Gdy Daniel otrzymał wiadomość od Jacqueline, szybko się przygotował i aby nie marnować więcej czasu, złapał taksówkę do portu. Nie chciał zostawiać przyjaciółki samej z przeszukiwaniem jachtu. Dodatkowo ciekawił go zasłyszany dzień wcześniej opis pokoju specjalnie przygotowanego do jakiegoś rytuału.

Przed wyjściem z domu zostawił jeszcze niewielką karteczkę zaadresowaną "Jane", którą wcisnał między futrynę, a drzwi.

Zadzwonię po południu jeśli się czegoś dowiem. Najpóźniej wieczorem.

D.

Jane obudziła się kolejnego dnia. Zabrała spod drzwi poranną gazetę, zaparzyła sobie mocną kawę i rozpoczęła nowy dzień w podłym nastroju. Pojawiły się kolejne zaginięcia i była wręcz pewna, że stał za nimi ten przeklęty kustosz i jego sekta. Zwinęła gazetę i cisnęła nią o ścianę. Była tak blisko odkrycia prawdy!

Wtedy pomyślała o Danielu. Była to jedyna osobą zaplątana w to wszystko, która przejawiała jakąkolwiek chęć współpracy z nią. Price próbowała dodzwonić się do mężczyzny, ale nikt nie odbierał. Przez jej ciało przeszedł nieprzyjemny dreszcz. Może popadała w paranoję, ale dzisiejszy artykuł o kolejnych zaginięciach osób związanych ze sprawą Gattisów, a także wczorajsze informacje przekazane przez Bary'ego sprawiły, że w jej głowie pojawił się nieprzyjemny scenariusz. A co jeśli dopadli Daniela? Jedynego ocalałego marynarza?

Dziennikarka szybko narzuciła na siebie płaszcz i niemalże wybiegła z mieszkania, prawie zapominając o zamknięciu drzwi na klucz. Wezwała taksówkę i wskazała kierowcy adres, pod którym mieszkał Coleman.

Odetchnęła jednak z ulgą, kiedy przeczytała kartkę wciśnięta między drzwi a futrynę. Wciąż jednak była sfrustrowana nieudaną próbą włamania się do muzealnej biblioteki. Nie zamierzała jednak odpuścić. Do potencjalnego telefonu Daniela zostało jej jeszcze trochę czasu, więc Jane postanowiła go nie zmarnować. Zanim uda się do redakcji, gdzie może dowiedziałaby się jakichś nowych rewelacji, zamierzała zaopatrzyć się w rewolwer. Taki, który mogła schować w torebce, a który mógłby uratować jej życie.

Jane

Po drodze do redakcji gazety Jane wstąpiła do sklepu gdzie mógł zakupić rewolwer i paczkę nabojów. Procedura była prosta podpisać protokół nabycia nanosząc swoje dane osobowe. Nic prostszego. Choć sprzedawca nic nie powiedział jego wzrok wyrażał powątpiewanie w umiejętności strzeleckie pani redaktor.

W redakcji panował jak zwykle niezły szum, Santa Cruze nie było jakimś zagłębiem sensacji a ostatnie zaginięcia stanowiły rewelacyjne źródło sensacji.

Jacqueline, Daniel, Samuel

Pogoda w porcie była przyjemna. Świeciło słoneczko, lekka morska bryza dawałą ochłodę, jedynie zapach porannych połowów mógł psuć doświadczenie tego miejsca.

Jacht stał przymocowany na swoim miejscu, prezentował się gorzej niż dnia wypłynięcia ale już lepiej niż kiedy przeszukiwali statek na plaży. Choć nadal kiedy na niego patrzyliście ogarniało was poczucie niepewności. Przed wejściem na statek kręcił się dosyć duży mężczyzna. Przedstawił się jako John Foerter, był wynajęty przez adwokata Gattisów by nie wpuszczać na statek przypadkowych osób.

Podzieliliście statek na części i każdy miał przeszukać swoją. Szukaliście bardzo dokładnie, ale nie znaleźliście pokoju który odpowiadałby opisowi z rytuału. Nie było pomalowanych ścian, nie było kredy, ani świec. Owszem Daniel znalazł puszki po farbie, ale żadna z przeszukanych kajut nie wskazywała na zmiany. Dodatkowo jak tylko weszliście na pokład ćmienie w głowie zaczęło dawać się we znaki, zwłaszcza w korytarzu pod pokładem.

- Doskonały pomysł z tym planem jachtu. Jadąc tu chciałem zrobić dokładnie to samo. - Daniel pokiwał głową z uznaniem. - Sobie też zrobie... - Powiedział już bardziej do siebie i w swoim notatniku naszkicował schematycznie rozmieszczenie kajut w rzucie z góry jak i z boku. W sumie jacht miał tylko jeden pokład, ale oszczędność dwóch dodatkowych stron w notatniku nie wydawała się konieczna w tym wypadku. Na koniec dorzucił ogólne wymiary łodzi i pomieszczeń w krokach i wyszedł tuż za Gattisami.

Na Eonie czuł się jakoś nieswojo i fizycznie nie za dobrze. Szczególnie pod pokładem. Sam nie był pewien, czy to ze względu na jakieś podświadome wspomnienia, czy coś zupełnie innego. Ślady zadrapań na deskach tu i ówdzie dodatkowo nie uspokajały, bardziej przypominając pazury niż efekt ciągnięcia jakiegoś ładunku po pokładzie.


- Pojade z tobą Jacqueline. - Zwrócił się do przyjaciółki. - Nie znam historii Eona, ale jeśli został zrobiony na zamówienie to może gdzieś w biurze znajdziemy jakieś plany albo przynajmniej rysunki? Jak na nic nie natrafimy, zawsze można kontaktować się ze stocznią o ile nie znajduje się po drugiej stronie kraju czy coś. - W sumie zupełnie nie miał pojęcia gdzie położono stępkę pod Eona i w ogóle jak zabrać się do poszukiwań takich informacji. Pewnie dokumenty właściciela. Czyli kolejny trop prowadzący do biura kapitana w jego posiadłości.
- Jednak o prawnika sprawy bym jeszcze nie opierał. Jeśli informacje Jane są prawdziwe to taka... organizacja może sprawę przeciągać całymi miesiącami, nie wspominając o pokazaniu naszej otwartej wrogości co z pewnością nam nie pomorze. - Podrapał się po głowie.

- No! Niemal bym zapomniał. Jak już ci wczoraj wspomniałem Jacqueline, dobrze poszukać innych dzienników albo dziennika kapit... twojego ojca. Może tam zapisał więcej o swoich poszukiwaniach i kursach? I tak będziemy w biurze i tym razem wiemy czego szukać. - Ostatnia myśl wyraźnie go ożywiła.

Przeszukiwanie jachtu nie przyniosło żadnych rewelacyjnych wyników. Właściwie nie przyniosły niczego poza paroma pomysłami jak można zdobyć odpowiedzi. Znowu podzieleni na grupy wyruszyliście do swoich zadań.

Samuel wstąpił na komisariat i pod bacznym okiem wyraźnie niezadowolonego policjanta. Pewnie wiązało się coś z tym że na komisariacie panowała trochę drażliwa atmosfera. Pewnie z uwagi na zaginięcia, bibliotekarz myślał że udało mu się usłyszeć określenie “To jakaś seria..”. Dodatkowo jeden z zaginionych to właśnie policjant.
W rzeczach z jachtu było wszystko, co udało się śledczym wynieść. Dokumenty, mapy, listy załogi, co do poszukiwanym map jachu niestety nie było. Owszem dokumenty pozwalające potwierdzić że Eon to Eon a Richard jest jego właścicielem ale to wszystko.

Daniel i Jacqueline mieli trochę więcej szczęścia. Znaczy znaleźli model Eona w gablocie. Była to miniatura...i niestety mimo że zdecydowali się “zdjąć” wierzch pokładu okazało się że model nie był dokładną kopią a środek stanowił wygodną do montażu pustkę.

Ale po długich poszukiwaniach udało się im znaleźć dowód zakupy Eon. Firma z Buenos Aires, podany adres i numer telefonu. No tak typowy Richard, nie mógł zadowolić się jakąś tutejszą firmą musiało być drogo i egzotycznie. Ale może udałoby się dostać od nich dokładny plan jachtu.

Cała trójka skończyła dosyć późno nie było sensu już dzwonić do kogokolwiek musiało to poczekać na kolejny dzień.

- Bez sensu! - Sfrustrowany Daniel wstał znad papierów zakupu jachtu i jeszcze raz rzucił okiem na rozłożony przez niego i Jane, model Eona. - I co dalej? Nawet jak się skontaktujemy ze stocznią to plany przyjdą pocztą najwcześniej za ile? Pare tygodni? - Przeczesał ręką rozczochrane włosy.

- Ale w sumie nic nie tracimy. Spróbujesz do nich zadzwonić i o to poprosić? Ja nie jestem z rodziny, wiec wątpię, żeby w ogóle chcieli na ten temat ze mną rozmawiać. - Zapytał Jacqueline i wyjrzał na zewnątrz.

- Ja wychodze. Nic tu więcej nie znajdziemy. Postaram się sprawdzić trop tej sekty. Może szalona, ale chyba ostatnia rzecz jakiej można się chwycić. Jak to oni brali udział w wysłaniu Eona, muszą wiedzieć więcej. - Pokiwał głową zdeterminowany. - A. Jeśli to prawda i te zniknięcia to ich sprawka... to uważaj na siebie. - Powiedział zaniepokojonym głosem do przyjaciółki.

***

Na zewnątrz ruszył szybkim krokiem w stronę swojej części miasta i możliwie szybko złapał jedną z przejeżdżających taksówek. Gdy w końcu wpadł do mieszkania, z miejsca złapał za telefon i wykręcił numer do Jane.

- Halo? Tu Daniel. - Przedstawił się i gdy potwierdził już, że rozmawia z nowa znajomą, kontynuował. - Nic nie znaleźliśmy. Same zimne tropy. A ty coś masz? - Wyjawił i westchnął zbierając myśli. - Już wcześniej pytałem, ale pewna jesteś informacji o tej sekcie? To w ogóle możliwe? Może... może spróbowalibyśmy to jakoś sprawdzić? - Zapytał niepewnie.