John miał ochotę kopać leżącego za każdą niepasującą mu odpowiedź i wcale nie przejmował się faktem, że dosłownie kopałby leżącego.
W zamian spojrzał groźnie - Nie będziesz taki pyskaty z dodatkową dziurą w głowie. Kto cię nasłał? - John wyciągnął broń i przeładował. Wcześniej nie wahał się zabić Jarka gdy ten przestał być potrzebny i teraz miał podobnie zdeterminowany wyraz twarzy.

[media]http://iv1.lisimg.com/image/4833712/495full-samuel-l.-jackson.jpg[/media]

Złapał wzrokiem Rafa, który pokiwał przecząco głową. Tylko kurwa, co z tego? Póki co musieli niańczyć Kimberly i nie zdecydowanie łatwiej będzie odstrzelić gnoja, niż brać go ze sobą.
Przekrzywił głowę w bok - No dalej, dostałeś wpierdol, zwyczaj nakazuje opowiedzieć o sobie. -

- Popieprzone te wasze zwyczaje, już wam to chyba mówiłem - Fowler nie patrzył na czarnoskórego, wpatrywał się w wylot lufy jego pistoletu. - U nas panują zgoła odmienne, ale zdaje się, że w tej chwili ty dyktujesz warunki - stwierdził nie bez złości. - Nikt mnie nie nasłał, nie jestem niczyim pieskiem na posyłki. Nie mam żadnego pana, ale ciężko udowodnić, że czegoś nie ma, co?

John spojrzał na Rafa twardym spojrzeniem, ale zabezpieczył pistolet i schował go, po czym wyciągnął rękę w kierunku ninji pomagając mu wstać.


- Szkoda, że jesteś taki pyskaty - stwierdził, jednak nie zamierzał kontynuować tematu. Dla niego wszystko było jasne. Nie lubił gaduł i pyskaczy. Spojrzał na Kimberly i Rafa zastanawiając się jak dalej poprowadzić rozmowę? O ile stewardessa nie będzie miała pojęcia o co chodzi i postara się wyprzeć z pamięci całą sytuację, o tyle dziennikarz ma czułe ucho i dobrą pamięć. Nie można mu ufać w kwestii innych wymiarów.


John przeniósł spojrzenie na Fowlera, choć podejrzewał, że było już za późno.
- Powiedz tylko kto był twoim panem i nie wracamy do tematu. Póki co. - ostatnie zdanie dodał nieco mocniej. Musieli wydostać się z tej dżungli i wydawało się, że nowy gracz ma podobny cel, a razem może być łatwiej. Dodatkowo, Jax i Sonya na pewno będą chcieli przesłuchać ninję.

Fowler chętnie skorzystał z wyciągniętej ręki. Jeśli ktoś nie chciał go wykończyć, on nie zamierzał go od tego odwodzić, nawet jeśli taka postawa go dziwiła. Gdy stanął na nogi złapał się za bolący bok i skrzywił się. Poczuł nagłą ochotę łyknięcia mikstury, kto wie, może mogłaby mu trochę pomóc? Nie! Dzisiaj już ją pił! Ręka zastygła w połowie drogi do kieszeni z fiolką.

Gdy oprzytomniał usłyszał kolejne pytanie czarnoskórego:

- Powiedz tylko kto był twoim panem i nie wracamy do tematu. Póki co.

- Nie wiem czy to oznaka jakiegoś pokrętnego przeznaczenia, czy zwykły zbieg okoliczności, ale jego imię pojawiło się już w naszej rozmowie. To Quan Chi, czarownik i... Zresztą pewnie wiecie kim on jest. Mogę zapytać skąd go znacie? I jak mam was nazywać?

Porywac się na czarownika? Głupi, czy szalony? Co za różnica, ważne że ten cały Fowler bedzie przydatny dla Jaxa.

- Doe. John Doe. A to Raf... - Doe wzial głębszy oddech przygotowując się do wymówienia nazwiska - po prostu Raf, a ona to Kimberly, jest tu przypadkiem wiec postaraj się ja chronić, bo nie jest wojownikiem. -

John rozejrzał się po okolicy szukając punktu orientacyjnego - Jak wiesz jesteś w Królestwie Ziemskim, a to oznacza, że nie wspominasz o Quan Chi, tego skąd jesteś ani... lepiej jak nic nie będziesz mówić, ok? -

- Spokojnie, potrafię się zachować - zapewnił Fowler. - Zresztą mój ekscentryczny sposób ubierania się jest zapewne wystarczającym powodem, by większość ludzi nie brała na poważnie tego co mówię. Chyba, że coś się zmieniło od czasu jak tu byłem ostatnio, czyli... jakieś... dwa... dni temu. A tak przy okazji, "John Doe"? To imię czy pseudonim?

John spojrzał jedynie na ninję miną mówiącą "Czy nie mówiłem ci przed chwilą, że za dużo gadasz?". Tak naprawdę zaskoczony był słowami Fowlera. Co on tu robił dwa dni temu? Co Quan Chi knuje?



- Znam kogoś, kto będzie zainteresowany Twoimi wizytami tutaj i zaspokoi Twoją ciekawość - zignorował słowa i pytanie Fowlera. - Do tego czasu postaraj się nie zginąć - dodał pomagając Kimberly wstać.

- Mamy przed sobą kawałek drogi, lądując widziałem obozowisko, a to oznacza środek transportu. -

- Chyba, że wasz przyjaciel od samolotu dotrze tam pierwszy - zauważył. - Prowadź więc, dość czasu zmarnowaliśmy.

Fowler starał się ocenić nowe znajomości. Niewiele zdążył się dowiedzieć o Kimberly, ale z tych paru słów Johna Doe wywnioskował, że nie pomylił się co do niej w swojej początkowej ocenie. Raczej nie było sensu poświęcać jej uwagi. O Rafie nie wiedział praktycznie nic. Brodacz nie odzywał się za wiele, jego zdolności bojowe pozostawały zagadką i chociaż jego brak interwencji w walce mógł wskazywać na ich niski poziom, ninja na wszelki wypadek go nie lekceważył. Z pewnością jednak dysponował innymi interesującymi umiejętnościami i ten temat zabójca chętnie by zgłębił w przyszłości.

Najwięcej mówił John Doe, który zdawał się kimś w rodzaju przywódcy, nawet jeśli nie wybranym przez ich pana, lub za zgodą członków grupy, to mianował się nim sam. Choć nikt nie powiedział tego głośno, podporządkował sobie nawet Fowlera, na co ten postanowił się zgodzić, przynajmniej na razie. Poza tym czarnoskóry mężczyzna lubił tajemnice. Z jego ust wychodziło dużo słów, ale zawierały one niewiele treści. Wyglądało na to, że miał mnóstwo sekretów nawet przed swoimi towarzyszami, a to jeszcze bardziej podkreślało jego rolę przywódcy.

Niestety jednocześnie oznaczało to, że ninja nie doczeka się odpowiedzi na własne pytania. Mógł jednak poczekać. Miejsce pobytu przestawało mieć znaczenie, skoro pojawił się plan jego opuszczenia. Co za różnica z której dżungli musiał się wydostać? Skąd jego nowi towarzysze tyle wiedzieli, też miało w tej chwili niewielkie znaczenie. Gdyby byli jego wrogami, już by nie żył, a w zabiciu Quan Chi raczej nie zechcą mu pomóc. Czy w takim wypadku miało znaczenie komu służą?

Po chwili wahania zabójca sięgnął do kieszeni i wyjął z niej niewielką fiolkę z gęstą, czerwoną substancją. Rękę, w której ją trzymał, wyciągnął w stronę Johna.

- Byłbym zapomniał, ostrze noża jest zatrute - powiedział spokojnym tonem, jak gdyby rozmawiał o pogodzie. - Wylej połowę na ranę, a drugą wypij. Chyba że chcesz umrzeć w ciągu najbliższej doby, wybór należy do ciebie.