Rodryg

Na szczęście Grimm się posłuchała i ruszyła odnaleźć Eleril, tylko nie była pewna co stanie się gdy już przekaże jej nowinę. Domyślała się że raczej jej reakcja nie będzie najlepsza, pytanie czy Grimm zdoła ją w takim przypadku uspokoić ? Miała nadzieję że tak mimo że nie znały się dość długo, nie potrzebowały kolejnej katastrofy.

Przynajmniej Karendis zdołała odzyskać trochę rezonu zaś jej matka wyglądała na rzeczywiście zaskoczoną ? Trzeba będzie spytać Eleril o historię rodzinną a już na pewno poważnie pogadać z Forakilem. Choć zważając na jej reakcje to może i było lepiej dla wiedźmy że się wychowała z dala od niej, trochę jak jej własna sytuacja z matką.
-Wasza sytuacja rodzinna jest bardzo skomplikowana. Sugeruję minutę na uspokojenie się. - Powiedziała niepewna co innego mogła zrobić w tej sytuacji by jeszcze bardziej nie eskalować.

 

Slan

Elfka popatrzyła na Elphirę groźnie.
- Nie wiem, co to za parszywa sztuczka, ani co planujesz wiedźmo, ale zabroniłam ci się wtrącać w nieswoje sprawy, bo inaczej… – Matka diablic zacisnęła pięść.
- Bo uderzysz ją tak mnie! – zakrzyknęła Eleril, która właśnie przybiegła. Była naga. Jej piersi był nieduże, ale jędrne, ciało było gibkie jak u sarny, skóra gładka, pośladki twarde… nic tylko… - Trzy razy cię widziałam… Za pierwszym razem zostawiłaś mi to. – wskazała na bliznę na policzku. – Potem uwięziłaś mine w lochu. Teraz grozisz moim przyjaciołom. - wycedziła fechmistrzyni, a jej oczy zapłonęły. Jej matka ruszyła w jej stronę.
- Tępa dziewucho. Abyś nie została skazana za morderstwo, które pewnie popełniłaś, musiałam sprzedać się Piekielnym rycerzom.

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Rodryg

Jednak myliła się co do tego jak Eleril zareaguje na obecność matki, było to pozytywnym zaskoczeniem. Widać ich relacje wyglądały trochę inaczej niż sobie wyobrażała, słyszała że niektórzy rodzice trzymali dystans ale tylko trzy spotkania ?! Chyba zależało jej bardziej na własnym komforcie niż więzi rodzinnej, choć gdyby jej zupełnie nie zależało to czy próbowałaby ocalić niechcianą córkę od egzekucji ? Oczywiście zakładając że to była prawda a nie przeinaczenie faktów by się wybielić.

- To zaczęło być moją sprawą gdy zaczęłaś się drzeć na moje przyjaciółki, więc nie będę grzecznie stać z boku choć mam wrażenie że jesteś przyzwyczajona do tego gdy inni tak robią. Szczerze wątpię by Eleril była morderczynią ale za to musiała być świetnym kozłem ofiarnym dla sprawcy biorąc pod uwagę jak wyobcowana była.

 

Slan

Matka Diablic popatrzyła na Elphirę gorzko się uśmiechając.
- Nawet jeśli nie dokonała tej zbrodni, to prędzej czy później dokona jakiejś innej. Ona jest na wskroś zła, podobnie jak jej ojciec. – warknęła, a Eleril spuściła wzrok i powiedziała.
- Elphiro, powiedz jej, że nie jestem zła. Powiedz jej.
I wtedy Karendis wybuchnęła śmiechem, rechotem godnym prawdziwej wiedźmy.
- Eleril Ma być zła, dobre sobie… Ale jeszcze jedno słowo, a przekonasz się jak ja potrafię być zła!

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Rodryg

“Nie ma to jak wiara we własne dziecko oraz innych ludzi.” - Pomyślała słuchając wywodu elfki. Niestety chyba odniósł zamierzony skutek bo Eleril wyglądała teraz jak zbity pies a na to nie mogła pozwolić.
- Zła ? Ona miała wyrzuty sumienia po tym jak ubiłyśmy ogry które wcześniej zmasakrowały obstawę pewnego szlachcica. Prędzej można powiedzieć że czasem jest zbyt dobra dla własnego dobra. - Położyła dłoń na ramieniu szermierki by choć trochę dodać jej otuchy.
-Już prędzej można by oskarżyć o to Karendis a i tak jej daleko do niegodziwości a co dopiero bycia “na wskroś złą”. Nie wiem jaki jest ich ojciec ale chyba obie mają szczęście że nie wdały się w żadnego z rodziców.

 

Slan

Elfka popatrzyła twardo na Elphirę
- Być może masz rację. Ale takie istoty mają nikczemność we krwi. – rzekła surowym tonem, a potem zwróciła się do Karendis, ale diablica odwarknęła ostro.
- Ty się jędzo nawet do mnie nie odzywaj. Moja Prawdziwa matka może i chciała mnie zabić, pudłując magicznymi pociskami, ale przez większość czasu była sto razy lepsza niż taka podła kurwa jak ty. – rzekła diablica i zrobiła złe oko, a potem podeszła i przytuliła siostrę.
- Na Serenae i Desnę, moja matka alkoholiczka zostawiła po sobie lepsze wspomnienia. – powiedziała Ramiel.
- Czy ta kobieca wam nie przeszkadza? – rzekł wielki i niesamowicie przystojny półork, z wielką pałą… Drewnianą taką.

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Rodryg

”Podług tej logiki ja mam we krwi upodobanie do ludziny.” - Stwierdziła w myślach widząc naturę problemu. Raczej marne były nadzieję że Eleril uda się naprawić relacje z matką, zwłaszcza że ta bez oporów nazwała własne dziecko “istotą”. Nie miała już nic do dodania ponad to co powiedziała Karendis choć zwróciła uwagę na kawałek o magicznych pociskach, chyba trzeba będzie ją o to kiedyś spytać.

-Bo twoja pomimo swoich problemów i wad cię kochała i zostawiła jakieś dobre wspomnienia. W przeciwieństwie do tej tutaj. - Powiedziała małżonce obserwując sytuację. Przynajmniej nie musiały się już się martwić że siostry nie będą się dogadywać i wspierać.

Spodziewała się że całe zamieszanie prędzej czy później przyciągnie czyjąś uwagę, na szczęście półork szybko zorientował się w sytuacji.
- Chciałyśmy zażyć przyjemnej kąpieli w spokoju ale niestety wpadłyśmy na nią, nawet stopy nie zamoczyłyśmy jak widać. - Odpowiedziała mając nadzieję że nie zostaną wyproszone wraz z elfką za sprawianie kłopotów.

 

Slan

Elfka piekielna rycerka odparła.
- Rozumiem. Niepotrzebnie straciłam panowanie nad sobą. – jej głos był cichy i jakby zamyślony. Potem wzięła ręcznik i poszła. Grim usiłowała podać Eleril ręcznik baz patrzenia na nią. Fechmistrzyni ubrała w milczeniu ręcznik i powiedziała.
- Chyba idziemy stąd.
W przebieralni cały czas Eleril pociągała nosem, a Karendis przyglądała jej się uważnie. Potem wyszły

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Rodryg

No i tyle wyszło z ich wyjścia do gorących źródeł, choć po konfrontacji raczej nikt nie był w nastroju by się w nich relaksować. Eleril raczej potrzebowała podniesienia na duchu, wyciskania i chyba miłej rozmowy.
-To Tytanowa Wola raczej odpada jak wiadomo kto tam nocuje. Jak myślisz co będzie lepsze ? Ogród czy Topór ? Eleril chyba potrzebuje wsparcia a w toporze mają jeszcze kąpiel. - Zwróciła się do Ramiel by zorientować się co myśli o ich obecnej sytuacji.
- W ogrodzie jest ta skrzypaczka. Wiesz, skrzypkowie to weseli ludzie, pełni radości życia, więc na pewno rozweseli dziewczyny, jak będzie z nimi w pokoju, a i sama karczma jest taka wesoła... - rzekła tancerka.
-Hmm, ona chyba skończyła grać nim weszłyśmy do środka. Tylko czy nie będzie dziewczynom przeszkadzać dzielenie pokoju z kimś obcym ? Z drugiej strony Eleril chciała odwiedzić ogród więc może jej to poprawi nastrój, przynajmniej mam taką nadzieję. Najchętniej bym ją uściskała i powiedziała że była całkiem dzielnie stawiając się matce i że jest dobrą osobą a nawet lepszą niż co niektórzy.
- To zrób to! - Zawołała Ramiel.
Czarodziejka zastanowiła się przez chwilę nim pokiwała głową w zgodzie że chyba to było rozwiązanie.
- W sumie masz rację, liczę na twoje wsparcie. - Odparła z uśmiechem nim zbliżyła się do wciąż szlochającej Eleril.
- Już dobrze, byłaś dzielna sprzeciwiając się matce i stając w mojej obronie. Może gadać co chce ale jesteś dobrą osobą, na pewno lepszą niż niektórzy ludzie których było mi dane poznać. Ona cię nie zna ale ja i reszta cenimy cię za to jaką osobą jesteś i że można na ciebie liczyć. - Mówiąc szczerze przytuliła dziewczynę dając jej do zrozumienia że nie była sama.
Eleril popatrzyła na nią i się rozbeczała. - Nieprawda... Ja się wzięłam ze zła... Rozumiesz?! - łzy jej spływały po policzkach.
- A czy mnie też uważasz za złą ? - Odparła poważnym tonem decydując się na lekką zmianę podejścia.
- Wielu złych ludzi uważa się za dobrych, więc to bez znaczenia. - powiedziała cicho.
- O mnie też ktoś mógłby powiedzieć to samo. Matka była ludożerną wiedźmą a ojciec jakimś nieszczęśnikiem którego albo uwiodła albo dopadła. Jak z nim skończyła zapewne wylądował w potrawce albo puściła straumatyzowanego w świat by cierpiał dalej. Więc też mogę powiedzieć że jestem zrodzona ze zła. - Odparła nim kontynuowała dalej zanim elfka mogła się bardziej zdołować. - Twój problem jest raczej taki że wmówiła ci wrodzone zło i na tym się skupiasz ignorując resztę lub próbujesz pokutować za jakiś grzech istnienia.

 

Slan

Eleril pociągnęła nosem.
- Ale to może i lepiej dla ciebie, że nieżyje. Gdyby tak patrzył na ciebie, jak ona na mnie… Przepraszam, zabrzmiałam egoistycznie. – powiedziała i pocałowała Elphirę w policzek, a potem Ramiel, Grimm i nawet Karendis. – Jesteście dobrymi przyjaciółkami. To teraz chyba idziemy… Gdzieś…

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija