Korneliusz westchnął ciężko, choć trudno było określić powód i co właściwie, to miało oznaczać. Przez dłuższą chwilę milczał, jakby zastanawiał się co ma odpowiedzieć na takie dictum.
- Wilczy kult ma wiele oblicz. To rodzaj pradawnej religii w tych regionach. Nie jest on spójny i w wielu przypadkach, ogranicza się do nieszkodliwych zabobonów. Zdarzają się jednak przypadki i sytuacje, kiedy zachowania naruszają, czy nawet łamią dobre obyczaj, czy wręcz prawo. W ostatnim czasie nastąpiło niestety natężenie fanatycznych ruchów. Biorąc to pod uwagę, to co spotkało was na cmentarzu, miało pewien związek z bestyją, którą udało się nam złapać.
Korneliusz przeczesał dłonią bujną, rudą czuprynę i powiódł wzrokiem po zebranych. Zatrzymał się na dłużej na Halvarze i Malcolmie. W jego spojrzeniu było coś dziwnego. Niepokojący blask, który mógł nie znaczyć nic, a jednocześnie stanowić zapowiedź poważnych kłopotów.
- Pewnie zastanawia was, dlaczego z uporem maniaka, używam słowa bestyja. Robię to całkowicie świadomie. To coś... to monstrum, jest bestyją w ludzkim ciele i nie można dać się zwieść. Są bowiem tacy, którzy przekonują, że vuki są tak samo ludźmi, jak my. Nic bardziej mylne. Takie poglądy, to nie tylko głupoto, ale też śmiertelne zagrożenie dla normalnych ludzi. Miejsce plugawych kreatur jest na cmentarzu, a nie wśród cywilizowanych ludzi.

W tym momencie do każdego członków Bród Mocy dotarł pewien jeden, ale jakże znaczący fakt. Jak dotąd nie widzieli żadnego przedstawiciela innej rasy niż ludzkiej.
Pokraczne sługi lorda Niclasa, choć wyraźnie różniący się wyglądem od typowych przedstawicieli ludzkiej rasy, to bardziej przypominali ludzi dotkniętych jakąś poważną chorobą niż jakieś półorki, czy inne goblinoidy.

Gert uśmiechnął się lekko. Niech towarzysze się prawią, a on sobie zje... no, i plan jak każdy i znowu udany! Potrzebował jadła, a woda była zdrowa, choć wolałby piwo. Cóż, alkohol jeszcze czuł w swoim systemie, ale nie jakoś tragicznie. Tak czy inaczej, posilił się i spojrzał na Kornaliusza.

- Szukałem was Panie wczoraj wieczór. - powiedział swobodnie - Mam pewne przyprawy w których możecie być zainteresowani, ale o tym jak wrócimy. Fortel to jedyna nasza szansa na przyskrzynienie tej bestyji.

- Tutaj nasuwa się pytanie. Skoro bestia na srebro wrażliwa, to czy znienawidzony metal wyczuwa? Przyznam, że i nam broń by się zdała, jeśli ta misja ma być sukcesem.

Korneliusz spojrzał na Gerta z lekko zdziwioną miną.
- Przyprawy? Skąd tak absurdalne przypuszczenie, że mogą mnie one zainteresować. Żaden ze mnie pigularz, czy kuchmistrz. Z tego typu propozycjami radzę udać się do majordomusa, albo do Duszana, to gestor rodu Giftshtov od wielu lat. Oni być może będą zainteresowani tego typu ofertą. A co do broni, to rzec jasna, nasza zbrojownia jest do waszej dyspozycji. W sprawie szczegółów taktyki i umiejętności bestyji radzę udać się do dowódcy gwardii. Pero Simic, udzieli wam z pewnością dużo bardziej precyzyjnych informacji niż ja.

Korneliusz wychylił łyk wody i wstał od stołu.
- Wybaczcie proszę. Muszę jednak was w tym momencie opuścić. Obowiązki wzywają. Służba jest do waszej dyspozycji, zatem gdybyście czegoś potrzebowali, nie krępujcie się z niczym. Simic i jego ludzie zamierzają wyruszyć wraz z początkiem nony. Przemyślcie zatem moją propozycję i w spokoju podejmijcie decyzję. Gdybyście czegoś ode mnie potrzebowali, to będę albo przy lordzie, albo w wieży. Najlepiej zapytać majordomusa, on będzie najlepiej zorientowany.

Korneliusz pożegnał się ze wszystkimi skinieniem głowy i wolnym krokiem wyszedł z sali jadalnej.

Gert się zaśmiał. To było dobre! Eksperymenty na blondynce! Ah! Jakie to on by z nią "poeksperymentował"! Widać ktoś miał słabość do nieprzytomnych, ale żeby z tego robić trójkącik? To było wyborne!

- Nie ty jeden. - powiedział w końcu - Kiedym ją pakowalim do karocy, głowę bym dał, żem to w nim widział. To, że jej los nie był mu obojętny... Kto wie?

Ziewnął i zamrugał oczami, po czym pokręcił głową. Oj tak, był lekko padnięty. Chyba jeszcze miał resztkę wina w pokoju... może tak drzemka? Tak, drzemka na chwilkę byłaby całkiem niezłym pomysłem.

- To co? Bierzemy zlecenie? Będzie dużo ostrożnego gadania i miejmy nadzieję po broń nie sięgania, a gdy bestyja przebrzydła łeb z jamy wynurzy, utoczymy jej krwi i wnet się rozchmurzy!