W merostwie khazad niewiele miał do roboty. O cóż bowiem miał pytać? O pannę Różę lub nowicjusza Huberta? Raczej nie. Czekał więc cierpliwie, by pierwej się człowiek wypowiedział. Gdy tenże zaspokoi głód pytań czy to swój, czy władz, wtedy Krugan się odezwie. Mielił w głowie pytania, jakie paść powinny.

- Czy znany jest wam rycerz von Grossheim?

A drugie: Czy znaliście alchemika Atoriusa?

W miarę jak myślał, przychodziły mu do głowy kolejne, które tylko czekały na zadanie. A hierofantę Sidiusa? Jak się sprawy mają w Vanhaldenhof? Czy można tam dotrzeć i czy droga daleka?

Spoglądając na Zygfryda, który zbyt gadatliwy nie był, khazad dumał, czy nie trzeba będzie mu pierwszemu głosu zabrać, zanim człowiek na odwagę się zbierze i rozmowę poprowadzi.

Zygfryd

Jako inicjujący wizytę i dialog, czarodziej uzyskał odpowiedzi jako pierwszy.
- Wojna na zachodzie podobno się skończyła, ale nie mamy jeszcze żadnych wieści – przyznała burmistrz.
- Pomoc natomiast chętnie przyjmiemy, ale po turnieju. Proszę korzystać z atrakcji i na te krótkie kilka dni zapomnieć o troskach.

Po tych słowach Zygfryd domyślał się jednego – że wdowa McCool zapewne nie uśmiecha się nigdy.

Krugan i Ogrof

Sprawny w mowie krasnolud szybko podjął wątek po pytaniach czarodzieja.
- Nie jest nam znany ten rycerz. Nie walczył u nas, ani też jego ziemie nie leżą w okolicy. Wiedziałabym – zapewniła burmistrz.
- Waszego brata też niestety nie znamy – zwróciła się do elfa.

Kolejne pytanie zaskoczyło wdowę, na chwilę dłuższą niż to zwyczajne pozostającą z rodziawioną buzią. Co nie umknęło bystrookiemu elfowi, także skrybę przeszedł wyraźny dreszcz, wstrząsający jego chudą sylwetką. Odezwał się rajca.
- Mistrz i członek Kapituły Kolegium, ciała nieodnaleziono. Co więcej chcecie wiedzieć, mistrzowie? – Rzekł chłodno.

Wtedy strąciła się pani burmistrz.
- Za to von Grünschimmerowie żyją. Najstarszy, Argain, będzie potykał się w turnieju na kopie.

- Na południe stąd, na bagnach, natrafiliśmy na szczątki w starym dworze na bagnach. Sądzimy, że to właśnie alchemik Atorius, odnaleźliśmy przy nim jego dziennik - Khazad nie widział powodu, aby nie podzielić się tymi informacjami.

Co do reszty swoich pytań, których nie zdążył zadać, wstrzymał się z nimi. Być może rozmowa z Argainem będzie lepszym pomysłem, by dowiedzieć się, co się dzieje w Vanhaldenhof. Trzeba go jedynie znaleźć ale to raczej nie jest pytanie, którym głowę wypada zawracać pani burmistrz.

Czekał więc na zakończenie spotkania by ruszyć go odnaleźć. Nie wiedział, jakie plany mają jego towarzysze, ale najwyżej się rozdzielą i każdy pójdzie załatwiać swoje sprawy.

Zresztą, najpierw z boku oceni, czy z samym Argainem Grünschimmer warto zacząć rozmowę, czy może z kimś z jego świty będzie łatwiej.

- Niewiele. Jak to czarodziej, dla otoczenia był jedną wielką tajemnicą. Nie brał udziału w życiu miasta - usłyszał Orgof o Atoriusie na odchodne.

Przed urzędem panowała noc. Świateł w domostwach było już mniej niż przed rozmową u burmistrz. Stojący przed budynkiem Zygfryd poza zwykłymi odgłosami dosłyszał jeszcze nietypowe szuranie za plecami. Gdy się odwrócił ujrzał, że zbliżała się do nich postać szczelnie otulona ciemnym, brudnym płaszczem.

Mijając wędrowców wydał z siebie konspiracyjny szept.
- Znam Huberta i Eryastyra – zawisło w przestrzeni, z której włóczęga szurając, oddalił się w kierunku najciemniejszego kąta rynku.

Tajemnicza postać minęła ich i ruszyła dalej.

- Stój, zaczekaj! - zawołał w pierwszym odruchu za nim Krugan. Tajemnicza osobnik jednak szedł dalej, co wydało się khazadowi dziwne. Dużo niezwykłych zbiegów okoliczności spotkali do tej pory, ale to nie znaczy, że tak będzie cały czas. Dużo bardziej prawdopodobne, iż to jakiś bandzior, który podsłuchawszy ich rozmowę, chce ich wciągnąć w pułapkę i obrabować.

Nie mieli - a przynajmniej on nie miał - przy sobie nic bardzo cennego. Nie byli też pierwszymi lepszymi przechodniami. Ale kto tam zbójów wie, co im do łba strzeli? Z drugiej strony, nie należało zmarnować tej nikłej szansy, że jednak jest to jakieś źródło informacji.

Podzielił się szeptem przemyśleniami ze swoimi towarzyszami. Uznał, że powinni iść w pewnych odstępach od siebie, by nie dać się złapać w pułapkę. Ze względu na długość nóg jak i umiejętność widzenia w ciemności zaproponował, aby to Orgof szedł jako pierwszy. Było to dla pragmatycznego khazada logiczne rozwiązanie. Sam jednak nie miałby żadnych oporów, aby pójść pierwszy, gdyby jego pomysł nie spotkał się z akceptacją.

Co do tego, kto miał iść drugi nie był pewien. Czy ze względu (znowu) na długość nóg - Zygrfyd? Czy może on sam, aby lepiej widzieć w nocy, co się dzieje z Orgofem? A może jego oczy lepiej przydadzą się z tyłu? Pozwolił towarzyszom się wypowiedzieć. Gdyby nie mogli się zgodzić co do tego, wypchnie człowieka jako drugiego.