Z przeciwległej części jaskini, z której chwilę przed tem wyłonił sie jeździec na dziku usłyszeliście ryk, długi i przeraźliwy ryk. Do tego stopnia paraliżujący strachem, że Zruglur opuścił broń z przerażenia, co było dla niego śmiertelnym błędem, gdyż zginął od sztycha mieczem prosto w pierś.

Jeden goblinów z klanu szarego wilka, który pozostał przy życiu dostał się pod ostry siekacz Urzoga, który w kilka chwil zakończył jego marny żywot. Urzog ramię w ramię z Gnorixem, Hagu oraz dzikim orkiem którego zwano wielką pałą (zapewne z racji maczugi którą dzierżył swych wielkich łapskach) parli do przodu co rusz rycząc przeraźliwie na wrogów. Usłyszany przed chwilą ryk prawdopodobnie należał do trolla. W odróżnieniu od Zruglura, na trójce orków nie zrobił on wrażenia. Parli do przodu łamiąc kości i ścinając łby. Wilczy jeździec, który ku swojemu nieszczęściu stał im na drodze został stratowany szarżą Hagu. Gnorix co chwila spoglądał na głowice swego topora. Znaki na nim lśniły czerwienią podsycane krwią przeciwników.

W końcu i do naszych dzielnych strzelców i miotaczy los się uśmiechnął. Smostrok trafił uciekającego ucznika w łydkę, a ten padł na ziemię jak długi. Nozudg natomiast zachęcał do walki niedawno co przybyłego dzikiego orka na dziku kamieniami z procy. Zapewne celował on w goblina, który jeszcze niedawno zabił tamtemu dzika. Teraz jednak sam został zabity przez wymalowanego na czerwono dzikiego orka Borgita

Ciapek, bo taki przydomek miał pupil Fika prowadzony mocą nienazwanego boga wrócił do swego opiekuna, wspiął się po jego nodze i zaszył w fałdach ubrania.

Kysh'Cysh biegł co sił w nogach ku jaskini w której trzymał swe skarby. O mały włos nadziałby się na ostrze Borgita. Ten spojrzał na malucha zdziwiony, rozpoznał Blopa, bo kto by nie znał głównego dostawcy trunków imprez wszelakich. Borgit rozpoznał wśród orków Gnorixa oraz Hagu.

Bitewniak natomiast rozprawił się z oprawcą Zruglura, dopisując sobie (gdyby umiał pisać oczywiście) następny czerep na swej liście trofeów.

Bitwa dobiegła końca. Kysh'Cysh Blop schylił się po łeb szamana i po jego kostur. Nigdy nie wiadomo, kiedy taki artefakt może się przydać. Okrwawiony łeb schował do worka, a kostur dzielnie dzierżył w dłoni.

Dwójka snotlingów i goblinów dołączyła do grupy, którą przewodził Gnorix. Po drodze przeszukując truchła zabitych goblinów, jednak oprócz pordzewiałych mieczy i kilku strzał nie znaleźli nic ciekawego.

Z głębi tunelu kierującego się ku jaskiniom klanu słychać było odgłosy walki. Byli już niedaleko głównej bitki. W czasie gdy banda zbierała oddech przed wyruszeniem w dalszą drogę usłyszeli kolejny ryk ...

Fik był dumny z siebie, miał kutemu wiele powodów. Po pierwsze i najważniejsze: przeżył i nie odniósł żadnej rany. Następnie brał prawie, że czynny udział w bitwie. Prorok podszedł do jednego z trucheł i dźgnął go strzałą w oko. Tak co za wspaniałe uczucie. Po trzecie, nikt mu nie groził, że go rozdepcze, ani nie wysyła na zwiad. Cóż za wspaniała bitka, martwił się jednak o Ciapka. Zdawało mu się już nawet, że pajączek został rozdeptany.
Fik zagryzł wargę i ruszył do Gnorix, który ich zwoływał. Nie uszedł jednak daleko, coś otarło mu się o stopę, Prorok przystanął, spojrzał, pochylił się zaciekawiony. Z ziemi machał do niego przednimi odnóżami pająk.
- Ciapek! - krzyknął uradowany.
~Snotlingi... Istoty małej wiary...~ Zabrzmiał mu głos w głowie.
Gdy pają ruszył wprost w bezpieczne fałdy szat, uszczęśliwiony Fik zaczął chichotać. Podrapał włochaty łepek z uczuciem, że cały świat znów jest na swoim miejscu. Pupil jednak żyje i ma się dobrze.
W uszach zaświdrował mu wrzask trolla, tak się przynajmniej wszystkim zdawało. Prorok znał sposób na tak wielkich przeciwników. W starym klanie takie mieli. Wysyłało się najpierw takich jak on, snotlingi miały zmęczyć trolla, następnie ranne i stare gobliny. Choć rzadko które były stare. Zmęczony troll zjadał paru zielonych i szedł spać. Wtedy zależnie od sytuacji. Jak chciano go zabić to wpuszczano stado zębaczy. Nim troll się obudził już był w połowie zeżarty. Jeśli przekonać do posłuszeństwa to szły klanowe orki. Te zarzucały na niego sieci, odcinały parę rzeczy i troll był potem grzeczny.
Ale pomysł Gnorixa był lepszy, Fik miał być z tyłu. Nie pchać się do walki. Gnorix ma dobre plany, Prorokowi się on bardzo podobał. Ruszył więc za orkiem i pilnował tyłów.