Nozudg był bardzo szczęśliwy, po ubiciu wilka, jednak niewiele więcej potrafił zrobić. Kamienie przez niego ciskane, odbijały się od ścian, sufitu, pancerzy, jednak żaden nie zrobił już nikomu krzywdy. Ale cóż z tego? Chwilowo nic mu nie groziło, a on sam pomagał klanowi! Więc miotał zapamiętale kawałki skał i co jakiś czas wydawał z siebie dźwięk przypominający smarknięcie, co chyba miało być śmiechem.

Z dziką furią rzucił się na kolejnych najeźdźców. Próbował dostać się w pobliże łuczników lecz Ci byli już gotowi. Szybko zasłonił się tarczą. Dzięki temu uniknął strzały która z głośnym brzękiem wbiła się w osłonę.

Chwilę nieuwagi wykorzystał goblin, który szybko doskoczył do Hagu i chlasnął go krzywą szablą po nodze. Całe szczęście uderzenie trafiło na kawałek twardej, ćwiekowanej skóry którą okryte było podudzie wojaka. Końcówka szabli pozostawiła jedynie małą ranę tuż pod kolanem. Hagu nawet jej nie zauważył. Widząc jakiegoś bezkłowego krzyworyjca który śmiał zastąpić mu drogę chciał jak najszybciej skrócić go o paskudny czerep. Pokurcz był jednak szybki i zręcznie unikał kolejnych ciosów. Wściekły Hagu ciął od góry po skosie starając się odrąbać mu nogę z porządnym kawałem tułowia. Tym razem trafił a siekacz utkwił głęboko w trzewiach zszokowanego goblina. Ork z satysfakcją wyszarpał oręż z ofiary fundując mu tym samym porażającą dawkę cierpienia. Goblin padł na ziemie gdzie dogorywał w drgawkach.

Hagu za to ułamał drzewiec strzały wbitej w tarczę po czym z nienawiścią w oczach ruszył w stronę łuczników.

Walka jak na razie szła po myśli Urzoga, zaatakowane z dwóch stron pokraki dostały porządnego łupnia od orkowych chłopaków. Czarny ork siał śmierć w szeregach goblinów swoim wielkim siekaczem, rozłupywał i ciachał jakby nie miało być jutra. Szedł jak burza ramię w ramię z Gnorixem, mało kto mógł stanąć na drodze czarnego orka, a co dopiero przeciwko dwóm zaprawionym i obytym w walce jak mało kto.

- Waaaaaagh! - wrzasnął równo z Gnorixem i z nową siłą ruszył siekać i rąbać pokraki z obcego klanu, które same wybrały sobie miejsce by zdechnąć.

Borgit Renbajło natarł na szamana wrzeszcząc. Sam ork był upstrzony w czerwień, poczynając od twarzy a kończąc na nogach - a na dziku można było dostrzec gdzieniegdzie pasy czerwieni. - WAAA-- wydarł się znowu gdy szaman skończył marnie na racicach dzika. Nie darł się zbyt długo, gdy druga strzała utkwiła w oku dzika, a ten od razu padł martwy bokiem na twardą glebę jaskinii. Borgit zaś spadł ze swojego martwego dzika, turlając się z pół metra dalej. - Ten pokurcz zapłaci za śmierć dzika! - wydarł się znowu dziki ork, wstając i chwytając za swój siepacz z ziemi, od razu szarżując w stronę łucznika. Ork, będąc związanym wielce ze swoim dzikiem wpadł w szał - piana leje się z jego pyska, a on sam wymachuje siepaczem kołowo podczas szarży, drąc się przy tym i wygrażając sposobami śmierci łucznika. - Borgit ukręci ci twój łepek i zawiesi przy pasie!

Snit'git wyszczerzył się złośliwie gdy przeciwnik padł od sztychu miecza nocnego goblina. Omiótł wzrokiem pole bitwy i zobaczył goblina zmagającego się z Zruglurem.

Bitewniak nie czekał dłużej i rzucił się do walki chcąc zasiekać wroga i pokazać kto z goblinów jest najlepszy.
- Snit'git, Bitewniak zabić zdradzieckie ścierwa!- Krzyczał zbliżając się niemiłosiernie do wroga.

Szala zwycięstwa przechylała się na stronę gospodarzy tych jaskiń i to dodawało odwagi i zaciekłości goblinowi.

Droga była pusta przed Kysh'Cyshem. W ferworze ostrej napierdalanki nikt z walczących nie zwracał uwagi na przemykającego pod ścianę cherlawego goblina. Blop przyciskał do siebie kurczowo torbę, której zawartość była dla niego skarbem. W dłoni trzymał nóż, ale za wiele nim i tak by nie potrafił poczynić. Nigdy przecież nie rwał się do walki. No moze teraz by mu pomogło to, że ciągle działała mikstura odwagi, ale chwile już dzieliły go by jej opary ulotniły się z jego drobnego ciałka.

~ Szybko, szybko, szybko! ~ poganiał się w myślach.

Nocny goblin niezmordowanie biegł przed siebie, nie zważając na toczące się walki. Jeszcze nie miał pomysłu jak przemknie się między wrogami przy wejściu do kolejnej jaskini, ale wtedy jak na zawołanie zaczęły pojawiać się wychodzące stamtąd znajome mordy. To był dobry dzień dla Kysh'Cysha, choć nadal przeklinał, że tylko wyszedł na chwilę ze swojego kąta a zaczęła się rozwałka jakiej od dawien dawna nie widział.
Póki co obrany plan wyglądał że był dobrą decyzją i tak jak do tej pory Blop nie zatrzymując się nawet na chwilę, biegł wzdłuż ściany do swojego celu.