[WFRP 1.ed] Bracia krwi 2. Łabędzi śpiew - Strona 23

hen_cerbin · 26-04-2018, 23:19

- Nawet odporny na broń stwór może się utopić, spalić, zostać zgnieciony, i tym podobne. A jeśli ten kto je wezwał i zaczarował zginie, mogą się okazać dużo głupsze. A wracając do dawnego pytania, na które nie raczyłeś odpowiedzieć Morryto - czy możesz pobłogosławić naszą broń? - zapytał Emmerich.

Yellow King · 26-04-2018, 23:33

- Chodzi o Was albo o coś. Bestie ewidentnie rozkopywały świeże groby Waszych towarzyszy na cmentarzu. Kapłan przez chwilę spoglądał na Emmericha, gdy ten wspomniał o pytaniu na które nie raczył odpowiedzieć.
Po chwili zrozumiał o które chodziło, które było tak błahe że zupełnie mu wypadło z głowy.
- Jestem kapłanem, nie czarodziejem. Zapuszczanie się w knieję może być dosyć złym pomysłem, skoro te bestie polują na Was. Kto wie, czy już ich diabelskie ślepia nie spoglądają na nas z zarośli.

Avitto · 29-04-2018, 21:02

Kolejne trzy godziny minęły starym i nowym chwatom na dyskusjach i oswajaniu się z sytuacją. Trudno długo opisywać ludzi krzątających się po oberży, zgarbionych ciężarem własnych spraw i chwilowo niezdolnych do zabrania się za cokolwiek. Epidemia niemocy dosięgała nawet wybitne na arenie miasteczka postaci jak miejscowy morryta.

Albrechtowi udało się wyłamać ze stagnacji i wspomóc czarami regenerację ran jednego krasnoluda oraz nadal nieprzytomnego Gerharta. Rana Bardaga na oczach czarodzieja zasklepiła się, jednak nie na tyle by uznać ją za zupełnie wyleczoną. Wpływu czaru na strzelca ciężko było się domyślić gdyż jego obrażenia były skryte opatrunkami.

Feniu · 01-05-2018, 19:50

- Może i nie należę do ludzi zbyt odważnych, ale siedzenie tutaj i czekanie na kolejny atak nie gotując się do walki jest średnim wyjściem. Lepiej ruszajmy w drogę, może jeszcze za dnia uda nam się dotrzeć do Genersdorpu. - zaproponował Ulli - jeśli jednak chcecie tu zostać, dobrze było by ogniska porozpalać i bestie te spalić

Hakon · 02-05-2018, 20:55

Bardag patrzył na ranę i kontem oka zerkał na w oczy maga. Ten zbytnio nie patrzył w twarz krasnoludowi a skupiał się na czarach.
Rana się zasklepiała na oczach khazada a ten zmarszczył oczy i kiwnął głową z zadowoleniem.
- Dzięki czarowniku.- Mruknął i zaczął wstawać.
- Dziwi mnie, że w takich czasach czaruś pomaga obcym i do tego z rasy nielubiącej magii.- Skinął i wyciągnął dłoń w podzięce.
- Pora nam wreszcie coś zrobić bo kompani czekają.- Dodał odwracając się w stronę drzwi.

Krasnolud zamierzał dołączyć do reszty kompani. Chciał osobiście zobaczyć ślady i ocenić jakie mają plany. Poza odwiedzinami w Aslaakowym przybytku nie widział niczego godnego do roboty. Jednak jak jego umiejętności przydadzą się człeczynom zamierzał dołączyć do nich.

hen_cerbin · 02-05-2018, 22:32

Kiedy Ulli po trzech godzinach zaproponował to samo co Emmerich trzy godziny wcześniej, Zabójca pozbierał wszystkie swoje rzeczy i wyszedł z karczmy. Miał dość siedzenia i gadania. W razie potrzeby załatwi wszystko sam. Jeśli nikt się nie ruszy, Venden ruszy za Kruftem, a potem się zobaczy. Wyglądało na to, że nikt inny z drużyny nie zamierzał się skontaktować ze zleceniodawcą. Musiał też jeszcze zajrzeć do zielarki czy cyrulika, by złagodzić ból wynikający z odniesionych ran.

Gormogon · 02-05-2018, 23:03

Olafsen przez cały czas siedział w karczemnej izbie sprawdzając, czy wszystkie piwa oferowane w zajeździe smakują tak samo. Z wieloletniego doświadczenia wiedział, że alkohol wzmaga apetyt i dlatego zamówił sobie pętek kiełbasy do zagryzania.

W pewnym momencie w khazadzkiej głowie zakwitł pomysł godny samych bogów. Kiełbasa z ognia w pieczywie. Idealny zakąsek do piwa. Dumny z własnego pomysłu energicznie wstał i wrzasnął w khazalid.
- Genialne, G E N I A L N E!
Z równie wielkim zapałem usiadł z powrotem i czekał na drugiego krasnoluda. "Jeżeli Bardag zdecyduje się zostać to i ja zostanę, tylko jakiegoś człeczynę z wozem wyślę". Nie był pewien, czy powiedział to do siebie, czy na głos.

Fyrskar · 05-05-2018, 13:58

- Czasy równie złe jak każde inne - odpowiedział tylko ponurym głosem Albrecht.

Po chwili wahania też zdecydował dołączyć się do reszty. Popatrzył na nieprzytomnego Gerharta. Nic więcej mu na razie nie pomoże, więc zawołał tylko służkę, poprosił o zmianę opatrunków i zerkanie do niego co jakiś czas.

Feniu · 06-05-2018, 07:00

- Poczekaj! - krzyknął Ulli na wychodzącego Emmericha, stagnacja krasnoludów, brak go nie zdziwiła, nie chcieli się pakować w niepotrzebne kłopoty. Gdy dogonił już łowce - nie mam ochoty na kontakty z waszym zleceniodawcą, sam zresztą wiesz dlaczego - zaczął - nie mam też ochoty głupio zginąć zagryziony przez ogary. Nie ma wśród nas dwóch dobrych wojowników więc nie wiem czy poradzimy sobie tak dobrze jak z wilkami przed kurhanem.

Avitto · 07-05-2018, 23:10

Południe minęło kawał czasu temu. Bezustannie tankujący Aslaak byłby wytrzeźwiał trzykrotnie. Grupa pozostała w Gladisch kolejne trzy godziny, choć porozumienie było chwiejne. Przedziwna była to zgoda, niepodparta toastem ni okrzykiem. Póki jednak obowiązywała łatwiej było uzasadniać własny brak zdecydowania. I tylko co bardziej elastyczni rzucali na zmianę sprzecznymi pomysłami jakby zapominając co wypłynęło z ich własnych ust pięć minut temu.

Kiedy jednak opuścili „Głowę goblina” zrobili to niczym sfora, z przewodnikiem na czele. Z boku wyglądało na to, że sfrustrowany Emmerich opuścił w końcu towarzystwo, które jak na sygnał podniosło się z miejsc. Na początek udali się do domu zielarski, gdzie niemały tłum wzbudził najpierw przestrach a następnie ciekawość. Erna nie pytała jednak o nic wyraźnie nie wiążąc kolorowej gromady ze swoim pacjentem. Pomogła w zakresie, jakim potrafiła: zszyła ranę Bardaga a tors Emmericha wysmarowała ziołową maścią i poleciła nie wystawiać na wiatr lub inne zimno.
Następnie chwaci ruszyli traktem na piechotę opuszczając Gladisch przez północną bramę. Kierunek Gebersdorp w pogoni za Ottem Kruft!

Szybko dotarło do nich, że podróżującego bez obciążenia psiarza na krótką metę nie dogonią z powodu tempa marszowego krasnoludów. Obaj zmusili się co prawda do wysiłku i podbiegli za ludzkimi towarzyszami jednak zwłaszcza Bardag coraz bardziej odstawał od reszty grupy, chwilami tracąc ich z oczu.
Wesoła przebieżka traktem miała się jednak niedługo skończyć. Otto miał nad nimi sporą przewagę a w pewnym miejscu wszedł w las, torując sobie przejście przez wysokie krzewy porośnięte chmielem.

26-04-2018, 23:19	#221
hen_cerbin Reputacja: 1	- Nawet odporny na broń stwór może się utopić, spalić, zostać zgnieciony, i tym podobne. A jeśli ten kto je wezwał i zaczarował zginie, mogą się okazać dużo głupsze. A wracając do dawnego pytania, na które nie raczyłeś odpowiedzieć Morryto - czy możesz pobłogosławić naszą broń? - zapytał Emmerich. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

26-04-2018, 23:33	#222
Yellow King Reputacja: 1	- Chodzi o Was albo o coś. Bestie ewidentnie rozkopywały świeże groby Waszych towarzyszy na cmentarzu. Kapłan przez chwilę spoglądał na Emmericha, gdy ten wspomniał o pytaniu na które nie raczył odpowiedzieć. Po chwili zrozumiał o które chodziło, które było tak błahe że zupełnie mu wypadło z głowy. - Jestem kapłanem, nie czarodziejem. Zapuszczanie się w knieję może być dosyć złym pomysłem, skoro te bestie polują na Was. Kto wie, czy już ich diabelskie ślepia nie spoglądają na nas z zarośli. __________________ Prowadzę: Kryminaliści: Ucieczka Termin: 04.05 You are in Carcosa now.

29-04-2018, 21:02	#223
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Kolejne trzy godziny minęły starym i nowym chwatom na dyskusjach i oswajaniu się z sytuacją. Trudno długo opisywać ludzi krzątających się po oberży, zgarbionych ciężarem własnych spraw i chwilowo niezdolnych do zabrania się za cokolwiek. Epidemia niemocy dosięgała nawet wybitne na arenie miasteczka postaci jak miejscowy morryta. Albrechtowi udało się wyłamać ze stagnacji i wspomóc czarami regenerację ran jednego krasnoluda oraz nadal nieprzytomnego Gerharta. Rana Bardaga na oczach czarodzieja zasklepiła się, jednak nie na tyle by uznać ją za zupełnie wyleczoną. Wpływu czaru na strzelca ciężko było się domyślić gdyż jego obrażenia były skryte opatrunkami. Stan zdrowia Gerhart: +3 Żyw Bardag: +4 Żyw

02-05-2018, 20:55	#225
Hakon Reputacja: 1	Bardag patrzył na ranę i kontem oka zerkał na w oczy maga. Ten zbytnio nie patrzył w twarz krasnoludowi a skupiał się na czarach. Rana się zasklepiała na oczach khazada a ten zmarszczył oczy i kiwnął głową z zadowoleniem. - Dzięki czarowniku.- Mruknął i zaczął wstawać. - Dziwi mnie, że w takich czasach czaruś pomaga obcym i do tego z rasy nielubiącej magii.- Skinął i wyciągnął dłoń w podzięce. - Pora nam wreszcie coś zrobić bo kompani czekają.- Dodał odwracając się w stronę drzwi. Krasnolud zamierzał dołączyć do reszty kompani. Chciał osobiście zobaczyć ślady i ocenić jakie mają plany. Poza odwiedzinami w Aslaakowym przybytku nie widział niczego godnego do roboty. Jednak jak jego umiejętności przydadzą się człeczynom zamierzał dołączyć do nich. Ostatnio edytowane przez Hakon : 02-05-2018 o 20:57.

02-05-2018, 22:32	#226
hen_cerbin Reputacja: 1	Kiedy Ulli po trzech godzinach zaproponował to samo co Emmerich trzy godziny wcześniej, Zabójca pozbierał wszystkie swoje rzeczy i wyszedł z karczmy. Miał dość siedzenia i gadania. W razie potrzeby załatwi wszystko sam. Jeśli nikt się nie ruszy, Venden ruszy za Kruftem, a potem się zobaczy. Wyglądało na to, że nikt inny z drużyny nie zamierzał się skontaktować ze zleceniodawcą. Musiał też jeszcze zajrzeć do zielarki czy cyrulika, by złagodzić ból wynikający z odniesionych ran. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

01-05-2018, 19:50	#224
Feniu Reputacja: 1	- Może i nie należę do ludzi zbyt odważnych, ale siedzenie tutaj i czekanie na kolejny atak nie gotując się do walki jest średnim wyjściem. Lepiej ruszajmy w drogę, może jeszcze za dnia uda nam się dotrzeć do Genersdorpu. - zaproponował Ulli - jeśli jednak chcecie tu zostać, dobrze było by ogniska porozpalać i bestie te spalić

02-05-2018, 23:03	#227
Gormogon Reputacja: 1	Olafsen przez cały czas siedział w karczemnej izbie sprawdzając, czy wszystkie piwa oferowane w zajeździe smakują tak samo. Z wieloletniego doświadczenia wiedział, że alkohol wzmaga apetyt i dlatego zamówił sobie pętek kiełbasy do zagryzania. W pewnym momencie w khazadzkiej głowie zakwitł pomysł godny samych bogów. Kiełbasa z ognia w pieczywie. Idealny zakąsek do piwa. Dumny z własnego pomysłu energicznie wstał i wrzasnął w khazalid. - Genialne, G E N I A L N E! Z równie wielkim zapałem usiadł z powrotem i czekał na drugiego krasnoluda. "Jeżeli Bardag zdecyduje się zostać to i ja zostanę, tylko jakiegoś człeczynę z wozem wyślę". Nie był pewien, czy powiedział to do siebie, czy na głos. __________________ „Wiele pięknych pań zapłacze jutro w Petersburgu!”

05-05-2018, 13:58	#228
Fyrskar Reputacja: 1	- Czasy równie złe jak każde inne - odpowiedział tylko ponurym głosem Albrecht. Po chwili wahania też zdecydował dołączyć się do reszty. Popatrzył na nieprzytomnego Gerharta. Nic więcej mu na razie nie pomoże, więc zawołał tylko służkę, poprosił o zmianę opatrunków i zerkanie do niego co jakiś czas.

06-05-2018, 07:00	#229
Feniu Reputacja: 1	- Poczekaj! - krzyknął Ulli na wychodzącego Emmericha, stagnacja krasnoludów, brak go nie zdziwiła, nie chcieli się pakować w niepotrzebne kłopoty. Gdy dogonił już łowce - nie mam ochoty na kontakty z waszym zleceniodawcą, sam zresztą wiesz dlaczego - zaczął - nie mam też ochoty głupio zginąć zagryziony przez ogary. Nie ma wśród nas dwóch dobrych wojowników więc nie wiem czy poradzimy sobie tak dobrze jak z wilkami przed kurhanem.

07-05-2018, 23:10	#230
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	Południe minęło kawał czasu temu. Bezustannie tankujący Aslaak byłby wytrzeźwiał trzykrotnie. Grupa pozostała w Gladisch kolejne trzy godziny, choć porozumienie było chwiejne. Przedziwna była to zgoda, niepodparta toastem ni okrzykiem. Póki jednak obowiązywała łatwiej było uzasadniać własny brak zdecydowania. I tylko co bardziej elastyczni rzucali na zmianę sprzecznymi pomysłami jakby zapominając co wypłynęło z ich własnych ust pięć minut temu. Kiedy jednak opuścili „Głowę goblina” zrobili to niczym sfora, z przewodnikiem na czele. Z boku wyglądało na to, że sfrustrowany Emmerich opuścił w końcu towarzystwo, które jak na sygnał podniosło się z miejsc. Na początek udali się do domu zielarski, gdzie niemały tłum wzbudził najpierw przestrach a następnie ciekawość. Erna nie pytała jednak o nic wyraźnie nie wiążąc kolorowej gromady ze swoim pacjentem. Pomogła w zakresie, jakim potrafiła: zszyła ranę Bardaga a tors Emmericha wysmarowała ziołową maścią i poleciła nie wystawiać na wiatr lub inne zimno. Następnie chwaci ruszyli traktem na piechotę opuszczając Gladisch przez północną bramę. Kierunek Gebersdorp w pogoni za Ottem Kruft! Szybko dotarło do nich, że podróżującego bez obciążenia psiarza na krótką metę nie dogonią z powodu tempa marszowego krasnoludów. Obaj zmusili się co prawda do wysiłku i podbiegli za ludzkimi towarzyszami jednak zwłaszcza Bardag coraz bardziej odstawał od reszty grupy, chwilami tracąc ich z oczu. Wesoła przebieżka traktem miała się jednak niedługo skończyć. Otto miał nad nimi sporą przewagę a w pewnym miejscu wszedł w las, torując sobie przejście przez wysokie krzewy porośnięte chmielem. Stan zdrowia Emmerich: +1 Żyw Bardag: +1 Żyw Stan sakiewek Emmerich: -3 zk Bardag : -3 zk