Wila

Zora widząc ilość i nastawienie przeciwników bez wahania sięgnęła po łuk. Cel był jeden i był oczywisty: zabić. Naciągnęła już cięciwę by oddać strzał, gdy usłyszała dobiegający z jej boku głos Arii. To sprawiło, że czarnowłosa zawahała się.
Aria ogarnęła wzorkiem całą sforę. Nie, nie będzie robiła krzywdy psom. Nie ona i nie osobiście. A już na pewno nie, dopóki się bezpośrednio nie rzucą. Tknięta więc nagłym impulsem zaczęła… szczekać. Ujadała, mając nadzieję, że to coś pomoże, dorzucając do tego warkot oraz odsłanianie zębów. Napięła całe ciało i pochyliła głowę do przodu, kuląc nieco ramiona. Do swoich dziwnych dźwięków dorzuciła gwałtowne tupanie nogami w piaszczystą drogę. “Idźcie sobie, idźcie sobie dalej” - myślała intensywnie, powtarzając w głowie to zdanie niczym mantrę.

 

__________________
To nie ja, to moja postać.

Kerm

Można było strzelać, można było próbować dojść z psami 'do porozumienia', przestraszyć je.
Trudno było powiedzieć, jakie plany miała Aria, ale bez względu na wszystko jej usiłowania spełzły na panewce. Psy nie uznały dziewczyny ani za przyjaciela, ani za wroga, przed którym należy uciec.
Najpierw w stronę Arii ruszył największy pies, zapewne przywódca stada, a za nim kolejne, zaś sytuacja z niedobrej zmieniła się na złą.
Karl zdołał ustrzelić jednego przeciwnika, Zora drugiego, ale pozostałe nie zaprzestały ataku.

Dwa psy dopadły Arię. Na szczęście dla dziewczyny ich ataki skończyły się na niczym. Kolejne dwa podzieliły swą uwagę między Zorę i Karla, zmuszając ich do obrony.


Psy (6 sztuk) - odległość 0 - 5 metrów
Tempo: 8, Obrona: 5, Wytrzymałość: 4


Inicjatywa:
Aria
psy
Karl
Zora

UWAGA:
4 psy są tuż obok,
1 pies 2 metry od Arii
1 pies 4 metry od Zory i Karla

 

Morri

Aria z żalem zauważyła, że psy jednak rzuciły się na nich. Rudowłosa rozejrzała się za jakimś dominującym osobnikiem, którego wyeliminowanie lub zniechęcenie mogłoby powstrzymać całą grupę. Stwierdziła, że największy z psów, który również ze zdwojoną zażartością rzucił się w ich kierunku, może być szefem całego stada i postanowiła zacząć od niego. Wydobywając z pochwy jeden z noży, równocześnie z impetem trzasnęła masywnego samca obutą stopą prosto w nos. Ku jej zdziwieniu pies nie zdążył nawet zaskomleć, było za to słychać głuchy trzask, a samiec zwalił się bez życia na bok.
Głupi, po co to zrobiłeś - pomyślała jedynie, podnosząc wzrok na kolejne atakujące psy, które tym samym nie dawały jej wyboru. Wiedziała, że tym razem nie pomoże jeden szczęśliwy i celny kopniak. Miała jednak nadzieję, że czworonogi będą umierać szybko i bez cierpień, na tyle chociaż zasłużyły.

 

__________________
"First in, last out."
Bridgeburners

Kerm

Domniemany przywódca sfory padł z roztrzaskaną czaszką, lecz pozostałe nie zrezygnowały, kontynuując swe ataki, całkiem jakby widok rozlanej krwi dodatkowo zachęcił je do walki.
Szczególnym zainteresowaniem cieszyła się Aria, którą otoczyły aż trzy kundle.
Dwa daremnie kłapały zębami, lecz trzeciemu udało się przełamać obronę dziewczyny i capnąć ją pokaźnymi zębiskami. Na szczęście skórzana zbroja była na tyle twarda, że kły nie przebiły jej, a jedynie lekko zarysowały.
Zora uniknęła ataku, podobnie jak i Karl, któremu dopisało szczęście, bowiem zęby atakującego go zwierzaka minęły jedynie o włos jego udo.
Mężczyzna natychmiast odrzucił łuk i sięgnął po miecz. Błyskawicznie zadał cios, lecz jego atak również rozminął się z celem.


Psy (5)
Tempo: 8, Obrona: 5, Wytrzymałość: 4

___________________
Inicjatywa:
Zora
Zora (kolejna tura)
Aria
Karl
psy

 

Wila

Zora pośpiesznie zamieniła łuk na miecz, podobnie jak Karl. Sama zadała błyskawicznie cios atakującemu ją zwierzakowi. Jedno cięcie wystarczyło by pies padł martwy u jej stóp.
Szybka analiza sytuacji wykazała, że jej klient nadal jest w tarapatach. Odruchowo więc przystąpiła do obrony Karla przed atakującymi go zębiskami. W mgnieniu oka drugi pies również padł martwy. Cieknąca z jego gardła ciepła krew prysnęła na mężczyznę, który mógł dostrzec w oczach Zory wyraz lekkiego rozbawienia. Leniwe ruchy czarnowłosej jakie lubiła prezentować zdecydowanie zostały zastąpione swoistą dawką wigoru. Sama teraz była jak psiak, taki który po całodniowym znudzeniu w domu w końcu został wyprowadzony na spacer.

 

__________________
To nie ja, to moja postać.

Morri

Aria wiedziała, że w tym wypadku nie ma co wybierać. Nie będzie ryzykowała ran ani swoich, ani Zory, a już na pewno nie klienta. Dziewczyna szybko w powietrzu wykonała niewielki gest ku chwale swojej bogini, bo tym razem jej noże będą pić krew.
Pierwszy pies skoczył na nią z rozpędem, ale Aria była już na niego gotowa - samiec nabił się wprost na jej nóż. Rudowłosa wykorzystała jego pęd, aby przerzucić ciało płynnie za siebie i błyskawicznie odwróciła się w stronę pozostałych psich agresorów. Wolała zabijać teraz, niż potem przez kilka dni cierpieć od zadanych ran. Poza tym żadne bóstwo nie dawało gwarancji, że ugryzienie nie uszkodzi ważnych żył, czy ścięgien.

 

__________________
"First in, last out."
Bridgeburners

Kerm

Karl bez chwili wahania zaatakował jednego z psów, które usiłowały upuścić Arii nieco krwi. Uderzenie było celne, lecz zbyt słabe, by wyrządzić zwierzakowi jakąś krzywdę. To wystarczyło jednak, by zwierzę cofnęło się o krok.
A potem, zamiast ponownie zaatakować, podwinęło ogon i uciekło.
Ostatni zwierzak również zrezygnował z ataku i pomknął do lasu.

- Co się dzieje... Wilki to jedno, ale zdziczałe psy? - Karl pokręcił głową. Podniósł łuk. - I to w takie ilości? Ciekawe, czy komuś uciekło to całe stado, czy też gromadziły się z różnych wiosek.
- Ale pięknie sobie poradziłyście.

Podszedł do jednego z psów, ostrożnie wyciągnął swoją strzałę i starannie wyczyścił grot.

 

Wila

Aria posmutniała.
- Pewnie zebrane z wiosek. A zaniedbane przez ludzi, więc jakoś myślały, że sobie poradzą. Biedne, niemądre stworzenia. - Westchnęła ciężko, wycierając swój nóż i chowając go do pochwy. - Ale naprawdę to dziwne, że zaatakowały troje ludzi.
- Znają ludzi, to się ich nie boją - powiedział Karl. - Większość zwierząt boi się ludzi, ale zwierzęta domowe nie. Taki wilk na przykład jest za mądry, by atakować ludzi. A gdyby zamiast nas byli jacyś zbieracze grzybów, to różnie by się mogło dla nich skończyć.
- Kiedy dotrzemy do kolejnej wioski? - zapytała Zora. - Może warto popytać o to ludzi. Czyżby w lesie panowała jakaś choroba?
- Jak dobrze pójdzie, to nieco po południu powinniśmy dotrzeć do osady - odparł Karl.
Zora skinęła na jego słowa głową przyjmując je do wiadomości. Gdy tylko wszyscy byli gotowi ruszyli w dalszą drogę.

Dopiero gdy przy pierwszym postoju Karl odszedł kilkanaście kroków od nich by w prywatności skorzystać z osłony krzaczków za potrzebą, czarnowłosa zwróciła się do przyjaciółki.
- Wszystko w porządku?

 

__________________
To nie ja, to moja postać.

Morri

- Nie jestem pewna - odpowiedziała Aria, spoglądając na przyjaciółkę. - Wydaje mi się dość podejrzane, że Karl wygląda aż tak podobnie, jak przestępca. Tak, tak, ja wiem - uprzedziła potencjalne wtrącenie Zory. - Opis pasuje do wielu facetów, ale naprawdę ten mężczyzna z karczmy był skupiony na naszym pracodawcy, a raczej jego wyglądzie.
Zora przytaknęła skinięciem głowy.
- To prawda. Ale… co dalej z tym możemy teraz zrobić? Musimy dobrze uważać, by na pewno nie oszukał i nas pozostawiając bez zapłaty. - Czarnowłosa aż skrzywiła się na tą myśl.
Aria wzruszyła ramionami.
- No to co robimy? Ciągniemy go za język? Może przeszukamy dyskretnie rzeczy, jakie ma przy sobie, o ile nadarzy się taka okazja? I uważamy, rzecz jasna. To może być zbieg okoliczności, ale lepiej mieć się na baczności - zaproponowała, przepatrując krzaki, żeby Karl nie zaskoczył ich przy tej konwersacji.

 

__________________
"First in, last out."
Bridgeburners

Wila

- Myślę, że nasz największy problem w tej sytuacji to to, że inni mogą tak samo uznać Karla za tego poszukiwanego jegomościa… czy to prawda, czy nie. A to oznacza więcej kłopotów dla nas… i gdy przyjdzie nam walczyć o swojego klienta, pytanie, czy słusznie. Możemy spróbować pociągnąć go za język. To pewnie nic nie da. Niezależnie więc, czy to prawda czy nie, by uniknąć takich niepotrzebnych sytuacji przebrałabym go… albo coś. Możemy go na przykład ogolić na łyso… - Zora rozłożyła ręce. Sama nie miała pomysłów co z tym faktem zrobić, rzucała więc tymi które po prostu przyszły jej do głowy.
- Łysy będzie jeszcze bardziej podejrzany. Zasugerujmy zapuszczenie wąsów i brody. Doda mu to lat. - Zaproponowała Aria, licząc, że ta nieco mniej inwazyjna metoda zyska większą przychylność Karla.*
Zora wzruszyła ramionami.
- Za kobietę, też się nie da przebrać, co nie? - Uśmiechnęła się przy tym półgębkiem.*
Aria zmierzyła wzrokiem wychodzącego z krzaków Karla, poprawiającego sobie spodnie i parsknęła.
- Mam nadzieję, że tego akurat unikniemy.
Czarnowłosa przeniosła na mężczyznę rozbawione spojrzenie, a chociaż nie parsknęła śmiechem to wesoły uśmieszek i iskierki w oczach nie fatygowały się by szybko zniknąć nim jegomość zauważy jej wesoły nastrój.

 

__________________
To nie ja, to moja postać.