Świecidełko II: Dziedzictwo - Strona 4

TomaszJ · 12-12-2016, 14:28

- Z tego, com nauczył się studiując sztukę rycerską poznaję że ta wieża była częścią fortyfikacji, nie samotną strażnicą. Jednakże wciąż pozostaje to warowną wieżą. Gdyby była możliwość wejścia na sam szczyt, blanki z trzech stron ochroniłyby nas przed wiatrem i szypami wroga, zaś wysokość powoli dostrzec zagrożenie z daleka - mentorskim tonem orzekł sir Blacktower - Nie, nie proponuję byśmy udali się tam już teraz, ale warto by przygotować możliwość wejścia, a choćby i teraz rozejrzeć się z wysoka po okolicy. A jeżeli wrogowie przybędą, będziemy mieli gdzie się bronić.

Eleanor · 12-12-2016, 20:58

Girlaen uważnie wysłuchała uwag towarzyszy. Każdy był dobry w jakiejś dziedzinie i dzięki temu ich wspólna wiedza była dość szeroka, co mogło się przydać podczas ich wspólnych poszukiwań.
Z uśmiechem dolała dokładkę małej czaromiotce i powiedziała:
- Na górze mogliby nas odciąć od drogi ucieczki równie skutecznie jak na dole, ale to w ogóle nie wchodzi w rachubę, bo przecież tam nie ma podłogi, po której moglibyśmy chodzić, a po za Luną nikt z nas nie potrafi latać. Mamy jeszcze trochę czasu, zanim ewentualni wrogowie nas zaatakują, proponuję więc wspólnie przyjrzeć się odkryciu Luny. Może rzeczywiście tam jest jakieś przejście? To niekoniecznie musi być portal, ale na przykład drzwi otwierające się specjalnym mechanizmem. Warto to sprawdzić.

Sekal · 13-12-2016, 09:44

Yetar nie znalazł nic. Walaja i uciekający przed nią królik czy też inne zwierzę - fetchling na śladach to się nie znał - zatoczyli ze dwa kręgi wokół wieży, a na koniec pantera postawiła na swoim i śnieg znaczyła odrobina krwi w miejscu, gdzie spożyła kolację. Okrzyk rozbrzmiał w oddali, jeśli więc był sygnałem do ataku, mieli jeszcze chwilę czasu, aby się na niego przygotować.

Niestety pomysł Elvina na zajęcie pozycji na szczycie wieży, nie miał racji bytu. Pomijając już niepewną konstrukcję, to blanki nie były przeznaczone raczej do tego, aby się za nimi bronić w tym miejscu. A pięter w środku nie było, wdrapywanie się po linie zaś było ryzykowne. Cóż, po raz kolejny wyszła słabość wzroku Elvina w porównaniu do reszty towarzyszy - on jeden nie widział w pełni wnętrza budowli.

Pozostało im zejście w dół. Z użyciem liny zajęło to moment i na razie nie było sensu jej odwiązywać. Bez niej dostanie się na górę na pewno będzie o wiele trudniejsze, a wróg i tak mógł bez trudu zeskoczyć na dół. Dotarli bez przeszkód do częściowo odnowionego przez Lunę portalu, przyglądając się mu w świetle pochodni. Obejrzeli go dokładnie, ale nie znaleźli nic ponad to, co odkryła niziołka - niewielkie, okrągłe wgłębienie w paszczy wilka. Herbie upadłego rodu, który musiał władać również tymi ziemiami.

Sayane · 13-12-2016, 11:40

- No i co teraz? - spytała rozczarowana Luna. Była pewna, że Yetar coś znajdzie! - Opukamy ściany, podłogi...? Może pod tym kamiennym stołem, może da się go przesunąć? - podsuwała kolejne, nieco desperackie pomysły.
- O!!! - krzyknęła nagle i szybko wyskandowała wykrycie magii. Czasem na najprostsze pomysły najtrudniej wpaść!

Przyszło jej także do głowy, że mogłaby spróbować wezwać tu wiatr - jeśli gdzieś jest tajne przejście, to wzmocnienie przepływu powietrza mogłoby wskazać im właściwe miejsce. Co prawda kamienne bloki były pewnie ściśle do siebie dopasowane, ale co szkodziło spróbować?

Eleanor · 13-12-2016, 16:38

- Myślę, że warto spróbować przyjrzeć się temu otworowi i spróbować coś do niego dopasować. Może znajdziemy to "coś" wśród odpadów walających się wokół? - Odezwała się Girlaen, która dzięki temu, że mogła zająć umysł czymś innym starała się zapomnieć o fakcie, że znowu znajduje się pod ziemią.

Walają, jak młoda druidka domyślała się wcześniej, nie zechciała zejść w dół otworu, ale dzięki temu że została na zewnątrz istniała szansa, że zdoła ich ostrzec przed bezpośrednim niebezpieczeństwem.

Sekal · 13-12-2016, 21:24

Wystarczyło zerknąć pod stopy i wychodziło, że pomysł wciskania tego gruzu czy zardzewiałych gwoździ w otwór mija się zupełnie z celem. Nie pozostało tu nic, co w jakikolwiek sposób kojarzyło się z czymś sekretnym czy chociażby użytecznym.

Zaklęcie wykrycia magii Luny dało trochę lepszy efekt. Żadne tajne przejście nie zaświeciło się niczym pochodnia, lecz niewielkie drgania magii wyrocznia wyczuła właśnie w tym tajemniczym, małym otworze. Ktoś zebrał się na odwagę i wetknął tam palec, wyczuwając opuszkiem niewidoczne dla oka wgłębienie. Macając to mieli wrażenie, że wyżłobienie także ma dużo wspólnego z wilkiem. A sam otwór był niewielki, wsadzony w niego palec praktycznie nie miał luzu.

TomaszJ · 13-12-2016, 21:32

Zejście w dół łatwe nie było, bo choć Elvin nie był cherlawy, to zbroja i broń swoje ważyły. W końcu brzęknąwszy mocno stanął na podłodze i spojrzawszy w górę zmarszczył brwi myśląc o wspinaczce.
- Dobrze byłoby zamaskować ową linę. Odludzie tu i ze świecą co prawda dowcipnisiów szukać, ale strzeżonego Bogowie strzeżą.
Luna wstępnie sprawdziła podziemia, więc nie było potrzeby by szedł pierwszy. Sprawdził tylko czy miecz gładko z pochwy wychodzi i pobrzękując ruszył za towarzyszami.
- To ten sam herb, jaki widzieliśmy w podziemiach wcześniej. Nieumarły król także pieczętował się owym znakiem, lub niezwykle podobnym. To miejsce zapewne leżało w jego domenie, i jego ludzie tu stacjonowali, stąd ów wilk. Oczywiście mógło to być podobne godło, w jednej okolicy motywy często się powtarzały. Królewski herb w klejnocie winien mieć jednak koronę, po tym poznać monarszy znak. Nie widzę jej, ale klejnot mógł się ukruszyć i leżeć gdzieś na dole. Obejrzyjmy resztę pomieszczenia.
Elvin zaczął szukać śladów czegoś co zwróciło by jego uwagę - było nie było w murowanych fortyfikacjach spędził trochę życia, a budowla była chyba podobna wiekiem, co jego rodowa Czarnowieża. Przyjrzał się i ostrzom, czy są całkowicie przerdzewiałe, czy tylko pokryte warstwą, którą można oczyścić. Miecze - nawet stare - nie były tanie i za klingi płacono złotem. A złoto było im bardzo potrzebne.
- Niebywałe odkrycie! - zdziwił się Elvin, gdy Luna odkryła magiczną dziurkę - Zaiste, szczęście to mieć Cię przy sobie, Panno Luno, zawsze znajdziesz coś niesamowitego w pozornie zwyczajnym miejscu. Cóż będzie pasować w ten otwór? Klinga? Klucz? Może rodowy sygnet?

Eleanor · 14-12-2016, 20:03

Tropicielka dokładnie przyjrzała się temu co udało się odnowić małej Niziołce, a potem jej spojrzenie padło na pierścień Wilka, który nosiła na dłoni. To był zwykły sygnet, ale jego główna część miała bardzo podobna wielkość do otworu w rzeźbieniu. Doszła do wniosku, ze w sumie nic nie szkodzi by spróbować. Zdjęła pierścień i przyłożyła do niewielkiego wgłębienia. Nie zdając sobie z tego sprawy, wstrzymała oddech w oczekiwaniu na ewentualne efekty.

Wystarczyło przytknąć pierścień, a usłyszeli głuche gruchnięcie w ścianie. Nie za portalem jednakże, a tam gdzie znajdowała się cela - a raczej jej resztki. Ciężka kamienna ściana odsunęła się pod wpływem magii lub maszynerii - stary ród już wcześniej udowadniał, że na takich rzeczach się zna. Nowe przejście odsłoniło ciemny, zatęchły, kamienny korytarz. Wydawał się nie zawalony, a od wewnątrz wokół przejścia stworzono podobny portal dzięki czemu prawdopodobnie przejście dało się za sobą zamknąć.

Sayane · 14-12-2016, 20:57

- Ach Gir, jesteś TAKA genialna! - zachwyciła się Luna, której oczywiście kompletnie umknął fakt, że sama oddała wilczy pierścień tropicielce. Nie czekając chwyciła pochodnię i pomaszerowała w stronę wejścia. W ostatniej chwili przed zrobieniem kroku do wnętrza zahamowała i uważnie obejrzała najbliższe otoczenie. Jeszcze tego by brakowało, by wkroczyła prosto w jakąś pułapkę. W końcu na tym ród Wulfów również się znał.

Dopiero gdy upewniła się, że droga jest bezpieczna zawołała resztę.
- Może wilcza pani powinna iść pierwsza? - zażartowała, po czym zmarszczyła brwi. - Ale co z Walają? Nie wiadomo przecież jak daleko ciągnie się ten korytarz - czy na kolejny poziom podziemi, czy też wychodzi zupełnie gdzie indziej. Chyba nie zamkniemy tego za sobą zostawiając ją na pastwę nie wiadomo czego? A jak nie będzie chciała iść? - zmartwiła się wyrocznia.

Eleanor · 14-12-2016, 21:03

- Walaja sobie poradzi, a jak wrócimy na powierzchnię wróci do mnie. To trudno wyjaśnić. - Girlaen wydawała się nieco niepewna tłumacząc swoja więź z panterą, dla niej samej było to coś zupełnie nowego. - Myślę jednak, że powinniśmy zabrać linę i zamknąć ten korytarz. Tak na wszelki wypadek. Nie wiadomo jak długo będziemy chodzić po podziemiach. - Mimowolnie wzdrygnęła się na tę myśl. - Co do chodzenia przodem... Może Yetar byłby w tym lepszy? Jest zdecydowanie większym ekspertem od odkrywania pułapek niż ja. Choć oczywiście mogę być zaraz za jego plecami. Tak na wszelki wypadek, gdybym zobaczyła coś co jemu umknęło. Co o tym myślisz Yetarze?

12-12-2016, 14:28	#31
TomaszJ Reputacja: 1	- Z tego, com nauczył się studiując sztukę rycerską poznaję że ta wieża była częścią fortyfikacji, nie samotną strażnicą. Jednakże wciąż pozostaje to warowną wieżą. Gdyby była możliwość wejścia na sam szczyt, blanki z trzech stron ochroniłyby nas przed wiatrem i szypami wroga, zaś wysokość powoli dostrzec zagrożenie z daleka - mentorskim tonem orzekł sir Blacktower - Nie, nie proponuję byśmy udali się tam już teraz, ale warto by przygotować możliwość wejścia, a choćby i teraz rozejrzeć się z wysoka po okolicy. A jeżeli wrogowie przybędą, będziemy mieli gdzie się bronić. __________________ Bez podpisu. Ostatnio edytowane przez TomaszJ : 12-12-2016 o 22:16.

12-12-2016, 20:58	#32
Eleanor Reputacja: 1	Girlaen uważnie wysłuchała uwag towarzyszy. Każdy był dobry w jakiejś dziedzinie i dzięki temu ich wspólna wiedza była dość szeroka, co mogło się przydać podczas ich wspólnych poszukiwań. Z uśmiechem dolała dokładkę małej czaromiotce i powiedziała: - Na górze mogliby nas odciąć od drogi ucieczki równie skutecznie jak na dole, ale to w ogóle nie wchodzi w rachubę, bo przecież tam nie ma podłogi, po której moglibyśmy chodzić, a po za Luną nikt z nas nie potrafi latać. Mamy jeszcze trochę czasu, zanim ewentualni wrogowie nas zaatakują, proponuję więc wspólnie przyjrzeć się odkryciu Luny. Może rzeczywiście tam jest jakieś przejście? To niekoniecznie musi być portal, ale na przykład drzwi otwierające się specjalnym mechanizmem. Warto to sprawdzić. Ostatnio edytowane przez Eleanor : 12-12-2016 o 21:24.

13-12-2016, 21:32	#37
TomaszJ Reputacja: 1	Zejście w dół łatwe nie było, bo choć Elvin nie był cherlawy, to zbroja i broń swoje ważyły. W końcu brzęknąwszy mocno stanął na podłodze i spojrzawszy w górę zmarszczył brwi myśląc o wspinaczce. - Dobrze byłoby zamaskować ową linę. Odludzie tu i ze świecą co prawda dowcipnisiów szukać, ale strzeżonego Bogowie strzeżą. Luna wstępnie sprawdziła podziemia, więc nie było potrzeby by szedł pierwszy. Sprawdził tylko czy miecz gładko z pochwy wychodzi i pobrzękując ruszył za towarzyszami. - To ten sam herb, jaki widzieliśmy w podziemiach wcześniej. Nieumarły król także pieczętował się owym znakiem, lub niezwykle podobnym. To miejsce zapewne leżało w jego domenie, i jego ludzie tu stacjonowali, stąd ów wilk. Oczywiście mógło to być podobne godło, w jednej okolicy motywy często się powtarzały. Królewski herb w klejnocie winien mieć jednak koronę, po tym poznać monarszy znak. Nie widzę jej, ale klejnot mógł się ukruszyć i leżeć gdzieś na dole. Obejrzyjmy resztę pomieszczenia. Elvin zaczął szukać śladów czegoś co zwróciło by jego uwagę - było nie było w murowanych fortyfikacjach spędził trochę życia, a budowla była chyba podobna wiekiem, co jego rodowa Czarnowieża. Przyjrzał się i ostrzom, czy są całkowicie przerdzewiałe, czy tylko pokryte warstwą, którą można oczyścić. Miecze - nawet stare - nie były tanie i za klingi płacono złotem. A złoto było im bardzo potrzebne. - Niebywałe odkrycie! - zdziwił się Elvin, gdy Luna odkryła magiczną dziurkę - Zaiste, szczęście to mieć Cię przy sobie, Panno Luno, zawsze znajdziesz coś niesamowitego w pozornie zwyczajnym miejscu. Cóż będzie pasować w ten otwór? Klinga? Klucz? Może rodowy sygnet? __________________ Bez podpisu. Ostatnio edytowane przez TomaszJ : 13-12-2016 o 21:37.

14-12-2016, 20:03	#38
Eleanor Reputacja: 1	Tropicielka dokładnie przyjrzała się temu co udało się odnowić małej Niziołce, a potem jej spojrzenie padło na pierścień Wilka, który nosiła na dłoni. To był zwykły sygnet, ale jego główna część miała bardzo podobna wielkość do otworu w rzeźbieniu. Doszła do wniosku, ze w sumie nic nie szkodzi by spróbować. Zdjęła pierścień i przyłożyła do niewielkiego wgłębienia. Nie zdając sobie z tego sprawy, wstrzymała oddech w oczekiwaniu na ewentualne efekty. Wystarczyło przytknąć pierścień, a usłyszeli głuche gruchnięcie w ścianie. Nie za portalem jednakże, a tam gdzie znajdowała się cela - a raczej jej resztki. Ciężka kamienna ściana odsunęła się pod wpływem magii lub maszynerii - stary ród już wcześniej udowadniał, że na takich rzeczach się zna. Nowe przejście odsłoniło ciemny, zatęchły, kamienny korytarz. Wydawał się nie zawalony, a od wewnątrz wokół przejścia stworzono podobny portal dzięki czemu prawdopodobnie przejście dało się za sobą zamknąć. Ostatnio edytowane przez Sekal : 14-12-2016 o 20:17.

13-12-2016, 09:44	#33
Sekal Reputacja: 1	Yetar nie znalazł nic. Walaja i uciekający przed nią królik czy też inne zwierzę - fetchling na śladach to się nie znał - zatoczyli ze dwa kręgi wokół wieży, a na koniec pantera postawiła na swoim i śnieg znaczyła odrobina krwi w miejscu, gdzie spożyła kolację. Okrzyk rozbrzmiał w oddali, jeśli więc był sygnałem do ataku, mieli jeszcze chwilę czasu, aby się na niego przygotować. Niestety pomysł Elvina na zajęcie pozycji na szczycie wieży, nie miał racji bytu. Pomijając już niepewną konstrukcję, to blanki nie były przeznaczone raczej do tego, aby się za nimi bronić w tym miejscu. A pięter w środku nie było, wdrapywanie się po linie zaś było ryzykowne. Cóż, po raz kolejny wyszła słabość wzroku Elvina w porównaniu do reszty towarzyszy - on jeden nie widział w pełni wnętrza budowli. Pozostało im zejście w dół. Z użyciem liny zajęło to moment i na razie nie było sensu jej odwiązywać. Bez niej dostanie się na górę na pewno będzie o wiele trudniejsze, a wróg i tak mógł bez trudu zeskoczyć na dół. Dotarli bez przeszkód do częściowo odnowionego przez Lunę portalu, przyglądając się mu w świetle pochodni. Obejrzeli go dokładnie, ale nie znaleźli nic ponad to, co odkryła niziołka - niewielkie, okrągłe wgłębienie w paszczy wilka. Herbie upadłego rodu, który musiał władać również tymi ziemiami.

13-12-2016, 11:40	#34
Sayane Reputacja: 1	- No i co teraz? - spytała rozczarowana Luna. Była pewna, że Yetar coś znajdzie! - Opukamy ściany, podłogi...? Może pod tym kamiennym stołem, może da się go przesunąć? - podsuwała kolejne, nieco desperackie pomysły. - O!!! - krzyknęła nagle i szybko wyskandowała wykrycie magii. Czasem na najprostsze pomysły najtrudniej wpaść! Przyszło jej także do głowy, że mogłaby spróbować wezwać tu wiatr - jeśli gdzieś jest tajne przejście, to wzmocnienie przepływu powietrza mogłoby wskazać im właściwe miejsce. Co prawda kamienne bloki były pewnie ściśle do siebie dopasowane, ale co szkodziło spróbować?

13-12-2016, 16:38	#35
Eleanor Reputacja: 1	- Myślę, że warto spróbować przyjrzeć się temu otworowi i spróbować coś do niego dopasować. Może znajdziemy to "coś" wśród odpadów walających się wokół? - Odezwała się Girlaen, która dzięki temu, że mogła zająć umysł czymś innym starała się zapomnieć o fakcie, że znowu znajduje się pod ziemią. Walają, jak młoda druidka domyślała się wcześniej, nie zechciała zejść w dół otworu, ale dzięki temu że została na zewnątrz istniała szansa, że zdoła ich ostrzec przed bezpośrednim niebezpieczeństwem.

13-12-2016, 21:24	#36
Sekal Reputacja: 1	Wystarczyło zerknąć pod stopy i wychodziło, że pomysł wciskania tego gruzu czy zardzewiałych gwoździ w otwór mija się zupełnie z celem. Nie pozostało tu nic, co w jakikolwiek sposób kojarzyło się z czymś sekretnym czy chociażby użytecznym. Zaklęcie wykrycia magii Luny dało trochę lepszy efekt. Żadne tajne przejście nie zaświeciło się niczym pochodnia, lecz niewielkie drgania magii wyrocznia wyczuła właśnie w tym tajemniczym, małym otworze. Ktoś zebrał się na odwagę i wetknął tam palec, wyczuwając opuszkiem niewidoczne dla oka wgłębienie. Macając to mieli wrażenie, że wyżłobienie także ma dużo wspólnego z wilkiem. A sam otwór był niewielki, wsadzony w niego palec praktycznie nie miał luzu.

14-12-2016, 20:57	#39
Sayane Reputacja: 1	- Ach Gir, jesteś TAKA genialna! - zachwyciła się Luna, której oczywiście kompletnie umknął fakt, że sama oddała wilczy pierścień tropicielce. Nie czekając chwyciła pochodnię i pomaszerowała w stronę wejścia. W ostatniej chwili przed zrobieniem kroku do wnętrza zahamowała i uważnie obejrzała najbliższe otoczenie. Jeszcze tego by brakowało, by wkroczyła prosto w jakąś pułapkę. W końcu na tym ród Wulfów również się znał. Dopiero gdy upewniła się, że droga jest bezpieczna zawołała resztę. - Może wilcza pani powinna iść pierwsza? - zażartowała, po czym zmarszczyła brwi. - Ale co z Walają? Nie wiadomo przecież jak daleko ciągnie się ten korytarz - czy na kolejny poziom podziemi, czy też wychodzi zupełnie gdzie indziej. Chyba nie zamkniemy tego za sobą zostawiając ją na pastwę nie wiadomo czego? A jak nie będzie chciała iść? - zmartwiła się wyrocznia.

14-12-2016, 21:03	#40
Eleanor Reputacja: 1	- Walaja sobie poradzi, a jak wrócimy na powierzchnię wróci do mnie. To trudno wyjaśnić. - Girlaen wydawała się nieco niepewna tłumacząc swoja więź z panterą, dla niej samej było to coś zupełnie nowego. - Myślę jednak, że powinniśmy zabrać linę i zamknąć ten korytarz. Tak na wszelki wypadek. Nie wiadomo jak długo będziemy chodzić po podziemiach. - Mimowolnie wzdrygnęła się na tę myśl. - Co do chodzenia przodem... Może Yetar byłby w tym lepszy? Jest zdecydowanie większym ekspertem od odkrywania pułapek niż ja. Choć oczywiście mogę być zaraz za jego plecami. Tak na wszelki wypadek, gdybym zobaczyła coś co jemu umknęło. Co o tym myślisz Yetarze?