~No debil, kurwa, debil. Po ...uja się darłem, żem Julian Swołocz? - przemknęło przez głowę Kuby, gdy Berdych spalił cały jego plan zwalenia sprawy na konkurencję, a do tego zamiast opatrzeć rany herszta dokerów tylko je powiększał. Ork nadal widać nie ogarniał, że dobrze by obiekt przesłuchania:
a) żył w jego trakcie,
b) mógł mówić.

Nie było jednak czasu na opierdalanie orka, trzeba było działać.
Skupił się na rannym, zawiązując improwizowaną opaskę uciskową.
- Wiem jak to wygląda, ale to, nie uwierzysz, nieporozumienie i gorące głowy. Powiedz dla kogo pracujesz, a znikniemy jak sen złoty i jakby co, to wszystko wiemy z papierów. A że nie upilnowali, to nie Twoja wina. I może kiedyś to Ty nas dopadniesz, kto wie.
A jak nie powiesz... to też Cię zostawimy. Tylko jak z dokumentów się czegokolwiek dowiemy to powiemy, że to od Ciebie.
Zaproponował swego rodzaju "układ" - zaczynał grubo, ale zwłoka mogłaby się skończyć próbą przesłuchania, nomen omen, zwłok. A poza tym trzeba by było powoli spierdalać na statek.

R. bez słowa, lecz nie bez oporów, odebrała tubę z dokumentami od Cienia. Ta była strasznie rozorana, ale papiery wyglądały nie najgorzej. Cień niechętnie dawał swojej „pani” zdobycz, bo zauważył, że ten walec z makulaturą jest lepszą przynętą na worki z mięsem i krwią niż kij z workiem hajsu. Ale że demon był poharatany i wymagał połatania (co z tego, że nie krwawił?), to nie siłował się jakoś specjalnie. No i wrócił na swoje zwyczajowe miejsce.

Na placu rozległo się okropne wycie, które podjarało Cienia niczym dziecko bawiące się palnikiem i benzyną. Natomiast R./Gabrysia z pokerowym obliczem obserwowała wyczyny Berdycha i Kuby zwanego Jakubem Swołoczem. Cyrk, który się rozgrywał, nie miał publiczności; miał za to sporą arenę i nie mógł narzekać na dramatyzm sytuacji. Tylko magik coś spartaczył w swojej sztuce tak, że to jego gadatliwy asystent musiał opatrywać kikuta obiektowi popisów. A skoro było tak cicho i pusto, to prosiło się o rozpoczęcie innego rodzaju cyrku. Takiego, z którego najemnicy mieli nie wyjść żywcem lub bezproblemowo. Lub też takiego, który to miał być iście wystrzałowy. W jedną stronę. Ostrzami lub prochem w ich kierunku.

- Najpierw się stąd zmyjmy, bo coś tu za cicho i za pusto jest, owacji za ten występ nie dostaniecie – Gabrysia jak gdyby nigdy nic orzekła tumiwisistycznym tonem do orka i pirata, nie zważając na ewentualne buczenie zakneblowanego herszta. Obrażenia nie przeszkodziły jej jakoś specjalnie w ocenie sytuacji, mimo że powinna chyba ledwo stać na nogach. - Tony jak chcesz, możesz zabrać ze sobą typa, to już twoja broszka. Bylebyśmy tu nie sterczeli. - zwróciła się do Vince'a tym samym bezemocjonalnym tonem. Ona sama nie czuła żadnej potrzeby zajmować się hersztem w jakikolwiek sposób, a Cień pewnie zakończyłby całą sytuację zabiciem i pożarciem go w jakimś zaułku. Tak samo jak nie czuła potrzeby dyrygować tą "orkiestrą". Tam przydzwoni, tam ktoś komuś na nerwach zagra, tam pierdolnie, i może będzie spokojnie.
Tak naprawdę to nie, nie będzie spokojnie. Trza z tym handlować.

Kuba widząc, że doker odpływa zagadał:
- Medyka trzeba, płacą nam za żywego. A i na nas pora. Idę załatwić transport. Bo przez bramy z Kulasem się nie przemkniemy raczej. Eldred, wybierzesz się? - zapytał.
- Jakby co, to doktora można i na mój okręt, Mederę, zaprosić - dodał.

I jak powiedział, tak zrobił. Szybka i zwrotna brygantyna, której większa część należała do niego i Eldreda miała stać w gotowości do wyjścia z portu. A że stała niedaleko magazynu, dotarcie do niej nie powinno zająć dużo czasu.