Guren

Daichi wolał podtrzymać Tkaczkę Wody: - Wyglądasz jakbyś i ty potrzebowała się przespac. Najlepiej obie iddzie się zdrzemnąć. Jakoś sobie poradzę- zwłaszcza, że zgromadzeni są w wieku w którym już się ma jakąś świadomość swoich czynów. Ba, drużyna Awatara Aanga była w podobnym wieku kiedy ocaliła świat przed inwazją Narodu Ognia.
-Tata, a po winie to zawsze tak napiernicza głowa? - zapytał Rin marszcząc brwi z wyrazem wielkiego skupienia.
- Nie. Bardziej, więc pewnie za jakiś czas się zwiększy.
-W mordę... To po co ludzie piją alkohol?
-Krótki jeszcze jesteś, to wszystko szybciej dochodzi.Dlatego chociażby dopiero jak się dorasta to się pije... Ale kac jest zawsze po. Prześpisz się, wypijesz sporo wody to w końcu przejdzie. Idź spać z Tobiem.
-Weź na mnie nie patrz... Ani na Tatę burknęła Kohaku ze spojrzeniem, które chyba próbowało zabić Tobia.
- Jestem zaręczony! Byłem? Myślałem, że.... mamrotał chłopak.
- Ja cię! Nigdy nie byłeś na randce? - zawołał Rin.
- Miałem narzeczoną! Myślałem, że mam... To czemu bym miał...
-Tobio, nie rób niczego na co dziewczyna mówi "Nie". - oświadczył Daichi.- Ciebie to też dotyczy- nie rób niczego na co nie masz ochoty. Masz prawo odmówić.
-NIE CHCE! - wrzasnął do Kuni chowając się za Daichim. Potem się zgiął trzymając się za brzuch.
- Tobio, ty też najlepiej się półóż. Prześpisz to i będzie lepiej. Chodź z Rinem
-To ja ci poopowiadam jak tutaj się zaleca do dziewczyn! Najpierw się z nią zaprzyjaźniasz...
-Znaczy się, że mam ją traktować jak ciocię Yu?
-W sumie...
-No i część się odmeldowała, a ja będę mieć mniej do roboty. - Daichi rozejrzał się po pozostałych. - A... Gdzie Hideki?
-

 

__________________
You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. Kubuś Puchatek aka Winnie the Pooh

Brilchan

Rozmowa z zimą

- Wiem, że to za dużo... Sam nie mam pomysłu, czego potrzebuje, więc opowiedziałem ci o swoich marzeniach. Mogę ci dać tą decydującą minutę za wolność twego Ostrza Mistrzyni Jinory nie wiem czego potrzebuję ale wiem że chce jej pomóc -Wyjaśnił.

W domku

- Gratulacje Szefowo, przyniosłem kawałek mapy, którą przekazał mi Sęp, za całość chce więcej pieniędzy, udało mi się ustalić, że to tutaj to Skrząca Wyspa. Obsmarowałem też Meelo w prasie jutro powinno coś być co teraz Szefowo ?

 

Slan

W bractwie.
- Kuni, czy wszyscy chłopacy się ciebie boją? – zapytała Kohaku.
- Tia. Ci męscy i twardzi wymiękają piersi. Czasem z powodu nóg, czasem z powodu mojego charakteru. A najtwardsi wymiękają, gdy dowiedzą się, kim są moje matki. – westchnęła.
Po tym jak wszyscy załatwili swoje sprawy, Asami wezwała wszystkim taxówki. Na razie ich pomoc nie była potrzebna.

Aiko
Tobio zasmucony pojechał z Aiko i Hidekim. Hideki zaprowadził Tobio do mieszkania Migmara, tłumacząc kamieniczniczce, że to dobry przyjaciel Migmara. Kamieniczniczka odparła tylko: Mu i Jigoku
W domu Hideki zabrał się za sprzątanie i gotowanie dla trzech osób, a w pewnym momencie zapytał.
- Myślisz, że ambasador jest nam wdzięczny za uratowanie życia?

Daichi
Dachi na drzwiach zobaczył kartkę od Tsuruchi. Że nikogo nie zastała. Rin najpierw spał, a potem wypił dzbanek wody i słuchał radia. Fuyu przyszła po południu informując, że Gendo podał się do dymisji, a potem zaczęła szeptać z Rinem, dużo razy wymawiając słowo Tobio. Kohaku chciała spać, ale nie mogła, więc się snuła wyczerpana psychicznie. Wieczorem przyszła Tsuruchi.
- Przepraszam, że tak późno przychodzę, ale jedna klientka zostawiła mnie z dziećmi gdy poszła na zakupy. Inny klient od tygodnia mi nie płaci, więc chyba zyskam okienko. Ale wy chyba też mieliście co robić. – zapytała przebierając się do sprzątania.
- No poznaliśmy Kuni, Ikki, Jinorę, i inne osoby i była walka i zamach i co najważniejsze, przybył Tobio, narzeczony Kohaku. - powiedział Rin.
- Yyy Narzeczony?! – Tsuruchi zamurowało.
- Nie było żadnych zaręczyn! Tylko ten głupek sobie ubzdurał. – warknęła Kohaku.
- Ale jest fajny, a tak w ogóle to jeszcze niedawno był twoim kumplem. – powiedział Rin

Migmar
Rozmowa z Zimą.
Louchi się roześmiała.
- Jeśli chcesz wyzwolić tą arogancką mądralę, daj mi inny miecz. Nie twój… Kiedyś wykuto trzy bronie. Miecz, co zabija, Oręż co tnie umysł, ostrze, co kaleczy ducha. Być może będziesz w pobliżu miejsca gdzie trafisz… A może zechcesz wiedzy? Lud pamięta… Trzy pytania.

Jorogumo story.
Jorogumo przyjrzała się mapie.
- Nie jest taka, za jaką zapłaciłam. A co do ciebie… Jedziesz do mojego ojca…

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Brilchan

Dialogi z zimą

- To prawdziwa broń ? Bo brzmi jak metafora i że pragniesz, abym znalazł ci wygadaną kobietę o ostrym języku. Odpowiednio dobrane słowa mogą zranić umysł i duszę

W domu

- Ja jestem tylko posłańcem... Gdzie mam szukać waszego ojca ?

 

Guren

W domu Kaburagich
Daichi na widok Tsuruchi w drzwiach nastawił herbaty i poszukał ciastek.
- Tsuruchi jeśli twój klient od tygodnia ci nie płacił, to nie powinno go lub ją zdziwić, że przestałaś przychodzić. Wtedy najszybciej się znajdują. I daj wtedy znać to pomogę zrozumieć, że ci wisi i jakie są skutki niepłacenia. Kiedyś się to robiło... Ekhm... Prawne skutki i takie tam.
A jak się nie znajdzie, to trudno. Szukaj innego klienta. Gadałaś z tamtą panią psycholog co ci mówiłem- czy nie potrzebuje asystenta albo chociaż sprzątania?

-"Jak taka dobra dziewczyna może przyciągać tyle nieszczęść?! I gdzie karma do kopnięcia, żeby się ogarnęła względem Tsuruchi?!" - dodał w myślach.

Potem zeszedł temat na nieoczekiwane zaręczyny. Wstyd przyznać, ale Daichi zdążył polubić Tobio, a przynajmniej nie widział powodu, żeby go wykreślać ze swojego życia. Z drugiej strony rozumiał awersję córki na takiego diabełka z pudełka.
- Duża zasługa w tym zamieszaniu od jednego mojego starego znajomego. - wyjaśnił Kaburagi- Ale cóż sprawa wyjaśniona, że nie było żadnych zaręczyn, nie uznajemy aranżowanego małżeństwa i ten...
-Poznałam go zanim Rin się urodził i Tobiobył wtedy głupim bucem. Pokonałam go wtedy w Tkaniu. Jeden wujek z Pustyni mu chyba nagadał, że jesteśmy zaręczeni i uwierzył. Skoro przejechał tyle kilometrów z mojego powodu to jest durniem.
-Jest w tym romantyzm. - Rin wyszczerzył zęby. - Zobowiązać się na tyle lat.
-Wierzyć w oczywiste kłamstwo przez 7 lat to trzeba być naprawdę głupim - skwitowała Fuyumi.
- Tia... Ale może nie jest taki zły. Pomógł nam. Przyjaźniłem się z jego ojcem - zauważył Daichi. W umyśle Tkacza Ziemi zaklikały się pewne obroty - i Suga jest dobrym handlarzem. No właśnie Tsuruchi! Straciłaś jednego klienta to może przyjęłabyś jako nowego Tobia? To dzieciak z dobrego domu, więc marne szanse, żeby wiedział jak sprzątać! Będzie miał z czego zapłacić, bo Solniczka- ten mój znajomy to nie dość, że solidny człowiek to ma wyrzuty sumienia za zamieszanie. Zadba o kasę na utrzymanie panicza jak nic! A jak nie to jego mąż zadba, żeby zadbał. A i mi się przyda, żeby ktoś doniósł jak Tobio sobie radzi. Pustynia bardzo różni się od Portu Aqua i może zachowywać się specyficznie, ale płacić będzie dobrze! Zadbam o to!
-Będę z tobą do niego chodzić. Na wypadek jakby zrobił coś głupiego. - Kohaku ujęła dłoń przyjaciółki.
- Ja też pójdę! Uczy mnie Tkać - oświadczył Rin.
- Jest Tkaczem Wiatru?
-Nie, Piasku. Ale fajnie uczy. I uczyłem się u ciebie.... Ale nie przestanę chodzić na twoje lekcje.
-No dobra. - dziewczynka wzruszyła ramionami jakby ktoś polecił jej kupić mleko w drodze do domu.
- Fuyu, weź wykaż trochę uczucia.
-Zważywszy na dodatkowe trudności w pracy masz prawo zażądać wyższej stawki Tsuruchi. No pójdę z tobą omówić umowę - zaproponował Daichi. Trzeba złapać Karmę i nią potrząsnąć dla tej dziewczyny.

 

__________________
You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. Kubuś Puchatek aka Winnie the Pooh

Kaworu

Aiko klapnęła ciężko na krzesło w kuchni. Była bardzo zmęczona i sfrustrowana, ale także się cieszyła, że jest już w domu. Wkrótce do jej nozdrzy doszedł aromatyczny zapach posiłku przygotowywanego przez Hidekiego.

- Mhm? Czerwone curry z kurczakiem, ryżem i warzywami? Ah, moje ulubione... - podzieliła się myślą z bratem - Tylko nie zapomnij pod koniec cukru dodać, inaczej niasmaczne będzie.

- A co do ambasadora - dodała po chwili - to szczerze wątpię. To kompletny, amoralny dupek, pełen samego siebie. Wątpię, by był w stanie w ogóle odczuwać wdzięczność, a zwłaszcza względem nas. Ale cóż, zrobiłam to dla samej siebie, a nie dla niego. I dobrze, bo inaczej nic by mi z tego nie przyszło. Eh... - machnęła wściekła ręką.

 

Slan

W domu Kaburagich.
Tsuruchi się zmieszała się.
- Co do Doktor Nagi. Zbieram się jak o tym powiedzieć babci. Wie pan, my jesteśmy z rodziny niemistycznej. Mój dziadek przed portalami twierdził, duchy może gdzieś tam są, ale nie wpływają na życie ludzi. A babcia kiedyś mówiła, że wnuczek jej koleżanki zaraził się u psychiatry depresją, więc muszę trochę nakłamać. A z tym człowiekiem co mi nie płacił… Wie pan, on mieszka w naszej starej rezydencji. Bo my kiedyś byliśmy bogaci, ale po Kuvirze dziadek zbankrutował i skoczył z mostu. Trochę chciałam zobaczyć jak kiedyś mieszkaliśmy, bo w sumie niewiele pamiętam. Najlepiej jak sprzedałam moją ukochaną lalkę, aby mieć pieniądze na lekarstwa dla mamy. Mama i tak umarła, a potem dowiedziałam się, że jacyś chłopcy testowali na lalce tkanie ognia. – napiła się herbaty – Dobra herbata.
Kohaku nerwowo wcisnęła Tsuruchi garść ciastek.
- Bierz, i zanieś babci – rozkazała.
- No, ze dwa wezmę. Ale będę sprzątać u tego Tobio. I będę miała na niego oko. Mam jedno, więc jest dobre za dwa – pokazała na opaskę szczerząc się.

Aiko
- Wiem, że twoje ulubione. Dlatego zrobiłem. Tobiemu też będzie smakować. Pewnie ta cała Kohaku zmuszałaby go do jedzenia ryżowej zupy i zupy ryżowej na przemian, z przerwami na chłodnik ryżowy. A co do ambasadora… wiesz, może to jakoś wykorzystamy, że wiemy, kto go chciał zabić i pomożemy rodzicom… I wiesz, że przeklęłaś? Jestem taki dumny!

Zima Świata.
Louchi zaśmiała się.
- Oj, nie bądźmy seksistami. Płeć nie ma dla mnie znaczenia. Ale dobrze myślisz, choć nie wystarczy być tylko wyszczekanym. Aby kaleczyć ducha trzeba zmusić ludzi, aby wypaczyli to w co wierzą. Ktoś, kto nakłoni innych, aby w imię abstrakcyjnych idei wyzbyli się moralność. Wasz Zaheer był zbyt skromny na to, a Amon,… zabrakło mu determinacji… Znałam kiedyś pewnego obiecującego kapłana, ale był umarł… zabity. Aby ranić umysł trzeba zmusić ludzi do posłuszeństwa strachem i mocą. I znowu wasza Kuvira zawiodła. A zabijać ciało… ten dla którego sianie śmierci stanie się sensem bytu, najlepiej w ilościach hurtowych. Potem duszę takiej osoby się przekuje i dana osoba stanie się czymś mniej i więcej zarazem. Dostałam kiedyś duszę człowieka, który wierzył, że w poznaniu zszywaniu ciał kryje się sekret, ale to wasze dusze są iście boskim surowcem…

W domku
- Och, nie kłopocz się podróżą. Zabiorę cię do mojego ojca i samej Awatar. – rzekła Jorogumo.

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija

Kaworu

- Ja... przeklnęłam? - spytała AIko, nieco zbita z tropu - Oh, rodzice! - krzyknęła, chwytając głośno powietrze - Cholercia! Zapomniałam o nich! A miałam rozmawiać o nich z panią Asami... - wzdychnęła, sfrustrowana - Dobrze, zrobię to następnym razem.

- A co do Twojego planu... - zastanowiła się. Może powinna była zaufać Hidekiemu? Ten jeden raz? Chodziło w końcu o jej rodziców... - Mooooże się zgodzę. Może. Musiałabym się namyśleć - przyznała z ociąganiem.

- Tylko Hideki? Zastanów się, co robisz, dobrze? - zakończyła z przestrogą w głosie.

 

Guren

Daichi zmrużył oczy patrząc na Tsuruchi. Po raz kolejny zastanawiało go jakim cudem ta dziewczyna jeszcze żyje, ani nie oszalala.
- Jakby babcia coś gadała to powiedz jej, że sprzątanie nie ma związku z mistycyzmem, a sprzątać będziesz pod nieobecność Nagi.

- No to z góry dziękuję za sprzątanie u Tobia. Oszczędzisz mi wiele kłopotów.
-A my postaramy się oszczędzić ich tobie, Tsuruchi - Kohaku masowała knykcie.
- Ucieszy się, że go odwiedzisz- Rin wyszczerzyl zęby.
- Tylko, żeby pilnować
Odpuścił sobie komentarz "Was chyba nie stać na dodawanie ideologii do sprzątania".

 

__________________
You are braver than you believe, stronger than you seem, and smarter than you think. Kubuś Puchatek aka Winnie the Pooh

Slan

Daichi
Tsuruchi uśmiechnęła się szeroko.
- To dobra rada. Ale fajnie by było, jakby Pan porozmawiał z tym co mi nie płacił, bo choć babcia nie bierze jałomużny, to o zapracowane pieniądze trzeba walczyć. I tak między nami, bo babcia zabroniła zakupy robić klientom, to przaśne placki mogę mu rano przynosić, jak idę do piekarni… Bo my pieca nie mamy.
Aiko
Hideki pokręcił głową.
- Właściwie to myślałem abyś ty tam poszła. Wiem skąd załatwić czarny płaszcz i ciemne okulary. Może tego Daichiego zawołamy… od córki odpocznie. Jest jeszcze Enkh… Jak myślisz, co u niej?

Przesłuchanie.
Na sali przesłuchań, złowieszczym, ciemnym pomieszczeniu, całym pokrytym dziwnymi symbolami i amuletami ochronnymi, przebywały cztery osoby. Jedną z ich była Enkh z notesem. Prócz niej przebywała przysadzista funkcjonariuszka mgielnych, sierżant Song, jakiś drabowaty funkcjonariusz i przesłuchiwany, nieco pucułowaty mężczyzna w stroju strażnika więziennego mgielnych.
- To powiedz co się działo, od początku. – warknęła Song.
- No więc czytałem gazetę i… Skrząca plaża to piękne miejsce, chciałbym tam pojechać – odpowiedział z rozmarzonym uśmiechem.
- Nie obchodzą mnie twoje plany urlopowe. Odpowiedz na pytania. – warknęła Song.
- Jakie pytania? – zapytał przesłuchiwany.
- O to, dlaczego pobiliście się z waszym współpracownikiem. – głos Song był zimny.
- No bo to było… Skrząca plaża to piękne miejsce, chciałbym tam pojechać. – strażnik zrobił rozmarzoną minę.
- Ty sobie chyba jaja robisz! – wrzasnęła Song.
- Ale ja cały czas czekam, aż pani zada jakieś pytania. – rzekł błagalnym tonem.
- Przynieść słownik? - zapytał drabowaty.
- Nie, przynieś leksykon kultury nomadów powietrza Jinory. Jest grubszy i ma twardą okładkę. – rzekła Song.
Enkh zwróciła się do niej obórzona.
- Czy wie pani, że… – chciała powiedzieć, ale Song przerwała.
- Dzieciucha wywalić. – wskazała na Enkh.

 

__________________
Myśl tysiąckrotna to tysiąckroć powtórzone kłamstwo.
Myśl jednokrotna, to niewypowiedziana prawda...
Cisza nastanie.
Awatar Rilija