MistrzGry

APHALON - Świat Księżycowego Ostrza
(uwaga - dla tych co pierwszy raz - zasady i komentarze są/będą umieszczane w osobnym temacie w tym podforum - z dopiskiem "komentarze")

Przygoda rozpoczyna się we wschodniej części Gormii, tj. ogromnej krainie w całości porośniętej dziką, gęstą puszczą. Przez kilka dni wędrujecie, nie napotykając nikogo na swojej drodze, a nawet żadnych oznak cywilizacji. Taka sytuacja tu nie należy do rzadkości - można i całymi tygodniami wędrować przez Gormię, i nie napotkać niczego... poza niebezpieczeństwem.
Kilka dni temu opuściliście większą osadę, i od tamtego czasu najwyraźniej musieliście mieć szczęście. Nie znaczy to jednak, że można zrezygnować ze środków ostrożności. Reputacja tej legendarnej Puszczy spędza Wam co nocy sen z powiek, wymagając od Was pełnienia wart z sercem w gardle...
Ponieważ był to koniec lata, nawet tu, na północy, jeszcze było dość ciepło, a deszcz z rzadka padał. Drzewa porastały dojrzałe, ciemnozielone liście, choć gdzieniegdzie można było dostrzec także takie z igłami. Czym bliżej wschodu, tym z większą obawą rozglądacie się na boki... Gormijczycy od setek lat prowadzą zimną wojnę z Elfami Aquade, a okrucieństwo tych ostatnich jest znane na całym Aphalonie. Otrzymać strzałę w plecy to najłagodniejsza śmierć, jakiej można się z ich rąk spodziewać - ale mniejsze grupki, takie jak Wasza, można łatwo pojmać żywcem! A co to znaczy być niewolnikiem u Czarnych Elfów - mało kto wie, bo nikt jeszcze o tym nie opowiedział. Krążą jednak plotki, że w Edheldurze, krainie Aquade, na pewno ucinają języki i nieludzko torturują... Czarne Elfy są wyznawcami Czarnego Innego, potężnego Sarhana - którego imienia nikt nie powinien wymawiać.
Aż tu nagle, jakby na potwierdzenie waszych mrocznych myśli, daje się słyszeć jakiś krzyk... ktoś woła o pomoc - to kobieta. Głos wydobywa się z pomiędzy gęstych drzew i krzewów. Co robicie?