Krasnoludzki wojownik spojrzał na gospodynię a po chwili zaczął się śmiać.
- Może jak człeczyno napijesz się więcej to zmienisz zdanie co do naszej gospodyni.- Zażartował i gdy chciał klepnąć Ulliego przyjacielsko skrzywił się z bólu promieniującego z rany.

Bardag postanowił, że jak tylko pokrzepi się ruszy do kogoś kto by mógł pomóc z jego ranami. Wcześniej pytając się o namiar właścicielki lub którejś ze służek.

Gdy wróci do gospody zamierzał rozmówić się z Aslaakiem i nowo poznanymi ludźmi. Ullim i Emmerichem.

Młody kapłan spojrzał na pieniącego się sołtysa z wyraźnym, choć skrywanym uczuciem pogardy. Nie był tak naprawdę pewien, czy obrano go na sołtysa bo należał do jakiejś rodziny - czy jaśnie panujący wyciągnął patyk z jego imieniem. Jedynie wiadomość o tym, że nikt nie zginął w ataku bestii nadawała temu wszystkiemu gorzko-słodkiego smaku.

Mimo wszystko, Roelig kontynuował: - Proszę wybaczyć, ale to nie tak miało brzmieć. Nikt nie chce by siano panikę we wiosce, ale warto byłoby się zająć tą palisadą jak najszybciej, chociaż prowizorycznie. Nie mam zamiaru rozsyłać plotek drogi sołtysie we wiosce, ale bliskość mojej chaty do tej dziury w palisadzie być może zawrę w liście - jeśli zajdzie taka potrzeba. - Herman Roelig nie miał zamiaru poddać się tak łatwo w rozmowie z sołtysem, a być może coś jeszcze w niej osiągnie.

- Takie rzeczy to tylko w kurhanach, tak? - zapytał retorycznie Emmerich - A jesteś pewna kobieto, że te potwory też o tym wiedzą?
Kiwnął głową krasnoludom i Ulliemu i korzystając z tego, że ma go kto przypilnować poszedł spać. Pokój wciąż powinien być tam gdzie był. Przy okazji sprawdzi jak miewa się Gerhart. Niech teraz inni gadają.

Kapłan zadowolony podziękował sołtysowi, i od razu po spotkaniu z nim w jego chacie pokierował się w wioskę - przechadzając się, i próbując się doszukać czegoś co zwróciłoby jego uwagę. Po tym poszedł na cmentarz, szukając być może śladów dewastacji dokonanych przez bestię - a na samym końcu ruszył najpewniej do oberży, gdzie pewnikiem - jego zdaniem - zarówno Ulli Gross jak i Albrecht byli.

Bardag siedział za stołem i przysłuchiwał się rozmowie ludzi. Zerkał na Aslaaka licząc, że się wypowie i jako znajomy Ulliego zaproponuje gościnę u siebie w zajeździe.
- Jeśli o mnie chodzi to nic mnie tu nie trzyma. Napić się piwa z Aslaaka browaru kusi. Jeśli każdy chce wyruszyć to podróż razem będzie bezpieczniejszą a i wasz ranny kompan na wozie za zgodą Aslaaka by mógł jechać.- W końcu wypowiedział się szampierz.

- Ten Khazad uważa, że krzta sensu w planie tym jest - skomentował sytuację krasnolud pałaszując jajecznicę, którą zamówił po wejściu do karczmy, i popijając ją trzecim kuflem piwa - Ten Khazad uważa, że wcześniej jednak niech pan Bardag pójdzie do jakiego znachora, czy cuś. Po obiedzie my mogliby by ruszyć, lecz zmieńcie miny, bo oni wyglądają jakby kto zeszedł z tego świata. Do tego czasu niech oni robita co chceta!