Mężczyźni okładający się sztachetami osiągnęli pewien efekt, niekoniecznie zamierzony, i teraz krwawiąc z rozbitych nosów tarzali się po ziemi i okładali słabnącymi ciosami kułaków. W pewnym momencie jeden z nich zwymiotował, a drugi odsunął się i przeczekał, aż przeciwnik załatwi poważniejszą od potyczki potrzebę. Po chwili dwójka pijaków powróciła do burdy.

Kobieta zaś zakończyła okładanie leżącego, kopnęła go jeszcze w łydkę i weszła do karczmy, skąd dobiegł jej przenikliwy krzyk: "A żeś mi tu chopa spił, ty kulasie w rzyć chędożony, pierdoło stara, chacharze niemyty!". I tak to szło, gdy Otto, Hasso i Wrociwoj weszli przez podwoje cudownego przybytku.

Wnętrze nie było zbyt szykowne, czego można było się spodziewać, wyglądało dokładnie tak, jak wygląda miejsce po długiej pijatyce. Poprzewracane stoły, złamane krzesło, zmęczeni życiem ludzie, którzy znajdowali miejsce dla siebie w każdym miejscu, prócz przeznaczonych im krzeseł... I biedny karczmarz, również nieco wczorajszy i wydzierająca się baba, która przekleństw mogłaby uczyć woźniców i szewców.

Kiedy szynkarz dostrzegł trójkę przyjezdnych, rozpromienił się i, ignorując kobietę w sposób znany jedynie mężczyznom, odezwał się do nich ciepło:

- Witajcie w "Otwartych ramionach"! Miło widzieć kogoś, kto posiada nieco wieści ze świata i trochę miedzi w sakiewkach! Może okowitki? Bo mięsiwa raczej nie zaproponuję...

Zbulwersowana kobieta w trakcie wypowiedzi podniosła jeszcze głos, ale gdy zobaczyła fountlandzkiego szlachcica, to zamilkła i zaczerwieniła się lekko. Rumieńce nadały jej wygląd brzydkiej świni. Wcześniej była po prostu brzydka.

- U nas to nastroje pod zasranym psem, jak widać. - zaczął odpowiadać, szykując trzy gliniane kubki i napełniając je woniejącą cieczą. - Wojska to tu nie było, jeno chłopy, co durne całe żarcie zerwały za wcześnie i ubiły zwierzęta, by łatwo zarobić, odkryły, że pieniędzy żreć się nie da. - Splunął. - Głupie wsioki, szczęśliwie kupiłem znaczną część tego co mieli i mogę im to za trzykroć tyle sprzedawać.

Kobiecina znów zaczęła się awanturować, ale karczmarz tylko jej rzekł, coby spierdalała i interesu nie psuła. Co dziwne, zaczęła wychodzić, po drodze ocierając się olbrzymim, tłustym cycem o Hassa. Mężczyzna podał kubki awanturnikom i kontynuował:

- Wypijają wszystko, jeszcze się tu pałętają skurwysyny takie co płacić nie chcą, jednak wiedzą, że beze mnie to tu by nic nie mieli. Więc płacą, chociaż mało. Leśne durnie, co to myślą, że okradając i mordując na życie zarobią. Na stryczek zarobią, ot co! Tylko te węże na nogach i głód muszą zniknąć, to się z Guaio wyprawi na nich zastęp kuszników i pogoni skurwysynów!

Nachylił się konspiracyjnie co Hassa i dodał po cichu:

- Jeden z tych gburów, to Marysię ostatnio chędożył, może jeszcze zapity w jakiejś szopie leży. - Splunął ponownie.

- Waat... Ten chędożyciel od tego gnoja z bandy właśnie - mówił do Otta, gdy Hasso z karczmy wychodził.

Szlachcic na zewnątrz zastał dość ciekawą scenę - obydwaj wieśniacy ze sztachetami leżeli na ziemi z obitymi mordami, a nogę jednego z nich obsikiwał pies. Reszta pijaczyn powoli wlokła się do swoich chałup, jeno jedna z kobiet siadła na ziemi i zaczęła w kałuży błota prać swoją chustę. Obok niej leżał gliniany dzban, woniejący starym piwem.

Hasso zabrał z ziemi ciężką sztachetę - był gotów na spotkanie z "chędożycielem". Tylko w której on to szopie ma niby spać?