Sheol

Temat poruszany już niejednokrotnie, przez wiele osób i przez jeszcze więcej pomijany milczeniem. Dlaczego? Przecież skoro mamy grać rolę jakiejś postaci (Role Playing Game) to trzeba pamiętać że owa postać ma pewne potrzeby, prawda? Rozumiem, jeżeli ktoś gra wampirem, który nie może, to jakiekolwiek elementy erotyzmu są niepotrzebne. Ale wyobraźmy sobie wojowników w fantasy, albo przebiegaczy pustkowi w postapokaliptykach. Czy taki, albo taka, po kilku tygodniach / miesiącach nie wiadomo gdzie, nie odczuje pewnych potrzeb? Pomijam prowadzenie solowej kampanii dla postaci kapłanki Slannesha (co mi się zdażyło), ale dlaczego o tym zapominamy? Dlaczego odpychamy od siebie, tworzymy niejako kolejny temat tabu? A jeśli nawet nie, to czy wystarczy opis "Widzisz na ulicy niesamowicie przystojnego faceta, który bardzo cię pociąga" i odpowiedź "Idę za nim żeby go poderwać"? A co potem? Rzut na charyzmę, charakter, atrakcyjność, czy co tam w danym systemie jest odpowiedzialne za uwodzenie, i proste stwierdzenie: "Ok, poderwałaś, spędziliście bardzo przyjemną noc"? Czy może bardziej zaglebić się w tym temacie? Opisać dokładnie pękną i skąpo ubraną kobietę w letni dzień o zachodzie słońca stojącą nad brzegiem morza, czy wystarczy powiedzieć że jest takowa? Gdzie miejsce na owe osławione odgrywanie postaci? I jeszcze jedno. Koleżanka tworzyła postać wyznawczyni Slannesha. Reszta drużyny, kiedy sie o tym dowiedziała, zaczęła skakać z radości, ciesząc się na opisy. Dlaczego potem, kiedy przyszło co do czego, padło hasło "Ok, pomińmy to, dobrze?" Zdanie moich znajomych na ten temat znam. Chciałbym wiedzieć co sądzą o tej kwestii inni...