Bardag zamruczał przeciągle na słowa Aslaaka i nowo poznanego człeczyny.
- Tak też zamierzałem lecz wpierw kiszki chciałem napełnić.- Dodał zwracając się do krasnoluda.
- Czy ktoś wskaże mi drogę do umiejącego ranami się zająć?- Zapytał dość głośno by gospodyni, służki i kompani słyszeli. Khazad wiedział, że musi z raną zrobić porządek. Rany zadane przez te poczwary mogły być zatrute a nie chciał ryzykować ociąganiem kompanii.

Jednak gdy rozglądał się po izbie okazało się, że śniadaniową krzątaniną zajmowała się wyłącznie właścicielka. Ona też, donosząc jadła i kasując zań skrupulatnie, poinformowała Bardaga o położonym kilkadziesiąt metrów przed oberżą domu zielarki.
- Była tu wczoraj, tak swoją drogą. Tamtego rannego też leczy - dodała wskazując dłonią na sufit.

Obolały łowca nagród nie mógł usnąć, po kilkunastu minutach kręcenia się i przewracania na łóżku, zaczepiony przez Ulliego wrócił na dół.
- Zamówcie co tam chcecie i chodźcie na górę, do pokoju. Musimy pogadać. Wszyscy - podjął decyzję łowca. Krasnoludów nie znał, ale nawet takiemu paranoikowi jak on nie przyszłoby do głowy, że mogłyby mieć coś wspólnego z Chaosem.
Rzucił jeszcze szylinga posługaczce, by przyprowadziła do nich kapłana Morra i obiecał drugiego jeśli zrobi to szybko i bez rozgadywania.

Gdy wszyscy się zebrali w pokoju i zabójca upewnił się, że nikt nie podsłuchuje podzielił się z nimi swoimi obserwacjami z potyczki i dziwnie zaplanowanym działaniom zwierząt, jak również podejrzeniami dotyczącymi dziur w palisadzie - skoro już wcześniej mówiono o wilkach w okolicy to dziwne, że nikt nie zadbał o podstawową obronę. A nowym skrótowo opisał wydarzenia z leśniczówki i kurhanu, nie wspominając jedynie o tym, że ma pierścień. Z tym czekał do rozmowy z Morrytą sam na sam i dopiero gdy ten mu obieca dochowanie tajemnicy.

~Po rozmowach trzeba będzie zająć się robotą, tak jak sugerował Ulli - pomyślał.

- Ten Khazad pomóc im pragnie, lecz do Wiktora zboże musi on dowieść - skomentował Khazad - Po obiedzie ruszać on będzie. Kto z nich chce może z nim zabrać się! Ino odpocząć tam mogą oni nim bestyje mordować zaczną!

Zaproszenie na rozmowę Bardag przyjął podniesioną brwią. Jednak po chwili kiwnął głową, że będzie. Miał jedną sprawę do załatwienia i był wolny.
Sprawa zielarki rozwiązała się szybko. Kompan Ulliego i Emmericha był zapewne magiem skoro proponował takie leczenie. Szampierz kilka razy był w podobny sposób stawiany na nogi i nie widział problemów z magią.
- Osobiście nic do magów nie mam. Jeśli możesz pomóc to z pewnością szybciej zajmiemy się problemami tej mieściny.- Przystał na propozycję Albrechta i usadowił się tak by mag mógł czynić swoje.

- Teraz już wiem co w tej leśniczówce się wydarzyło.- Oznajmił po opowiedzeniu przez Vendena historii ostatnich kilku dni.
- Zaintrygowałeś mnie człeczyno. Nie podobają mi się te wilki i chcę się im odpłacić a jeśli tutejsi na tym skorzystają to i może złota nie poskąpią.- Po czym zamruczał myśląc i patrząc na Aslaaka.
- Zborze sie nie popsuje jeśli poczekamy jakiś czas.

Kapłan Morra wszedł ze spokojem na cmentarz, rozglądając się po nim uważnie - między innymi w obawie, czy aby jakaś bestia się na niego tutaj nie zasadziła. Przez Hermana przebiegła fala gorąca, gdy zobaczył niewielkie ślady rozkopywania na grobach Wiktora i Josefa. Intuicja, która tchnęła go by odwiedził cmentarz nie zawiodła go i tym razem. Wyraźnie zdenerwowany, i zdziwiony tym co bestie chciały od akurat tych grobów - zasypał małe dziury, wyraźnie się nad całą sprawą zastanawiając.

"To wszystko jest zbyt uwikłane z tymi, którzy byli w tym lesie. Czy bestie czegoś szukały? A może chciały po śmierci tej dwójki jeszcze bardziej zbeszcześcić ich ciała, tak jak im rozkazywał ich pan?" - takie, i podobne myśli targały kapłanem gdy otrzepywał swoją czarną szatę z ziemi. Podpierając się o symbol swojej posługi, laskę z głowicą - symbolem Morra wyruszył bezpośrednio do karczmy, by tam porozmawiać z tymi, którzy uczestniczyli w walkach z tymi, którzy zaprzedali swoje dusze.

***

Swoją niechęć do tego przybytku, jak i do sporej gromady osób jakiej się tam spodziewał zdusił pragnieniem zakończenia kłopotów dla zarówno cmentarza, jak i wioski. Miał zamiar wyjaśnić tą sprawę do końca. Wszedł do sali, zdejmując z głowy kaptur i rozejrzał się po wnętrzu.

Doprowadzony na górę zdziwił się widokiem dwójki khazadów, ale skinął skromnie każdemu. - Mam skłonności, by wierzyć że atak na wioskę nie był przypadkowy. - kapłan powiedział spokojnie, i od razu dodał - bestie dodatkowo próbowały rozkopać groby nieboszczyków, najwyraźniej w swej skorumpowanej chęci zbezczeszczenia zwłok, albo miały głębsze pobudki. Wydają mi się... zbyt mądre, w swym zachowaniu. Kto wie, czy nie chodzi tym bestiom o samą wioskę - ale o tych, którzy walczyli z tymi którzy zaprzedali swoje dusze. Jeśli tak, to opuszczenie tego miejsca nic nie da.

Kapłan po tym monologu zasiadł na wolnym miejscu, jeśli takie było i kontynuował: - Licho w lasach otaczających wioskę nie śpi. Bestie najpewniej weszły przez dziurę w palisadzie, a po rozmowie z Sołtysem doszliśmy do wniosku że wyśle on ludzi do jej zagrodzenia.

Bardag popatrzył na Ulliego i kiwnął potwierdzająco głową.
- Potraktowałem jednego dość solidnie toporem jeśli to masz na myśli człeczyno.- Khazad niezbyt był zadowolony, że nie udało mu się ubić żadnego wilka. Był dobrym wojakiem i silnym do tego a jego cios toporem dwuręcznym, który powinien rozpłatać rycerza tylko zranił bestię.

Szampierz skinął głową wchodzącemu kapłanowi i wsłuchał się co ma do powiedzenia.
- Też mi się podobnie wydaje.- Mruknął
- Miały nas z Aslaakiem na widelcu i się momentalnie wycofały w ładzie i składzie.- Dodał khazad

- Uczą się, cholera. Wcześniejsze padały łatwiej, nawet od zwykłej broni. Przydałoby się pobłogosławić broń i amunicję - łowca nagród wymownie spojrzał na maga i kapłana.