Gnorix pochylił się nad nocnym goblinem, który z początku nie wiedział jak zareagować. Widział, że szefu jest osłabiony i jego blachy pokrywa coraz więcej jego krwi. Snit'git nie przeszkadzał orkowi w przedstawianiu planu i zadania dla Bitewniaka. Ten ze strachem z początku słuchał, ale wielki ork wierzył w goblina. Nie kazał tego zrobić innemu tylko Bitewniakowi. Snit'git odwrócił się do goblinów i snotlingów wypinając pierś pokazując, że jest wybranym.
- Szef się nie martwić. Snit'git zrobi jak Okrutniak każe.- Wyszczerzył się i wziął linę od Urzoga. Schował miecz i tarczę patrząc ponownie na wielkiego orka.

- Szefie. Może nasz Fik pomodli siem i zasklepi rany przed walką?- Bitewniak zaproponował gdy zbierali się do drogi. Snit'git był tak dumny z wyboru i wiary w niego, że pewnie by ruszył sam na trolla z wiarą, że da sobie z nim radę.

Borgit nawet nie poczuł kamyczka odbijającego się od jego skórzanego pancerza, gdy ten kończył ukręcać łeb małego goblina - pomszczenie swojego dzika było w jego dzikim, orczym móżdżku priorytetem, mało co nie zabierając się za kolejnego pokurcza - którym okazał się przydatny Blop. Gdyby nie zawezwanie czarnego orka - to zapewne sam ruszyłby przodem z pianą na pysku na potwora rzygającego kwasem, niechętnie wysłuchując tego co czarny ork mówi - skupiając się na detalu walki. "My zabić rzygulca nim pokurcze cokolwiek zrobić, khe khe." Gdy tylko Gnorix ruszył w dalszą część jaskinii - dziki ork upstrzony czerwoną farbą ruszył za nim, drąc się, tocząc pianę i wymachując swoim dwuręcznym toporem we wszystkie strony. - WAAAAAGH!

Głośny ryk otrzeźwił umysł Urzoga pogrążony w bitewnym amoku, ryk zdawał się pochodzić z dalszej części jaskini. Po chwili drugi głośniejszy przekonał czarnego orka że idzie na nich coś dużego, może kolejny ogr lub troll.

- Dobić kogo się da, zabrać włócznie! - wrzeszczał na resztę samemu podnosząc trzy okrwawione drzewce z pordzewiałymi grotami, miał zamiar ciskać nimi w bydlaka zanim ten podlezie do niego.

- Łiiiiaaaaaaa!!! - zakrzyknął snotling czując, że zbliża się zwycięstwo, będące początkiem spokoju, gdzie nie będzie musiał za bardzo bać się o swoje życie. Jeżeli faktycznie mordorzygacz był przed nimi, to postanowił trzymać się cieni i z daleka ciskać kamykami w potwora i głównie zajmować się wypatrywaniem zagrożeń czyhających na jego życie.

Dziki ork tylko po ujrzeniu w wielkiej sali trolla - który zaraz miotnął przerośniętym goblinem uniósł swój dwuręczny topór w górę - zaczynając wydzierać się niezrozumiale, przy tym tocząc z pyska z wystającymi orczymi kłami pyska pianę, a lewą łapą uderzając w tors, stale utrzymując się w szale bojowym - w ten sposób nieco nieświadomie współpracując z planem reszty grupy. Po tym, zapewne gdy tylko troll ruszy na grupę - ten będzie szarżował mu na spotkanie.

- Łiiiiiiiiiiiaaaa!!! - piszczał Nozudg, zapominając na chwilę o bezpieczeństwie, widząc trolla. Nienawidził trolli. Trolle mogły zginąć i po chwili się podnieść, bo tak naprawdę były niezginięte. On też tak chciał, a tak nie miał! Co za podłe życie! - Łiiiiijjjjjaaaaa! - krzyczał i cisnął kamieniem w wielką pokrakę.

I tak ciskał, dopóki nie pojawiło się najmniejsze zagrożenie - jeżeli troll chociażby spojrzy w jego stronę, to Nozudg rzuci się do ucieczki. CHODU!