[Pathfinder RPG] Dziwne Wieki (18+) - Strona 56

**Kerm** · 29-03-2020, 10:10

Arthmyn uznał, że jego zaklęcia są zbyt słabe, by poważniej zagrozić temu przeciwnikowi.
Chwycił za kuszę i posłał bełt w najbliższego przeciwnika.

Slan · 30-03-2020, 17:45

Kennick wbił sztylet wszczękę ghoula, a potem przegryzł mu gardło, co uśmierciło jeszcze bardziej, ale też detektyw musiał przyznać, że nie miał w ustach jeszcze nigdy nic tak obrzydliwwego. Imra i Arthmyn rozsiekali i rozstrzelali kolejnego, a w końcu Umorli zgniótł ostatniego. Tak o to dzielna drużyna zgładziła zgraję potworów, zanim te drgnęły. Kucharka wykonała gest obronny przed złem, elfka zaczęła kompulsywnie przeklinać, a jeden z odzianych w żółć zapytał.
- Kimże jesteście

Asderuki · 30-03-2020, 22:47

Walka była szybka, krwawa i mordercza dla przeciwników. Imra spojrzała zaskoczona na rozpłatane dookoła ich ciała i z każdym uderzeniem serca na jej twarzy pojawiał się coraz szerszy uśmiech. Coś w niej się zmieniało...
- Ha ha! - zakrzyknęła triumfalnie jakby bitwa była co najmniej trudna i wymagająca. - Nikt nie tyka smoka.

Następnie zrobiła coś zaskakującego i dość obrzydliwego. Złapała Kennicka w pasie i nim ten zdążył zasłonić się chustą albo choćby wytrzeć usta pocałowała go mocno. Jej ciało zabłysło wylądowaniami powodując, że obojga przeszły ciarki. Kiedy puściła dedektywa mógł zauważyć, jak i pozostali, że na jej twarzy pojawiły się drobne niebieskie łuski na policzkach i czole. Do tego na karku pod włosami mignęło kilka kolejnych.

- Nie przejmujcie się, my tylko chcemy uspokoić ducha z kotła. - powiedziała nabuzowana emocjami. A potem wszystko ustało i wojowniczka zrozumiałą co zrobiła i że ma zgniłą krew nieumarlaka na ustach. Bardzo pospiesznie uciekła do najbliższego konta zwrócić ostatni posiłek. Kiedy skończyła, zobaczyła Kennicka, wyciągającego w jej stronę kawałek materiału o ostrym, ale świeżym zapachu. Twarz miał już zasłoniętą, a oczach tliły się ogniki.

**Sindarin** · 31-03-2020, 08:01

Sadim z uśmiecham skrzyżował ramiona - sprawność, z jaką jego towarzysze rozprawili się z trupojadami, napawała dumą. Nie zdążył nawet kiwnąć palcem, a było już po wszystkim. Parsknął cichym śmiechem, widząc jak Imra pocałowała jego brata, a chwilę później odbiegła zwrócić ostatni skromny posiłek. Kennick poszedł za nią, więc kapłan zwrócił się do "kucharzy"
- Szukamy sposobu na uspokojenie ducha z kotła, przy okazji zapewnimy wam trochę bezpieczeństwa od umarlaków - powiedział uspokajającym tonem.

W kącie pomieszczenia bladozielona na twarzy Imra przyjęła podaną przez śledczego chusteczkę.
- No i co się śmiejesz? - burknęła zawstydzona swoim zachowaniem.
- Następnym razem daj mi moment na oczyszczenie się - odparował tiefling, puszczając jej oko.
- Poniosło mnie - burknęła niezadowolona kobieta drapiąc się po policzku. Chwilę potem z niedowierzaniem zaczęła macać swoją twarz wyczuwając drobne stwardnienia.
- Em. Kennick, co ja mam na twarzy? Czy ta krew była czym zakażona? - zapytała spanikowana.
- Nawet jeśli, to już się jej pozbyłaś. Do twarzy Ci z nimi - odpowiedział, nie odrywając wzroku od jej twarzy
- Nimi? - Zapytała Imra nie rozumiejąc o co Kennickowi chodzi.
- Łuski. Na razie delikatne, jasny odcień kobaltu - stwierdził, przyglądając się jej - Krew daje o sobie znać
Półelfka stanęła jak wryta. Miała łuski na ciele i jej umysł tego nie potrafił pojąć.
- Cholera tatuaż. Mam nadzieję, że go nie zasłoniły - oprzytomniała.
- Sprawdzimy go później - zaproponował wciąż trochę rozbawiony Kennick - Ale jeśli już, to pojawiłyby się pod nim

**Kerm** · 31-03-2020, 09:21

Walka była zdecydowanie jednostronna, ale Arthmyn nie narzekał, że jego udział w tym starciu był niezbyt duży. Najważniejsze było to, że wygrali, na dodatek bez strat własnych. Jego radość nie była jednak na tyle wielka, by miał kogokolwiek obcałowywać...

- Często miewaliście takie odwiedziny? - spytał, wskazując na ghoule.

Kaworu · 31-03-2020, 16:04

Umorli był... zasmucony. Marzyła mu się prawdziwa bitka, a tu już po chwili wszystkie ghoule były pokonane. Jak żyć?

Uniósł brew, patrząc na to, co robiła Imra i miał nadzieję, że jego gęsta broda i wąsy zamaskowały lekki uśmieszek, który się pojawił na jego twarzy.

- Zandalus nas wsparł - było wszystkim, co powiedział na pytanie pana w żółci. Było to bluźnierstwo, ale wierzył, że w tym kontekście jego boska patronka mu wybaczy - zresztą, sam w to nie wierzył. Ale miał wrażenie, że powinien utrzymać fasadę "wyznawcy Zandalusa". To dzięki niej mogli swobodnie przebywać w tym miejscu.

Slan · 05-04-2020, 18:04

- Eee z kotła? A naszego nieszczęsnego kucharza. Pochowaliśmy go na podwórzy – rzekła kucharka.
- Niezbyt dokładnie. Tam są skrzydła… mroczne skrzydła! – rzekła elfka wstrząsana przez tiki nerwowe
- Te potwory często tu się kręcą, ale chyba byli zdesperowani… – dodała kucharka.
-Na zewnątrz na podwórzu wzmógł się deszcz, coś jednak latało za strugami.

**Kerm** · 05-04-2020, 19:50

Mroczne skrzydła? To się Arthmynowi źle kojarzyło.
Bardzo źle, bo właśnie latające "COŚ" porwało Genny i zaklinacz był przekonany, że elfka ma na myśli dokładnie to samo.

- Przez ten deszcz niedokładnie widać - powiedział - ale chyba już mieliśmy do czynienia z tymi skrzydłami.

Kaworu · 05-04-2020, 20:10

- Niedobrze, mam tylko moją broń. W walce z latadłem jestem na gorszej pozycji - ocenił taktycznie Umorli - Jak tam nasi użytkownicy magii? Mamy z nim jakieś szanse? Pomijając, że nie wiemy co to tak dokładnie jest?

Asderuki · 06-04-2020, 19:45

- Wasze szczęście, że byliśmy obok w takim razie - mruknęła Imra powracając uwagą do grupy. Co chwila jednak zerkała na Kennicka.

- Zawsze możemy kogoś przewiązać liną i wystawić jako przynętę. Można by złowić to coś jak rybę z rzeki. Oczywiście lina z hakiem może być nieco skuteczniejsza i bez szkody dla przynęty. Mam jednak oszczep i toporek do rzucania gdyby ten pomysł się nie przyjął. Możesz sobie wybrać któryś - półelfka zwróciła się do krasnoluda.

Deszcz i mgła nie zachęcały do wyglądania na zewnątrz. Szczególnie, że Imra miała w pamięci równie ulewny dzień, którego to zobaczyła TO COŚ w chmurach. Do tej pory nie wiedziała co to było i zdecydowanie nie próbowała się dowiedzieć. A może i próbowała? Tego nie umiała sobie przypomnieć. Teraz zaś jeśli chcieli uspokoić ducha musieli wyjść na deszcz, do tej żółtej śmierdzącej mgły wprost w objęcia czegoś czego nie znali i nie rozumieli. Sytuacja taktycznie beznadziejna.

- Aczkolwiek póki co wolałabym nie wychodzić póki to coś lata...

29-03-2020, 10:10	#551
Kerm Administrator Reputacja: 1	Arthmyn uznał, że jego zaklęcia są zbyt słabe, by poważniej zagrozić temu przeciwnikowi. Chwycił za kuszę i posłał bełt w najbliższego przeciwnika. k20=19 (krytyk niepotwierdzony) k8=5

30-03-2020, 17:45	#552
Slan Reputacja: 1	Kennick wbił sztylet wszczękę ghoula, a potem przegryzł mu gardło, co uśmierciło jeszcze bardziej, ale też detektyw musiał przyznać, że nie miał w ustach jeszcze nigdy nic tak obrzydliwwego. Imra i Arthmyn rozsiekali i rozstrzelali kolejnego, a w końcu Umorli zgniótł ostatniego. Tak o to dzielna drużyna zgładziła zgraję potworów, zanim te drgnęły. Kucharka wykonała gest obronny przed złem, elfka zaczęła kompulsywnie przeklinać, a jeden z odzianych w żółć zapytał. - Kimże jesteście __________________ Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo. Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda... Cisza nastanie. Awatar Rilija

30-03-2020, 22:47	#553
Asderuki Reputacja: 1	Walka była szybka, krwawa i mordercza dla przeciwników. Imra spojrzała zaskoczona na rozpłatane dookoła ich ciała i z każdym uderzeniem serca na jej twarzy pojawiał się coraz szerszy uśmiech. Coś w niej się zmieniało... - Ha ha! - zakrzyknęła triumfalnie jakby bitwa była co najmniej trudna i wymagająca. - Nikt nie tyka smoka. Następnie zrobiła coś zaskakującego i dość obrzydliwego. Złapała Kennicka w pasie i nim ten zdążył zasłonić się chustą albo choćby wytrzeć usta pocałowała go mocno. Jej ciało zabłysło wylądowaniami powodując, że obojga przeszły ciarki. Kiedy puściła dedektywa mógł zauważyć, jak i pozostali, że na jej twarzy pojawiły się drobne niebieskie łuski na policzkach i czole. Do tego na karku pod włosami mignęło kilka kolejnych. - Nie przejmujcie się, my tylko chcemy uspokoić ducha z kotła. - powiedziała nabuzowana emocjami. A potem wszystko ustało i wojowniczka zrozumiałą co zrobiła i że ma zgniłą krew nieumarlaka na ustach. Bardzo pospiesznie uciekła do najbliższego konta zwrócić ostatni posiłek. Kiedy skończyła, zobaczyła Kennicka, wyciągającego w jej stronę kawałek materiału o ostrym, ale świeżym zapachu. Twarz miał już zasłoniętą, a oczach tliły się ogniki. Ostatnio edytowane przez Asderuki : 30-03-2020 o 22:56.

31-03-2020, 08:01	#554
Sindarin DeDeczki i PFy Reputacja: 1	Sadim z uśmiecham skrzyżował ramiona - sprawność, z jaką jego towarzysze rozprawili się z trupojadami, napawała dumą. Nie zdążył nawet kiwnąć palcem, a było już po wszystkim. Parsknął cichym śmiechem, widząc jak Imra pocałowała jego brata, a chwilę później odbiegła zwrócić ostatni skromny posiłek. Kennick poszedł za nią, więc kapłan zwrócił się do "kucharzy" - Szukamy sposobu na uspokojenie ducha z kotła, przy okazji zapewnimy wam trochę bezpieczeństwa od umarlaków - powiedział uspokajającym tonem. W kącie pomieszczenia bladozielona na twarzy Imra przyjęła podaną przez śledczego chusteczkę. - No i co się śmiejesz? - burknęła zawstydzona swoim zachowaniem. - Następnym razem daj mi moment na oczyszczenie się - odparował tiefling, puszczając jej oko. - Poniosło mnie - burknęła niezadowolona kobieta drapiąc się po policzku. Chwilę potem z niedowierzaniem zaczęła macać swoją twarz wyczuwając drobne stwardnienia. - Em. Kennick, co ja mam na twarzy? Czy ta krew była czym zakażona? - zapytała spanikowana. - Nawet jeśli, to już się jej pozbyłaś. Do twarzy Ci z nimi - odpowiedział, nie odrywając wzroku od jej twarzy - Nimi? - Zapytała Imra nie rozumiejąc o co Kennickowi chodzi. - Łuski. Na razie delikatne, jasny odcień kobaltu - stwierdził, przyglądając się jej - Krew daje o sobie znać Półelfka stanęła jak wryta. Miała łuski na ciele i jej umysł tego nie potrafił pojąć. - Cholera tatuaż. Mam nadzieję, że go nie zasłoniły - oprzytomniała. - Sprawdzimy go później - zaproponował wciąż trochę rozbawiony Kennick - Ale jeśli już, to pojawiłyby się pod nim

05-04-2020, 18:04	#557
Slan Reputacja: 1	- Eee z kotła? A naszego nieszczęsnego kucharza. Pochowaliśmy go na podwórzy – rzekła kucharka. - Niezbyt dokładnie. Tam są skrzydła… mroczne skrzydła! – rzekła elfka wstrząsana przez tiki nerwowe - Te potwory często tu się kręcą, ale chyba byli zdesperowani… – dodała kucharka. -Na zewnątrz na podwórzu wzmógł się deszcz, coś jednak latało za strugami. __________________ Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo. Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda... Cisza nastanie. Awatar Rilija

31-03-2020, 09:21	#555
Kerm Administrator Reputacja: 1	Walka była zdecydowanie jednostronna, ale Arthmyn nie narzekał, że jego udział w tym starciu był niezbyt duży. Najważniejsze było to, że wygrali, na dodatek bez strat własnych. Jego radość nie była jednak na tyle wielka, by miał kogokolwiek obcałowywać... - Często miewaliście takie odwiedziny? - spytał, wskazując na ghoule.

31-03-2020, 16:04	#556
Kaworu Reputacja: 1	Umorli był... zasmucony. Marzyła mu się prawdziwa bitka, a tu już po chwili wszystkie ghoule były pokonane. Jak żyć? Uniósł brew, patrząc na to, co robiła Imra i miał nadzieję, że jego gęsta broda i wąsy zamaskowały lekki uśmieszek, który się pojawił na jego twarzy. - Zandalus nas wsparł - było wszystkim, co powiedział na pytanie pana w żółci. Było to bluźnierstwo, ale wierzył, że w tym kontekście jego boska patronka mu wybaczy - zresztą, sam w to nie wierzył. Ale miał wrażenie, że powinien utrzymać fasadę "wyznawcy Zandalusa". To dzięki niej mogli swobodnie przebywać w tym miejscu.

05-04-2020, 19:50	#558
Kerm Administrator Reputacja: 1	Mroczne skrzydła? To się Arthmynowi źle kojarzyło. Bardzo źle, bo właśnie latające "COŚ" porwało Genny i zaklinacz był przekonany, że elfka ma na myśli dokładnie to samo. - Przez ten deszcz niedokładnie widać - powiedział - ale chyba już mieliśmy do czynienia z tymi skrzydłami.

05-04-2020, 20:10	#559
Kaworu Reputacja: 1	- Niedobrze, mam tylko moją broń. W walce z latadłem jestem na gorszej pozycji - ocenił taktycznie Umorli - Jak tam nasi użytkownicy magii? Mamy z nim jakieś szanse? Pomijając, że nie wiemy co to tak dokładnie jest?

06-04-2020, 19:45	#560
Asderuki Reputacja: 1	- Wasze szczęście, że byliśmy obok w takim razie - mruknęła Imra powracając uwagą do grupy. Co chwila jednak zerkała na Kennicka. - Zawsze możemy kogoś przewiązać liną i wystawić jako przynętę. Można by złowić to coś jak rybę z rzeki. Oczywiście lina z hakiem może być nieco skuteczniejsza i bez szkody dla przynęty. Mam jednak oszczep i toporek do rzucania gdyby ten pomysł się nie przyjął. Możesz sobie wybrać któryś - półelfka zwróciła się do krasnoluda. Deszcz i mgła nie zachęcały do wyglądania na zewnątrz. Szczególnie, że Imra miała w pamięci równie ulewny dzień, którego to zobaczyła TO COŚ w chmurach. Do tej pory nie wiedziała co to było i zdecydowanie nie próbowała się dowiedzieć. A może i próbowała? Tego nie umiała sobie przypomnieć. Teraz zaś jeśli chcieli uspokoić ducha musieli wyjść na deszcz, do tej żółtej śmierdzącej mgły wprost w objęcia czegoś czego nie znali i nie rozumieli. Sytuacja taktycznie beznadziejna. - Aczkolwiek póki co wolałabym nie wychodzić póki to coś lata...