[WFRP 2ed. 18+] - Gork i Mork - może goblin może ork - Strona 20

Mag · 12-02-2018, 21:21

Kysh'Cysh nie zauważył wystrzelonej przez Smostroka strzały i przez to skakał z radości sądząc, że to jemu alchemikowi oraz rzuconemu przez niego butowi grupa zawdzięczała dobicie dwugłowego problemu. Kicał tak w radości przez chwilę, aż nie zorientował się, że fiolki brzęczą mu niebezpiecznie głośno.
Uspokoił się o zaczął poprawiać sobie wdzianko.

- Obity, obity, bo słabo silny! - odparł niezrażony Blop do Urzoga, gdy ten pochylił się nad nim. - Ja miał miksturę, ale zmarnował na tamtego - wskazał palichem na Zruglura. - Ale jak ty go zjesz to kto wie, może i na ciebie zadziała - zamyślił się całkiem poważnie nad tym rozwiązaniem. Zdecydowanie będzie musiał kiedyś sprawdzić, czy to tak działa. Nawet z nadzieją spoglądał na Urzoga i Zruglura, że może sprawdzą teraz jego teorię.

- Mam już tylko mazidła i one tylko sprawią, że nie boli. Ale mało leczy to to - dodał Kysh'Cysh. - Ale to nie są tanie rzeczy. Urzog będzie winien przysługę dla Blopa - nocny goblin skrzyżował patykowate ręce przed sobą.

pi0t · 12-02-2018, 22:00

Fik wychylił się za tarczy, było już względnie bezpiecznie. Prorok kopał wielkoluda upewniając się, że ten na pewno nie żyje. Jego hełm mógł służyć przy gotowaniu, albo przy defekowaniu. Oby tylko nie do dwóch tych rzeczy na raz. Warto było go jednak zabrać ze sobą. Na otwartej przestrzeni taki ogr pewnie by ich rozsmarował, ale w jaskini to oni mieli przewagę i dali radę. Pewnym było, że Urzog czy Gnorix nie poproszą o pomoc snotlinga. To było równoznaczne z pokazaniem słabości i wystawieniem się na tak. W goblinim języku słowo najbliższe „zaufaniu” oznaczało „naiwność” albo „bezdenną głupotę”. Orką ciężko było przyznać, że potrzebują pomocy. Urzog nie nakazał siebie uleczyć, nie zagroził, że ukręci mu zaraz łeb jak nie zatamuje krwawienia. Zwyczajni zapytał, rzeczywiście jego moc boga oddziaływała na wszystkich, głos w głowie miał rację. Oni się zmieniają, on sam zresztą chyba też.
Prorok skrzywił się, przypatrzył raną. Zagryzł wargi. Rany były duże, ale może dzięki wsparciu mocy mogą to choć trochę ulegną zasklepieniu. Zrobił więc dokładnie to samo co zawsze, podrapał się po nosie, wsadził paluchy w ranę i modlił się i błagał do boga, aby ten użyczył mu odrobiny swojej mocy. Za każdym razem, gdy Bóg napełniał go strumieniem leczniczej energii, Fik miał wrażenie rozdymania. Drgnął niespokojnie, czując, jak moc rozgrzewa mu dłonie.
- Boga wielka, boga pomóc, boga trzeba wyznawać wtedy moc Fika większa, bardziej lecząca.

Feniu · 12-02-2018, 22:21

Krwawiący Urzog z paluchami Fika w ranie czuł ciepło gdy przepływająca moc uzdrawiania powoli zasklepiała jego ranę.

"Śpieszcie się patałachy" - usłyszał w swej głowie Fik - "Gonić ich gonić!. Pająk którego prorok przygarnął jako zwierzątko poruszał się niespokojnie po jego ręce gdy ten uzdrawiał czarnego orka.

Podczas chwili ciszy usłyszeli z oddali głosy walki. Ruszyli więc biegiem w kierunku jaskiń klanu Złamanego kła, a to co zobaczyli przerosło wyobrażenia ich małych mózgów.

Widzieli jedynie tylną straż wrogiego klanu, a ta liczyła kilka dziesiątek goblinów w tym kilkunastu na wilkach. Tylna straż jednak po chwili zniknęła za załomem skalnym.

"Uciekać czy walczyć?" - w głowie każdego z nich pojawiło się pytanie.

Mag · 13-02-2018, 19:33

- Szybko, szybko ! Trzeba pomóc klanowi! Bez klanu wszyscy zdechną! - gorączował się Blop machając rękoma nad głową, chcąc popędzić swoich kamratów by biegli czym prędzej na ratunek.

Najbardziej w tym momencie martwił się o swój kącik, gdzie miał wszystkie garnki i składował znalezione przez siebie unikaty ziół i grzybów. Dopiero w dalszej kolejności lękał się o życie wodza. O szamana w ogóle się nie martwił, bo jego nie lubił i mógłby chętnie zobaczyć jego łeb nadziany na dzidę.

Nefarius · 15-02-2018, 17:58

-A jak ta twoja bóg siem zwie?- Gnorix burknął spod hełmu do Fika, który tak bardzo zachwalał swojego patrona. Okrutniak nigdy nie był pobożnym osobnikiem. Miał w poważaniu, czy siłę zapewnia mu picie krwi pokonanych wrogów, czy łaska Gorka i Morka. Nie zważał na wszelkie emblematy, symbole ani tatuaże. Wierzył w siłę własnych mięśni, oraz niezłomne ciało. Mimo wszystko praktyki snotlinga działały i dla Gnorixa to się najbardziej liczyło.
-Spokój!- warknął w stronę Kysh'Cysha. -Zaatakujem, kiedy Gnorix uzna, że czas na to.- dodał i kiwnął głową w kierunku Snit'Gita.
-Bitewniak schowa się za orków. Bitewniak ze sztandarem łatwiej zauważyć. My nie możem stracić sztandar. Ty!- wskazał palcem Zruglura.
-Ty iść przodem i znaleźć wodza, albo szamana! Wtedy atakować my! Lepiej nie zawiedzie Gnorixa, bo przekona siem czemu mówiom na Gnorixa Okrutniak...- rozkazał goblinowi i wypchnął go do przodu.
-Przygotować się na bój.- zwrócił się do reszty.

Avdima · 15-02-2018, 20:06

A nie mogliby tak się wycofać? Albo udawać, że są z wrogiego klanu? Może by i tym razem przeszło, raz się Smostrokowi udało.

Łucznik szukał dobrego miejsca do ukrycia się, żeby nie tylko móc w miarę bezpiecznie strzelać, to - co ważniejsze - mieć pole do ucieczki. Miał zamiar osiąść tam i prowadzić ostrzał we wszystko, co podchodziło za blisko, a w razie czego, dałby w długą. Na samym przedzie byli orkowie, potem chyba snotlingi, bo mają krótkie nogi. Inne gobliny raczej nie siedziały na tyłach, więc i to dawało Smostrokowi przewagę.

Feniu · 15-02-2018, 21:22

Waaaaagh ryknął Hagu walczący na czele grupki dzikich orków klanu Złamanego kła. W jaki sposób znaleźli się w klanie, nikt nie wiedział. Dzikie orki rzuciły się na tylną straż goblinów klanu Szarych wilków. Gobliny miały przewagę liczebną jednak wymalowani w dziwne wzory dzikie orki działały w szale bitewnym rozczłonkowując poszczególnych przeciwników. Orki jednak nie były nieśmiertelne po kilku chwilach przewaga brutalnej siły zmalała, a górę wzięła przewaga liczebna goblinów.

Hagu ciął siekaczem w goblina o wyjątkowo krzywej mordzie, która po chwili walki spadła z szyi i poturlała się do skalnego jeziorka będącego po środku groty.

W tym momencie z za załomu korytarza wybiegł Zruglur trzymając przed sobą tarczę i ukryty za nią miecz. Gdy tylko nadarzyła się okazja wyprowadził cięcie w kierunku wrogiego goblina, choć w tym zgiełku ciężko było czasem określić czy walczyło się z wrogiem czy z sojusznikiem.
Ostrze Zruglura ześlizgnęło się po kolczudze przeciwnika, a ten odwrócił się i wykonał zamaszysty cios prosto w głowę Zrugulra, który jednak w porę zdołał zasłonić się tarczą.

Smostrok znalazł lukę w szeregach sojuszników i posłał strzałę w kierunku wilka, którego dosiadał goblin walczący z grupą dzikich orków. Strzała ugodziła zwierzę w lewy bok, a te zawyło z bólu zrzucając przy tym swego jeźdzca, który został stratowany przez swoich współplemieńców.

Gnorix poczuł, że jego topór zaczął dziwnie wibrować, a krwawe znaki namalowane na toporze rozświetliły się bladym światłem. Z początku zląkł się tajemnej magii jednak gnany rządzą krwi ruszył w wir walki powalając pierwszego napotkanego goblina jednym ciosem.

Urzog wiedział jak zrobić pożytek z dobrze naostrzonego siekacza. Pomimo ran jakie odniósł w starciu z ogrem kręcił orężem wśród wrogów siejąc śmierć.

Bitewniak gdy tylko pojawił się na polu bitwy ściągnął na siebie uwagę dziwnie odzianego goblina szarych wilków, najpewniej szamana czy innego wyższego rangą. Nie zrażony jednak zwróceniem na siebie uwagi pognał za Gnorixem. Chwycił wbitą w ciało włócznie i cisnął ją w kierunku wroga. Rzucona włócznia minęła o włos jednego z goblinów tylko po to by trafić w brzuch następnego.

Nozudg drgał wewnątrz ze strachu, że to dziś zakończy swój żywot. Jednak perspektywa zgniecienia przez Gnorixa pchnęła go do przodu. Nazbierał on wszędzie leżących odłamków skalnych i zaczął strzelać i z procy w kierunku wroga. Pierwszy strzał celny i to jak goblin, który miał nieprzyjemność być na lini strzału dostał w oko, które momentalnie wypłynęło robiąc go półślepym.

Fik oraz Kysh’Cysh wykrzesali ogień uderzając o siebie dwoma odłamkami skał. Sypiące się iskry trafiły na rzemień uwiązany do flaszki ze śmierdzącą substancją nazywaną przez Blopa bimbrem. Kysh’Cysh wziął ostry zamach i posłał podpaloną butelkę prosto w siły wroga. Ta gdy rozbiła się o hełm jednego z kurdupli oblała wrogów palącą się substancją. Gobliny oraz wilki w popłochu zaczęły wskakiwać do jeziora, po części tratując się i topiąc w odmętach czarnej wody.

Hagu rozpoznał wśród walczących Gnorixa, który ostatnimi czasy był dobrze znany w klanie.

Hakon · 16-02-2018, 08:10

Gnorix wydał rozkaz by Snit'git pozostał za plecami orków. Miał sztandar i ważnym było by go nie stracił.
- Snit'git trzymać się szefa. Snit'git pilnować plecy Okrutniaka!- Wyszczerzył się do Orka i stanął za nimi.

Nagle z ciemności na wroga rzuciła się grupa dzikich orków. Snit'Git z początku chciał dołączyć czym prędzej do walki i chciał zignorować rozkaz lecz widząc leżącą włócznie postanowił nią cisnąć we wroga. Ta poszybowała i trafiła w tłum goblinów z wrogiego klanu. Goblin nie patrzył dalej na efekt rzutu tylko z wyciągnięta bronią i tarczą dołączył do walki.

Snit'git walczy osłaniając boki i tył Gnorixa. Używa tarczy i miecza.

Mag · 16-02-2018, 10:05

- Wahhaaaahhhaaahaaa haa!!!- zaśmiał się demonicznie Kysh'Cysh widząc jak języki ognia liżą ciała wrogów ich klanu, którzy w popłochy tratowali się i skakali do wody by zaraz potopić. To był piękny widok radujący małe serduszko nocnego goblina.

Spojrzał na Fika i wyszczerzył zęby ukazując swój jakże nierówny zgryz.
- My władcy ognia! Durne gobliny! - rechotał z zadowoleniem, którego nie przerywała wciąż trwająca w najlepsze walka pomiędzy. Nie miał niestety już nic w zanadrzu więc póki droga do jego kątka nie zostanie oczyszczona to musiał trzymać się na tyłach grupy i uważać na własny żywot. Wyciągnął na wszelki wypadek swój nóż, którym całkiem sprawnie, nie kalecząc się przy tym, potrafił odcinać grzyby od ściany.

Avdima · 16-02-2018, 14:58

Strzelać, strzelać! Teraz, albo nigdy! Niespodziewana pomoc ze strony dzikusów pobudziła ducha walki w Smostroku i chęć ucieczki zeszła na drugie miejsce jego procesu myślowego, wyprzedzona przez „może jeszcze postrzelam, dopóki nikt mnie nie atakuje”.

Celował w pierwszej kolejności do rannych przeciwników, których może będzie się dało dobić. Martwi nie oddają, co przedłużało nieco żywot jego sojuszników, a w efekcie również i jego samego.

12-02-2018, 21:21	#191
Mag Reputacja: 1	Kysh'Cysh nie zauważył wystrzelonej przez Smostroka strzały i przez to skakał z radości sądząc, że to jemu alchemikowi oraz rzuconemu przez niego butowi grupa zawdzięczała dobicie dwugłowego problemu. Kicał tak w radości przez chwilę, aż nie zorientował się, że fiolki brzęczą mu niebezpiecznie głośno. Uspokoił się o zaczął poprawiać sobie wdzianko. - Obity, obity, bo słabo silny! - odparł niezrażony Blop do Urzoga, gdy ten pochylił się nad nim. - Ja miał miksturę, ale zmarnował na tamtego - wskazał palichem na Zruglura. - Ale jak ty go zjesz to kto wie, może i na ciebie zadziała - zamyślił się całkiem poważnie nad tym rozwiązaniem. Zdecydowanie będzie musiał kiedyś sprawdzić, czy to tak działa. Nawet z nadzieją spoglądał na Urzoga i Zruglura, że może sprawdzą teraz jego teorię. - Mam już tylko mazidła i one tylko sprawią, że nie boli. Ale mało leczy to to - dodał Kysh'Cysh. - Ale to nie są tanie rzeczy. Urzog będzie winien przysługę dla Blopa - nocny goblin skrzyżował patykowate ręce przed sobą. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

12-02-2018, 22:00	#192
pi0t Reputacja: 1	Fik wychylił się za tarczy, było już względnie bezpiecznie. Prorok kopał wielkoluda upewniając się, że ten na pewno nie żyje. Jego hełm mógł służyć przy gotowaniu, albo przy defekowaniu. Oby tylko nie do dwóch tych rzeczy na raz. Warto było go jednak zabrać ze sobą. Na otwartej przestrzeni taki ogr pewnie by ich rozsmarował, ale w jaskini to oni mieli przewagę i dali radę. Pewnym było, że Urzog czy Gnorix nie poproszą o pomoc snotlinga. To było równoznaczne z pokazaniem słabości i wystawieniem się na tak. W goblinim języku słowo najbliższe „zaufaniu” oznaczało „naiwność” albo „bezdenną głupotę”. Orką ciężko było przyznać, że potrzebują pomocy. Urzog nie nakazał siebie uleczyć, nie zagroził, że ukręci mu zaraz łeb jak nie zatamuje krwawienia. Zwyczajni zapytał, rzeczywiście jego moc boga oddziaływała na wszystkich, głos w głowie miał rację. Oni się zmieniają, on sam zresztą chyba też. Prorok skrzywił się, przypatrzył raną. Zagryzł wargi. Rany były duże, ale może dzięki wsparciu mocy mogą to choć trochę ulegną zasklepieniu. Zrobił więc dokładnie to samo co zawsze, podrapał się po nosie, wsadził paluchy w ranę i modlił się i błagał do boga, aby ten użyczył mu odrobiny swojej mocy. Za każdym razem, gdy Bóg napełniał go strumieniem leczniczej energii, Fik miał wrażenie rozdymania. Drgnął niespokojnie, czując, jak moc rozgrzewa mu dłonie. - Boga wielka, boga pomóc, boga trzeba wyznawać wtedy moc Fika większa, bardziej lecząca. __________________ Mistrz gry nie ma duszy! Sprzedał ją diabłu za tabelę trafień krytycznych!

12-02-2018, 22:21	#193
Feniu Reputacja: 1	Krwawiący Urzog z paluchami Fika w ranie czuł ciepło gdy przepływająca moc uzdrawiania powoli zasklepiała jego ranę. "Śpieszcie się patałachy" - usłyszał w swej głowie Fik - "Gonić ich gonić!. Pająk którego prorok przygarnął jako zwierzątko poruszał się niespokojnie po jego ręce gdy ten uzdrawiał czarnego orka. Podczas chwili ciszy usłyszeli z oddali głosy walki. Ruszyli więc biegiem w kierunku jaskiń klanu Złamanego kła, a to co zobaczyli przerosło wyobrażenia ich małych mózgów. Widzieli jedynie tylną straż wrogiego klanu, a ta liczyła kilka dziesiątek goblinów w tym kilkunastu na wilkach. Tylna straż jednak po chwili zniknęła za załomem skalnym. "Uciekać czy walczyć?" - w głowie każdego z nich pojawiło się pytanie. Fik błogosławieństwo uzdrawiania na Urzogu +1 Żyw

13-02-2018, 19:33	#194
Mag Reputacja: 1	- Szybko, szybko ! Trzeba pomóc klanowi! Bez klanu wszyscy zdechną! - gorączował się Blop machając rękoma nad głową, chcąc popędzić swoich kamratów by biegli czym prędzej na ratunek. Najbardziej w tym momencie martwił się o swój kącik, gdzie miał wszystkie garnki i składował znalezione przez siebie unikaty ziół i grzybów. Dopiero w dalszej kolejności lękał się o życie wodza. O szamana w ogóle się nie martwił, bo jego nie lubił i mógłby chętnie zobaczyć jego łeb nadziany na dzidę. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

15-02-2018, 17:58	#195
Nefarius Reputacja: 1	-A jak ta twoja bóg siem zwie?- Gnorix burknął spod hełmu do Fika, który tak bardzo zachwalał swojego patrona. Okrutniak nigdy nie był pobożnym osobnikiem. Miał w poważaniu, czy siłę zapewnia mu picie krwi pokonanych wrogów, czy łaska Gorka i Morka. Nie zważał na wszelkie emblematy, symbole ani tatuaże. Wierzył w siłę własnych mięśni, oraz niezłomne ciało. Mimo wszystko praktyki snotlinga działały i dla Gnorixa to się najbardziej liczyło. -Spokój!- warknął w stronę Kysh'Cysha. -Zaatakujem, kiedy Gnorix uzna, że czas na to.- dodał i kiwnął głową w kierunku Snit'Gita. -Bitewniak schowa się za orków. Bitewniak ze sztandarem łatwiej zauważyć. My nie możem stracić sztandar. Ty!- wskazał palcem Zruglura. -Ty iść przodem i znaleźć wodza, albo szamana! Wtedy atakować my! Lepiej nie zawiedzie Gnorixa, bo przekona siem czemu mówiom na Gnorixa Okrutniak...- rozkazał goblinowi i wypchnął go do przodu. -Przygotować się na bój.- zwrócił się do reszty. __________________ A na sektorach, śląski koran, spora sfora fanów śląskiej dumy, znów wszyscy na Ruch katować głosowe struny!

15-02-2018, 20:06	#196
Avdima Reputacja: 1	A nie mogliby tak się wycofać? Albo udawać, że są z wrogiego klanu? Może by i tym razem przeszło, raz się Smostrokowi udało. Łucznik szukał dobrego miejsca do ukrycia się, żeby nie tylko móc w miarę bezpiecznie strzelać, to - co ważniejsze - mieć pole do ucieczki. Miał zamiar osiąść tam i prowadzić ostrzał we wszystko, co podchodziło za blisko, a w razie czego, dałby w długą. Na samym przedzie byli orkowie, potem chyba snotlingi, bo mają krótkie nogi. Inne gobliny raczej nie siedziały na tyłach, więc i to dawało Smostrokowi przewagę.

15-02-2018, 21:22	#197
Feniu Reputacja: 1	Waaaaagh ryknął Hagu walczący na czele grupki dzikich orków klanu Złamanego kła. W jaki sposób znaleźli się w klanie, nikt nie wiedział. Dzikie orki rzuciły się na tylną straż goblinów klanu Szarych wilków. Gobliny miały przewagę liczebną jednak wymalowani w dziwne wzory dzikie orki działały w szale bitewnym rozczłonkowując poszczególnych przeciwników. Orki jednak nie były nieśmiertelne po kilku chwilach przewaga brutalnej siły zmalała, a górę wzięła przewaga liczebna goblinów. Hagu ciął siekaczem w goblina o wyjątkowo krzywej mordzie, która po chwili walki spadła z szyi i poturlała się do skalnego jeziorka będącego po środku groty. W tym momencie z za załomu korytarza wybiegł Zruglur trzymając przed sobą tarczę i ukryty za nią miecz. Gdy tylko nadarzyła się okazja wyprowadził cięcie w kierunku wrogiego goblina, choć w tym zgiełku ciężko było czasem określić czy walczyło się z wrogiem czy z sojusznikiem. Ostrze Zruglura ześlizgnęło się po kolczudze przeciwnika, a ten odwrócił się i wykonał zamaszysty cios prosto w głowę Zrugulra, który jednak w porę zdołał zasłonić się tarczą. Smostrok znalazł lukę w szeregach sojuszników i posłał strzałę w kierunku wilka, którego dosiadał goblin walczący z grupą dzikich orków. Strzała ugodziła zwierzę w lewy bok, a te zawyło z bólu zrzucając przy tym swego jeźdzca, który został stratowany przez swoich współplemieńców. Gnorix poczuł, że jego topór zaczął dziwnie wibrować, a krwawe znaki namalowane na toporze rozświetliły się bladym światłem. Z początku zląkł się tajemnej magii jednak gnany rządzą krwi ruszył w wir walki powalając pierwszego napotkanego goblina jednym ciosem. Urzog wiedział jak zrobić pożytek z dobrze naostrzonego siekacza. Pomimo ran jakie odniósł w starciu z ogrem kręcił orężem wśród wrogów siejąc śmierć. Bitewniak gdy tylko pojawił się na polu bitwy ściągnął na siebie uwagę dziwnie odzianego goblina szarych wilków, najpewniej szamana czy innego wyższego rangą. Nie zrażony jednak zwróceniem na siebie uwagi pognał za Gnorixem. Chwycił wbitą w ciało włócznie i cisnął ją w kierunku wroga. Rzucona włócznia minęła o włos jednego z goblinów tylko po to by trafić w brzuch następnego. Nozudg drgał wewnątrz ze strachu, że to dziś zakończy swój żywot. Jednak perspektywa zgniecienia przez Gnorixa pchnęła go do przodu. Nazbierał on wszędzie leżących odłamków skalnych i zaczął strzelać i z procy w kierunku wroga. Pierwszy strzał celny i to jak goblin, który miał nieprzyjemność być na lini strzału dostał w oko, które momentalnie wypłynęło robiąc go półślepym. Fik oraz Kysh’Cysh wykrzesali ogień uderzając o siebie dwoma odłamkami skał. Sypiące się iskry trafiły na rzemień uwiązany do flaszki ze śmierdzącą substancją nazywaną przez Blopa bimbrem. Kysh’Cysh wziął ostry zamach i posłał podpaloną butelkę prosto w siły wroga. Ta gdy rozbiła się o hełm jednego z kurdupli oblała wrogów palącą się substancją. Gobliny oraz wilki w popłochu zaczęły wskakiwać do jeziora, po części tratując się i topiąc w odmętach czarnej wody. Hagu rozpoznał wśród walczących Gnorixa, który ostatnimi czasy był dobrze znany w klanie.

16-02-2018, 08:10	#198
Hakon Reputacja: 1	Gnorix wydał rozkaz by Snit'git pozostał za plecami orków. Miał sztandar i ważnym było by go nie stracił. - Snit'git trzymać się szefa. Snit'git pilnować plecy Okrutniaka!- Wyszczerzył się do Orka i stanął za nimi. Nagle z ciemności na wroga rzuciła się grupa dzikich orków. Snit'Git z początku chciał dołączyć czym prędzej do walki i chciał zignorować rozkaz lecz widząc leżącą włócznie postanowił nią cisnąć we wroga. Ta poszybowała i trafiła w tłum goblinów z wrogiego klanu. Goblin nie patrzył dalej na efekt rzutu tylko z wyciągnięta bronią i tarczą dołączył do walki. Snit'git walczy osłaniając boki i tył Gnorixa. Używa tarczy i miecza.

16-02-2018, 10:05	#199
Mag Reputacja: 1	- Wahhaaaahhhaaahaaa haa!!!- zaśmiał się demonicznie Kysh'Cysh widząc jak języki ognia liżą ciała wrogów ich klanu, którzy w popłochy tratowali się i skakali do wody by zaraz potopić. To był piękny widok radujący małe serduszko nocnego goblina. Spojrzał na Fika i wyszczerzył zęby ukazując swój jakże nierówny zgryz. - My władcy ognia! Durne gobliny! - rechotał z zadowoleniem, którego nie przerywała wciąż trwająca w najlepsze walka pomiędzy. Nie miał niestety już nic w zanadrzu więc póki droga do jego kątka nie zostanie oczyszczona to musiał trzymać się na tyłach grupy i uważać na własny żywot. Wyciągnął na wszelki wypadek swój nóż, którym całkiem sprawnie, nie kalecząc się przy tym, potrafił odcinać grzyby od ściany. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn Ostatnio edytowane przez Mag : 16-02-2018 o 10:08.

16-02-2018, 14:58	#200
Avdima Reputacja: 1	Strzelać, strzelać! Teraz, albo nigdy! Niespodziewana pomoc ze strony dzikusów pobudziła ducha walki w Smostroku i chęć ucieczki zeszła na drugie miejsce jego procesu myślowego, wyprzedzona przez „może jeszcze postrzelam, dopóki nikt mnie nie atakuje”. Celował w pierwszej kolejności do rannych przeciwników, których może będzie się dało dobić. Martwi nie oddają, co przedłużało nieco żywot jego sojuszników, a w efekcie również i jego samego.