Porządny sen naprawdę jej pomógł. Nie miała może czym się fizycznie zmęczyć, w końcu czymże takim był wczorajszy spacer, jednak w głowie zebrał się już taki natłok wrażeń i emocji, że ledwo była w stanie to wytrzymać. Teraz jednak czuła bez cienia wątpliwości, że wszystko się dobrze ułoży, nie ma mowy, by mogło się stać inaczej. Słońce świeci, śniadanie pachnie, ptaszki radośnie skrzeczą na parapecie... Zaraz, co?

Wciąż wylegująca się w łóżku kobieta nagle obróciła się na bok, by uważniej się przyjrzeć, co też za gość zawitał do niej. Niestety, ledwo jej wzrok spoczął na kruku, ten, spłoszony, poderwał się do lotu, zostawiając za sobą tylko ostatnie głośne "kra!", jakby w ten sposób chciał skonkludować swoją wizytę. Elestren przez moment wpatrywała się w puste okno, po czym wzruszyła ramionami i zwlekła się z posłania.

Blondynka zdjęła z siebie ubranie, które miała na sobie (i które powinna była jednak zdjąć wczoraj...), po czym przebrała się w odzienie przygotowane dla niej przez służbę. Przez moment zastanawiała się, czy przypasać sobie miecz do boku, w końcu po śniadaniu miała wyjść z domu, jednak uznała, że może to być nieuprzejme, jeśli będzie tak co dzień paradować z bronią. Co innego maska. Nikt inny w wiosce nie zakrywał swojej twarzy w ten sposób, jednak ani myślała ją zostawić.

Schodząc po schodach, elfka postanowiła, że spyta się matki o parę kolejnych rzeczy. Co to był za kruk? Czy jest w wiosce jakiś mędrzec, lub czarodziej? I właściwie dlaczego nosi na twarzy złotą maskę? Wydawało się to dosyć istotnym pytaniem, które jednak zawsze zapominała zadać. W końcu dla Złotowłosej brzmi to trochę tak, jakby miała się dziwić, czemu nosi bieliznę. Mam amnezję, mogę sobie pozwolić nawet na głupie pytania!, postanowiła w myślach.

Elestren skinęła głową, nie precyzując znakami, którego pytania miała ta odpowiedź dotyczyć. Na słowa matki sięgnęła dłonią do maski, jakby chciała ją zdjąć, jednak powstrzymała się, gdy tylko jej palce dotknęły swojego celu. Z jakiegoś powodu czuła wielką niechęć do zdjęcia jej z twarzy. Być może to była dobra chwila, by dowiedzieć się, czemu tak jest.

"Dlaczego właściwie noszę maskę?", zapytały dłonie elfki.

- Mało kto lubi nasz zawód. - Kobieta przybrała na chwilę grymas niezadowolenia. - Czasem jakimś młodzikom czy pijaczyną przychodzą do głowy różne, głupie rzeczy, dlatego dla bezpieczeństwa nosimy maski podczas pracy. A raczej o to, abyśmy mogły później normalnie wyjść z domu. Jednak tutaj nic ci nie grozi, więc możesz ją zdjąć, naprawdę. -
Uśmiechnęła się łagodnie, sięgając po jedzenie.

"Ale dlaczego ja ją cały czas noszę i czuję się dziwnie bez niej?", odparła młodsza elfka w języku migowym. "Wczoraj mówiłaś mi, że pierwsza egzekucja jest jeszcze przede mną."

Przez chwilę w jadalni panowała cisza, Elestren siedziała w bezruchu, jakby nad czymś głęboko myślała. W końcu jednak coś postanowiła, bo jej ręce powędrowały do złotej maski. Choć był to w istocie tylko prosty ruch, elfce zdało się jakby podejmowała niezwykle męczący wysiłek, by odsłonić swoją twarz. W końcu jednak maska znalazła się na stole, obok talerza postawionego przed Złotowłosą. Mimowolnie odwróciła od matki głowę, w bezskutecznej próbie ukrycia swojej twarzy. Czuła się niemal tak, jakby się właśnie publicznie rozebrała i chciała zakryć swoje wstydliwe partie ciała. Tylko czemu wstydziła się własnej twarzy?

"Obudził mnie dziś kruk, dość duży", powiedziała szybko w języku migowym, "Zdawało mi się jakby był wytresowany". Koniecznie musiała zająć swój umysł rozmową, by nie myśleć cały czas o założeniu maski z powrotem. Miała ten nieznośny tik, gdy co pięć sekund przypominała sobie, że ma obnażoną twarz i w panice sięgała po leżącą na stole maskę. Muszę zająć czymś ręce, postanowiła i z niezwykłą gorliwością wzięła się za śniadanie. Ktoś mógłby powiedzieć, że dobrym pomysłem byłoby odłożenie maski gdzieś dalej, by nie kusiła, ale blondynka czuła, że gdyby zabrać ją od niej z pewnością dostałaby ataku paniki.