Jack postanowił wycofać się z wszystkimi, zabijanie dzików to nie była rozrywka w jego stylu. Cały czas zastanawiał się nad tą sytuacją. Xtabay intrygowała go mimo jej morderczej natury. Musiała być zaiste piękna i niebezpieczna. Rozmyślał też o nowych towarzyszach, którzy ewidentnie próbowali przejąć dowodzenie w grupie. Smocze dziedzictwo dawało im potęgę i wielką dumę, niestety nie wiedzieli z kim mają do czynienia.

Kiedy podążali śladami, Rashad odezwał się cicho do Ereszkigal, starając się ukryć rozbawienie, które wzbudzała w nim ta kapłanka-ladacznica (musiał uważać, podążając cienką linią pomiędzy nieokazywaniem słabości a nadmiernym antagonizoniem piratów) - ciekawe, na ile prawda o tej Xtabay odpowiada miejscowej legendzie, jeżeli tak, mamy do czynienia z demonem stworzonym przez zazdrość wobec miłości - jesteś jak rozumiem kapłanką Tama Hamy, bogini, której doktryna nakazuje dzielenie się, hm... "miłością", z innymi. Taka istota, wykorzystująca uroki i piękno by zabijać w zemście, że prawdziwa miłość nie była jej dana, jest chyba największym możliwym bluźnierstwem przeciwko twojej Bogini, prawda?

Kiedy zobaczyli jaskinię i niedźwiadki, obrócił się do pozostałych członków grupy - prawdopodobnie niedźwiedź zaciągnął zwłoki waszego towarzysza do tej jaskini, jeżeli chcecie odzyskać to co z niego zostało, musimy tam wejść i rozgromić niedźwiedzie - chyba, że jest ich wam tak żal, że wolicie się cofnąć? - Jego ostatnie słowa zabarwione były ledwo wyczuwalną ironią.

Zerknąłem chłodno na Rashada. Ta smocza para coraz bardziej mnie irytowała, a sądząc po minach towarzyszy nie byłem w tym osamotniony.

- Masz osobliwy talent do mówienia o oczywistościach Rashad. Teraz ja powiem ci jedną. Widziałeś kiedyś w akcji niedźwiedzicę broniącą młodych? Są niebezpieczniejsze od najbardziej agresywnych samców. Zanim zadalibyśmy poważne rany przynajmniej jeden z nas padłby trupem. Rozejrzyj się z kim podróżujesz. Sami piraci, a oni nie lubią kiedy się nimi manipuluje. Róbcie tak dalej a zrozumiecie dlaczego cieszyliśmy się taką a nie inną reputacją. Może i nie jestem zbyt chętny by walczyć ze zwierzętami, ale gdybym miał opory co do napadania na kupców i szlachciców nie pływałbym tyle czasu na Królowej. - Po czym spojrzałem pytająco na resztę drużyny proponując - Może uda mi się dogadać tą z niedźwiedzicą i wyciągnąć jakieś dodatkowe informacje. Co o tym myślicie?

Kiedy wymówiłeś sylaby zaklęcia i wykonałeś afektowany ruch dłońmi, latający wąż rozpłynął się w powietrzu. Wiedząc, że zmysł wzroku twego chowańca zawiedzie w egipskich ciemnościach jaskini, nakazałeś mu frunąć za niedźwiadkiem, który wycofywał się w głąb groty z zamiarem obudzenia swych rodziców. Wiedziony ruchem powietrza, podążałeś za zwierzem w bezpiecznej odległości. Całe szczęście, że nie wybrałeś sobie na towarzysza jakiegoś lądowego zwierzątka, gdyż musiałbyś wtedy posuwać się z największą ostrożnością, aby nie wpaść w nieprzeniknionym mroku w jakąś otchłań. Unosząc się jak najniżej mogłeś, natrafiłeś na coś, co mogło być zmasakrowanym truchłem Gurthaka i w tym samym momencie oblałeś się zimnym potem, gdy usłyszałeś bulgotliwy pomruk wydobywający się z gardła właśnie obudzonego, ale jeszcze ospałego niedźwiedzia. Wkrótce dołączyły do niego kolejne. Uznałeś, że zamiast nadaremnie krążyć nad krwawymi szczątkami ledwie przypominającymi twojego kompana, lepiej będzie wrócić do kamratów i obmyślić jakiś sposób obrony bądź ucieczki...

Wniosek z rekonesansu powinniście wyciągnąć taki, że zwłoki Gurthaka mogą, ale nie muszą dać wskazówek co do natury xtabay, gdyż są rozszarpane przez stadko niedźwiedzi. Z pewnością wymagany będzie trudny (ST 20) test Inteligencji (Investigation).

Prawdopodobnie w jaskini jest czworga dorosłych osobników.

Co robicie?

Druid rzuca Enhance Ability (Eagle's Splendor), Goodberry, Speak with Animals i pochodzi bliżej jaskini.

Podczas gdy Katon penetrował jaskinię z pomocą chowańca ja przygotowywałem się do rozmowy z jej mieszkańcami. Kiedy pierwszy z dorosłych niedźwiedzi wystawił łeb z jaskini natychmiast spojrzał czujnie w moim kierunku. Nie czekając aż zwierzę wykona jakiś niebezpieczny ruch zapewniłem je o pokojowych zamiarach w dowód czego położyłem niedaleko niego garść magicznych jagód które jak wyjaśniłem mają dodać im siły. Potem wyznałem że staramy się jedynie dowiedzieć co stało się z zaginionym towarzyszem. Opisałem go i spytałem czy są w stanie nam pomóc i czy nie znaleźli gdzieś przypadkiem jego rzeczy lub jak to mniej więcej ująłem "twardych i niejadalnych śmieci".

- Zamknij wreszcie gębę chłystku - odepchnął ręką na bok zagradzającego mu drogę Rashada i sam wysunął się na przód. W ręce mocno ścisnął łuk, napiął cięciwę i wycelował w uciekającego w głąb jaskini niedźwiadka. Już miał wypuścić strzałę, gdy usłyszał, że Anlaf z Katonem już mają inny plan.

- Cokolwiek wymyślicie, róbcie to szybko! - mały niedźwiedź zdążył już zniknąć w mrokach jaskini. Gdy Anlaf ruszył w stronę otworu jamy, Oscar przełknął cicho ślinę i zluzował napięty łuk. "Cholera, mam nadzieję, że wiesz co robisz..."