Rufus zaklął, kiedy pożlizgnął się i prawie upadł w śliskim deszczu, a mgła przywołana chyba magią jego towarzyszy prawie umiemożliwiała widoczność. Na szczeście on sam też nie był pozbawiony mocy. Rzucił na siebie ulubione ze swoich nowych zaklęć, które pozwalało mu latać jak ptak, choć teraz użył go tylko by sunąć nad ziemią, starając się po dźwięku zlokalizować wiedźmę, którą próbował zaatakować. Odczuwając coraz bardziej znajomą ekscytację walką z groźnym okrzykiem wpadł na kreaturę, czując jak jego topór, wzmocniony mocą odpierającą wrogowi zapał, wbija się w jej ciało, tak mocno że prawie wyrwał mu się z ręki.

Nie widział, choć mógł słyszeć, jak Hans w postaci niebiańskiego niedźwiedzia walczył z drugą maenadą, choć tylko jeden z ciosów jego masywnej formy dosięgnął przeciwniczki. Ta natomiast wypadła z pokrytego magicznym deszczem obszaru i zaczęła tańczyć w dzikich i szaleńczych podrygach. Jednak nie było jej dane pląsać tak długo... Lawina zwinnym kocim susem wskoczyła na plecy wijącej się wiedźmy, a Jace pochwycił ją w telekinetycznym uścisku. Następnie Mikel wypadł z chmury i szybkimi, precyzyjnymi ciasami powalił ją na ziemię.
Niestety Laura znalazła się pod wpływem rodzącej szaleństwo mocy maenady i sama zaczęła tańczyć, wpadając na Jace's i próbując go uderzyć.

Jednak było to za mało by zmienić sytuację na niekorzyść Pogromców z Phaendar. Kiedy Rufus upewniał się że jego przeciwniczka nie żyje, wymacując w poszukiwaniu jej jak się okazało martwego ciała, pozostali masakrowali drugą. Hans, lecący na słuch w miejsce zwarcia, wypadł z nawałnicy niemal wprost na kotłującą się parę. Z rozpędu przywalił wielkim, pazurzastym łapskiem i spróbował się na czwartego dołączyć do zapasów. Hannskjaldowi ledwo udało sie ruszyć na śliskim śniegu, ale w końcu dopadł maenadę i pochwycił ją w szczęki. Maenada mimo bycia trzymaną przez trzech przeciwników i leżenia na ziemi, dała jednak radę skupić się na tyle, by wpłynąć na umysł Lawiny, rozbudzając w lwicy ządzę mordu. Zwierzę natychmiast rzuciło się na Mikela. Zaskoczony zdradą wojownik nie dał rady uniknąć jej zębów, jednak wyrwał się i sparował cios pazurami, który mógłby rozplatać mu gardło. Próba przewrócenia lwicy w ramach riposty się nie powiodła.

Jace odsunął się od oszalałej niziołki ale nie stracił rezonu i unieruchomił byłą dziewczynę swoją mocą. Ta była w stanie tylko niezrozumiale bełkotać.
Mikel wyprowadził serię uderzeń w przytrzymywaną przez Hannskjalda maenadę, która wydawała się ledwie żywa. Hans zakończył sprawę, warcząc groźnie na Lawinę, a następnię wbijając swoje kły i pazury we wiedźmę, która przestała się w końcu szamotać.

Walka, mimo wyjątkowo utrudnionych warunków, skończyła się dość szybko zdecydowaną wygraną bohaterów. Jedynie Mikel został mocniej ranny, a do tego trucizna maenady zdążyła go osłabić, zanim przestała działać. Lawina, która chwilę temu, zaczarowana przez dziką wiedźmę, rzuciła się na wojownika, teraz położyła uszy po sobie, podchodząc do niego ostrożnie, po czym położyła się przed nim na plecach, najwyraźniej były to przeprosiny w jej wykonaniu. W tym czasie Jace trzymał wciąż podrygującą i bełkoczącą Laurę w delikatnym, acz nieustępliwych uścisku telekinezy – dziewczyna nie stanowiła zagrożenia dla siebie czy innych, ale wiedział, że minie przynajmniej kilkanaście minut, zanim wrócą jej zdrowe zmysły.

Minęło kilka następnych chwil, zanim przywołana przez Hannskjalda ulewa nie ustąpiła, odsłaniając pokrytą śniegiem, lodem i magiczną pajęczyną polanę. W sieci wiły się niemrawo cztery przemoczone i przemarznięte krasnoludy, złorzecząc pod nosami na pogodę, cały świat i siebie nawzajem. Widząc bohaterów, jeden z nich pomachał jedyną niesklejoną ręką.

- Halo! Dziękujemy za pomoc i w ogóle, ale da radę jeszcze jej trochę? – krzyknął - Nie mamy wiele, ale odwdzięczymy się jak możemy! – po tych słowach jego towarzysze zaczęli ochoczo potakiwać, na ile było to dla nich możliwe. Widać było, że odzyskali już pełnię władzy nad własnymi umysłami.

- Laura ci nie odpowie, została oszołomiona przez maenadę. - odpowiedział druidowi Jace. W tym czasie Laura mogła jedynie złorzeczyć w nieartykułowanym gniewie trzymana przez magiczną siłę, niezdolna do ruszenia choćby palcem. Psionik skupił się odsuwając dziewczynę od siebie na bezpieczną odległość, po czym wypowiedział słowo mocy uwalniając Laurę spod wpływu uroku i swojego telekinetycznego uścisku.

Niestety nie mieli ze sobą koców, którymi mogliby okryć zmarzniętych krasnoludów, ale Jace mógł ogrzać nieco ich ubrania

- To meandy - odpowiedział wreszcie Hannskjaldowi i reszcie. Opowiedział pokrótce co to za istoty i czy warto się rozejrzeć w okolicy, następnie dodał.
- Jak jest nas więcej, weźmy się za zbieranie tych ziół póki możemy.

Laura rzeczywiście większość czasu po walce spędziła na robieniu dziwnych różnych rzeczy będąc nadal w więzieniu umysłowej mgły jakby to najlepiej określić działanie oszołomienia.
Kiedy Jace uwolnił ją z tego stanu, niziołek rozejrzała się po okolicy.
- Wredna męda. - Powiedziała i kopnęła wyładowując swoją frustrację na zwłokach potworzycy.

Kiedy zorientowała się że reszta oczekuje od niej czegoś, szybko połączyła to z faktem że grupa krasnoludów też jest już oswobodzona z czaru i rozpędziła swoje zaklęcie które trzymało ich w miejscu.

- Cóż, może ich ubrania są porozrzucane grześ w okolicy. w końcu raczej nie chodzili tak cały czas. Być może Lawina powinna użyć swojego zwierzęcego węchu i poszukać. - Zaproponowała mała wiedźma. - A nawet jeśli możemy ich zabrać do fortu, możliwe że tamci będą mieli parę zapasowych koców poza tymi co im przynieśliśmy.

Mówiąc to zwróciła swoją uwagę na Mikela i uleczyła go z odniesionych obrażeń.

Hex Heal + Cure Light Wounds

-Sztuczki tych wiedźm były denerwujące, ale w końcu na niewiele im się przydały...a ty czujesz się już dobrze Laura? - Rufus rozejrzał się dookoła, z satysfakcją przyglądając się ubitej przez siebie wiedźmie, a następnie oceniając stan towarzyszy i krasnoludów, którzy nie wydawali się być ranni, jedynie zmarźnięci.

-No, myślę że możemy wam pomóc, będziecie mogli się nam jakoś odwdzięczyć, jesteśmy Mścicielami z Phaendar, pogromcami hobgoblinów i nie tylko, na imię mam Rufus. - Podszedł bliżej do krasnoludów, spoglądając na nich z pobłażliwym uśmiechem.

-Co tu robicie i jak wpadliście w tę pułapkę? Dobrze by było wiedzieć, czy tych całych "maenad" może być więcej w okolicy. - spytał się.


~Hans, możesz szybko ich zbadać czy nie mają tego pasożyta? Jak nie, możemy nawet zaprowadzić ich do fortu, ale najpierw musimy zioła znaleźć...~ -odpowiedział telepatycznie krasnoludowi.