i nie do końca pojmując co zaszło, mężczyzna zerwał się na równe nogi, uderzając ramieniem o wózek. Pieniądze ułożone w stosik spadły z brzękiem na klepisko, ale zbir tego nie widział. Jak strzała pomknął do drzwi i dalej na zewnątrz, ku wolności i bezpieczeństwu.

hen_cerbin · 18-10-2017, 22:33

Za drzwiami czekał Lothar. Od dłuższego czasu słowa zawodziły. Złość dodała siły ręce. Nie namyślając się wielce, pchnął uciekającego szpadą.

**Kerm** · 18-10-2017, 22:41

- Do Ogrodów Morra się wybierasz? - Do słów dołączony był dość wymowny ruch lufy garłacza, trzymanego przez Axela. - Kładź się grzecznie na ziemi, bo chcemy porozmawiać, a jeśli nie posłuchasz, to ci wpakuję w łeb garść ołowiu i twoje sekrety trafią, wraz z tobą, do grobu.
- No już! - dodał.

Hakon · 18-10-2017, 23:33

Wolfgang zastanawiał się co robić. Lothar wybiegł a tamci byli na górze. Przynajmniej tak mu się wydawało.
Nie był wojakiem, ale zawsze miał zamiłowanie do walki bronią. Czy dałby radę?
Z jednym może ale z dwoma wolał nie ryzykować.

Wtem kontem oka zobaczył uciekającego, jeszcze nie dawno śpiącego wartownika. Nie zdążył nic zrobić i zwrócił się ku górze by nie zostać zaatakowanym z zaskoczenia. Z wyciągniętym kijem zaczął się wycofywać ku wyjściu ze spichlerza.

xeper · 19-10-2017, 22:43

Jeśli to było możliwe ręce wycofującego się draba powędrowały jeszcze bardziej w górę. Jego twarz przybrała szarą barwę, a wzrok skupił się w końcu na jednym punkcie, którym był czarny jak dupa wylot lufy garłacza.

- Nigdzie.... się nie... wybieram - wydukał mężczyzna.
- Mnnn phflll gmmmmlgg - rozległo się u jego stóp. Bernhard podszedł, podniósł i odkneblował poobijaną i poparzoną pokrzywami aptekarkę. Ta szybko otrzepała się, rzuciła złe spojrzenie w kierunku stojącego obok porywacza, po czym z całej siły wyrżnęła go pięścią w twarz. Łotr upadł w pokrzywy, a Elvyra splunęła na niego siarczyście.

- Panowie wybaczą - powiedziała. - Komuż zawdzięczam uwolnienie z rąk porywaczy?

Dziabnięty szpadą w zadek porywacz podskoczył w górę, kwiknął niczym nabijana na szpikulec świnia i nawet nie oglądając się za siebie, aby sprawdzić kto był przyczyną jego niedoli pognał dalej, w pola. Podskakując zabawnie, gdyż rana na tyłku utrudniała mu bieganie.

**Kerm** · 19-10-2017, 22:52

Będąc na miejscu zbira Axel również by nie uciekał, więc strażnik dróg nawet się nie zdziwił, gdy tamten zatrzymał się, jakby nagle wrósł w ziemię.
Jako że Bernhardt zajął się aptekarką, Axelowi pozostało pilnować, by 'jeniec' nie narobił jakichś głupot.

'Ognista niewiasta', pomyślał, gdy Elvyra walnęła porywacza w zęby. I postanowił, w miarę potrzeby, nie narażać się aptekarce.

- Axel, Bernhardt - przedstawił siebie i kompana. - Czy mamy przyjemność z panią Elvyrą?

Hakon · 20-10-2017, 07:41

Techler dotarł w końcu do wyjścia ze spichlerza. Zobaczył tam Lothara patrzącego na plecy uciekającego w podskokach zbira. Długo się nie zastanawiał i patrząc na oddalającego się splatał magię by po chwili powalić go na ziemię nagłym podmuchem wiatru.
- Bierzemy gagatka.- Zwrócił się do szlachcica i ruszył za tamtym gotowy unieszkodliwić go ponownie.

Wolfgang wolał złapać zbója bo być może będzie dobrą kartą przetargową w negocjacjach a i może dowiedzą się o co tu chodzi.

hen_cerbin · 22-10-2017, 18:21

- Jasne - Szlachcic zgodził się z magiem i ruszył w pogoń za niedoszłym porywaczem.
Rana, którą mu zadał najwyraźniej nie była groźna, ale przynajmniej powinna go spowolnić.
Słysząc inkantującego Wolfganga przyspieszył jeszcze. Spodziewał się magicznego pocisku, podmuchu wiatru czy poplątania nóg u ofiary, które da okazję do dopadnięcia jej w jednym skoku i przystawienie szpady do piersi lub pleców, by zmusić zbója do poddania się.

kymil · 22-10-2017, 18:30

Bernhardt ukłonił się dwornie Elvirze i z uśmiechem dodał.

- Ściślej: Pani niedoszli klienci. Chciałem też dodać, że Pani wychowanka jest bezpieczna u sąsiadów. A teraz, jeśli łaska proszę nam powiedzieć co tu się stało? Kim są Ci ludzie?

18-10-2017, 23:33	#535
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang zastanawiał się co robić. Lothar wybiegł a tamci byli na górze. Przynajmniej tak mu się wydawało. Nie był wojakiem, ale zawsze miał zamiłowanie do walki bronią. Czy dałby radę? Z jednym może ale z dwoma wolał nie ryzykować. Wtem kontem oka zobaczył uciekającego, jeszcze nie dawno śpiącego wartownika. Nie zdążył nic zrobić i zwrócił się ku górze by nie zostać zaatakowanym z zaskoczenia. Z wyciągniętym kijem zaczął się wycofywać ku wyjściu ze spichlerza.

19-10-2017, 22:52	#537
Kerm Administrator Reputacja: 1	Będąc na miejscu zbira Axel również by nie uciekał, więc strażnik dróg nawet się nie zdziwił, gdy tamten zatrzymał się, jakby nagle wrósł w ziemię. Jako że Bernhardt zajął się aptekarką, Axelowi pozostało pilnować, by 'jeniec' nie narobił jakichś głupot. 'Ognista niewiasta', pomyślał, gdy Elvyra walnęła porywacza w zęby. I postanowił, w miarę potrzeby, nie narażać się aptekarce. - Axel, Bernhardt - przedstawił siebie i kompana. - Czy mamy przyjemność z panią Elvyrą? Ostatnio edytowane przez Kerm : 19-10-2017 o 22:54.

20-10-2017, 07:41	#538
Hakon Reputacja: 1	Techler dotarł w końcu do wyjścia ze spichlerza. Zobaczył tam Lothara patrzącego na plecy uciekającego w podskokach zbira. Długo się nie zastanawiał i patrząc na oddalającego się splatał magię by po chwili powalić go na ziemię nagłym podmuchem wiatru. - Bierzemy gagatka.- Zwrócił się do szlachcica i ruszył za tamtym gotowy unieszkodliwić go ponownie. Wolfgang wolał złapać zbója bo być może będzie dobrą kartą przetargową w negocjacjach a i może dowiedzą się o co tu chodzi.

22-10-2017, 18:21	#539
hen_cerbin Reputacja: 1	- Jasne - Szlachcic zgodził się z magiem i ruszył w pogoń za niedoszłym porywaczem. Rana, którą mu zadał najwyraźniej nie była groźna, ale przynajmniej powinna go spowolnić. Słysząc inkantującego Wolfganga przyspieszył jeszcze. Spodziewał się magicznego pocisku, podmuchu wiatru czy poplątania nóg u ofiary, które da okazję do dopadnięcia jej w jednym skoku i przystawienie szpady do piersi lub pleców, by zmusić zbója do poddania się.

18-10-2017, 14:47	#531
kymil Reputacja: 1	Bernhardt skinął skwapliwe głową słysząc ultimatum Axela. Spokojnym ruchem wyciągnął miecz z pochwy i skierował w stronę obwiesia. - Przecie nie chcecie tu zginać, tak na odludziu. Oddajecie aptekarkę i żyjecie w zdrowiu długo i szczęśliwie... do następnego nieudanego skoku, że tak powiem, he, he. Pasuje Wam, czy potrzebujecie trochę żelaza dla kurażu, hmm? Oddacie nam broń, później się zobaczy...

18-10-2017, 22:10	#532
xeper Reputacja: 1	Spomiędzy pokrzyw, w które przed momentem wskoczył wyłonił się utytłany mężczyzna. U jego stóp, wciąż w starej słomie i chwastach wiła się zakneblowana i związana Elvyra. Łotr uśmiechnął się głupkowato, cisnął na ziemię sztylet i podniósł ręce w górę. Jego wzrok wędrował od wylotu lufy garłacza, przez twarz Axela, twarz Bernhardta do czubka miecza trzymanego przez tego ostatniego. I z powrotem. - To ja... Ja sobie już pójdę... Co? - zaproponował nieśmiało, równocześnie wykonując niepewny krok w tył. Od frontu Lothar krzyczał, że uciekają. Lothar wybiegł. A jego wrzaski spowodowały, że obudził się zbir przed momentem uśpiony przez Wolfganga. Widząc, że dzieje się coś niedobrego i nie do końca pojmując co zaszło, mężczyzna zerwał się na równe nogi, uderzając ramieniem o wózek. Pieniądze ułożone w stosik spadły z brzękiem na klepisko, ale zbir tego nie widział. Jak strzała pomknął do drzwi i dalej na zewnątrz, ku wolności i bezpieczeństwu.

18-10-2017, 22:33	#533
hen_cerbin Reputacja: 1	Za drzwiami czekał Lothar. Od dłuższego czasu słowa zawodziły. Złość dodała siły ręce. Nie namyślając się wielce, pchnął uciekającego szpadą.

18-10-2017, 22:41	#534
Kerm Administrator Reputacja: 1	- Do Ogrodów Morra się wybierasz? - Do słów dołączony był dość wymowny ruch lufy garłacza, trzymanego przez Axela. - Kładź się grzecznie na ziemi, bo chcemy porozmawiać, a jeśli nie posłuchasz, to ci wpakuję w łeb garść ołowiu i twoje sekrety trafią, wraz z tobą, do grobu. - No już! - dodał.

19-10-2017, 22:43	#536
xeper Reputacja: 1	Jeśli to było możliwe ręce wycofującego się draba powędrowały jeszcze bardziej w górę. Jego twarz przybrała szarą barwę, a wzrok skupił się w końcu na jednym punkcie, którym był czarny jak dupa wylot lufy garłacza. - Nigdzie.... się nie... wybieram - wydukał mężczyzna. - Mnnn phflll gmmmmlgg - rozległo się u jego stóp. Bernhard podszedł, podniósł i odkneblował poobijaną i poparzoną pokrzywami aptekarkę. Ta szybko otrzepała się, rzuciła złe spojrzenie w kierunku stojącego obok porywacza, po czym z całej siły wyrżnęła go pięścią w twarz. Łotr upadł w pokrzywy, a Elvyra splunęła na niego siarczyście. - Panowie wybaczą - powiedziała. - Komuż zawdzięczam uwolnienie z rąk porywaczy? Dziabnięty szpadą w zadek porywacz podskoczył w górę, kwiknął niczym nabijana na szpikulec świnia i nawet nie oglądając się za siebie, aby sprawdzić kto był przyczyną jego niedoli pognał dalej, w pola. Podskakując zabawnie, gdyż rana na tyłku utrudniała mu bieganie.

22-10-2017, 18:30	#540
kymil Reputacja: 1	Bernhardt ukłonił się dwornie Elvirze i z uśmiechem dodał. - Ściślej: Pani niedoszli klienci. Chciałem też dodać, że Pani wychowanka jest bezpieczna u sąsiadów. A teraz, jeśli łaska proszę nam powiedzieć co tu się stało? Kim są Ci ludzie?